Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-534/13/AP
z 29 sierpnia 2013 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2013 r. (data wpływu 7 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania podstawowej stawki podatku przy świadczeniu szkoleń dla lekarzy, nie potwierdzonych przyznaniem punktów edukacyjnych oraz potwierdzonych przyznaniem takich punktów – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 czerwca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania podstawowej stawki podatku przy świadczeniu szkoleń dla lekarzy, nie potwierdzonych przyznaniem punktów edukacyjnych oraz potwierdzonych przyznaniem takich punktów.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.
Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 14 lutego 2013 r. i dokonuje miesięcznych rozliczeń tego podatku. Nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie szkoleń lekarzy. Nie jest wpisana do rejestru podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe lekarzy i lekarzy dentystów Okręgowej Izby Lekarskiej. W ramach swej działalności prowadzi wykłady i zajęcia praktyczne dla lekarzy chirurgów. Nie są to kursy wymagane programem specjalizacji do osiągnięcia przez lekarzy specjalizacji w swojej dziedzinie. Przedmiotowe usługi są usługami kształcenia zawodowego, innymi niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Żadne z usług w przedmiotowym zakresie nie są finansowane ani w całości, ani w co najmniej 70% ze środków publicznych. Organizowane szkolenia są każdorazowo zgłaszane w Okręgowej Izbie Lekarskiej, ale udział w nich nie był do dnia dzisiejszego potwierdzony przyznaniem punktów edukacyjnych, zaakceptowanych przez Okręgową Radę Lekarską, koniecznych do zgromadzenia przez lekarzy w ramach dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy (rozporządzenie Ministra Zdrowia z 6 października 2004 r. - Dz. U. Nr 23, poz. 2326).
W przyszłości Spółka planuje organizowanie szkoleń, w których udział będzie potwierdzony przyznaniem uczestnikom punktów edukacyjnych.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
- Czy podmiot nie wpisany do rejestru podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe lekarzy i lekarzy dentystów Okręgowej Izby Lekarskiej, przy wystawianiu faktur za przeprowadzenie wykładów i zajęć praktycznych dla lekarzy, nie potwierdzonych przyznaniem punktów edukacyjnych, zaakceptowanych przez Okręgową Radę Lekarską, powinien zastosować podstawową stawkę VAT dla usług, tj. 23%?
- Czy podmiot nie wpisany do rejestru podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe lekarzy i lekarzy dentystów Okręgowej Izby Lekarskiej, przy wystawianiu faktur za przeprowadzenie wykładów i zajęć praktycznych dla lekarzy, potwierdzonych przyznaniem punktów edukacyjnych, zaakceptowanych przez Okręgową Radę Lekarską, koniecznych do zgromadzenia przez lekarzy w ramach dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy (rozporządzenie Ministra Zdrowia z 6 października 2004 r. Dz. U. Nr 231, poz. 2326), powinien zastosować podstawową stawkę VAT dla usług, tj. 23%?
Zdaniem Wnioskodawcy, kształcenie zawodowe lekarzy, organizowane przez jednostkę nie wpisaną do rejestru Izby Lekarskiej, zarówno potwierdzonych, jak i nie potwierdzonych przyznaniem punktów edukacyjnych, zaakceptowanych przez Okręgową Radę Lekarską, nie spełnia warunków określonych w art. 43 ust.1 pkt 29 ustawy o VAT i w związku z tym szkolenia te powinny być opodatkowane podstawową stawką podatku 23%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zakres tych czynności określony został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ustawy.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:
- jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
- uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym
- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
W myśl ust. 1 pkt 29 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:
- prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
- świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
- finansowane w całości ze środków publicznych
- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.
Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, że usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.
W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).
Ponadto należy wskazać, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.
Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, że usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.
Analizując powołane wyżej regulacje ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że warunkiem zwolnienia od podatku usług w zakresie kształcenia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, który musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Z kolei, aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie ust. 1 pkt 29 powyższego artykułu, szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą, czy zawodem lub muszą mieć na celu uzyskanie, czy uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:
- formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,
- na świadczone szkolenia uzyskano akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,
- szkolenia muszą być finansowane w całości ze środków publicznych.
Ponadto przepisy rozporządzenia przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
Należy zauważyć, że szkolenia podyplomowe dla lekarzy prowadzone są na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 136 poz. 857 ze zm.).
Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, lekarz ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego, w szczególności w różnych formach kształcenia podyplomowego.
W myśl art. 19 ust. 1 tej ustawy, kształcenie podyplomowe lekarzy i lekarzy dentystów mogą prowadzić:
- podmioty uprawnione do prowadzenia odpowiednio stażu podyplomowego, specjalizacji lub szkolenia w zakresie uzyskiwania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych;
- inne podmioty niż wymienione w pkt 1 uprawnione do kształcenia podyplomowego na podstawie odrębnych przepisów, w szczególności: medyczne szkoły wyższe, szkoły prowadzące działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, medyczne jednostki badawczo-rozwojowe;
- inne podmioty niż wymienione w pkt 1 i 2 po uzyskaniu wpisu w rejestrze podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe lekarzy i lekarzy dentystów, zwane dalej "organizatorami kształcenia".
Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, warunkami prowadzenia kształcenia podyplomowego są:
- posiadanie planu kształcenia realizowanego w określonym czasie zawierającego w szczególności:
- cel (cele) kształcenia,
- przedmiot i zakres kształcenia, zgodny z aktualną wiedzą medyczną,
- formę (formy) kształcenia,
- wymagane kwalifikacje uczestników,
- sposób (sposoby) weryfikacji wyników kształcenia,
- sposób potwierdzania uczestnictwa i ukończenia kształcenia;
- zapewnienie kadry dydaktycznej o kwalifikacjach odpowiednich dla danego rodzaju kształcenia;
- zapewnienie odpowiedniej do realizacji programu kształcenia bazy dydaktycznej, w tym dla szkolenia praktycznego;
- posiadanie wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia, uwzględniającego narzędzia oceny jakości kształcenia oraz metody tej oceny;
- zapewnienie udzielania świadczeń zdrowotnych wchodzących w zakres kształcenia przez uprawnione podmioty i osoby posiadające uprawnienia oraz właściwe kwalifikacje do ich wykonywania.
Spełnienie warunków prowadzenia kształcenia określonych w ust. 2 przez podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, potwierdza Okręgowa Rada Lekarska właściwa ze względu na miejsce prowadzenia kształcenia lub Naczelna Rada Lekarska w odniesieniu do okręgowej izby lekarskiej będącej organizatorem kształcenia oraz organizatora kształcenia zamierzającego prowadzić kształcenie na terenie całego kraju (art. 19 ust. 3 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty).
Szkolenia podyplomowe dla lekarzy i lekarzy dentystów nie mogą odbywać się w zupełnie dowolnej formie. Szczegółowe zasady organizacji i przeprowadzania szkoleń z tego zakresu określone zostały w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. Nr 231 poz. 2326 ze zm.).
Przepis § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Zdrowia stanowi, że doskonalenie zawodowe lekarza obejmuje aktywność zawodową w ramach samokształcenia lub w zorganizowanych formach kształcenia podyplomowego poprzez odbywanie szkolenia specjalizacyjnego, zwanego dalej "specjalizacją", nabywanie umiejętności zawodowych z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych, zwane dalej "umiejętnością", oraz doskonalenie w innych formach kształcenia.
Formy realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów określone zostały w § 3 powyższego rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem, lekarz realizuje obowiązek doskonalenia zawodowego poprzez:
- realizowanie programu specjalizacji lub umiejętności,
- udział w kursie medycznym nieobjętym programem odbywanej specjalizacji lub nabywanej umiejętności lub w kursie medycznym, realizowanym za pośrednictwem środków przekazu telewizyjnego i sieci internetowej z ograniczonym dostępem, który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej,
- odbycie praktyki klinicznej w krajowym lub zagranicznym ośrodku specjalistycznym,
- udział w krajowym lub zagranicznym kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym,
- udział w posiedzeniu oddziału stowarzyszenia działającego jako "kolegium specjalistów" albo "lekarskie towarzystwo naukowe", zwane dalej "towarzystwem naukowym",
- udział w szkoleniu wewnętrznym organizowanym przez zakład opieki zdrowotnej, w którym lekarz udziela świadczeń zdrowotnych, lub przez grupę lekarzy,
- wykłady lub doniesienia w formie ustnej lub plakatowej na kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym,
- udział w programie edukacyjnym opartym o zadania testowe, akredytowanym przez towarzystwo naukowe lub kolegium specjalistów lub w programie edukacyjnym, realizowanym za pośrednictwem środków przekazu telewizyjnego i sieci internetowej z ograniczonym dostępem, który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej,
- uzyskanie stopnia naukowego doktora, doktora habilitowanego lub tytułu profesora – w zakresie nauk medycznych,
- napisanie i opublikowanie fachowej książki medycznej, artykułu w fachowym, recenzowanym czasopiśmie lub edukacyjnego programu multimedialnego,
- napisanie i opublikowanie książki, artykułu lub programu multimedialnego o charakterze popularnonaukowym,
- przetłumaczenie i opublikowanie fachowej książki medycznej, rozdziału w książce, artykułu w fachowym czasopiśmie medycznym lub edukacyjnego programu multimedialnego,
- kierowanie specjalizacją lekarzy lub nabywaniem przez lekarzy umiejętności,
- prowadzenie szkolenia lekarzy stażystów,
- indywidualną prenumeratę fachowego czasopisma medycznego indeksowanego przez filadelfijski Instytut Informacji Naukowej lub Index Copernicus,
- przynależność do kolegium specjalistów lub towarzystwa naukowego.
Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W zakresie szkoleń lekarzy nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Nie jest wpisana do rejestru podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe lekarzy i lekarzy dentystów Okręgowej Izby Lekarskiej. W ramach swej działalności prowadzi wykłady i zajęcia praktyczne dla lekarzy chirurgów. Nie są to kursy wymagane programem specjalizacji do osiągnięcia przez lekarzy specjalizacji w swojej dziedzinie. Są to usługi kształcenia zawodowego, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Żadne z usług w przedmiotowym zakresie nie są finansowane ani w całości, ani w co najmniej 70% ze środków publicznych. Organizowane szkolenia są każdorazowo zgłaszane w Okręgowej Izbie Lekarskiej, ale udział w nich nie był dotąd potwierdzony przyznaniem punktów edukacyjnych, zaakceptowanych przez Okręgową Radę Lekarską.
W przyszłości Spółka planuje organizowanie szkoleń, w których udział będzie potwierdzony przyznaniem uczestnikom punktów edukacyjnych.
Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych regulacji prawnych wskazać należy, że z uwagi na fakt, że doskonalenie zawodowe jest obowiązkiem lekarzy, szkolenia w formie wykładów i zajęć praktycznych stanowią jedną z możliwych form realizacji tego obowiązku – tj. kształcenie zawodowe. Tym samym prowadzone przez Spółkę szkolenia dla lekarzy chirurgów należy uznać za usługi kształcenia/doskonalenia zawodowego.
Usługi te nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż Spółka nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Należy zatem rozpatrzyć, czy szkolenia te mogą korzystać ze zwolnienia w oparciu o ust. 1 pkt 29 tego artykułu.
We wniosku wskazano, że żadne ze świadczonych szkoleń dla lekarzy nie są finansowane nawet w co najmniej 70% ze środków publicznych. Jednocześnie z wniosku nie wynika, aby w zakresie tych szkoleń Spółka posiadała akredytację. Zatem nie są spełnione warunki do zwolnienia określone w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit b) i c) ustawy oraz w § 13 ust. 1 pkt 20 wyżej powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.
Przepisy ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, warunkują prowadzenie kształcenia podyplomowego lekarzy w formach określonych w tej ustawie, uzyskaniem wpisu w rejestrze podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe lekarzy i lekarzy dentystów oraz potwierdzeniem przez Okręgową lub Naczelną Radę Lekarską spełnienia określonych wymagań.
Zwrócić należy uwagę, że Spółka nie posiada i – jak wynika z wniosku – nie będzie posiadać wpisu do rejestru podmiotów prowadzących kształcenie lekarzy i lekarzy dentystów, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 3 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Tym samym, skoro nie spełnia/nie będzie spełniać wymogów podmiotu uprawnionego do prowadzenia kształcenia podyplomowego lekarzy, nie można uznać, że wykonywane przez nią usługi edukacyjne prowadzone są/będą w formach i na zasadach określonych w przepisach ww. ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty. W konsekwencji – niezależnie od tego, czy szkolenia są/będą, czy nie, potwierdzone przyznaniem przez Okręgową Radę Lekarską punktów edukacyjnych – szkolenia nie mogą i nie będą mogły korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, zatem są/będą opodatkowane stawką 23%.
Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.