Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-503/13-2/PK1
z 7 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca realizuje projekt inwestycyjny w ramach Programu Operacyjnego „Infrastruktura i Środowisko” pn. „Rozbudowa oczyszczalni ścieków, budowa kolektorów i modernizacja systemu kanalizacyjnego”. W ramach tego projektu realizuje między innymi kontrakt pn. „Rozbudowa i przebudowa oczyszczalni ścieków”. W trakcie prowadzenia tego kontraktu wystąpiła ze strony zamawiającego czyli Wnioskodawcy, konieczność ograniczenia zakresu rzeczowego - a co za tym idzie i finansowego - umowy zawartej z Wykonawcą na realizację tego kontraktu. Okazało się bowiem, że ze względów technologicznych (a w konsekwencji i ekonomicznych) niezasadne byłoby wykonywanie pewnych robót określonych w tym kontrakcie, gdyż byłyby one zupełnie nieprzydatne i bezużyteczne w kontekście realizacji następnego kontraktu na oczyszczalni, który realizowany będzie przez innego wykonawcę.

W związku z tym z pierwszym wykonawcą została zawarta ugoda sądowa, na mocy której zgodził się on m.in. zmniejszyć zakres rzeczowy i finansowy umowy o kwotę 2.204.629,12 w zamian za odszkodowanie od Zamawiającego (Wnioskodawcy) w wysokości 240.000,- zł Zapłata odszkodowania służyła więc zabezpieczeniu źródła przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy zapłacone odszkodowanie będzie elementem kosztu wytworzenia środków trwałych, czy też może być zaliczone do kosztów podatkowych w okresie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone odszkodowanie powinno być zaliczone do kosztów podatkowych okresu bieżącego.

Uzasadnienie:

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwana dalej „updop”, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, gdyż wydatki te stanowią podstawę do określenia wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będącej z kolei podstawą określenia wysokości odpisów amortyzacyjnych od tych składników majątku podatnika.

Jednocześnie, jak wynika z art. 16g ust 1 pkt 2 updop, wartość początkową środków trwałych w przypadku ich wytworzenia we własnym zakresie stanowi koszt wytworzenia takiego środka trwałego.

Jak z kolei stanowi art. 16g ust 4 updop, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się natomiast : kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jakkolwiek użycie w powołanym przepisie wyrażenia „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” wskazywałoby na potrzebę maksymalnie szerokiego ujmowania w kosztach wytworzenia środka trwałego wszystkich wydatków pozostających w związku z ich budową, to jednak ustawodawca wyłącza z tych kosztów m.in. „pozostałe koszty operacyjne”, nawet pozostające w związku z takim wytworzeniem środków trwałych.

Updop nie definiuje jednak zakresu wydatków mieszczących się w katalogu „pozostałych kosztów operacyjnych”. W związku jednak z tym, że pojęcie to zaczerpnięte jest z przepisów dotyczących rachunkowości, celem zinterpretowania tego określenia, zasadne jest - zdaniem Wnioskodawcy- sięgnięcie do przepisów ustawy z 29 września o rachunkowości, która definiuje „pozostałe przychody i koszty operacyjne” w art. 3 ust 1 pkt 32, w szczególności określając jako ich element -odszkodowania i kary ( w podpunkcie g).

Jakkolwiek zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, pewne kategorie odszkodowań wymienione w tym przepisie nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, to ponieważ zapłacone przez Wnioskodawcę odszkodowanie nie wynika z wad wykonanych robót ani ze zwłoki w usunięciu takich wad, brak jest przeszkód w zaliczeniu zapłaconego odszkodowania do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując: skoro zapłacone odszkodowanie nie może być zaliczone do kosztów wytworzenia środków trwałych jako składnik pozostałych kosztów operacyjnych, winno zwiększyć koszty bieżącego okresu podatkowego i stanowić koszty uzyskania przychodów, gdyż nie znajduje się w kategorii tych odszkodowań, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, a także zostało poniesione w zgodzie z celami określonymi w art. 15 ust.1 updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W pierwszej kolejności organ interpretacyjny ustosunkowując się do przedłożonej przez Wnioskodawcę argumentacji wskazuje, iż trafne jest stanowisko, zgodnie z którym stanowiące przedmiot zapytania Podatnika odszkodowanie nie stanowi kosztów wytworzenia środków trwałych. Organ interpretacyjny podziela zatem pogląd Podatnika, iż odszkodowanie wypłacane na rzecz Wykonawcy nie znajduje się w katalogu określającym koszt wytworzenia środka trwałego zakreślonym w art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o CIT”) i tym samym konieczne jest rozważenie możliwości zaliczenia powyższego odszkodowania do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z powołanym przepisem kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis ten zawiera dwa rodzaje przesłanek, jedne o charakterze pozytywnym dotyczące wykazania celu poniesionych wydatków, drugie o charakterze negatywnym odnoszące się do katalogu wyłączeń określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Obie te przesłanki mają istotne znaczenie, niemniej jednak w pierwszej kolejności niezbędne jest zbadania, czy konkretny wydatek wypełnia hipotezę jednej z norm zakreślonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, albowiem przesądzenia kwestii podlegania wydatku pod wyżej wymienioną normę pozbawia ten wydatek ex lege przymiotu podatkowych kosztów uzyskania przychodów, bez konieczności badania celu jego poniesienia. W realiach niniejszej sprawy przepisem znajdującym się w katalogu wyłączeń, a dotyczącym kar umownych i odszkodowań, jest przepis z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT. Zgodnie z jego brzmieniem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Przepis ten zakłada zatem, iż kosztami uzyskania przychodów nie mogą być te kary umowne i odszkodowania, które swoje źródło mają w wadliwym wykonaniu robot i usług lub w zwłoce w dostarczeniu towaru walonego od wad albo w zwłoce w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Skoro w niniejszej sprawie z opisu stanu faktycznego, nie wynika jakoby przedmiotowe odszkodowanie stanowiło swoistą sankcje za wadliwe wykonanie robót czy usług lub też zawinione opóźnienie, to tym samym rację ma Wnioskodawca, iż nie można uznać iż odszkodowanie wypłacone na rzecz Wykonawcy znajduje się w hipotezie normy z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT.

W kontekście powyższych uwag, konieczne jest przesądzenie wypełniania przez przedmiotowy wydatek przesłanek pozytywnych zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Zagadnienie to ma charakter ocenny i wymaga każdorazowego szczególnego odniesienia do stanu faktycznego sprawy. W ocenie organu interpretacyjnego opis stanu faktycznego zawarty we wniosku przesądza o zaistnieniu powyższego związku. Należy mieć bowiem na uwadze, iż przedmiotowe odszkodowanie, nie skutkuje zaprzestaniem jakichkolwiek inwestycji związanych z rozbudową i przebudową oczyszczalni ścieków, które mogłyby skutkować unicestwieniem źródła przychodów poprzez nieprowadzenie działalności gospodarczej, a ściślej zaprzestaniem realizowania projektu inwestycyjnego. Wnioskodawca wyraźnie we wniosku stwierdza, iż projekt będzie dalej realizowany, tylko że przez innego Wykonawcę na podstawie kolejnego kontraktu. W konsekwencji wydatek ten w żaden sposób nie wpłynie na ograniczenie źródła przychodów. W ocenie organu wydatek ten może zatem zostać uznany za poniesiony w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, w sytuacji gdy wystąpiła niezależna od Spółki konieczność ograniczenia zakresu robót na podstawie danej umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.