Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-634/13-2/MPe
z 25 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26.06.2013r. (data wpływu 01.07.2013r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.07.2013r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z. o.o. (dalej: „Spółka”) jest podmiotem świadczącym usługi pomocnicze do usług finansowych w ramach grupy kapitałowej X.. W ramach prowadzonej działalności Spółka m.in. zajmuje się sprzedażą pojazdów poleasingowych, będących wcześniej przedmiotem umów leasingu zawieranych przez X.- Polska. S.A. (dalej: „X. PL”).

Spółka nabywa przedmiotowe pojazdy od X. PL, po czym oferuje je do sprzedaży, poszukuje nabywców i w końcu, dokonuje ich zbycia na rzecz finalnych nabywców. Spółka traktuje nabywane od X. PL pojazdy jako towar handlowy, w rezultacie nie dokonuje rejestracji tych pojazdów w rozumieniu Prawa o ruchu drogowym.

Z uwagi na powyższe, celem rejestracji pojazdu we właściwym wydziale komunikacji, nabywca finalny zobligowany jest przedstawić wraz z wnioskiem o rejestrację oryginał faktury VAT dokumentującej zbycie pojazdu przez X. PL (właściciela pojazdu ujawnionego w dowodzie rejestracyjnym oraz karcie pojazdu) na rzecz Spółki (właściciela pojazdu, który nie jest ujawniony w dokumentach rejestracyjnych). Spółka, wraz ze zbytym pojazdem i właściwymi dokumentami, przekazuje finalnym nabywcom również wskazane oryginały faktur VAT umożliwiając im tym samym rejestrację pojazdu.

Finalny nabywca zobowiązuje się zwrócić Spółce oryginał faktury VAT po dokonaniu rejestracji pojazdu. Jednak w praktyce często okazuje się, że do zwrotu nie dochodzi. Spółka podejmuje w takich przypadkach próby odzyskania oryginału faktury VAT od nabywcy, jednak w wielu przypadkach próby te okazują się bezskuteczne. Sytuacje takie zdarzają się, ponieważ finalni nabywcy po nabyciu pojazdu nie pozostają już w relacjach biznesowych ze Spółką i czasami nie są zmotywowani do zadbania o zwrot oryginału faktury przekazanej im w celu dokonania rejestracji pojazdu.

W razie nieuzyskania zwrotu faktury, Spółka występuje do zbywcy pojazdu, to jest X. PL, o wydanie duplikatu tej faktury, aby nie utracić prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem pojazdu, który został następnie sprzedany finalnemu nabywcy. Spółka otrzymuje duplikat od X. PL przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT-7 za okres, w którym otrzymała od X. PL oryginał faktury VAT.

Niezależnie od powyższego, przy sprzedaży pojazdu naliczany jest podatek należny VAT ujmowany we właściwej deklaracji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku braku zwrotu oryginału faktury VAT od finalnego nabywcy pojazdu przed złożeniem deklaracji VAT-7, pomimo podejmowanych przez Spółkę kroków mających na celu odzyskanie oryginału faktury VAT, Spółka jest uprawniona do rozliczenia podatku VAT w deklaracji VAT na podstawie duplikatu faktury VAT, otrzymanego od wystawcy faktury VAT?
2. Czy Spółka ma prawo do jednokrotnego odliczenia podatku VAT wykazanego jednocześnie na oryginałach faktur VAT oraz po niemożności ich odzyskania na duplikatach faktur VAT w okresie, w którym otrzymała oryginał faktury od X. PL?
   
3. Czy w przypadku ewentualnego odzyskania od finalnego nabywcy oryginału faktury VAT już po otrzymaniu duplikatu tej faktury VAT, Spółka może posiadać w ewidencji VAT zarówno duplikat jak i oryginał tej faktury VAT (przy założeniu, iż dokonała jednokrotnego odliczenia podatku VAT)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie duplikatu faktury VAT wystawionego przez zbywcę pojazdu w sytuacjach, gdy pomimo podejmowania przez Spółkę kroków celem odzyskania oryginału pierwotnej faktury VAT nabywca finalny, po wykorzystaniu tej faktury do zarejestrowania nabytego pojazdu, nie zwrócił jej Spółce. W takiej sytuacji Spółka ma prawo do jednokrotnego odliczenia podatku VAT wykazanego jednocześnie na oryginałach faktur VAT oraz po niemożności ich odzyskania — wykazanego na duplikatach tych faktur w okresie, w którym otrzymała oryginały faktur VAT (nie zwrócone przez finalnego nabywcę), zaś prawo to nie ulega modyfikacji w przypadku późniejszego ewentualnego zwrotu oryginału faktury VAT przez nabywcę finalnego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z § 20 Rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku, gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia wystawia ponownie fakturę na wniosek nabywcy zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika.

Przepisy ustawy o VAT, ani przepisy Rozporządzenia, nie określają, w jakim przedziale czasowym podatnicy będący nabywcami mogą występować o wystawienie duplikatu faktury. Kluczowym kryterium jest obiektywna okoliczność zaginięcia lub zniszczenia oryginału faktury, do której zdaniem Spółki dochodzi, jeżeli nabywca finalny pomimo wezwań nie zwraca Spółce faktury.

Spółka, jak wskazano w stanie faktycznym, podejmuje w miarę swoich możliwości i przy uwzględnieniu racjonalności rachunku ekonomicznego, próby odzyskania oryginału faktur VAT przekazanych nabywcom finalnym celem umożliwienia im rejestracji nabytych pojazdów. W przypadku części faktur próby takie nie przynoszą jednak oczekiwanego rezultatu, w efekcie czego Spółka nie posiada faktycznej i obiektywnej wiedzy na temat miejsca, w którym faktury te się znajdują.

W tej sytuacji, można zdaniem Spółki mówić o zaginięciu faktury, która to przesłanka jest podstawą wystąpienia o wystawienie duplikatu. Termin „zaginąć” nie jest definiowany w przepisach ustawy o VAT i Rozporządzenia, w szczególności dla celów wystawiania duplikatów faktur VAT. Należy się zatem kierować wykładnią językową, zgodnie z którą poprzez zaginięcie rozumieć należy w szczególności utratę wiedzy na temat miejsca, w którym coś się znajduje, utratę posiadania tego czegoś, zagubienie.

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, fakt, iż pomimo podejmowanych prób, we wskazanym przedziale czasowym, nie może ona odzyskać od nabywcy finalnego oryginałów faktur VAT dokumentujących nabycie pojazdu od X. PL stanowi przesłankę do uznania takiej faktury za zaginioną w rozumieniu § 20 Rozporządzenia i uzasadnia wystąpienie do X. PL o wystawienie duplikatu takiej faktury, który będzie potwierdzał prawo Spółki do ujęcia w składanej przez Spółkę deklaracji VAT-7 podatku wynikającego z oryginału zaginionej faktury VAT.

Z uwagi na fakt, iż ani ustawa o VAT, ani Rozporządzenie nie zawierają regulacji szczególnych dotyczących prawa do obniżania podatku VAT z duplikatów faktur VAT, zastosowanie znajdą przepisy ogólne. W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje, co do zasady, w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. Mając zatem na uwadze fakt, iż Spółka przed przekazaniem oryginału faktury VAT finalnemu nabywcy samochodu jest efektywnie w jej posiadaniu, wskazana powyżej norma prawna będzie mieć zastosowanie.

Innymi słowy, Spółka będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT-7 za okres, w którym otrzymała oryginał faktury VAT od X. PL. Bez znaczenia dla celów odliczenia podatku VAT pozostanie zatem okres, w którym Spółka otrzyma od X. PL duplikat przedmiotowej faktury VAT (przy czym Spółka podkreśla, iż w przypadku zaistnienia przesłanki, o której mowa w § 20 Rozporządzenia Spółka otrzymuje od X. PL duplikat faktury VAT przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT-7 za okres, w którym otrzymała oryginał tej faktury).

W ocenie Spółki, powyższe prawo do odliczenia podatku VAT w deklaracji VAT-7 za okres, w którym Spółka otrzymała oryginał faktury VAT od X. PL przed wydaniem go finalnemu nabywcy samochodu, nie ulega modyfikacji nawet wówczas, jeśli po pewnym czasie Spółka odzyska oryginał faktury VAT, bowiem:

• prawo to powstaje, jak wskazano powyżej, w sposób obiektywny zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT w okresie, w którym otrzymała ona oryginał faktury VAT od X. PL,
  

• uzyskany przez Spółkę duplikat faktury VAT ma jedynie na celu potwierdzić to prawo (sam będąc natomiast dokumentem wtórnym wobec oryginału faktury VAT).
  
  
  

W świetle powyższego, Spółka stoi na stanowisku, iż nie ma przeciwwskazań, aby po ewentualnym odzyskaniu oryginału faktury VAT od finalnego nabywcy samochodu, w ewidencji VAT Spółki figurował oryginał faktury VAT oraz jej duplikat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powołanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które w ogóle nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. wykorzystywane są do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 11 ustawy o VAT jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast art. 86 ust. 13 ustawy o VAT stanowi, iż jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Zauważyć trzeba, iż ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest bowiem intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o VAT wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy.

Z uwagi na niedokonanie odliczenia w terminach, o których mowa w art. 86 ust. 10 i 11 ustawy o VAT, podatnik może dokonać odliczenia na zasadach określonych w art. 86 ust. 13 tej ustawy poprzez złożenie korekty deklaracji podatkowej za okres, w których wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, przy czym korekty tej można dokonać za ten miesiąc rozliczeniowy, w stosunku do których nie upłynął okres 5-ciu lat, licząc od początku roku, w którym to prawo wystąpiło.

Zgodnie z zapisami art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Na mocy § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

W § 5 ust. 1 i ust. 2 ww. rozporządzenia, zostały wymienione dane, które powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży.

Faktury są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży (§ 19 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Na podstawie § 20 ust. 1 pkt 1 lit. a i ust. 2 ww. rozporządzenia w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie, podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia wystawia ponownie fakturę na wniosek nabywcy - zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika. Faktura wystawiona ponownie zawiera wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia.

Z powyższych przepisów wynika, że duplikat jest ponownie wystawioną na wniosek nabywcy fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem „duplikat”. Duplikat faktury, ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura pierwotna i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Reasumując, duplikat faktury VAT wystawia sprzedawca na wniosek nabywcy wyłącznie w przypadku gdy faktura pierwotna ulegnie zniszczeniu bądź zaginie.

Otrzymane duplikaty faktur, co do zasady, stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11 ustawy o VAT. Przy czym istotnym dla określenia terminu prawa do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego jest fakt, iż przed otrzymaniem duplikatu faktury podatnik nie był wcześniej w posiadaniu faktury pierwotnej, a więc nie odnotowano wpływu takiej faktury do podatnika, ani też nie były one zarejestrowane w jego księgach podatkowych.

Wskazać należy, iż otrzymanie faktury przez podatnika wyznacza moment, od którego możliwe jest zrealizowanie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Podkreślić należy, że decydujące znaczenie - dla powstania prawa do odliczenia i terminu jego realizacji - ma data otrzymania faktury.

Wyrażone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego – co wprost wynika z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy – jest otrzymanie faktury, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywa pojazdy poleasingowe od X. PL, po czym oferuje je do sprzedaży, poszukuje nabywców i w końcu, dokonuje ich zbycia na rzecz finalnych nabywców. Spółka traktuje nabywane od X. PL pojazdy jako towar handlowy, w rezultacie nie dokonuje rejestracji tych pojazdów w rozumieniu Prawa o ruchu drogowym. Celem rejestracji pojazdu we właściwym wydziale komunikacji, nabywca finalny zobligowany jest przedstawić wraz z wnioskiem o rejestrację oryginał faktury VAT dokumentującej zbycie pojazdu przez X. PL (właściciela pojazdu ujawnionego w dowodzie rejestracyjnym oraz karcie pojazdu) na rzecz Wnioskodawcy (właściciela pojazdu, który nie jest ujawniony w dokumentach rejestracyjnych). Wnioskodawca, wraz ze zbytym pojazdem i właściwymi dokumentami, przekazuje finalnym nabywcom również wskazane oryginały faktur VAT umożliwiając im tym samym rejestrację pojazdu. Finalny nabywca zobowiązuje się zwrócić Wnioskodawcy oryginał faktury VAT po dokonaniu rejestracji pojazdu. Jednak w praktyce często okazuje się, że do zwrotu nie dochodzi. Wnioskodawca podejmuje w takich przypadkach próby odzyskania oryginału faktury VAT od nabywcy, jednak w wielu przypadkach próby te okazują się bezskuteczne. Sytuacje takie zdarzają się, ponieważ finalni nabywcy po nabyciu pojazdu nie pozostają już w relacjach biznesowych z Wnioskodawcą i czasami nie są zmotywowani do zadbania o zwrot oryginału faktury przekazanej im w celu dokonania rejestracji pojazdu. W razie nieuzyskania zwrotu faktury, Wnioskodawca występuje do zbywcy pojazdu, to jest X. PL, o wydanie duplikatu tej faktury, aby nie utracić prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem pojazdu, który został następnie sprzedany finalnemu nabywcy. Wnioskodawca otrzymuje duplikat od X. PL przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT-7 za okres, w którym otrzymała od X. PL oryginał faktury VAT.

Mając na uwadze wskazane powyżej przepisy prawa w konfrontacji z przedstawionym opisem sprawy, z którego wynika, że przed przekazaniem oryginału faktury VAT finalnemu nabywcy w celu rejestracji samochodu, Wnioskodawca każdorazowo jest w posiadaniu tejże faktury, wskazać należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego stosownie do wskazanych przepisów art. 86 ustawy przysługuje w rozliczeniu za okres, w którym Wnioskodawca otrzymał fakturę bądź w rozliczeniu za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Prawo to nie ulega zmianie nawet wówczas, jeśli po pewnym czasie oryginał faktury zaginie a Wnioskodawca otrzyma jej duplikat, ponieważ jak wynika ze stanu faktycznego przed otrzymaniem duplikatu faktury Wnioskodawca był wcześniej w posiadaniu faktury pierwotnej. Uzyskany przez Wnioskodawcę duplikat zaginionej faktury VAT ma na celu potwierdzenie prawa do odliczenia podatku. Nie ma również przeciwwskazań, aby po ewentualnym odzyskaniu oryginału faktury VAT w ewidencji Wnioskodawcy istniał oryginał faktury oraz jej duplikat.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż prawo do odliczenia podatku VAT w deklaracji VAT-7 za okres, w którym Spółka otrzymała oryginał faktury VAT od X. PL przed wydaniem go finalnemu nabywcy samochodu, nie ulega modyfikacji nawet wówczas, jeśli po pewnym czasie Spółka odzyska oryginał faktury VAT, bowiem:

• prawo to powstaje zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT w okresie, w którym otrzymano oryginał faktury VAT od X. PL,
  

• uzyskany duplikat faktury VAT ma jedynie na celu potwierdzić to prawo (sam będąc natomiast dokumentem wtórnym wobec oryginału faktury VAT) – uznaje się za prawidłowe.
  
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.