Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-609/13/ŚS
z 2 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 24 czerwca 2013 r.), uzupełnionym 3 września 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości uznania, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę, za pośrednictwem spółki komandytowo-akcyjnej, której jest akcjonariuszem przychody z tytułu sprzedaży:

• nieruchomości (magazynów, hal produkcyjnych), maszyn oraz towarów a także prawa ochronnego do znaku towarowego jeżeli stanowić ono będzie wartość niematerialną i prawną w prowadzonej w formie spółki komandytowo-akcyjnej działalności gospodarczej, będą stanowiły przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe,
• prawa ochronnego do znaku towarowego, który nie będzie wartością niematerialną i prawną ww. spółki, będą stanowiły przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia wszystkich przychodów uzyskiwanych przez akcjonariusza z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowo-akcyjnej do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 26 sierpnia 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-609/13/ŚS, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 3 września 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „PDOF"). Wnioskodawca jest ponadto akcjonariuszem spółki komandytowo-akcyjnej (dalej jako: „SKA"), która prowadzi działalność gospodarczą, głównie w zakresie produkcji i handlu bramami i ogrodzeniami. W prowadzonej działalności gospodarczej SKA wykorzystuje aktywa, a to określone nieruchomości (magazyny, hale produkcyjne), maszyny oraz znak towarowy, którym oznaczone są sprzedawane przez SKA towary. W przyszłości SKA planuje dokonać sprzedaży aktywów (nieruchomości, maszyn, prawa ochronnego do znaku towarowego) wykorzystywanych uprzednio w swojej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 2 września 2013 r., Wnioskodawca wskazał, iż nieruchomości, maszyny oraz prawo ochronne do znaku towarowego, mające być przedmiotem planowanego zbycia, o którym mowa we wniosku, nie stanowią obecnie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych spółki komandytowo-akcyjnej, której Wnioskodawca jest akcjonariuszem. Niemniej jednak, tak jak wskazane zostało we wniosku, aktywa te były i są wykorzystywane w działalności gospodarczej spółki komandytowo-akcyjnej. W związku z powyższym, jeśli przed planowanym zbyciem powyższych składników majątkowych przez spółkę komandytowo-akcyjną zostaną spełnione przesłanki, aby uznać je za środki trwałe/ wartości niematerialne i prawne tej spółki (chodzi o przesłankę dotyczącą okresu używania składników majątkowych), wówczas zostaną one zaliczone do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych spółki komandytowo-akcyjnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychodem Wnioskodawcy z tytułu uczestnictwa w SKA, jako akcjonariusza w przypadku operacji realizowanych przez SKA polegających na produkcji i sprzedaży towarów oraz sprzedaży wykorzystywanych w działalności gospodarczej aktywów wskazanych we wniosku, będzie wyłącznie przyznana Wnioskodawcy dywidenda, a przychód z tego tytułu należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem z tytułu uczestnictwa w SKA jako akcjonariusza w przypadku operacji realizowanych przez SKA polegających na produkcji i sprzedaży towarów oraz sprzedaży wykorzystywanych w działalności gospodarczej aktywów wskazanych we wniosku, będzie wyłącznie przyznana Wnioskodawcy dywidenda, a przychód z tego tytułu należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: UPDOF).

SKA należy do spółek osobowych prawa handlowego, które nie posiadają osobowości prawnej i nie mają statusu podatnika podatku dochodowego. Podatnikami podatku dochodowego będą więc poszczególni wspólnicy tej spółki. W przypadku osoby fizycznej, do opodatkowania przychodu z tytułu uczestnictwa w SKA zastosowanie będą więc miały przepisy UPDOF.

Podstawową zasadę dot. opodatkowania przychodów wspólnika spółki osobowej będącego osobą fizyczną z tytułu udziału w takiej spółce zawiera art. 5b ust. 2 UPDOF. W myśl tego przepisu, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, uznaje się za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Niewątpliwie sprzedaż wyprodukowanych towarów, jak również sprzedaż aktywów wykorzystywanych w ramach działalności gospodarczej, wchodzi w zakres prowadzonej działalności gospodarczej SKA. Przepis powyższy tworzy konstrukcję prawną, uzyskiwania przez wspólnika spółki osobowej przychodów wyłącznie ze źródła jakim jest działalność gospodarczą, o ile dana spółką taką działalność prowadzi.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli osoba fizyczna jest wspólnikiem spółki niemającej osobowości prawnej, spółka ta prowadzi działalność gospodarczą, to przychód osoby fizycznej z tytułu partycypacji w tej spółce zawsze będzie kwalifikowany jako przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 UPDOF, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy przy tym podkreślić, że konstrukcja SKA zawiera elementy zarówno spółki komandytowej (osobowej) i akcyjnej (kapitałowej). Jej cechą charakterystyczną jest występowanie w niej dwóch grup wspólników posiadających różny status prawny tj. komplementariuszy i akcjonariuszy. Wspólnik SKA będący akcjonariuszem, w przeciwieństwie do komplementariusza, ma prawo do udziału jedynie w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, który został następnie przeznaczony przez walne zgromadzenie do wypłaty akcjonariuszowi. Dywidenda jest więc jedyną formą partycypacji akcjonariusza w zyskach wypracowanych przez SKA.

W świetle powyższego należy uznać, że przychodem z tytułu uczestnictwa w SKA będzie dla akcjonariusza (Wnioskodawcy) wyłącznie przyznana temu akcjonariuszowi dywidenda. Jednocześnie, zgodnie z art. 5b ust. 2 UPDOF, dywidenda będzie stanowić dla akcjonariusza przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast wszelkie zyski realizowane przez SKA w związku z jej działalnością (np. w zakresie produkcji i handlu, zbycia aktywów) nie będą podlegały opodatkowaniu po stronie akcjonariusza (dopóki nie zostaną mu one wypłacone w postaci dywidendy).

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem z tytułu uczestnictwa w SKA, jako akcjonariusza w przypadku operacji realizowanych przez SKA polegających na produkcji i sprzedaży towarów oraz sprzedaży wykorzystywanych w działalności gospodarczej aktywów wskazanych we wniosku, będzie wyłącznie przyznana Wnioskodawcy dywidenda, a przychód z tego tytułu należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 UPDOF.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

• uchwały 7 sędziów NSA z dnia 16 stycznia 2012 r., sygn. akt II FPS 1/11 oraz z dnia 20 maja 2013 r., sygn. akt II FPS 6/12,
• wyroki WSA w Warszawie z dnia 4 czerwca 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 2838/11 oraz z dnia 6 czerwca 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 2772/11, sygn. akt III SA/Wa 2771/11,
• interpretację ogólną Ministra Finansów z dnia 11 maja 2012 r., Znak: DD5/033/1/12 /KSM/DD-125,
• interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2013 r., Znak: IPPB1/415-50/13-7/EC.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm. - dalej „K.s.h.”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. W myśl art. 125 K.s.h., spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem. Komplementariusz oraz akcjonariusz uczestniczą w zysku spółki proporcjonalnie do ich wkładów wniesionych do spółki, chyba że statut stanowi inaczej (art. 147 § 1 K.s.h.).

Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, nie są zatem podatnikami podatków dochodowych, a dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem (w tym akcjonariuszem) spółki komandytowo-akcyjnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Pozarolnicza działalność gospodarcza, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest odrębnym od pozostałych źródłem przychodów, przy czym kwalifikacja uzyskiwanego przysporzenia majątkowego do tego źródła przychodów uzależniona jest od spełnienia warunków określonych w art. 5a pkt 6 cyt. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższego wynika, iż jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wyłączenie zawarte w ww. art. 5a pkt 6 ww. ustawy obejmuje m.in. przychody uzyskane z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 cyt. powyżej ustawy - zgodnie z którym źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych, niż wymienione w pkt 8 lit. a) - c).

Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Konsekwencją powyższego jest to, iż przychody uzyskane z tytułu sprzedaży praw majątkowych w tym przychody ze sprzedaży praw do znaków towarowych zaliczane będą do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. powyżej art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na mocy wyłączenia, o którym mowa w art. 5a pkt 6 cyt. ustawy, będą bowiem przychodami z odrębnego od działalności gospodarczej źródła przychodów. Oznacza to, iż przychody te nie będą zaliczone do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Natomiast w art. 14 ust. 2 ww. ustawy, wymienione zostały przykładowe oraz szczególne kategorie przychodów, zaliczanych przez ustawodawcę do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są m.in. przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.), o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne można uznać m.in. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, o ile spełniają one łącznie następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych. Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ww. ustawy). Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 147 ust. 1 ww. ustawy, Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego, jeżeli nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 ww. ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ww. ustawy). Ponadto prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższego wynika, iż na warunkach określonych w Prawie własności przemysłowej udzielane są m. in. prawa ochronne na znaki towarowe. Nabyte przez podatnika prawa ochronne na te znaki, potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej. W takiej sytuacji, przychody z ich odpłatnego zbycia, stanowią przychody o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest akcjonariuszem w spółce komandytowo – akcyjnej, która prowadzi działalność gospodarczą, głównie w zakresie produkcji i handlu bramami i ogrodzeniami. W przyszłości spółka komandytowo – akcyjna planuje dokonać sprzedaży aktywów (nieruchomości, maszyn, prawa ochronnego do znaku towarowego) wykorzystywanych uprzednio w swojej działalności gospodarczej. Nieruchomości, maszyny oraz prawo ochronne do znaku towarowego, mające być przedmiotem planowanego zbycia nie stanowią środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych spółki komandytowo-akcyjnej, której Wnioskodawca jest akcjonariuszem. Wskazane aktywa były i są wykorzystywane w działalności gospodarczej spółki komandytowo-akcyjnej. W związku z powyższym, jeśli przed planowanym zbyciem powyższych składników majątkowych przez spółkę komandytowo-akcyjną zostaną spełnione przesłanki, aby uznać je za środki trwałe/wartości niematerialne i prawne tej spółki (chodzi o przesłankę dotyczącą okresu używania składników majątkowych), wówczas zostaną one zaliczone do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych spółki komandytowo-akcyjnej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż przychody uzyskane przez Wnioskodawcę za pośrednictwem ww. spółki będą stanowiły przychody z dwóch odrębnych źródeł przychodów:

• przychody z tytułu sprzedaży nieruchomości (magazynów, hal produkcyjnych), maszyn oraz towarów a także prawa ochronnego do znaku towarowego jeżeli stanowić ono będzie wartość niematerialną i prawną w prowadzonej w formie spółki komandytowo-akcyjnej działalności gospodarczej, będą stanowiły przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej,
• natomiast przychód ze sprzedaży prawa ochronnego do znaku towarowego, który nie będzie wartością niematerialną i prawną w ww. spółce będzie stanowił przychód z praw majątkowych.
  
  

Zbycie prawa ochronnego do znaku towarowego, które nie stanowi (nie będzie stanowić) wartości niematerialnej i prawnej w przedmiotowej spółce, będzie bowiem w istocie zbyciem prawa majątkowego, co w świetle powołanych przepisów generować będzie przychód z odrębnego od działalności gospodarczej źródła przychodów.

Konsekwencją powyższej kwalifikacji przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę za pośrednictwem spółki jest odrębny reżim ich opodatkowania. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują bowiem odmienny sposób opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza oraz dochodów (przychodów) uzyskiwanych z praw majątkowych.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż u Wnioskodawcy, jako akcjonariusza spółki komandytowo – akcyjnej nie wystąpi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w momencie uzyskania przez spółkę zysków ze sprzedaży nieruchomości (magazynów, hal produkcyjnych), maszyn a także prawa ochronnego do znaku towarowego, stanowiącego wartość niematerialną i prawną w tej spółce. Natomiast w sytuacji gdy sprzedawane przez spółkę komandytowo-akcyjną prawo ochronne do znaku towarowego nie będzie wartością niematerialną i prawną, to tak jak już wcześniej wskazano, przychód z jego sprzedaży należy zaliczyć do przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód z tego tytułu osiągnięty przez Wnioskodawcę, podlegał będzie opodatkowaniu, łącznie z pozostałymi dochodami, na zasadach ogólnych, określonych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie możliwości uznania, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę za pośrednictwem spółki komandytowo-akcyjnej, której jest akcjonariuszem przychody z tytułu sprzedaży:

• nieruchomości (magazynów, hal produkcyjnych), maszyn oraz towarów a także prawa ochronnego do znaku towarowego jeżeli stanowić ono będzie wartość niematerialną i prawną w tej spółce, będą stanowiły przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe,
• prawa ochronnego do znaku towarowego, który nie będzie wartością niematerialną i prawną ww. spółki, będą stanowiły przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienić należy, iż wydając niniejszą interpretację indywidualną tut. Organ zapoznał się z powołanym przez Wnioskodawcę wyrokami sądów. Podkreślić jednak należy, iż postępowanie o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych jest postępowaniem odrębnym, szczególnym w stosunku do innych postępowań podatkowych. W postępowaniu tym nie przeprowadza się postępowania dowodowego, nie dokonuje się zatem analizy dokumentów, przesłuchania świadków ani oględzin. W postępowaniu tym nie obowiązuje zatem zasada, iż za dowód należy dopuścić wszystko co może mieć znaczenie w sprawie. Nie dokonuje się także polemiki z poglądami judykatury, czy orzecznictwa sądowego. Wydanie interpretacji indywidualnej polega na ocenie stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego skutków podatkowych przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. W przypadku uznania stanowiska wnioskodawcy za nieprawidłowe, wydanie interpretacji indywidualnej sprowadza się w istocie do wskazania przepisów znajdujących zastosowanie w sprawie oraz do oceny skutków podatkowych przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego w świetle tych przepisów, co też Organ w niniejszej interpretacji uczynił. Co istotne wykładnia dokonana w niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest niezgodna z wykładnią wynikającą z powołanych wyroków sądowych. Powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca przy wydaniu przedmiotowej interpretacji. Co istotne, dokonana w niej interpretacja przepisów prawa podatkowego nie jest sprzeczna z wykładnią przepisów dokonaną w niniejszej interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.