Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-638/13/ZK
z 2 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 2 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanych we wniosku składników majątku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanych we wniosku składników majątku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi budowę budynku przeznaczonego do działalności gastronomiczno-handlowej. Budynek ten wyposażony będzie w następujące urządzenia oraz instalacje:

1. Dźwig - winda osobowa dla 8 osób podwieszana z maszynownią u góry,
   
2. Dźwig - winda towarowa z poziomu 0 na 1 (tylko do kuchni) na naczynia bez przewozu osób,
   
3. Schody ruchome -1 bieg,
   
4. Drzwi automatyczne - rozsuwane drzwi szklane - wejściowe główne do budynku,
   
5. Instalacja odgromowa i uziemiająca,
   
6. System sterowania oddymianiem,
   
7. System doprowadzania ciepła z klimatyzacją,
   
8. Trafostacja na zewnątrz zabudowana osobnym budynkiem,
   
9. System monitoringu wizyjnego/system monitoringu wewnętrznego i zewnętrznego,
   
10. System alarmowy - system sygnalizacji włamania,
    
11. Instalacja wody lodowej,
    
12. Instalacja wentylacyjna,
    
13. System sygnalizacji pożarowej,
    
14. System wideo-domofonowy,
    
15. Sieć strukturalna,
    
16. Separator tłuszczów i skrobi,
    
17. Przepompownia ścieków,
    
18. Oprawy oświetlenia służące m.in. do oświetlania elewacji,
    
19. System zdalnego rozliczania mediów,
    
20. Most nad strumieniem.
    
    

Po zakończeniu budowy i przekazaniu budynku oraz innych środków trwałych do używania Wnioskodawczyni rozpocznie amortyzację majątku trwałego. Przewidywany okres użytkowania ww. składników majątku jest dłuższy niż rok, stanowią one jej własność, są kompletne i zdatne do użytku.

Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego przedstawiono również w części H. poz. 70 wniosku ORD-IN oraz w załączniku nr 1 do ww. wniosku (ORD-IN/A), w których wskazano m.in., że:

• zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. Nr 242, poz. 1622), tj. z objaśnieniami do grupy 1 - Budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego, do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe. Tymczasem wymienione niżej urządzenia i instalacje są urządzeniami (instalacjami) kompletnymi, które mogą być wymontowane bez uszczerbku dla budynku oraz tego urządzenia (instalacji), bez uszczerbku dla kompletności i zdatności do użytku tego urządzenia (instalacji), a następnie zamontowane także w innych budynkach, bez zmiany przeznaczenia ww. budynku oraz tych urządzeń (instalacji),
• mosty stanowią odrębne budowle, zgodnie z objaśnieniami do działu 2 Klasyfikacji Środków Trwałych. Zgodnie z tymi objaśnieniami za odrębny obiekt uważa się w zasadzie każdy samodzielny obiekt inżynierii lądowej lub wodnej wraz z fundamentem i konstrukcją nośną. W efekcie mostek służący do dojścia do trafostacji, oraz do innych budowli czy budynków, stanowi odrębny środek trwały (…).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość początkowa w rozumieniu art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ww. budynku, powinna być ustalona bez uwzględniania w niej wartości składników majątkowych opisanych wyżej w pkt 1-19 (winno być w pkt 1-20) z uwagi na fakt, że te elementy wyposażenia budynku stanowią odrębne od tego budynku środki trwałe podlegające amortyzacji według odpowiednich stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość początkowa wyżej wymienionego budynku powinna być ustalona bez uwzględniania w niej wartości składników majątkowych opisanych wyżej w pkt 1-20, z uwagi na fakt, że te elementy wyposażenia budynku stanowią odrębne, od tego budynku środki trwałe podlegające amortyzacji. Spełniają one wszystkie kryteria określone w art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 1-2.

Dźwigi osobowe i towarowe stanowią urządzenia transportowe, zaliczane do grupy przenośników i służące do przewozu osób i towarów pomiędzy piętrami budynku. Podlegają odrębnym od budynku kontrolom realizowanym przez Urząd Dozoru Technicznego. Dźwig składa się z wyposażenia szybu, kabiny, maszyny napędzającej, kabli elektrycznych oraz lin łączących maszynownię z kabiną. Częścią składową budynku będzie wsparcie dla maszynowni i elementów nośnych windy, oraz mury szybu windy z elementami stałymi, natomiast sama maszynownia i pozostałe elementy windy stanowić będą odrębny środek trwały.

Ad. 3.

Schody ruchome są to urządzenia transportowe, zaliczane do grupy przenośników i służące do przewozu osób pomiędzy sąsiednimi kondygnacjami budynku, składające się z konstrukcji nośnej, taśmy stopni i poręczy, napędzanych przez zespół napędowy z silnikiem elektrycznym i przekładnią, oraz ze stosownego okablowania.

Ad. 4.

Drzwi automatyczne - rozsuwane drzwi szklane - stanowią odrębną całość wraz z napędem oraz instalacją elektroniczną i czujnikami, kompletną i zdatną do użytku bez względu na budynek czy ścianę, z którymi będą współpracować.

Ad. 5.

Instalacja odgromowa i uziemiająca stanowi odrębną od budynku instalację o zastosowaniu m.in. przeciwpożarowym. Została zamontowana w taki sposób, iż nie stanowi elementu konstrukcyjnego budynku, nie jest zamontowana na stałe. Można ją zdemontować i zamontować na innym budynku, czy na innej budowli bez zmiany przeznaczenia oraz bez uszkodzenia budynku.

Ad. 6.

System sterowania oddymianiem składa się z: centrali sterowania klapami oddymiającymi, przycisków oddymiania natynkowych, okablowania prowadzonego w korytkach podwieszanych, rurach osłonowych oraz natynkowo i jest odrębną instalacją wentylacyjną o przeznaczeniu m.in. przeciwpożarowym. W całości wykonana jest z elementów odrębnych od budynku, połączonych z budynkiem jedynie dla przejściowego użytku i zdatnych do demontażu bez uszkodzenia.

Ad. 7.

System doprowadzania ciepła z klimatyzacją: rozprowadzony z pomieszczeń wymiennikowni system przewodów pod stropami piwnicy oraz w przestrzeni stropu podwieszanego, mocowany do ścian i stropów podporami stałymi i przesuwnymi. Całość obudowana w celu zabezpieczenia przed uszkodzeniami mechanicznymi. W jego skład wchodzą m.in.: wymiennik geotermalny, zawory grzejnikowe termostatyczne, zawory regulacji hydraulicznej, zawory kulowe, grzejniki stalowe płytowe, gładkie, grzejniki drabinkowe łazienkowe, klimakonwektory kanałowe 4-rurowe, wodne kurtyny powietrzne nad drzwiami, nagrzewnice w centralach wentylacyjnych, centrala klimatyzacyjno-grzewcza. System doprowadzania ciepła z klimatyzacją to odrębna instalacja z elementami elektronicznymi, w skład której wchodzą m.in. przewody doprowadzające. W całości wykonana jest z elementów odrębnych od budynku, połączonych z budynkiem jedynie dla przejściowego użytku i zdatnych do demontażu bez uszkodzenia. W niektórych miejscach przewody przebiegają wewnątrz przegród budynku (np. stropów), jednak nie są to osłony przewodów wentylacyjnych w budynku, lecz odrębna samodzielna instalacja przebiegająca w niektórych miejscach w przestrzeniach wewnątrz przegród budynku. Same przegrody stanowią element składowy budynku.

Ad. 8.

Trafostacja razem z budynkiem trafostacji oraz z linią energetyczną przesyłową poza budynkiem stanowi środek trwały odrębny od budynku, zgodnie z objaśnieniami do KŚT 201, zaliczany (wraz z fundamentem i konstrukcją nośną) zgodnie z objaśnieniami do grupy 2 KŚT - Obiekty inżynierii lądowej i wodnej.

Ad. 9.

System nadzoru wizyjnego pozwala monitorować budynek i w razie jakichkolwiek nieprawidłowości podjąć odpowiednie środki zabezpieczające w zakresie ochrony osób i mienia.

Jest to kompletna instalacja składająca się z urządzeń elektronicznych oraz okablowania (w jej skład wchodzą m.in.: rejestratory cyfrowe, kamery przemysłowe, konwertery, krosownice, szafy teletechniczne, obiektywy i monitory oraz niezbędne okablowanie). Jako całość wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalają na odrębne funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Urządzenia te znajdują się jedynie na terenie budynku, częściowo są z nim połączone w sposób przejściowy i można je zdemontować bez uszkodzenia budynku czy instalacji.

Ad. 10.

System alarmowy ma informować o próbie włamania, napadu, kradzieży itp. Składa się z: centrali alarmowej, czujników ruchu, okablowania, sygnalizatorów i innych urządzeń połączonych z urządzeniem komputerowym (podpiętych do komputera), co zapewnia mu możliwość działania niezależnie od budynku. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania (jako całość) zgodnie z przeznaczeniem, bez względu na to czy zamontowany będzie w przedmiotowym budynku, czy gdzie indziej. Nie jest połączony na stałe z budynkiem.

Ad. 11.

Instalacja wody lodowej składa się z: agregatów wody lodowej, przewodów rozprowadzających prowadzonych w przestrzeni sufitu podwieszanego, automatyki w agregacie wody lodowej, zaworów trójdrogowych przy chłodnicach wentylacyjnych, zaworów regulacji hydraulicznej, zaworów wentylacyjnych, kratek wentylacyjnych. Jako całość wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalają na odrębne funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Urządzenia te znajdują się jedynie na terenie budynku, częściowo są z nim połączone w sposób przejściowy i można je zdemontować bez uszkodzenia budynku czy instalacji.

Ad. 12.

Instalacja wentylacyjna składa się z: podwieszanej centrali wentylacyjnej nawiewnej z nagrzewnicą wodną, chłodnicą wodną, filtrami, automatyką, wentylatorami kasetowymi zblokowanymi z centralą, nawiewników sufitowych, podwieszanych kanałów wentylacyjnych, nawiewników szczelinowych, przepustnic. Jako całość wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalają na odrębne funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Urządzenia te znajdują się jedynie na terenie budynku, częściowo są z nim połączone w sposób przejściowy i można je zdemontować bez uszkodzenia budynku czy instalacji.

Ad. 13.

System sygnalizacji pożarowej składa się z: centrali wykrywania i sygnalizacji pożaru - CPS, czujek dymu, przycisków pożarowych ROP, modułów przekaźnikowych, zasilaczy 230V/24V, sygnalizatorów akustycznych, sygnalizatorów akustyczno-optycznych, klap oddymiających p-poż, okablowania - prowadzonego w korytkach kablowych i rurach osłonowych natynkowo. Zawiera przeciwpożarowy wyłącznik prądu na zewnątrz budynku oraz dźwiękowy system ostrzegawczy. Jako całość wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalają na odrębne funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Urządzenia te znajdują się jedynie na terenie budynku, częściowo są z nim połączone w sposób przejściowy i można je zdemontować bez uszkodzenia budynku czy instalacji.

Ad. 14.

System wideo-domofonowy pozwala na nawiązanie połączenia głosowego lub video pomiędzy różnymi miejscami na terenie posesji. Pozwala monitorować budynek i w razie jakichkolwiek nieprawidłowości podjąć odpowiednie środki zabezpieczające w zakresie ochrony osób i mienia.

Jest to kompletna instalacja składająca się z urządzeń elektronicznych oraz okablowania. Jako całość wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalają na odrębne funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Urządzenia te znajdują się jedynie na terenie budynku, częściowo są z nim połączone w sposób przejściowy i można je zdemontować bez uszkodzenia budynku czy instalacji.

Ad. 15.

W budynku centrum zainstalowano sieć strukturalną dla potrzeb prawidłowego funkcjonowania opisanych wyżej systemów elektronicznych. Sieć ta składa się z przewodów sygnałowych i światłowodowych, które biegną wewnątrz paneli krosowych przytwierdzonych śrubami do szyn wewnątrz budynków oraz koryt kablowych. Przewody skupione są w szafie teletechnicznej, stanowiącej punkt dystrybucyjny, przeznaczony dla realizacji połączeń oraz udostępniania konkretnych usług sieciowych. Na system składają się gniazda zasilające, zasilacze UPS i przełącznice światłowodowe. Sieć strukturalna nie jest trwale połączona z budynkiem i może być od niego odłączona bez uszczerbku tak dla budynku, jak i dla sieci. Powyższe wynika z faktu, iż trasy kablowe biegną w korytach kablowych bądź panelach krosowych, które nie są trwale z budynkiem połączone - znajdują się na zewnątrz ścian (nie są zamurowane). Sieć stanowi funkcjonalną całość, która może pełnić swoje funkcje również w odniesieniu do systemów funkcjonujących w innych budynkach, po jej ewentualnym demontażu.

Ad. 16.

Separator tłuszczów i skrobi - do ścieków z kuchni - jest odrębnym urządzeniem, które pobiera odpady kuchenne i po ich przetworzeniu oraz wstępnym podziale przekazuje je w postaci ścieków do kanalizacji. Jest to urządzenie odrębne od instalacji kanalizacyjnej, nie tylko ze względu na przeznaczenie (kanalizacja - odprowadzenie ścieków, separator - oczyszczenie ścieków), ale i ze względu na konstrukcję umożliwiającą przeniesienie w inne miejsce w stanie kompletnym i zdatnym do użytku, bez uszczerbku dla budynku i jego przeznaczenia.

Ad. 17.

Przepompownia ścieków z poziomu -1 na 0 (z podziemnych szaletów ogólnodostępnych) jest urządzeniem całkowicie odrębnym od budynku i instalacji kanalizacyjnej, kompletnym i zdatnym do użytku w każdym miejscu, w którym zostanie podłączona do źródła ścieków. W budynku zamontowana jest sprawnie działająca kanalizacja, która nie wymaga stosowania tego urządzenia. Jednak w celu zwiększenia atrakcyjności budynku dla jego przyszłych użytkowników lub nabywców inwestor postanowił przygotować również toalety w pomieszczeniach na poziomie -1. Funkcjonowanie toalet wymaga zastosowania przepompowni ścieków lub szamba położonego na niższym poziomie. Z uwagi na fakt, że budynek jest sprawny, kompletny i zdatny do użytku również bez sanitariatów na poziomie -1, można uznać, iż stosowanie systemu przepompowywania ścieków nie jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania budynku (do korzystania z budynku zgodnie z jego przeznaczeniem). Jest to element zwiększający użyteczność inwestycji, który w każdej chwili można zdemontować bez uszkodzenia zarówno przepompowni, jak i budynku, a także bez uszczerbku dla możliwości korzystania z budynku zgodnie z jego przeznaczeniem.

Ad. 18.

Oprawy oświetlenia służące do oświetlenia elewacji powinny być uznane za odrębne od budynku środki trwałe z uwagi na możliwość ich demontażu oraz fakt, iż spełniają swoje funkcje niezależnie od miejsca ich montażu. Mogą być zamontowane na podjeździe, na elewacji budynku, na oddzielnych słupach itp. Oprawy nie muszą być definitywnie przypisane tytko do jednego budynku oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały, z uwagi na fakt, iż stanowią element szybciej zużywalny niż sam budynek. Ich odłączenie nie spowoduje uszkodzenia ani budynku, ani też samych lamp, a jednocześnie budynek nadal będzie całkowicie kompletny i zdatny do użytku. Oprawy są połączone z budynkiem jedynie dla przemijającego użytku i nie mogą być uznane za element konstrukcyjny budynku, stanowiący wraz z nim konstrukcyjną i nierozerwalną całość, są to bowiem niezależne środki trwałe, podobnie jak inne wyposażenie ruchome, np. meble.

Ad. 19.

System zdalnego rozliczania mediów zbiera i analizuje w sposób ciągły informacje otrzymywane z innych systemów, ocenia je i klasyfikuje. Stanowi urządzenie umożliwiające z jednej strony bieżący nadzór nad pracą innych instalacji, a z drugiej strony steruje również elementami automatyki w chwilach zagrożenia ludzkiego życia. System składa się m.in. z koncentratora sygnałów, modułu akwizycji danych oraz ze stosownych przewodów. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń, wraz z okablowaniem, zdatnych do użytku w takiej postaci, w tym lub w innym budynku. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość, zgodnie z przeznaczeniem, a jego usunięcie nie zmieni przeznaczenia budynku, który nawet bez tego systemu pozostanie kompletny i zdatny do użytku.

Ad. 20.

Mosty stanowią odrębne budowle, zgodnie z objaśnieniami do działu 2 Klasyfikacji Środków Trwałych. Zgodnie z tymi objaśnieniami za odrębny obiekt uważa się w zasadzie każdy samodzielny obiekt inżynierii lądowej lub wodnej wraz z fundamentem i konstrukcją nośną. W efekcie mostek służący do dojścia do trafostacji, oraz do innych budowli czy budynków, stanowi odrębny środek trwały i nie powinien wpływać na ustalenie wartości początkowej budynku.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska we wniosku powołano interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 kwietnia 2010 r. Znak: ILPB3/423-74/10-5/MC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dany składnik majątku mógł być uznany za środek trwały musi łącznie spełniać następujące warunki:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie ewentualnie wymaganych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
• musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddany do używania innym podmiotom, na podstawie umów wymienionych w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, tj. na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.
  
  

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalenia tej wartości początkowej uzależniony jest m.in. od sposobu nabycia danego środka trwałego i określony został w art. 22g ww. ustawy. W myśl art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia. Natomiast za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania (art. 22g ust. 4 ww. ustawy).

Ponadto, jak stanowi art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Stawki te można podwyższać lub obniżać zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami ustawy.

Jak wynika z powyższych przepisów, amortyzacji podatkowej podlega odrębnie każdy składnik majątku, spełniający ustawowe przesłanki dla uznania go za środek trwały. Dla każdego środka trwałego oddzielnie ustala się jego wartość początkową, metodę amortyzacji oraz stawkę amortyzacyjną.

Ponieważ amortyzacji środków trwałych dokonuje się (co do zasady) przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), który odwołuje się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, należy wskazać, że rozwinięcie zakresu przedmiotowego środków trwałych, wskazanych w art. 22a ust. 1 ww. ustawy, ma miejsce w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. Nr 242, poz. 1622) będącym rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 591 ze zm.). Jak wynika z Objaśnień wstępnych do ww. Klasyfikacji, Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt - obiektu zbiorczego, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy osiedla, zespoły komputerowe itp.

Zaznaczyć przy tym należy, że ustaleń w zakresie tego czy określony składnik majątku stanowi odrębny środek trwały (w szczególności czy jest on samodzielnie zdatny do użytku) oraz jaka jest jego Klasyfikacja w świetle KŚT dokonuje sam podatnik. Także ocena, czy w wyniku podjętych przez podatnika działań został wytworzony jeden, czy też kilka składników majątku spełniających kryteria uznania ich za odrębne, samodzielne środki trwałe należy do podatnika. Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W razie wątpliwości zainteresowany może zwrócić się o wydanie opinii do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacji Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Powyższe oznacza, że kwestii związanych z ustalaniem czy dany składnik majątku stanowi odrębny (samodzielny) środek trwały w rozumieniu Klasyfikacji Środków Trwałych nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko takie przepisy mogą być przedmiotem wykładni dokonywanej w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., iż Wnioskodawczyni prowadzi budowę budynku przeznaczonego na działalność gastronomiczno-handlową. Budynek ten wyposażony będzie we wskazane we wniosku urządzenia, instalacje oraz budowlę (most). Jak wynika z wniosku, wszystkie wymienione urządzenia i instalacje są samodzielne, kompletne i mogą być wymontowane z budynku (a następnie zainstalowane w innym obiekcie) bez uszczerbku dla ich kompletności i zdatności do użytku, a także bez uszczerbku dla ww. budynku. Zdaniem Wnioskodawczyni, wskazane przez nią elementy wyposażenia budynku (instalacje i urządzenia) oraz budowla (most) stanowią odrębne, od tego budynku środki trwałe podlegające amortyzacji. Spełniają one bowiem wszystkie kryteria określone w art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie w świetle przepisów cyt. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (niestanowiących przepisów prawa podatkowego, a tym samym niemogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej) urządzenia, instalacje, budowla, o których mowa we wniosku stanowią samodzielne i kompletne składniki majątku, prawidłowo zakwalifikowane do odpowiednich odrębnych symboli tej Klasyfikacji, to w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą stanowić one odrębne od budynku środki trwałe (pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków określonych w art. 22a ust. 1 tej ustawy). Tym samym, wydatków na nabycie lub wytworzenie tych składników majątku nie należy uwzględniać w wartości początkowej wybudowanego budynku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.