Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-140/13/MCZ
z 23 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 17 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 21 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia w spadku po matce zadośćuczynienia (rekompensaty) zasądzonego wraz z odsetkami:

• w części dotyczącej podlegania kwoty zadośćuczynienia ustawie o podatku od spadków i darowizn oraz przedawnienia się obowiązku podatkowego z tytułu nabycia majątku spadkowego – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej podlegania wypłaconych odsetek ustawie o podatku od spadków i darowizn - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia w spadku po matce kwoty zadośćuczynienia (rekompensaty) zasądzonego wraz z odsetkami.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 17 lipca 2013 r. znak: IBPB II/1/436-140/13/MCZ i znak: IBPB II/1/415-553/13/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono w dniu 21 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 20 czerwca 1945 r. Powiatowy Komisarz Ziemski przydzielił mamie Wnioskodawcy - gospodarstwo po jej rodzicach. Ten sam komisarz 21 sierpnia 1945 r. odwołał ww. nominację bez podania jakiejkolwiek podstawy prawnej. Nakazał oddać omawiane gospodarstwo dwóm „repatriantom”, którzy de facto nimi nie byli. Osoby te pochodziły z sąsiedniej wsi. Pod groźbą gwałtu wyrzucili mamę Wnioskodawcy wraz z dwójką małych dzieci z jej gospodarstwa nie pozwalając jednocześnie zabrać żadnych rzeczy z opuszczanego domu.

Od 1945 r. mama Wnioskodawcy stara się odzyskać bezprawnie odebrane jej gospodarstwo. Dnia 18 października 1957 r. Prezydium Powiatowe Rady Narodowej odmówiło zwrotu nieruchomości ze względu „na trwałe jej rozdysponowanie”. Matka Wnioskodawcy przez całe swoje życie procesowała się o odzyskanie gruntu lub otrzymanie zadośćuczynienia. Niestety nie doczekała tego ponieważ 17 grudnia 1982 r. zmarła.

Decyzją Sądu Rejonowego Wnioskodawca nabył spadek po swojej mamie i w czerwcu 1999 r. oświadczył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, że w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło nabycie spadku nie otrzymał żadnego majątku. Stan ten trwa do dziś natomiast sporna nieruchomość jest obecnie w posiadaniu Skarbu Państwa oraz osób prywatnych.

Wnioskodawca jako spadkobierca kontynuował rozpoczętą przez mamę sprawę odzyskania nieruchomości lub uzyskania z tego tytułu zadośćuczynienia.

Dnia 20 marca 2012 r. Sąd Okręgowy „zasądza od pozwanego na rzecz powoda B. B. kwotę z ustawowymi odsetkami od dnia 21 marca 2012 r. do dnia zapłaty”. Równocześnie Sąd stwierdza iż „nie został nadmiernie wzbogacony, gdyż został pozbawiony możliwości dochodzenia utraconych korzyści”.

Wojewoda wniósł apelację od ww. wyroku. Sąd Apelacyjny dnia 04 października 2012 r. oddalił tę apelację. Dnia 12 listopada 2012 r. Wojewoda przekazał na konto bankowe Wnioskodawcy zasądzoną kwotę wraz z ustawowymi odsetkami. Posunięcie to pozwala Wojewodzie w razie odrzucenia skargi kasacyjnej uniknąć wypłacenia dalszych odsetek od należnego zadośćuczynienia. Dnia 03 stycznia 2013 r. za pośrednictwem Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa Wojewoda wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną, która do dnia złożenia niniejszego wniosku nie została rozpatrzona.

W związku z „tymczasowym” otrzymaniem zadośćuczynienia od Wojewody Wnioskodawca złożył w dniu 02 maja 2013 r. Naczelnikowi Urzędu Skarbowego zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2), który przekazał sprawę do odpowiedniego Naczelnika Urzędu Skarbowego według właściwości w sprawie podatku od spadków i darowizn, tj. według miejsca położenia przedmiotów majątkowych nabytych w drodze spadku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymana od Wojewody kwota podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, a tym samym korzysta ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Jeżeli otrzymana kwota odszkodowania nie podlega opodatkowaniu opodatkowaniem od spadków i darowizny to czy należy opodatkować ją zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota ta korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

W świetle przytoczonego zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca stwierdził, iż przyznane zadośćuczynienie (odszkodowanie) jest wynikiem nabycia w drodze spadku, a tym samym wywołuje konsekwencje podatkowe na gruncie ustawy od spadków i darowizn.

Zaznaczył również, iż roszczenia odszkodowawcze (także za wyżej opisaną nieruchomość) mają charakter cywilnoprawny, majątkowy. W ocenie Wnioskodawcy jego stanowisko potwierdza liczne orzecznictwo, w tym Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 05 października 1995 r. (sygn. akt I KZP 23/95). Co do zasady roszczenia o takim charakterze wchodzą więc do masy spadkowej. W dacie zgonu matki Wnioskodawcy (spadkodawczyni) przysługiwało jej roszczenie o odszkodowanie za opisaną wyżej nieruchomość. Spadkodawczyni zmarła dnia 17 grudnia 1982 r. w toku postępowania odszkodowawczego. Wnioskodawca (następca prawny) kontynuował sprawę sądową co oznacza, że roszczenie w przedmiocie ustalenia odszkodowania przeszło na spadkobiercę. Następca prawny uzyskuje przysługujące mu prawo majątkowe na zasadzie sukcesji wynikającej z zapisu art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego. Skoro matce Wnioskodawcy, w dacie śmierci przysługiwało roszczenie o odszkodowanie, to w omawianej sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, wobec objęcia zakresem przedmiotowym tego aktu prawnego faktu nabycia prawa majątkowego tytułem spadku.

Równocześnie Wnioskodawca zaznaczył, iż spełnił wymogi określone w art. 4a ust. 1. pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn i złożył zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2). Zaznaczył iż na dzień uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu praw do spadku po mamie, nie było wiadomo czy spadkobierca uzyska prawo do nieruchomości za życia spadkodawcy. Wnioskodawca uważa, że z uwagi na fakt, iż odszkodowanie za nieruchomość podatnik uzyskał po upływie 5 lat od dnia uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu prawa do spadku; podatek od spadku nie należy się, gdyż uległ przedawnieniu. W związku z powyższym kwota otrzymanego odszkodowania podlega ustawie o podatku od spadków i darowizn i korzysta ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy zajęta na gruncie podatku od spadków i darowizn w przedmiocie skutków podatkowych nabycia w spadku po matce kwoty zadośćuczynienia (rekompensaty) zasądzonego wraz z odsetkami. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007 r. podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. spadku.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Zgodnie bowiem z treścią art. 1015 § 1 i § 2 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku.

Z powołanych wyżej artykułów wynika, iż spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawnie nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie.

Z treści wniosku wynika, że 17 grudnia 1982 r. zmarła matka Wnioskodawcy. Decyzją Sądu Rejonowego Wnioskodawca nabył spadek po swojej matce. W czerwcu 1999 r. Wnioskodawca oświadczył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, że w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło nabycie spadku nie otrzymał żadnego majątku. Po matce Wnioskodawca odziedziczył roszczenie o zadośćuczynienie (odszkodowanie) za odebrane jej 21 sierpnia 1945 r. przez Powiatowego Komisarza Ziemskiego gospodarstwo rolne. Od 1945 r. mama Wnioskodawcy starała się odzyskać bezprawnie odebrane jej gospodarstwo i w chwili jej śmierci postępowanie odszkodowawcze było w toku. Sporna nieruchomość jest obecnie w posiadaniu Skarbu Państwa oraz osób prywatnych. Wnioskodawca jako spadkobierca kontynuował rozpoczętą przez mamę sprawę uzyskania z tego tytułu zadośćuczynienia. Dnia 20 marca 2012 r. Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa (reprezentowanego przez Wojewodę) na rzecz Wnioskodawcy kwotę z ustawowymi odsetkami od dnia 21 marca 2012 r. do dnia zapłaty. Dnia 12 listopada 2012 r. Wojewoda przekazał na konto bankowe Wnioskodawcy zasądzoną kwotę wraz z ustawowymi odsetkami. Odszkodowanie za nieruchomość podatnik uzyskał po upływie 5 lat od dnia uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu prawa do spadku po matce. Dnia 03 stycznia 2013 r. za pośrednictwem Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa Wojewoda wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną, która do dnia złożenia niniejszego wniosku nie została rozpatrzona. W dniu 02 maja 2013 r. Wnioskodawca złożył zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2).

Zatem w przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt nabycia spadku przed wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. znowelizowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych (...).

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku - art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy, w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma. Jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

W przypadku nabycia rzeczy lub praw majątkowych niewykazanych w zeznaniu podatkowym, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania podatkowego organowi, któremu złożono zeznanie podatkowe, w terminie 14 dni od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu (art. 17a ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 21 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

1. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
2. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
   
   

Stosownie do art. 21 § 5 Ordynacji podatkowej jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym.

Z pojęciem zobowiązania podatkowego nierozerwalnie związania jest kwestia jego przedawnienia.

Na podstawie art. 68 § 1 i § 2 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast, gdy podatnik:

1. nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,
2. w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego,

zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Reasumując należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn w przedmiotowej sprawie powstał z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia praw do spadku po matce Wnioskodawcy, czyli w 1999 r. skoro - jak wynika z treści wniosku – Wnioskodawca decyzją Sądu Rejonowego nabył spadek po matce i w czerwcu 1999 r. oświadczył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, że w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło nabycie spadku nie otrzymał żadnego majątku.

W skład spadku po matce, jak wynika z treści wniosku, wchodziło prawo majątkowe w postaci roszczenia o zadośćuczynienie (odszkodowanie) za odebrane matce Wnioskodawcy 21 sierpnia 1945 r. przez Powiatowego Komisarza Ziemskiego gospodarstwo rolne. Na Wnioskodawcy ciążył zatem, po uprawomocnieniu się postanowienia Sądu o nabyciu spadku po matce, obowiązek złożenia zeznania podatkowego z tytułu nabycia tego prawa. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w czerwcu 1999 r. oświadczył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, że w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło nabycie spadku nie otrzymał żadnego majątku. Z treści wniosku ponadto wynika, że 20 marca 2012 r. Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa (reprezentowanego przez Wojewodę) na rzecz Wnioskodawcy kwotę z ustawowymi odsetkami od dnia 21 marca 2012 r. do dnia zapłaty. Dnia 12 listopada 2012 r. Wojewoda przekazał na konto bankowe Wnioskodawcy zasądzoną kwotę wraz z ustawowymi odsetkami. Odszkodowanie za nieruchomość podatnik uzyskał po upływie 5 lat od dnia uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu prawa do spadku po matce. W dniu 02 maja 2013 r. Wnioskodawca złożył zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2).

W przedmiotowej sprawie znajdzie zatem zastosowanie powołany wyżej art. 68 § 2 Ordynacji podatkowej dotyczący przedawnienia zobowiązania podatkowego. Skoro obowiązek podatkowy w przedmiotowej sprawie powstał w 1999 r. zatem upłynął już przewidziany w powołanym przepisie 5-letni termin. Oznacza to, iż zobowiązanie podatkowe z tytułu nabycia przedmiotowego spadku nie powstało, przedawnieniu uległo prawo do jego ustalenia; tym samym Wnioskodawca (spadkobierca) nie jest zobowiązany do uiszczenia podatku od spadków i darowizn.

Zatem rozważania w zakresie korzystania otrzymanej kwoty zadośćuczynienia ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn są bezprzedmiotowe.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej podlegania zadośćuczynienia ustawie o podatku od spadków i darowizn oraz przedawnienia się obowiązku podatkowego z tytułu nabycia majątku należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do odsetek, wypłaconych przez Wojewodę za okres od 20 marca 2012 r. do 12 listopada 2012 r., należy stwierdzić, że odsetki te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, bowiem nie wchodzą do masy spadkowej, gdyż nie mogą stanowić praw przysługujących spadkodawczyni, skoro zostały przyznane za okres po jej śmierci. W skład spadku wchodzą bowiem wyłącznie prawa majątkowe przysługujące zmarłej, a więc istniejące w chwili śmierci spadkodawczyni. Prawo majątkowe, w postaci odsetek za zwłokę od wierzytelności należnej spadkodawczyni, powstałe po dniu jej śmierci nie stanowi prawa majątkowego, o którym mowa w art. 922 § 1 k.c. w związku z art. 925 k.c.

Odsetki te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.