INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2013 r. (data wpływu 9 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonywanych usług finansowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonywanych usług finansowych.

W złożonym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest krajową instytucją płatniczą prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług płatniczych, polegającą na:

• przyjmowaniu wpłat i dokonywaniu wpłat gotówki z rachunku płatniczego oraz wszelkich działaniach niezbędnych do prowadzenia rachunku (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych),
• wykonywaniu transakcji płatniczych, w tym transferu środków pieniężnych na rachunek płatniczy u dostawcy użytkownika lub u innego dostawcy przez wykonywanie polecenia zapłaty, w tym jednorazowych poleceń zapłaty (art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. a ww. ustawy),
• wykonywaniu transakcji płatniczych, w tym transferu środków pieniężnych na rachunek płatniczy u dostawcy użytkownika lub u innego dostawcy przy użyciu karty płatniczej lub podobnego instrumentu płatniczego (art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy),
• wykonywaniu transakcji płatniczych, w tym transferu środków pieniężnych na rachunek płatniczy u dostawcy użytkownika lub u innego dostawcy poprzez wykonywanie usług polecenia przelewu, w tym stałych zleceń (art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy),
• zawieraniu umów z przedsiębiorcami o przyjmowanie zapłaty przy użyciu instrumentów płatniczych (art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy usługi obsługi i rozliczania transakcji płatniczych dokonywanych za pośrednictwem Internetu (tzw. płatności online), umożliwiając swoim klientom – firmom prowadzącym tzw. e-biznes/e-sklep, sprzedającym swoje produkty i/lub usługi przez Internet – przyjmowanie płatności online. Jedną z metod są płatności dokonywane przy użyciu kart płatniczych (w tym kredytowych). Powyższe usługi zostały zakwalifikowane jako usługi finansowe. Spółka wystawia faktury za świadczone usługi w oparciu o umowy zawarte z kontrahentami. W umowach określone zostały następujące po sobie okresy rozliczeniowe. Zwykle okres rozliczeniowy wynosi 1 tydzień. Faktura wystawiana jest na koniec każdego okresu. Płatność za wymienione usługi następuje zawsze po wystawieniu faktury w drodze przelewu bądź kompensaty.

„Projekt” ustawy o podatku od towarów i usług, wchodzący w życie 1 stycznia 2014 r., przewiduje następujące momenty powstanie obowiązku podatkowego:

• „ art. 19.3 i 19.4

Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

oraz

• art. 19.5.e

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą:

1) otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu:

e) świadczenia usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Który z powyższych przepisów znajdzie zastosowanie w przypadku opisanym przez Spółkę...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 19a ust. 3 jest nadrzędny w stosunku do przepisu „19a ust 5 pkt 1e”. Spółka stwierdziła, że obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 3 będzie powstawał zawsze wcześniej, a w związku z tym nie powstaną opóźnienia w dacie rozliczenia podatku. Stąd, w opinii Spółki, obowiązek podatkowy będzie powstawał w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, który będzie obowiązywać od dnia 1 stycznia 2014 r. w związku z uchyleniem art. 19 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Na podstawie ust. 5 pkt 1 lit. e omawianego artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu świadczenia usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Wskazać należy, że uchylenie art. 19 i dodanie art. 19a ma na celu odzwierciedlenie w sposób pełniejszy postanowień Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.) (w szczególności w zakresie usług ciągłych) oraz uporządkowanie i uproszczenie przepisów w stosunku do obecnie obowiązujących regulacji w tym zakresie.

Przepis art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasadę ogólną powstawania obowiązku podatkowego, jest zgodny z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE, który przewiduje, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Jednocześnie Dyrektywa upoważnia państwa członkowskie do wprowadzenia szczególnych momentów powstania obowiązku podatkowego. Podkreślenia wymaga fakt, że powiązanie w ustawie o podatku od towarów i usług momentu powstania obowiązku podatkowego z terminem zapłaty jest odstępstwem od ww. zasady ogólnej, które może być stosowane do określonych kategorii podatników lub określonych kategorii transakcji. Dotyczyć ono będzie w szczególności świadczenia usług zwolnionych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37–41 ustawy. Określenie dla tych usług momentu powstania obowiązku podatkowego w miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty z tytułu ich świadczenia, ma na celu uproszczenie dokonywania rozliczeń.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka jest krajową instytucją płatniczą prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług płatniczych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi obsługi i rozliczania transakcji płatniczych dokonywanych za pośrednictwem Internetu (tzw. płatności online), umożliwiając swoim klientom – firmom prowadzącym tzw. e-biznes/e-sklep, sprzedającym swoje produkty i/lub usługi przez Internet – przyjmowanie płatności online. Jedną z metod są płatności dokonywane przy użyciu kart płatniczych (w tym kredytowych). Powyższe usługi zostały zakwalifikowane jako usługi finansowe. Spółka wystawia faktury za świadczone usługi w oparciu o umowy zawarte z kontrahentami. W umowach określone zostały następujące po sobie okresy rozliczeniowe. Zwykle okres rozliczeniowy wynosi 1 tydzień. Faktura wystawiana jest na koniec każdego okresu. Płatność za wymienione usługi następuje zawsze po wystawieniu faktury w drodze przelewu bądź kompensaty.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że treść wniosku wskazuje, że wykonywane przez Spółkę „usługi finansowe” stanowią usługi zwolnione od podatku wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego – wbrew twierdzeniu zawartemu we wniosku – od dnia 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy z tytułu ich wykonania powstanie na zasadach szczególnych, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e ustawy.

Zaznaczenia wymaga fakt, że niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że brzmienie cyt. art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e ustawy, który wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2014 r., nie ulegnie zmianie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.