Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-319/13-4/KS
z 10 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocników przedstawione we wniosku z 2 lipca 2013 r. (data wpływu 10 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych z tyt. wzajemnie udzielanych poręczeń i gwarancji w ramach polityki gwarancyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem w dniu 4 października 2013 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych z tyt. wzajemnie udzielanych poręczeń i gwarancji w ramach polityki gwarancyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (Wnioskodawca) należy do grupy kapitałowej, w której jest spółką powiązaną z innymi podmiotami kapitałowo bezpośrednio lub pośrednio. Działając z zamiarem realizowania wspólnych przedsięwzięć (inwestycji) Wnioskodawca przystąpił do zawartej w formie porozumienia wewnątrzgrupowej polityki zabezpieczania zobowiązań kredytowych (dalej: polityka gwarancyjna).

Uczestnikami polityki gwarancyjnej są podmioty współpracujące, realizujące wspólne przedsięwzięcia i wspólną strategię gospodarczą. Niektóre z podmiotów będących uczestnikami polityki gwarancyjnej są również członkami grupy kapitałowej, niektóre ze względu na inne powiązania gospodarcze również uczestniczą we wspólnych przedsięwzięciach.

Wszyscy uczestnicy polityki gwarancyjnej są polskimi rezydentami podatkowymi.

W związku z przystąpieniem do systemu wzajemnej polityki gwarancyjnej, Wnioskodawca występować może zarówno w charakterze udzielającego poręczenia / gwarancji jak również jako kredytobiorca uzyskujący środki finansowe.

System wdrożony na podstawie polityki gwarancyjnej wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę oraz innych uczestników w celu pozyskiwania środków finansowych (kredytowych) na wspólne przedsięwzięcia realizowane przez uczestników. Ubiegając się o kredyt bankowy na realizację przedsięwzięcia wszyscy uczestnicy przystępują do implementowanej przez Wnioskodawcę polityki gwarancyjnej. Tylko Ci uczestnicy, którzy przystąpili do wewnątrzgrupowej polityki gwarancyjnej mogą korzystać z efektów przedsięwzięć zrealizowanych dzięki uzyskanemu zewnętrznemu finansowaniu kredytowemu.

Zgodnie z zasadami przyjętymi w polityce gwarancyjnej uczestnicy udzielają bankowi poręczeń za wszelkie zobowiązania wynikające z umów kredytowych zawieranych przez uczestników (w tym przez Wnioskodawcę).

Udzielenie poręczeń jest warunkiem koniecznym do uzyskania kredytu oraz jest elementem grupowego systemu zarządzania płynnością finansową - poręczenia te stanowią podstawową formę zabezpieczenia dla banku udzielającego kredytu - w większości przypadków jest to jedyna forma zabezpieczenia.

Z tytułu udzielonych poręczeń nie następuje na żadnym etapie jakakolwiek wymiana usług (barter usług) pomiędzy uczestnikami polityki gwarancyjnej.

W związku z uczestnictwem Wnioskodawcy i innych spółek w polityce gwarancyjnej, uczestnicy nie ponoszą jakichkolwiek dodatkowych kosztów oprócz kosztów związanych z umową kredytową.

Pismem stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z realizowaną polityką gwarancyjną, poręczenia będą wzajemne – każdy z uczestników poręcza spłatę zadłużenia pozostałych uczestników i ekwiwalentne – wszyscy uczestnicy w zamian za udzielone poręczenia uzyskują takie samo zabezpieczenie od pozostałych uczestników wewnątrzgrupowej polityki poręczeń. Spółka odpowiadając na wezwanie Organu do uzupełnienia wniosku wskazała, że świadczenia Spółki na rzecz innych spółek będących uczestnikami polityki gwarancyjnej są ekwiwalentne w stosunku do świadczeń innych spółek na rzecz Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wzajemnie udzielane poręczenia gwarancje w ramach polityki gwarancyjnej, której Wnioskodawca jest uczestnikiem na zasadzie wzajemności stanowią zdarzenie neutralne z punktu widzenia ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) czyli nie generują przychodu ani kosztu podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, przystąpienie do polityki gwarancyjnej, które nastąpiło w ramach wspólnego przedsięwzięcia w związku z realizacją przyjętej strategii gospodarczej Wnioskodawcy jest zdarzeniem neutralnym podatkowo.

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielone przez podmioty powiązane kapitałowo poręczenia i gwarancje w sytuacji opisanej wyżej nie są nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Wnioskodawcy, fakt udzielenia poręczeń przez każdego z uczestników stosujących Politykę Poręczeń wobec Banku za spłatę zadłużenia pozostałych uczestników Systemu, nie generuje po stronie Wnioskodawcy przychodu ani kosztu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Poręczenie w sytuacji występującej u Wnioskodawcy takie jest udzielane:

1. wzajemnie (przez wszystkie podmioty realizujące wewnątrzgrupową politykę poręczeń);
2. w identycznym zakresie dla każdego z uczestników.
   
   

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nieodpłatne świadczenie występuje w sytuacji, gdy jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, natomiast drugi podmiot otrzymuje to świadczenie nieodpłatnie.

Warunkiem do stwierdzenia nieodpłatności danego świadczenia jest, brak świadczenia ekwiwalentnego. Oznacza to, że podmiot otrzymujący świadczenie nie może być zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Tylko w takim przypadku możemy mówić o świadczeniu nieodpłatnym bądź częściowo nieodpłatnym w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy wyraźnie zaznaczyć, że w świetle aktualnie obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych każde świadczenie uzyskiwane przez podmiot, w sytuacji, gdy ten podmiot wykonuje jednocześnie analogiczne świadczenie na rzecz podmiotu, od którego uzyskuje świadczenie, nie ma charakteru nieodpłatnego.

W ramach realizowanej przez Wnioskodawcę wraz z pozostałymi podmiotami z grupy kapitałowej polityki poręczeń poręczenia są udzielane przez każdego z uczestników, a zatem poręczenie jest wzajemne - każdy z uczestników poręcza spłatę zadłużenia pozostałych uczestników - i ekwiwalentne - poszczególni uczestnicy nie pobierają wynagrodzenia z tytułu udzielonego poręczenia, ale uzyskują w zamian takie same zabezpieczenie od pozostałych uczestników przystępujących do wewnątrzgrupowej polityki poręczeń.

W konsekwencji przyjętego rozwiązania, podmiotem odpowiedzialnym za spłatę zobowiązania wynikającego z zawartej umowy kredytowej jest każdy podmiot będący uczestnikiem wewnątrzgrupowej polityki poręczeń. Odpowiedzialność wszystkich podmiotów za spłatę zadłużenia ma zatem charakter subsydiarny i solidarny. Należy zatem stwierdzić, iż z zawartego przez Strony porozumienia, w którym przyjęto politykę gwarancyjną jednoznacznie wynika, iż warunki porozumienia gwarancyjnego, jak również podejmowane ryzyka są ekwiwalentne dla wszystkich Stron, przy czym tak jak wskazano w opisie stanu faktycznego, polityka gwarancyjna nie wiąże się z jakąkolwiek wymianą usług (wymianą barterową) pomiędzy uczestnikami.

Udzielenie poręczenia przez podmioty współpracujące na zasadach określonych w polityce gwarancyjnej jest konieczne w przypadku ubiegania się przez Wnioskodawcę o kredyt bankowy. Bez udzielenia poręczenia w stosunku do zobowiązań innych uczestników polityki gwarancyjnej Wnioskodawca nie będzie miał możliwości osiągania korzyści związanych z uzyskaniem finansowania kredytowego a w konsekwencji nie będzie mógł zrealizować planowanych przedsięwzięć istotnych zarówno z punktu widzenia samego Wnioskodawcy jak i całej grupy, której jest uczestnikiem.

Podobnie, pozostali uczestnicy nie mieliby możliwości osiągania korzyści związanych z uzyskaniem finansowania kredytowego.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, korzyści z tytułu udzielanych poręczeń realizuje:

• Bank, uzyskując w ten sposób odpowiednie zabezpieczenie swoich interesów oraz
• każdy z uczestników, gdyż dzięki przystąpieniu do polityki gwarancyjnej każdy uczestnik ma możliwość korzystania z oferowanych w ramach polityki gwarancyjnej poręczeń;
• Należy też wskazać, że każdy z uczestników udzielając poręczenia uzyskuje jednocześnie analogiczne poręczenie.
  
  

W opisanej wyżej sytuacji, poręczenia udzielane pomiędzy poszczególnymi uczestnikami polityki gwarancyjnej (w tym Wnioskodawcę) nie mają charakteru świadczeń nieodpłatnych (częściowo odpłatnych) w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tak jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, uczestnictwo w systemie wzajemnej polityki gwarancyjnej nie wiąże się z jakimikolwiek kosztami, nie może być zatem mowy o powstaniu z tego tytułu kosztu uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż fakt uczestnictwa przez Niego w wewnątrzgrupowej polityce gwarancyjnej zarówno jako podmiot udzielający poręczeń bądź otrzymujący środki finansowe jako kredytobiorca, nie spowoduje powstania dla Wnioskodawcy konsekwencji w podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.