Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-689/13-2/TR
z 15 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2013 r. (data wpływu: 15 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie magazynowania, składowania i przechowywania towarów, kompletacji zamówień oraz transportu.

Pracownicy Spółki w związku z wykonywaniem powierzonych im obowiązków służbowych odbywają podróże służbowe. Za zgodą Spółki, pracownicy do odbycia podróży służbowych wykorzystują swoje prywatne samochody osobowe. Spółka zawarła z takimi pracownikami umowy cywilnoprawne o używanie samochodów będących ich własnością do celów służbowych.

W związku z używaniem samochodów prywatnych w celach służbowych, pracownikom ze strony Spółki przysługuje zwrot kosztów przejazdu wynikający z ewidencji przebiegu pojazdu, jak również zwrot innych udokumentowanych wydatków związanych z realizacją polecenia służbowego. W szczególności, Spółka zwraca pracownikom koszty opłaty za przejazd płatnymi autostradami i opłat za parkingi, ponoszone przez tych pracowników w ramach wykonywanych zadań służbowych.

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia są zagadnienia dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast odnośnie zagadnień dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym kwota zwracanych pracownikom opłat za przejazd płatnymi autostradami i opłat za parkingi ponoszone przez tych pracowników w ramach wykonywanych przez nich zadań służbowych w ramach podróży służbowych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych, w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym kwota zwracanych pracownikom opłat za przejazd płatnymi autostradami i opłat za parkingi ponoszone przez tych pracowników w ramach wykonywanych przez nich zadań służbowych w ramach podróży służbowych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości faktycznie poniesionej i udokumentowanej przez pracownika.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity w Dz. U. z 2012 poz. 361 ze zm.; dalej: „Ustawa PIT”) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c tej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne (art. 11 ust. 1 Ustawy PIT).

Jednocześnie, stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 Ustawy PIT, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Oznacza to, że dla pracownika, przychodem ze stosunku pracy, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych są wszelkie świadczenia otrzymane od pracodawcy, z wyjątkiem tych przychodów, które ustawodawca wskazał w katalogu zawartym w przepisie art. 21 Ustawy PIT.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) Ustawy PIT, wolne od podatku dochodowego są diety inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Powyższa regulacja wskazuje, że zwolnieniem z opodatkowania podatkiem dochodowym objęte są należności za czas podróży służbowej pracownika, przy czym przepis ten wskazuje, że ze zwolnienia może korzystać wyłącznie ta część należności wypłaconych przez pracodawcę pracownikowi w związku z odbywaną podróżą służbową, która nie przekracza wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach. W konsekwencji ewentualna kwota wypłacona ponad limity określone w odrębnych przepisach będzie stanowiła dla pracownika przychód, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Obecnie, odrębnymi przepisami, do których odnosi się regulacja art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) Ustawy PIT jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 167; dalej: „rozporządzenie w sprawie podróży służbowych”).

Na podstawie § 2 powyższego rozporządzenia, pracownikowi z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, przysługuje oprócz diet, zwrot kosztów m.in. przejazdów oraz innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie podróży służbowych, środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca. Na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy (ust. 2 § 3). Gdy pracownik będzie odbywał podróż służbową za zgodą pracodawcy prywatnym samochodem osobowym, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2012 r. poz. 1265 oraz z 2013 r. poz. 21). A zatem, w myśl powyższego rozporządzenia, w związku z używaniem samochodów prywatnych w celach służbowych, pracownikom ze strony pracodawcy przysługuje zwrot kosztów przejazdu, przy czym kwota zwrotu została ograniczona do wysokości tzw. „kilometrówki”.

Niezależnie od zwrotu kosztów przejazdów, na podstawie powyższego rozporządzenia pracownikowi przysługuje odrębnie także zwrot innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Zgodnie z przepisem § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie podróży służbowych, pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości. Z kolei w § 4 ust. 2 wyraźnie sprecyzowano, że pojęcie innych niezbędnych wydatków związanych z podróżą służbową pracownika obejmuje m.in. opłaty za przejazd drogami płatnymi i autostradami oraz opłaty za postój w strefie płatnego parkowania i miejsca parkingowe. Jednocześnie powyższe rozporządzenie nie ogranicza w żaden sposób wysokości, w której pracodawca powinien zwrócić pracownikowi tego typu wydatki poniesione w związku z odbywaną przez niego podróżą służbową (tak jak jest to w przypadku ograniczenia zwrotu kosztów przejazdów jedynie do wysokości „kilometrówki”). Oznacza to, że zwrot powyższych wydatków powinien nastąpić w wysokości faktycznie poniesionej i udokumentowanej przez pracownika.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym kwota zwracanych pracownikom opłat za przejazd płatnymi autostradami i opłat za parkingi ponoszone przez tych pracowników w ramach wykonywanych przez nich zadań służbowych (odbycie podróży służbowej) korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości faktycznie poniesionej i udokumentowanej przez pracownika, niezależnie od wysokości tzw. „kilometrówki”. Opłaty za przejazd płatnymi autostradami i opłaty za parkingi ponoszone przez tych pracowników za zgodą Spółki, w ramach wykonywanych przez nich zadań służbowych, stanowią bowiem inne należności za czas podróży służbowej pracownika określone w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) Ustawy PIT. Z kolei przepisy rozporządzenia w sprawie podróży służbowych nie limitują wysokości ich zwrotu. W konsekwencji na Spółce nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Jak wskazał Zainteresowany, stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych.

Przykładowo:

1. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 11 października 2012 r., nr IPPB4/415-618/12-2/MP, stwierdził, że „zwrot dodatkowych kosztów - opłaty za płatne parkingi i autostrady, związanych z wykorzystaniem w podróży służbowej samochodu prywatnego jest przychodem pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który będzie zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem, że powyższe wyjazdy pracownika poza siedzibę firmy będą podróżą służbową, w rozumieniu powołanego art. 77(5) Kodeksu pracy”.
2. Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 15 października 2012 r., nr ITPB2/415-676/12/IL. Organ ten wskazał, że „w sytuacji, gdy jak twierdzi Wnioskodawca pracownicy odbywają podróże służbowe, to kwoty zwróconych im wydatków związanych z taką podróżą (właściwie udokumentowanych) poniesionych na opłaty za przejazd autostradami oraz za korzystanie z parkingu są przychodem pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże podlegającym zwolnieniu na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji czego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru od ww. kwot zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych”.
3. Powyższe potwierdza również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 1 marca 2013 r., nr IBPBII/1/415-1072/12/BD, podkreślając, że „jeżeli w przedstawionym zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z podróżą służbową – jak twierdzi sam Wnioskodawca – to zwrot pracownikom na warunkach wskazanych w ww. rozporządzeniu poniesionych kosztów za przejazd płatną autostradą czy poniesionych kosztów w postaci opłat parkingowych będzie przychodem tychże pracowników w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże zwolnionym z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że kwota zwrotu tych wydatków – niezależnie od tzw. „kilometrówki” – nie rodzi obowiązku opodatkowania, a co za tym idzie na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania od ww. zwrotów zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych”.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.