Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-454/13/EK
z 31 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2013r. (data wpływu 6 sierpnia 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obrotu wyrobami węglowymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obrotu wyrobami węglowymi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zmianami; dalej: „ustawa o podatku akcyzowym”).

Przedmiot prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej obejmuje w szczególności sprzedaż, dostawy i nabycia wewnątrzwspólnotowe oraz import i eksport wyrobów węglowych w tym także węgla kamiennego objętego pozycją CN 2701 (dalej: „węgiel”). Dla zapewnienia stałej realizacji dostaw wyrobów węglowych na rzecz kontrahentów w ramach działalności prowadzonej przez Spółkę koniecznym jest magazynowanie tych wyrobów. W tym celu Wnioskodawca wykorzystuje składowiska prowadzone przez podmioty zewnętrzne.

Na poszczególne składowiska węgiel zasadniczo przemieszczany jest przy wykorzystaniu transportu kolejowego, samochodowego bądź drogą morską. Ponadto, ze względu na sezonowość popytu na wyroby węglowe, Spółka niejednokrotnie zmuszona jest do długotrwałego magazynowania danej partii węgla zanim zostanie on sprzedany na rzecz danego kontrahenta.

Transport na poszczególne składowiska oraz składowanie węgla na zwałach przez stosunkowo długi okres czasu skutkuje degradacją węgla, w szczególności samoistnym kruszeniem węgla, które jest zjawiskiem naturalnym wynikającym z właściwości fizykochemicznych tego wyrobu.

Mając na uwadze wymagania kontrahentów, w niektórych przypadkach Wnioskodawca przed sprzedażą zmuszony jest do mieszania lub przesiania sprzedawanego przez nią węgla w celu uzyskania oczekiwanych przez poszczególnych nabywców parametrów, w szczególności odpowiedniej struktury uziarnienia oraz klasy oferowanego wyrobu. Ponadto w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zdarzają się także sytuacje, w których na danym składowisku magazynowany jest węgiel niesortowany. W takich przypadkach ze względu na zmienną charakterystykę składu ziarnowego przed dokonaniem danej sprzedaży konieczne jest przesianie węgla w celu ustalenia udziału poszczególnych sortymentów.

Przeprowadzany proces przesiewania polega na wyodrębnieniu poszczególnych sortymentów węgla objętego pozycją CN 2701.

Do przykładowych sortymentów wyrobów węglowych uzyskiwanych w wyniku przesiania należą m.in.:

1. kostka o wymiarze ziarna powyżej 80 mm;
2. orzech o wymiarze ziarna od 25 do 80 mm;
3. groszek o wymiarze ziarna od 16 do 25 mm;
4. miał o wymiarze ziarna poniżej 16 mm.
   
   

Natomiast w ramach przeprowadzanych czynności mieszania z węgla należącego do różnych sortymentów lub klas uzyskuje się węgiel o parametrach spełniających wymagania poszczególnych kontrahentów.

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, iż w ramach przeprowadzanych procesów mieszania lub przesiewania węgla nie dochodzi do zmiany pozycji CN, do jakiej ten węgiel jest klasyfikowany.

Procesy mieszania lub przesiewania są często realizowane przez inne podmioty gospodarcze posiadające odpowiednie maszyny i urządzenia w pobliżu miejsca składowania przez Spółkę wyrobów węglowych. Najczęściej są to podmioty zarządzające danym składowiskiem i jego infrastrukturą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane powyżej procesy mieszania lub przesiewania węgla stanowią produkcję wyrobów energetycznych w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, w związku z czym w celu zastosowania zwolnienia od akcyzy Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane procesy mieszania lub przesiewania węgla nie stanowią produkcji wyrobów energetycznych w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2011r., nr 108, poz. 626 ze zmianami; dalej: „ustawa o podatku akcyzowym”). W związku z czym Wnioskodawca dokonując mieszania lub przesiewania węgla, nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów objętych zwolnieniem, o której mowa w art. 31a ust. 4 wspomnianej ustawy.

Uzasadnienie:

Zgodnie z definicją zawartą w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym „produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych”. Jednocześnie ustawa o podatku akcyzowym nie zawiera ogólnych definicji czynności, które z mocy prawa rozumiane są jako produkcja wyrobów energetycznych, tj. pojęcia wytwarzanie i przetwarzanie. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., wydawnictwo internetowe ...) wytworzyć oznacza zrobić, wyprodukować coś, natomiast przetworzyć znaczy przekształcić coś twórczo; zmienić coś, nadając inny kształt, wygląd. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż przez wytwarzanie i przetwarzanie wyrobów energetycznych należy rozumieć ogół procesów technologicznych, w wyniku których zostanie pozyskany inny wyrób akcyzowy. Zdaniem Wnioskodawcy mieszanie lub przesiewanie wyrobów węglowych nie stanowi wytwarzania wyrobów energetycznych, gdyż w takim przypadku musiałoby dojść do powstania czegoś, co wcześniej nie istniało, ale zostało pozyskane w drodze ukierunkowanego i zaplanowanego przez człowieka procesu, np. poprzez połączenie kilku składników, zastosowaniu przekształceń fizycznych, chemicznych itp. Podobnie, nie można uznać, że procesy mieszania lub przesiewania wyrobów węglowych stanowią ich przetwarzanie. W ocenie Wnioskodawcy, przetwarzanie w tym kontekście należałoby bowiem interpretować, jako przekształcenie jednego produktu (lub nawet kilku produktów) w drugi, np. z wykorzystaniem zjawisk chemicznych lub fizycznych. Przykładem takiego „przetwarzania” wyrobów węglowych byłoby np. przekształcanie węgla kamiennego (CN 2701) w koks (CN 2704).

Dodatkowo, aby na gruncie przepisów akcyzowych uznać, że dany produkt jest „przetwarzany” musiałoby również dojść do zmiany klasyfikacji danego produktu w ramach nomenklatury CN. Ponadto procesy mieszania lub przesiewania wyrobów węglowych nie mogą być również uznane za „mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych”, które w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy mieszczą się w pojęciu „wytwarzania lub przetwarzania” wyrobów energetycznych. Przedmiotowe wyroby węglowe nie są bowiem komponentem paliwowym, lecz samoistnym paliwem, które poprzez wskazane działania nie zmieniają swoich właściwości np. w odniesieniu od parametru wartości opałowej.

Powyższe stwierdzenie wynika z faktu, iż przeprowadzane czynności polegają jedynie na podzieleniu węgla według wielkości ziaren na konkretne frakcje (sortymenty) lub na mieszaniu węgla należącego do różnych frakcji lub klas. Przy czym pomimo poddaniu powyższym czynnościom, mieszany lub przesiewany węgiel pozostaje w tej samej pozycji CN 2701.

Reasumując wyroby węglowe w wyniku mieszania lub przesiania nie stają się innym wyrobem, a sam proces mieszania lub przesiania służy jedynie dostosowaniu parametrów wyrobu (takich jak struktura uziarnienia lub klasa) do potrzeb poszczególnych kontrahentów. W rezultacie, w omawianym stanie faktycznym brak jest przesłanek do zakwalifikowania czynności mieszania lub przesiewania wyrobów węglowych jako „produkcji wyrobów energetycznych” w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy, czynności mieszania lub przesiewania wyrobów węglowych nie można rozpatrywać w kontekście przepisu art. 31a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. Przepis ten daje podstawę do zwolnienia wyrobów węglowych zużywanych w procesie produkcji wyrobów energetycznych, a warunkiem do zastosowania tego zwolnienia jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 31a ust. 4 tej ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawioną powyżej interpretację rozumienia pojęcia produkcji na gruncie ustawy o podatku akcyzowym należy uznać, iż mieszanie lub przesiewanie wyrobów węglowych nie stanowi zużycia w procesie produkcji wyrobów energetycznych. Ponadto w ramach opisanych procesów nie dochodzi do zużycia wyrobów węglowych, gdyż pojęcie to wskazuje na proces nieodwracalny, w wyniku którego wyroby węglowe nie nadają się już do dalszego wykorzystania (np. węgiel posłużył do wytworzenia ciepła w wyniku spalenia). Natomiast przedstawione przez Spółkę działania mają na celu dostosowanie parametrów wyrobów węglowych do potrzeb danego nabywcy.

Reasumując czynności mieszania lub przesiewania wyrobów węglowych przed dokonaniem ich sprzedaży nie stanowią produkcji wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. Równocześnie mieszanie i przesiewanie nie stanowi zużycia w procesie produkcji wyrobów energetycznych, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. Tym samym Spółka w związku z mieszaniem i przesiewaniem wyrobów węglowych nie jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż podobne stanowisko zostało zawarte m. in. w indywidualnych interpretacjach wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 12 grudnia 2012r. (znak IBPP4/443-435/12/BP) oraz 30 listopada 2012r. (znak IBPP4/443-443/12/EK), a także w indywidualnej interpretacji wydanej 23 sierpnia 2012r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (znak ITPP3/443-126/12/JK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja odnosi się do zdarzenia przyszłego przedstawionego w wniosku. Oznacza to, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy w niniejszej interpretacji została dokonana przez tut. organ w oparciu o stan prawny obowiązujący od 20 września 2013r. w związku z obowiązującą od tego dnia ustawą o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2013r., poz. 939).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.) zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, w poz. 20 ww. załącznika pod kodem ex CN 2702 wymieniono węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu – jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15oC lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1. 23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
2. 8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
3. 27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.
   
   

W myśl znowelizowanego art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
   
2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   
3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na pojęcie „sprzedaży wyrobów węglowych”, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
   
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
   
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
   
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
   
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
   
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu (art. 9a ust. 4 ustawy).

Natomiast w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych pośredniczącemu podmiotowi węglowemu sprzedawca może zażądać od niego przedstawienia potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, a w razie odmowy jego przedstawienia może odmówić sprzedaży wyrobów węglowych po cenie nieuwzględniającej akcyzy (art. 9a ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiotem zużywającym jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy pośredniczący podmiot węglowy - podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

-który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Zaś zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23c finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

-niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Zgodnie ze znowelizowaną ustawą zwolnione z akcyzy są czynności, co do zasady, podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Cele opałowe podlegające zwolnieniu w zmienionej ustawie generalnie pokrywają się z celami, jakie funkcjonowały w ustawie akcyzowej przed 20 września 2013r.

Zgodnie z nowym brzmieniem art. 31a ust. 1 zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
   
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
   
3. przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.[48]), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. Nr 45, poz. 235, z późn. zm.[49]), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2013 r. poz. 217), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2013 r. poz. 182, ze zm.[50]), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.[51]);
   
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
   
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
   
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
   
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej;
   
8. przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe;
   
9. przez podmiot gospodarczy, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
   
   

Czynności wymienione w art. 31a ust. 1 ustawy będą mogły korzystać ze zwolnienia z akcyzy po spełnieniu określonych w art. 31a ust. 3 warunków. Są nimi:

1. w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego;
2. w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego fakturą wystawioną przez sprzedawcę wyrobów węglowych lub dokumentem dostawy potwierdzającym to nabycie i określającym przeznaczenie tych wyrobów;
3. w przypadku importu wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie importu dokumentami wymaganymi przez przepisy prawa celnego.
   
   

Na pośredniczące podmioty węglowe dokonujące sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu oraz pośredniczące podmioty węglowe używające wyroby węglowe, został nałożony ustawowy obowiązek prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych. Obowiązek ten wynika z art. 91a ust. 1 i 2 zmienionej ustawy.

Zgodnie z tym przepisem ewidencja wyrobów węglowych prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu powinna zawierać następujące dane:

1. ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN;
2. datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu;
3. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego;
4. datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.
   
   

Pośredniczący podmiot węglowy używający wyrobów węglowych jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą ilość wyrobów węglowych:

1. użytych w ramach zwolnień, o których mowa w art. 31a ust. 1, lub
2. użytych do celów nieobjętych zwolnieniem

-w podziale na miesiące, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN.

Ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej.

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, dokument dostawy i inne dokumenty, o których mowa w art. 31a ust. 3, powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokumenty zostały wystawione.

Ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, może być zastąpiona przez ewidencję prowadzoną na potrzeby podatkowe lub księgowe inne niż akcyza, jeżeli zawiera ona wszystkie dane wymienione w ust. 1 lub 2 (art. 91a ust. 5).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest pośredniczącym podmiotem węglowym, który nabywa, a następnie sprzedaje wyroby węglowe. Przed sprzedażą Wnioskodawca zamierza dokonać mieszania przedmiotowych wyrobów. Wnioskodawca wskazuje, iż w toku tych czynności nie zmieni się klasyfikacja statystyczna wyrobów do pozycji CN.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy ww. czynności można uznać za produkcję wyrobów energetycznych oraz czy w związku z tym jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych.

Mając na uwadze zdarzenie przedstawione we wniosku oraz powołane regulacje z zakresu podatku akcyzowego należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż wskazane we wniosku czynności związane z przygotowaniem węgla do sprzedaży i służące zachowaniu jego właściwości nie wypełnią dyspozycji art. 87 ust. 1 ustawy, a zatem nie można ich uznać, w myśl przepisów ustawy, za produkcję wyrobów energetycznych (węgla). Wnioskodawca jako pośredniczący podmiot węglowy, dokonujący mieszania lub przesiewania węgla nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych, gdyż nie jest podmiotem używającym ten węgiel do celów objętych zwolnieniem jak do celów nieobjętych zwolnieniem. W wyniku bowiem czynności dokonywanych przez Wnioskodawcę (opisanych we wniosku) węgiel podlegający mieszaniu i przesiewaniu nie staje się innym wyrobem węglowym, a proces mieszania i przesiewania służy jedynie do dostosowania parametrów wyrobu do potrzeb poszczególnych kontraktów. Tym samym w ocenie tut. organu węgiel nie jest używany zarówno do celów zwolnionych z akcyzy jak i do celów nieobjętych zwolnieniem, nie jest również wykorzystywany do celów opałowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji w związku z przesiewaniem i mieszaniem wyrobów węglowych w celu przygotowania ich do sprzedaży tj. dostosowania parametrów węglowych dla potrzeb nabywcy należy uznać za prawidłowe.

Należy jednak poinformować Wnioskodawcę, że zgodnie z art. 91a ust. 1 znowelizowanej ustawy Wnioskodawca jako pośredniczący podmiot, który będzie dokonywał sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.