Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-714/13-2/AJ
z 18 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2013 r. (data wpływu 24 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości przejazdów samochodem służbowym pomiędzy miejscem parkowania a miejscem pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości przejazdów samochodem służbowym pomiędzy miejscem parkowania a miejscem pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka z o. o. (zwana dalej Spółką) prowadzi działalność remontową przede wszystkim na rzecz podmiotów z grupy kapitałowej X i Y S.A. w Z. Y S.A. w Z jest jednocześnie właścicielem 100% udziałów Spółki. Spółka posiada Oddział w ZZ.

Spółka w ramach swojej działalności przekazuje do użytkowania określonym osobom jako służbowe samochody osobowe użytkowane przez Spółkę na podstawie umowy leasingu (zwane dalej samochodami służbowymi). Podstawowym celem przyznania pracownikom samochodów służbowych jest ułatwienie im wykonywania obowiązków służbowych na rzecz Spółki, ze względu na zakres obowiązków i sprawowane funkcje i związane z tym wymagania odnośnie dużej dyspozycyjności i mobilności. W związku z istniejącymi powiązaniami kapitałowymi pracownicy Spółki odbywają również podróże służbowe.

Uregulowania dotyczące korzystania z osobowych samochodów służbowych przez pracowników, współpracowników, zarządzających, (zwanych dalej użytkownikami) zawarte są w „Instrukcji korzystania z osobowych samochodów służbowych” (zwanej dalej Instrukcją). Instrukcję wprowadzono w Spółce do stosowania odpowiednim Zarządzeniem. Przekazanie samochodu służbowego użytkownikowi następuje po zawarciu odpowiedniej umowy lub na podstawie odpowiedniego wniosku. Fizyczne przekazanie samochodu służbowego udokumentowane jest protokołem zdawczo-odbiorczym. Zgodnie z zapisami protokołu zdawczo - odbiorczego cyt. „Użytkownik zobowiązany jest do parkowania samochodu w miejscach do tego przeznaczonych wskazanych przez Koordynatora ds. floty lub w miejscu zamieszkania użytkownika to jest: ... (wpisany jest tutaj adres zamieszkania użytkownika)”. Użytkownik z chwilą przekazania samochodu służbowego przyjmuje na siebie odpowiedzialność za powierzone mienie zgodnie z przepisami Kodeksu pracy oraz postanowieniami Instrukcji. Ponadto, użytkownik zobowiązany jest do jego odpowiedniego zabezpieczenia przed uszkodzeniem lub kradzieżą zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce, w szczególności poprzez zamknięcie okien i drzwi, zamknięcie zamków w drzwiach i bagażniku, zabrania dokumentów pojazdu z samochodu służbowego, kart flotowych i PIN-ów, zabranie lub schowanie wartościowych przedmiotów w bagażniku, uaktywnienie wszystkich urządzeń zabezpieczających (jeśli zostały zamontowane), parkowanie samochodu służbowego w miejscach do tego przeznaczonych. Spółka nie posiada na swoim terenie odpowiednio zabezpieczonego parkingu - obecnie samochody służbowe są parkowane w trakcie pracy na niestrzeżonym, częściowo ogrodzonym parkingu - dzierżawionym od innego podmiotu gospodarczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w przypadku użytkowników, którym przyznano samochody służbowe i zobowiązano ich do parkowania samochodu służbowego w miejscach do tego przeznaczonych wskazanych przez Spółkę lub miejscu zamieszkania użytkownika, Spółka jest obowiązana doliczyć do przychodu użytkownika wartość przejazdów samochodem służbowym pomiędzy miejscem parkowania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych przez użytkownika, a więc czy Spółka będzie w tym przypadku płatnikiem zobowiązanym do obliczenia i pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyznaczenie miejsca parkowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika oraz przejazdy pracownika pomiędzy miejscem parkowania a miejscami wykonywania obowiązków służbowych nie skutkuje powstaniem po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy i Spółka nie jest w tym przypadku płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity z 2012 r. poz. 361, zwanej dalej updof).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updof, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast art. 11 ust. 1 updof określa, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycjo podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust.1 updof, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle wskazanego przepisu pracownicy Spółki dojeżdżający samochodami służbowymi z miejsca parkowania do miejsca wykonywania pracy nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia, gdyż realizują wtedy obowiązki służbowe nałożone na nich przez pracodawcę. Biorąc pod uwagę specyfikę działalności Spółki przejazdy pomiędzy miejscem parkowania a miejscami wykonywania obowiązków służbowych stanowią realizację (celu służbowego) obowiązków służbowych, jakimi jest utrzymanie w stałej gotowości do użytkowania samochodu służbowego w celu służbowym i osiągania przychodu. Przy tym należy wziąć pod uwagę, że każdorazowe pozostawienie samochodów służbowych w siedzibie Spółki byłoby niecelowe, gdyż pracownicy musieliby każdego dnia dojeżdżać do siedziby Spółki w celu zabrania samochodu służbowego, co wiązałoby się ze znacznym nakładem czasowym i kosztowym. Ponadto, Spółka nie posiada odpowiednio przygotowanych miejsc parkingowych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m. in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z zapisów art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jednolity Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 194 ze zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Parkowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika gwarantuje w najwyższym stopniu jego bezpieczeństwo oraz jest wyrazem dbałości o powierzone mienie.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Zainteresowany powołuje się na szereg interpretacji indywidualnych.

W świetle wyżej wykazanych przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami z wyznaczonego miejsca parkowania do siedziby Spółki (płatnika), jako miejsca wykonywania czynności służbowych oraz z siedziby Spółki do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę zgodnie z protokołem zdawczo - odbiorczym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy podatkowej, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wskazano we wniosku, Spółka na podstawie umowy lub na podstawie odpowiedniego wniosku udostępnia pracownikom, współpracownikom, zarządzającym (użytkownikom) samochody osobowe użytkowane przez Spółkę na podstawie umowy leasingu. Podstawowym celem przyznania pracownikom samochodów służbowych jest ułatwienie im wykonywania obowiązków służbowych na rzecz Spółki, ze względu na zakres obowiązków, sprawowane funkcje i związane z tym wymagania odnośnie dużej dyspozycyjności i mobilności. Zasady udostępniania samochodu w celach służbowych zostały uregulowane w „Instrukcji korzystania ,z osobowych samochodów służbowych”.

W świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę.

Sytuacja taka występuje wówczas, gdy płatnik nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym można by bezpiecznie parkować samochody.

Zatem przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez pracodawcę miejsca garażowania w miejscu zamieszkania lub w miejscu do tego przeznaczonym i wskazanym przez Koordynatora ds. floty gwarantuje jego bezpieczeństwo, stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, a tym samym dbałość o powierzone mienie.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że przejazdy pracownika samochodem służbowym z miejsca parkowania do miejsca pracy – o ile nie służą jego osobistym celom, lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych – nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracownika ze stosunku pracy w sytuacji, gdy przejazdy oraz parkowanie stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy wyrażające się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania lub w miejscu do tego przeznaczonym i wskazanym przez Koordynatora ds. floty w celu wykonywania przez pracownika obowiązków służbowych wymagających mobilności i dyspozycyjności.

W konsekwencji powyższego, na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek obliczenia i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy. Zatem Wnioskodawca nie jest obowiązany do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z przejazdami pracowników samochodem służbowym pomiędzy miejscem parkowania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych.

Reasumując poczynione powyżej spostrzeżenia, stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało pracownikom wyznaczone przez Spółkę (zgodnie z protokołem zdawczo – odbiorczym), pracownicy dojeżdżający samochodami z wyznaczonego miejsca parkowania do siedziby Spółki, jako miejsca wykonywania czynności służbowych oraz z siedziby Spółki do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że wydane zostały w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.