Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1054/13/AK
z 6 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 8 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w wysokości uzależnionej od zysku netto osiągniętego w poprzednim roku (zdarzenie przyszłe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w wysokości uzależnionej od zysku netto osiągniętego w poprzednim roku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest producentem koksu wielkopiecowego, przemysłowo-opałowego oraz wyrobów węglopochodnych takich jak: smoła, benzol, czy siarka płynna. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zobowiązana jest do utworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: „ZFŚS") na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 1996 Nr 70, poz. 335 ze zm., zwana dalej „ustawą o ZFŚS"). Co do zasady, ZFŚS będzie zasilany odpisami obligatoryjnymi oraz odpisami fakultatywnymi dokonywanymi zgodnie z art. 5 ustawy o ZFŚS. Dodatkowo, ZFŚS będzie zasilany na podstawie Uchwał Walnego Zgromadzenia Spółki (dalej: „Uchwały WZ") podejmowanych na wniosek Zarządu Spółki. Uchwała taka może – w przypadku ziszczenia się wskaźników finansowych - przewidywać zasilenie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Możliwość zasilenia ZFŚS uzależniona będzie od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku. Możliwość zasilenia ZFŚS przewiduje także - zmieniony w tym zakresie z dniem 14 czerwca 2012 r. - funkcjonujący w Spółce Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy. Art. 27 pkt 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy stanowi, że w przypadku wypracowania przez Spółkę dodatnich wyników ekonomicznych w danym roku obrotowym corocznie w IV kwartale negocjacji z działającymi w Spółce organizacjami związkowymi może podlegać dodatkowy odpis na zasilenie ZFŚS z przeznaczeniem na wzmocnienie pomocy socjalnej w roku następnym. Dodatkowo możliwość zasilenia począwszy od dnia 1 lipca 2011 r. przewiduje Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Źródłem finansowania zasilenia ZFŚS będą środki pieniężne z działalności Spółki. ZFŚS zasilany będzie przez Spółkę z rachunku bankowego, z którego dokonywane będą przez Spółkę inne wypłaty dotyczące bieżącej działalności Spółki jak np. wypłaty wynagrodzeń na rzecz pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy będzie kosztem uzyskania przychodów kwota zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, która uzależniona jest od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, która uzależniona jest od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku będzie kosztem uzyskania przychodów.

W ocenie Spółki, kwota zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, która uzależniona jest od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku będzie kosztem uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki, wydatki te będą spełniały wszelkie przesłanki umożliwiające zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

W ocenie Spółki niewątpliwym pozostaje fakt, iż art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wymaga istnienia związku pomiędzy wydatkiem a przychodem, a taki związek na płaszczyźnie przedstawionego zdarzenia przyszłego został spełniony.

Brak wyłączenia wpłat na ZFŚS z kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 ustawy o CIT).

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Spółka zauważa, iż wskazane we wniosku o wydanie interpretacji kwoty zasilenia ZFŚS nie zostały w nim wymienione.

Zdaniem Spółki art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT, umożliwia zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z powyższym przepisem nie uważa się za koszt uzyskania przychodów (...) odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu (...).
   
   

Intencją ustawodawcy było zatem wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaje fundusze. Jednakże ustawodawca uznał za dopuszczalny wyjątek od tej zasady, pozwalając pracodawcom na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów i zwiększeń, które zostały efektywnie wpłacone przez pracodawcę na rachunek ZFŚS. W kontekście powyższego nie może ulegać wątpliwości, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT nie kreuje dodatkowych wymagań dotyczących możliwości potrącenia od przychodu odpisów i zwiększeń przekazanych na ZFŚS.

Zatem, możliwe będzie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów i zwiększeń, które w rozumieniu ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostaną wpłacone na rachunek ZFŚS.

W konsekwencji, wskazane we wniosku o wydanie interpretacji kwoty zasilenia ZFŚS będą podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Powyższych wniosków nie zmienia w ocenie Spółki okoliczność, iż kwota zasilenia ZFŚS będzie uzależniona od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku obrotowym.

Przesądzające jest spełnienie jedynie następujących warunków:

• koszt został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, tym samym został poniesiony w określonym celu, tzn. w celu osiągnięcia przychodów, (a zgodnie z brzmieniem tej regulacji obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., alternatywnie również w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów),
• koszt nie jest wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowiącym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Warto także podkreślić, iż żaden przepis ustawy o CIT, a zwłaszcza przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie stanowi, ażeby od warunku, od którego uzależnione było poniesienie wydatku, uzależniona była możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. W szczególności żaden przepis ustawy podatkowej nie stanowi, że wydatki uzależnione od zysku netto nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Orzecznictwo sądowe w zbliżonych sprawach

Stanowisko zbieżne ze stanowiskiem Spółki zostało zaprezentowane również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jak zauważył bowiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 27 lutego 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 1479/11) zabieg interpretacyjny polegający na przyjęciu domniemania generalnego wyłączenia nagród (premii) z zysku netto z kosztów uzyskania przychodów byłby niedopuszczalny.

Co więcej, w powołanym orzeczeniu sąd doszedł do konkluzji, że uprawnionymi do otrzymania omawianego świadczenia są bowiem pracownicy po spełnieniu warunków określonych w zakładowym regulaminie nagród (premiowania) czy umowach o pracę. Regulaminy i umowy o pracę - to przepisy prawa pracy, dlatego tę cześć wynagrodzeń pracowników należy uznać za świadczenia wynikające z przepisów prawa pracy. Spółka pragnie podkreślić, że i w jej przypadku wypłata świadczenia dokonywana będzie na podstawie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy.

Zaprezentowane przez Spółkę stanowisko w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków bez względu na ich źródło znajduje potwierdzenie w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 3 marca 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 1496/10). W uzasadnieniu tego wyroku sąd ten doszedł do wniosku, że dla zakwalifikowania wypłat na rzecz pracowników do przychodów ze stosunku pracy bez znaczenia pozostaje czy są one dokonywane z zysku spółki po opodatkowaniu, czy też z innego źródła.

Co istotne powyższe stanowisko potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 29 maja 2012 r. (sygn. akt II FSK 2275/10). W uzasadnieniu powyższego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do wniosku, że (...) źródło finansowania omawianych świadczeń nie dyskwalifikuje możliwości zaliczenia ich do kosztów podatkowych w razie spełnienia wszystkich wymienionych wyżej przesłanek (wyróżnienie Spółki). Organ nie wskazał przy tym na przepis, który wykluczałby możliwość finansowania kosztów podatkowych z zysku spółki uzyskanego w łatach poprzednich a więc z dochodu po opodatkowaniu. W dalszej części tego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że powyższe stanowisko w żadnym zaś razie nie narusza konstrukcji podatku dochodowego. W ocenie NSA: Skoro należny podatek dochodowy od dochodu uzyskanego w roku poprzednim został uprzednio przez podatniczkę obliczony i odprowadzony, co zamyka kwestię wypełnienia obowiązku w tym zakresie jako końcowy element "konstrukcji podatku", to nietrafne jest twierdzenie o zaniżeniu dochodu.

Zatem, również z powyższego orzeczenia wynika, że źródło finansowania wydatku w żaden sposób nie determinuje możliwości jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zaś takie stanowisko nie stanowi naruszenia konstrukcji podatku dochodowego od osób prawnych.

Reasumując, kwota zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, która uzależniona będzie od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku będzie kosztem uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że co do zasady, ZFŚS będzie zasilany odpisami obligatoryjnymi oraz odpisami fakultatywnymi dokonywanymi zgodnie z art. 5 ustawy o ZFŚS. Dodatkowo, ZFŚS będzie zasilany na podstawie Uchwał Walnego Zgromadzenia Spółki podejmowanych na wniosek Zarządu Spółki. Uchwała taka może – w przypadku ziszczenia się wskaźników finansowych - przewidywać zasilenie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Możliwość zasilenia ZFŚS uzależniona bedzie od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku. Możliwość zasilenia ZFŚS przewiduje także - zmieniony w tym zakresie z dniem 14 czerwca 2012 r. - funkcjonujący w Spółce Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy. Art. 27 pkt 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy stanowi, że w przypadku wypracowania przez Spółkę dodatnich wyników ekonomicznych w danym roku obrotowym corocznie w IV kwartale negocjacji z działającymi w Spółce organizacjami związkowymi może podlegać dodatkowy odpis na zasilenie ZFŚS z przeznaczeniem na wzmocnienie pomocy socjalnej w roku następnym. Dodatkowo możliwość zasilenia począwszy od dnia 1 lipca 2011 r. przewiduje Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Źródłem finansowania zasilenia ZFŚS będą środki pieniężne z działalności Spółki. ZFŚS zasilany jest przez Spółkę z rachunku bankowego, z którego dokonywane będą przez Spółkę inne wypłaty dotyczące bieżącej działalności Spółki jak np. wypłaty wynagrodzeń na rzecz pracowników.

Wątpliwości Spółki budzi kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, której wysokość uzależniona będzie od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

1. przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
2. potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
   
   

Zgodnie z art. 16 ust. 9 lit. b updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu. Podstawowym warunkiem uznania kwoty odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych za koszt uzyskania przychodu jest jej faktyczna wpłata na odrębny rachunek bankowy funduszu. Jeżeli wpłata ta nie zostanie dokonana w roku podatkowym, w którym powinna być dokonana, natomiast zostanie dokonana w którymś z następnych lat podatkowych, wówczas kwota ta stanowić będzie koszt uzyskania przychodu w tym roku podatkowym, w którym została faktycznie przekazana na odrębny rachunek bankowy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 592 ze zm.), u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1 (pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty), układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony. Zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy.

W oparciu o przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż kwota zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, której wysokość uzależniona będzie od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku, będzie mogła stanowić koszt uzyskania przychodu.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, iż stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, której wysokość uzależniona będzie od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania dotyczącego stanu faktycznego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Na marginesie dodać należy, że we własnym stanowisku Spółka wskazała, m.in. że żaden przepis ustawy o CIT, a zwłaszcza przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie stanowi, ażeby od warunku, od którego uzależnione było poniesienie wydatku, uzależniona była możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. W szczególności żaden przepis ustawy podatkowej nie stanowi, że wydatki uzależnione od zysku netto nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Pogląd ten został poparty przez Spółkę wyrokami WSA i NSA, w których sądy wyraziły m.in. stanowisko, iż źródłem finansowania świadczeń na rzecz pracowników podlegającym zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów może być zysk netto. Tut. Organ nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem, stwierdza, iż kwestia ta nie była przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż w sytuacji związania opisem stanu faktycznego przedstawionym we wniosku przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie sytuacji, w której kwota zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych sfinansowana została ze źródeł innych niż zysk netto.

Dodać także należy, iż istnieje orzecznictwo potwierdzające, że wydatki pokryte z zysku netto nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, por. wyroki NSA:

• z 29 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2208/10,
• z 3 października 2012 r. sygn. akt II FSK 332/11,
• z 5 marca 2013 r. sygn. akt II FSK 1375/11 (uchylający powołany przez Wnioskodawcę wyrok WSA w Warszawie z 3 marca 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1496/10) ,
• z 16 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1692/11,
• z 16 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1693/11,
• z 16 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1694/11.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.