2013.11.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-842/13-4/AS
z 18 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14.08.2013 r. (data wpływu 23.08.2013 r.) uzupełnionym pismem nadanym w dniu 5.11.2013 r. (data wpływu 7.11.2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 25.10.2013 r. (skutecznie doręczone 31.10.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nieodpłatnego przekazania stoperów, zawieszek na butelki i puszki, zawieszek na skrzynki, cenówek, plakatów, owijek, kominów, ulotek, siatki mesh, naklejek, toperów, roll u’pów, listew półkowych, standów, ekspozytur kartonowych, flag zawierających logotypy Wnioskodawcy, wkładek do lampek barowych – jest prawidłowe;

nieodpłatnego przekazania toreb reklamowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.08.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania towarów.

Wniosek uzupełniony został pismem nadanym w dniu 5.11.2013 r. (data wpływu 7.11.2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 25.10.2013 r. (skutecznie doręczone 31.10.2013 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Głównym przedmiotem działalności C. Sp. z o.o. (dalej: „C.”, „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest dystrybucja i sprzedaż piwa, a także prowadzenie działalności marketingowej.

Trudne warunki konkurencji rynkowej, w jakich funkcjonuje Wnioskodawca, zmuszają go do stosowania wielu mechanizmów marketingowych, których celem jest zapewnienie wzrostu sprzedaży piwa znajdującego się w portfolio C.

Jednym ze sposobów mających na celu zwiększenie sprzedaży towarów, który jest często stosowany nie tylko w branży piwowarskiej, ale także w całej branży produktów szybkorotujących (ang. FMCG; fast-moving consumer goods) jest nieodpłatne przekazywanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych do punktów, w których sprzedawane są produkty Wnioskodawcy. Spółka podkreśla, że celem nieodpłatnego przekazywania powyższych materiałów, które były i będą przekazywane przez Spółkę jest reklama towarów oferowanych przez Wnioskodawcę oraz poinformowanie potencjalnych konsumentów o aktualnie prowadzonych akcjach promocyjnych. W rezultacie przekazywane materiały reklamowe mają przyczynić się do zwiększania sprzedaży produktów znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy.

Drukowane materiały reklamowe i informacyjne przekazywane przez Spółkę obejmują w szczególności następujące materiały POS (z jez. ang. point of sale):

stopery – materiały mające na celu wyeksponowanie produktów Wnioskodawcy oraz przekazanie dodatkowych informacji potencjalnym konsumentom, które najczęściej są wykonane z tworzywa sztucznego, papieru lub tektury;

zawieszki na butelki i puszki – wykonane są z papieru lub tektury, materiały umieszczane na butelkach lub puszkach zawierające informacje o prowadzonych akcjach promocyjnych;

zawieszki na skrzynki – wykonane są z papieru lub tektury materiały umieszczane na skrzynkach zawierające informacje o prowadzonych akcjach promocyjnych;

cenówki – wykonane są z papieru lub tektury materiały umieszczane w lodówkach Wnioskodawcy lub na półkach sklepowych zawierające miejsce na umieszczenie ceny produktu;

torby reklamowe – wykonane są z folii materiały reklamowe zawierające informacje o prowadzonych akcjach promocyjnych;

plakaty – drukowane materiały zawierające treści reklamowe najczęściej dotyczące prowadzonych akcji promocyjnych, które wykonane są z papieru lub tektury;

owijki – materiały reklamowe najczęściej wykonane z folii lub kartonu, na których umieszczone są informacje o produktach Wnioskodawcy;

kominy – materiały reklamowe najczęściej wykonane z papieru lub tektury służące do owinięcia kilku skrzynek lub kartonów piwa, mające na celu przekazanie konsumentom treści reklamowych lub informacji o prowadzonych akcjach promocyjnych;

ulotki – materiały wykonane z papieru, których celem jest przekazanie treści reklamowych potencjalnym nabywcom produktów Spółki;

siatka mesh – materiał reklamowy z tworzywa sztucznego o strukturze siatki zawieszany na budynkach w celu reklamowania produktów Wnioskodawcy;

naklejki – materiały reklamowe najczęściej wykonane z papieru;

topery – materiały wykonane z tektury, kartonu lub tworzywa sztucznego, umieszczane jako dodatkowy element komunikacji, np. przy ekspozycjach paletowych produktów Wnioskodawcy lub przy lodówkach, w których znajdują się produkty Wnioskodawcy;

roll up’y – rozwijane materiały reklamowe wykonane najczęściej z papieru, które mogą być w łatwy sposób przeniesione z jednego miejsca w inne;

listwy półkowe – materiały reklamowe informujące o produktach Spółki wykonane z kartonu, papieru, tektury, lub tworzywa sztucznego umieszczane na półkach lub w ich okolicach;

standy – materiały reklamowe wykonane najczęściej z kartonu, tektury lub tworzywa sztucznego o większym rozmiarze umieszczane głównie przy dodatkowych miejscach ekspozycji produktów Spółki lub służące do umieszczenia na nich produktów Spółki;

ekspozytory kartonowe – materiały reklamowe wykonane z kartonu, tektury, tworzywa lub metalu służące do dodatkowej ekspozycji produktów Spółki;

flagi zawierające logotypy Wnioskodawcy wykorzystywane w trakcie imprez odbywających się np. na stokach narciarskich, meczach, koncertach, jak również umieszczane w sklepach i lokalach gastronomicznych;

wkładki do lampek barowych.

Wnioskodawca wskazuje, że materiały reklamowe i informacyjne przekazywane są nieodpłatnie na rzecz podmiotów, które sprzedają produkty Wnioskodawcy. Nadzór nad stanem wizualnym przekazanych materiałów sprawują przedstawiciele handlowi Spółki, którzy dbając o prawidłową ekspozycję produktów Spółki w punktach sprzedaży dbają także o właściwy stan materiałów reklamowych wspierających sprzedaż produktów Spółki. W razie zużycia, uszkodzenia lub w razie zakończenia określonej akcji promocyjnej materiały są wymieniane na nowe przez przedstawicieli handlowych Wnioskodawcy.

Ponadto Spółka wskazała, że w związku z nabyciem ww. materiałów reklamowych i informacyjnych przysługiwało jej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca doprecyzował, że przekazywane nieodpłatnie torby reklamowe wykonane z folii wypełniają definicję prezentu o małej wartości, o której mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, gdyż jednostkowa cena nabycia torby reklamowej (bez podatku) w momencie jej przekazywania nie przekracza 10 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nieodpłatne przekazania opisanych powyżej drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowią dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług niezależnie od wartości przekazywanych materiałów?

Stanowisko Wnioskodawcy

W ocenie Spółki nieodpłatne przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych opisanych powyżej nie stanowią dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług niezależnie od wartości przekazywanych materiałów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, 2) wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 7 ust. 3 ustawy o VAT przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. przepisu ust 2 nie stosowało się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek. Obecnie obowiązujące przepisy nie wyłączają od opodatkowania w sposób wyraźny drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Jednakże brak ich opodatkowania wynika z niemożności przypisania tym materiałom zdolności do zaspokajania potrzeb konsumpcyjnych ostatecznego odbiorcy. Opodatkowanie nieodpłatnego przekazania materiałów podatkiem VAT stałoby w sprzeczności z podstawową zasadą opodatkowania VAT jaką jest opodatkowanie konsumpcji. W ocenie Spółki przepisy ustawy o VAT, w szczególności art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 7 ust. 2 ustawy o VAT powinny być interpretowane w sposób zapewniający realizację ww. zasady, tj. opodatkowania wszelkich przekazań, które powodują zaspokojenie potrzeb konsumpcyjnych odbiorcy przekazywanych towarów. Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w ugruntowanej linii orzeczniczej sądów administracyjnych.

Przykładowo Spółka pragnie przytoczyć wyrok NSA z dnia 28 lipca 2011 r. (I FSK 1201/10), w którym skład orzekający stwierdził, że: „Jak słusznie bowiem przyjął Wojewódzki Sąd Administracyjny przekazane materiały informacyjne, foldery nie są towarami w znaczeniu konsumpcyjnym, pomimo że wymienione są w klasyfikacjach statystycznych. Ulotki takie są bowiem specyficznym produktem, zawierającym informacje mające zachęcić ewentualnego klienta do zakupu właściwego produktu. Jak słusznie bowiem argumentuje Spółka ulotki reklamowe i foldery nie mają charakteru konsumpcyjnego, skoro u otrzymującego je odbiorcy nie powodują żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie przekazują informacje o danym produkcie. Z powyższego zaś wynika, że ulotki i foldery nie mogą być uznane za towar będący przedmiotem czynności opodatkowanej.” Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę jest także akceptowane przez Ministra Finansów, który w broszurze informacyjnej zatytułowanej „Najważniejsze zmiany w podatku od towarów i usług od dnia 1 kwietnia 2013 r.” opublikowanej w związku z zmianami w podatku VAT poinformował podatników, że w przypadku drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych: „W pierwszej kolejności należy ustalić czy drukowany materiał informacyjny i reklamowy ma wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta. Jeśli nie – będzie to np. katalog czy ulotka to nie podlega on opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeśli tak – będzie to np. kalendarz z reklamami to będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, chyba że będzie spełniał definicję prezentu małej wartości. Wówczas przekazanie nieodpłatne takiego kalendarza na cele związane z działalnością gospodarczą będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT”.

Ponadto, działający z upoważnienia Ministra Finansów, Dyrektorzy Izb Skarbowych w interpretacjach indywidualnych wydanych w obowiązującym obecnie stanie prawnym także podzielają pogląd, że materiały reklamowe, które nie mają wartości konsumpcyjnej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W interpretacji indywidualnej z dnia 26 czerwca 2013 r. (IPTPP1/4433-308/MG) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził, że:

„W świetle powyższego należy uznać że nieodpłatne przekazanie kontrahentom ww. drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe. Przekazanie przedmiotowych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dystrybuowanych towarów nie będzie podlegało opodatkowaniu z uwagi na fakt, iż nie posiadają one wartości konsumpcyjnej dla kontrahentów. Tym samym przedmiotowe przekazanie nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy.”

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 22 maja 2013 r. (IPPP1/443-382/13-2/AW). W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie „(…) należy jednoznacznie wskazać, iż materiały promocyjne (drukowane oraz na nośnikach CD) przekazywane przez Wnioskodawcę nie mogą być uznane za towar w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Podatek VAT jest podatkiem od konsumpcji, zaś w opisanym stanie sprawy materiały promocyjne nie mają żadnej wartości konsumpcyjnej. Zatem ich przekazanie nieodpłatne nie stanowi dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT w świetle treści art. 7 ust. 2 ustawy.

Analogiczne zdanie wyraził także Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 12 czerwca 2013 r. (IPTPP1/443-325/13-2/MW).

Podsumowując, w związku z tym, że opisane w stanie faktycznym materiały reklamowe i informacyjne nie mają wartości konsumpcyjnej dla ich odbiorców, ich przekazanie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za:

prawidłowe w zakresie nieodpłatnego przekazania stoperów, zawieszek na butelki i puszki, zawieszek na skrzynki, cenówek, plakatów, owijek, kominów, ulotek, siatki mesh, naklejek, toperów, roll u’pów, listew półkowych, standów, ekspozytur kartonowych, flag zawierających logotypy Wnioskodawcy, wkładek do lampek barowych;

nieprawidłowe w zakresie nieodpłatnego przekazania toreb reklamowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy, stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest także przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, o ile przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu tych towarów przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest dystrybucja i sprzedaż piwa, a także prowadzenie działalności marketingowej. Jednym ze sposobów mających na celu zwiększenie sprzedaży towarów jest nieodpłatne przekazywanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych do punktów, w których sprzedawane są produkty Wnioskodawcy. Są to w szczególności: stopery, zawieszki na butelki i puszki, zawieszki na skrzynki, ceówki, torby reklamowe, plakaty, owijki, kominy, ulotki, siatka mesh, naklejki, topery, roll u’py , listwy półkowe, standy, ekspozytury kartonowe, flagi zawierające logotypy Wnioskodawcy, wkładki do lampek barowych. Celem nieodpłatnego przekazania powyższych materiałów, które były i będą przekazywane przez Spółkę jest reklama towarów oferowanych przez Wnioskodawcę oraz poinformowanie potencjalnych konsumentów o aktualnie prowadzonych akcjach promocyjnych. Przekazywane materiały reklamowe i informacyjne mają przyczynić się do zwiększenia sprzedaży produktów znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy.

Należy wskazać, że przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary (w tym również drukowane materiały reklamowe i informacyjne) w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w pierwszej kolejności należy określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pwn.pl) – „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”. Z kolei „użytkowy” (według Internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pwn.pl) to: „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”, „konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem, wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

W świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, iż wymienione we wniosku materiały: stopery, zawieszki na butelki i puszki, zawieszki na skrzynki, ceówki, plakaty, owijki, kominy, ulotki, siatka mesh, naklejki, topery, roll u’py , listwy półkowe, standy, ekspozytury kartonowe, flagi zawierające logotypy Wnioskodawcy, wkładki do lampek barowych przekazywane nieodpłatnie na rzecz podmiotów, sprzedających produkty Wnioskodawcy nie będą miały dla nabywcy wartości użytkowej, gdyż nie mają one waloru konsumpcyjnego. W wyniku przekazania ww. towarów nie jest zaspokojona jakakolwiek potrzeba nabywcy, ani nie pojawia się jakiekolwiek przysporzenie majątkowe. Istotą przekazania jest prezentowanie działalności Spółki, w związku z czym przekazania te będą następować na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki.

W konsekwencji, przekazanie przez Spółkę ww. materiałów, na rzecz kontrahentów, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy.

Zatem w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Odnośnie natomiast do nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę toreb reklamowych, zauważyć należy, że towary te poza walorem informacyjno-reklamowym mają praktyczne zastosowanie i wartość użytkową dla nabywcy. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że wskazane torby reklamowe wykonane z folii wypełniają definicję prezentu małej wartości, o którym mowa w art. 7 ust. 4 ustawy, gdyż jednostkowa cena nabycia torby reklamowej (bez podatku) w momencie jej przekazywania nie przekracza 10 zł.

Zatem czynność nieodpłatnego przekazania toreb reklamowych korzystać będzie z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 3 i 4 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za nieprawidłowe z uwagi na uzasadnienie, w którym Spółka wskazała jako podstawę do wyłączenia z opodatkowania nieodpłatnego przekazania toreb reklamowych art. 7 ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin