INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy z dnia 5 stycznia 2012 r. (data wpływu 10 stycznia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 marca 2012 r. (data wpływu 29 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży tytoniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży tytoniu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednym z większych polskich przedsiębiorców działających na rynku tytoniu do palenia (w tym papierosów), gilz i akcesoriów. W związku z rozszerzeniem oferty handlowej zamierza on dokonywać sprzedaży hurtowej i detalicznej tytoniu (tytoniu objętego w Nomenklaturze Scalonej kodami towarów CN 2401 10 oraz CN 2401 20) pakowanego w opakowania jednostkowe od 100g do 5 kg.

Ze złożonego uzupełnienia do wniosku wynika, iż towar który Wnioskodawca zamierza sprzedawać to całe liście tytoniu suszone, nieodżyłowane lub liście tytoniu suszone, odżyłowane. Tytoń ten jest w takim stanie w jakim sprzedają go plantatorzy tytoniu i zostanie zapakowany w opakowania jednostkowe. Tytoń ten (liście tytoniu suszone nieodżyłowane i odżyłowane) zapakowany będzie w jednostkowe opakowania o gramaturze od 100g do 5 kg. W takim stanie towar będzie wprowadzony do oferty handlowej i sprzedawany.

Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać:

1. tytoniu, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadającego się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego,
2. odpadów tytoniowych będących pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddanymi do sprzedaży detalicznej, niebędącymi papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadającymi się do palenia.
   
   

Towar, który będzie sprzedawany przez Spółkę będzie innym towarem niż wymieniony w punkcie a i b.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż tytoniu, objętego w Nomenklaturze Scalonej kodami towarów CN 2401 10 oraz CN 2401 20, podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż tytoniu objętego kodami towarów CN 2401 10 oraz CN 2401 20 nie jest objęta podatkiem akcyzowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 42 ww. załącznika nr 1 do ustawy do wyrobów akcyzowych zaliczono papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki bez względu na kod CN.

Stosownie zaś do art. 98 ust. 1 ww. ustawy do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:

1. papierosy,
2. tytoń do palenia,
3. cygara i cygaretki.
   
   

W ust. 2-8 art. 98 ww. ustawy ustawodawca dla potrzeb cyt. ustawy zdefiniował powyższe pojęcia w myśl których odpowiednio:

Za papierosy uznaje się:

1. tytoń zrolowany nadający się do palenia w tej postaci, który nie jest cygarami ani cygaretkami w rozumieniu ust. 4,
2. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest umieszczany w tutkach z bibuły papierosowej,
3. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest owijany w bibułę papierosową.
   
   

Do celów akcyzy uznaje się:

1. dwa papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 8 centymetrów ale nie dłuższy niż 11 centymetrów,
2. trzy papierosy - w przypadku gdy wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 11 centymetrów, ale nie dłuższy niż 14 centymetrów,
3. cztery papierosy - w przypadku gdy wyłączając filtr lub ustnik jest on dłuższy niż 14 centymetrów ale nie dłuższy niż 17 centymetrów;
4. pięć papierosów w przypadku gdy wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 17 centymetrów, ale nie dłuższy niż 20 centymetrów
   
   

Powyższe stosuje się odpowiednio do ustalenia, co należy uznać za sześć, siedem i większą liczbę papierosów.

Za cygara lub cygaretki przeznaczone do palenia uznaje się:

1. tytoń zrolowany o zewnętrznym owinięciu z naturalnego tytoniu,
2. tytoń zrolowany z poszarpanym wymieszanym wkładem owinięty liściem tytoniu w naturalnym kolorze cygara z odtworzonego tytoniu pokrywającym produkt w całości łącznie z filtrem tam gdzie zachodzi taka konieczność ale nie ustnik w przypadku cygar z ustnikiem, gdzie waga sztuki wyłączając filtr lub ustnik wynosi nie mniej niż 2,3 grama nie więcej niż 10 gramów, a obwód równy przynajmniej jednej trzeciej długości wynosi nie mniej niż 34 milimetry

   - jeżeli są oraz mogą być przeznaczone wyłącznie do palenia w stanie niezmienionym.

Za tytoń do palenia uznaje się

1. tytoń który został pocięty lub inaczej podzielony skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego,
2. odpady tytoniowe oddane do sprzedaży detalicznej niebędące papierosami cygarami lub cygaretkami w rozumieniu ust. 2, 3 i 4 a nadające się do palenia,
3. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami a nadające się do palenia.
   
   

Produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5 są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia Jednakże nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu i są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych.

Zgodnie z powyższym, w przypadku wyrobów tytoniowych przedmiot opodatkowania ustala się nie w oparciu o kod CN do jakich został przyporządkowany poszczególny wyrób tytoniowy w Nomenklaturze Scalonej lecz w oparciu o definicje wyrobów tytoniowych określone w ust. 2-8 art. 98 ustawy o podatku akcyzowym.

Powyższe zgodne jest również z przepisami dyrektywy Rady 95/59/WE z 27 listopada 1995 r. w sprawie podatków innych niż podatki obrotowe, wpływających na spożycie wyrobów tytoniowych (Dz. Urz. UE L nr 291 str. 40 ze zm.), która definiując wyroby tytoniowe nie przywołuje kodów CN.

Przedmiotem wniosku jest tytoń objęty kodami CN 2401 10 oraz CN 2401 20. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją wyrobów tytoniowych zawartą w ustawie o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. stwierdzić należy, że opisany we wniosku tytoń nie mieści się w definicji wyrobów tytoniowych ze względu na sposób ich przetworzenia jak również przeznaczenie wyrobu.

Produkt przedstawiony przez Wnioskodawcę nie spełnia warunków do zaklasyfikowania go do wyrobów akcyzowych. Tym samym sprzedaż powyższego produktu w stanie przedstawionym we wniosku nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 42 ww. załącznika nr 1 do ustawy, do wyrobów akcyzowych zaliczono papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki - bez względu na kod CN.

W myśl art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy, do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN tytoń do palenia

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka zamierza dokonywać sprzedaży hurtowej i detalicznej towaru w postaci tytoniu (tytoniu objętego w Nomenklaturze Scalonej kodami towarów CN 2401 10 oraz CN 2401 20) pakowanego w opakowania jednostkowe od 100g do 5 kg.

Towar ten to całe liście tytoniu suszone, nieodżyłowane lub liście tytoniu suszone, odżyłowane i jest w takim stanie w jakim sprzedają go plantatorzy tytoniu.

Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać:

1. tytoniu, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadającego się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego,
2. odpadów tytoniowych będących pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddanymi do sprzedaży detalicznej, niebędącymi papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadającymi się do palenia.
   
   

Towar, który będzie sprzedawany przez Spółkę będzie innym towarem niż wymieniony w punkcie a i b.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, iż na mocy art. 98 ust. 5 ustawy, za tytoń do palenia uznaje się:

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
2. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia.
   
   

Z powyższego wynika, iż tytoń spełnia kryteria wymienione w art. 98 ust. 5 ustawy, jeśli w szczególności „nadaje się do palenia”. Z opisu sprawy wynika natomiast, iż Spółka nie zamierza dokonywać sprzedaży hurtowej i detalicznej towaru w postaci tytoniu, który posiada cechy tytoniu do palenia.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż sprzedaż opisanego we wniosku tytoniu, który nie nadaje się do palenia (objętego w Nomenklaturze Scalonej kodami towarów CN 2401 10 oraz CN 2401 20), nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Należy jednak podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji dokonywana jest ocena prawna przedstawionego zdarzenia przyszłego, a nie jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek strony o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Nie oznacza to zatem, iż w toku kontroli podatkowej lub w postępowaniu podatkowym prowadzonym przez właściwy organ podatkowy w celu zweryfikowania prawdziwości okoliczności faktycznych (opisanego zdarzenia przyszłego) wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji nie mogą zostać poczynione ustalenia faktyczne odmienne od przedstawionych przez podatnika we wniosku. W takiej sytuacji stwierdzenie odmiennego stanu faktycznego może stanowić podstawę do dokonania wobec podatnika wymiaru podatku akcyzowego. Przeszkodą tego wymiaru nie będzie wtedy interpretacja stwierdzająca, iż stanowisko strony jest prawidłowe, gdyż stanowisko to będzie się odnosić w istocie do innego stanu faktycznego, niż tego ustalonego przez organ podatkowy w postępowaniu wymiarowym (zob. m. in. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2009 r., sygn. akt I S.A./Po 869/09, lex nr 541931).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.