Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-182/13/MS
z 10 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2013r. (data wpływu 26 lutego 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2013r. (data wpływu 27 maja 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy wysokość podstawy opodatkowania dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży powinna być zgodna z zapisami umowy dotyczącymi ceny - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2013r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z dnia 19 lutego 2013r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy wysokość podstawy opodatkowania dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży towarów powinna być zgodna z zapisami umowy dotyczącymi ceny.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 maja 2013r. (data wpływu 27 maja 2013r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-182/13/MS z dnia 13 maja 2013r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca podpisał z klientami kilka umów, w których zamieścił punkt dotyczący ustalenia ceny: „Strony ustalają następujące warunki cenowe:

1. sprzedający będzie sprzedawał towar, usługę po cenach wynikających z aktualnego cennika;
2. wartość towaru, usługi pomniejszona jest na fakturze o kwotę rabatu udzielonego kupującemu indywidualnie: kupujący otrzymuje 43% rabatu od cen cennikowych sprzedającego, za zapłatę faktury do 3 dni od daty wystawienia faktury naliczony zostanie rabat w wysokości 10%.
3. W przypadku nieterminowej zapłaty zostanie wystawiona faktura korygująca podwyższona o wartość dodatkowego rabatu 10%.”
   
   

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, zarejestrowanej 29 października 2010r., w tej chwili działalność jest zawieszona. Rabaty dotyczą dostarczanych towarów.

Wnioskodawca udziela dwóch rabatów, rabaty są ustalane w momencie podpisywania umowy, tytułem rabatu 43%-owego jest uatrakcyjnienie ceny. Klient otrzymuje ofertę, z której dowiaduje się jaka jest cena cennikowa, jaki może otrzymać rabat i jakie są warunki otrzymania tegoż rabatu. Podstawą rabatu 10% jest cena cennikowa obniżona o rabat 43%.

Kwota doliczana do ceny w przypadku nieterminowej zapłaty to 10% od ceny wyliczanej wzorem - cena cennikowa minus 43%.

Wnioskodawca pyta, czy termin obciążania nabywcy ww. kwotą zależy tylko od niego czy też formułując tak a nie inaczej umowę Wnioskodawca bierze na siebie jakieś obowiązki z tym związane.

Tylko i wyłącznie umowa jest podstawą podniesienia ceny w przypadku nieterminowej zapłaty, bo Wnioskodawca zakłada, że faktura zostanie zapłacona terminowo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 20 maja 2013r.):

Jest faktura z trzydniowym terminem płatności. Termin zostaje przekroczony.

Czy podniesienie ceny, czyli podniesienie podstawy opodatkowania, czyli wystawienie korekty, w kontekście zapisów z umowy, jest obowiązkiem Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w piśmie z dnia 20 maja 2013r.), tak, jednoznaczne sformułowania w umowie obligują do zwiększenia ceny (wystawienia faktury korygującej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach (Dz. U. z 2013r., poz. 385), przez cenę rozumie się wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Ceny towarów i usług, jak stanowi art. 2 ust. 1 ww. ustawy o cenach, uzgadniają strony zawierające umowę (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podpisał z klientami kilka umów, w których zamieścił punkt dotyczący ustalenia ceny: „Strony ustalają następujące warunki cenowe:

1. sprzedający będzie sprzedawał towar, usługę po cenach wynikających z aktualnego cennika;
2. wartość towaru, usługi pomniejszona jest na fakturze o kwotę rabatu udzielonego kupującemu indywidualnie: kupujący otrzymuje 43% rabatu od cen cennikowych sprzedającego, za zapłatę faktury do 3 dni od daty wystawienia faktury naliczony zostanie rabat w wysokości 10%.
3. W przypadku nieterminowej zapłaty zostanie wystawiona faktura korygująca podwyższona o wartość dodatkowego rabatu 10%.”
   
   

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, zarejestrowanej 29 października 2010r., w tej chwili działalność jest zawieszona. Rabaty dotyczą dostarczanych towarów.

Wnioskodawca udziela dwóch rabatów, rabaty są ustalane w momencie podpisywania umowy, tytułem rabatu 43%-owego jest uatrakcyjnienie ceny. Klient otrzymuje ofertę, z której dowiaduje się jaka jest cena cennikowa, jaki może otrzymać rabat i jakie są warunki otrzymania tegoż rabatu. Podstawą rabatu 10% jest cena cennikowa obniżona o rabat 43%.

Kwota doliczana do ceny w przypadku nieterminowej zapłaty to 10% od ceny wyliczanej wzorem - cena cennikowa minus 43%.

Tylko i wyłącznie umowa jest podstawą podniesienia ceny w przypadku nieterminowej zapłaty, bo Wnioskodawca zakłada, że faktura zostanie zapłacona terminowo.

Odnosząc się do kwestii czy Wnioskodawca w świetle zapisów umów zawartych z klientami ma obowiązek w przypadku niedotrzymania przez nich terminu zapłaty faktur VAT dokumentujących dokonane zakupy zwiększyć podstawę opodatkowania, stwierdzić należy, że umowa „…to pisemny lub ustny układ zawierany pomiędzy stronami, służący określeniu czegoś, pisemne lub ustne porozumienie stron mające na celu ustalenie czegoś, zwłaszcza wzajemnych praw i obowiązków. Zgodzenie się na coś, także dokument, w którym są określone prawa i bowiązki stron zainteresowanych, kontrakt, układ, ugoda” - Słownik Języka Polskiego PWN, red. naukowy prof. dr hab. Mieczysław Szymczak, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002.

Natomiast zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Artykuł 535 Kodeksu cywilnego formułując definicję umowy sprzedaży stanowi, że kupujący zobowiązuje się zapłacić cenę. W związku z tym to właśnie cena obok oznaczenia przedmiotu sprzedaży stanowi niezbędny przedmiotowo element umowy sprzedaży. Cena jest ekwiwalentem rzeczy lub praw nabytych w drodze umowy sprzedaży. Zapłata oznaczonej ceny jest obowiązkiem kupującego.

Stwierdzić należy, iż przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danych towarów lub usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar, bądź usługę za cenę niższą.

W tym miejscu wskazać jednak należy, że w określonych sytuacjach organ może określić inną wysokość obrotu. Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1. niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

-organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów (art. 32 ust. 2 ustawy).

Jak już zaznaczono powyżej, przepisy ustawy o VAT nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danego towaru, czy usługi. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania rodzinne, kapitałowe, majątkowe lub wynikające ze stosunku pracy, o których mowa w art. 32 ustawy, organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług ale tylko w sytuacji, gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Niewątpliwym jest, że kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Koncepcja dostawy przyjęta w ustawie o podatku od towarów i usług oraz Dyrektywie 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.) – rozwinięta w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – została oparta na kryterium ekonomicznym. TSUE, odnosząc się do podstawy opodatkowania, wielokrotnie wskazywał (np.: w wyrokach: C-288/94, C-398/99, C-126/88, C-34/99), że podstawą opodatkowania jest kwota faktycznie otrzymana (należna) przez podatnika (…) przy czym podstawa ta powinna być wyliczona w oparciu o kwotę, jaką jest zobowiązany zapłacić klient.

Zatem mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przypadku spisania przez Wnioskodawcę umów sprzedaży, z których wynika jednoznacznie sposób ustalania ceny [w przypadku nieterminowej zapłaty przez klientów faktur dokumentujących dokonane u Wnioskodawcy zakupy, kwota należna z tytułu dokonanej dostawy zostanie zwiększona o kwotę stanowiąca 10% pierwotnej ceny (wyliczoną wzorcem cena cennikowa minus 43% rabat)], przedmiotowe uznać należy za wiążące dla stron. Zapłata przedmiotowej dodatkowej kwoty jest bowiem obowiązkiem kupującego, a Wnioskodawca wobec braku odmiennych postanowień w tym zakresie nie może odstąpić od jej egzekwowania.

Z uwagi na powyższe, określając podstawę opodatkowania, Wnioskodawca powinien jako obrót przyjąć rzeczywistą kwotę należną z tytułu sprzedaży (wynikającą z zawartej umowy), tj. kwotę faktycznie należną od nabywcy uwzględniającą kwotę dodatkowego wynagrodzenia za nieterminową zapłatę faktury pierwotnej pomniejszoną o należny podatek.

Tym samym Wnioskodawca winien podwyższyć podstawę opodatkowania oraz w myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.) wystawić fakturę korygującą. Zgodnie bowiem z tym przepisem fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że jednoznaczne sformułowania w umowie obligują go do zwiększenia ceny (wystawienia faktury korygującej), należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.