Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/95/OBQ/12/PK-2153/RD-46546/13
z 16 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 20 sierpnia 2010 r. Nr ILPB1/415-601/10-4/AMN, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację i stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu – działając na podstawie § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 19 maja 2010 r., uzupełniony w dniu 22 lipca 2010 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 31 października 2009 r. należności z tytułu odbywania przez funkcjonariuszy celnych zagranicznych podróży służbowych rozliczane są zgodnie z art. 159 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz.U. Nr 168, poz. 1323, ze zm.).

W myśl art. 159 ust. 1 ww. ustawy do zagranicznych podróży służbowych funkcjonariusza celnego stosuje się odpowiednio przepisy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju wydane na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 159 ust. 2 ustawy o Służbie Celnej w przypadku zagranicznych podróży służbowych realizowanych w ramach programów Wspólnoty Europejskiej w szczególności Customs i Fiscalis wynikających z decyzji nr 624/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 maja 2007 r. (Dz. U. L 154 z 14.06.2007, str. 25) i decyzji nr 1482/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. (Dz. U. L 330 z 15.12.2007, str. 1) stosuje się odpowiednio rozwiązania obowiązujące dla tych programów.

Funkcjonariusze Izby Celnej uczestniczą w zagranicznych wyjazdach służbowych realizowanych w ramach programu Wspólnoty Europejskiej Customs 2013. Należności przysługujące funkcjonariuszom celnym za czas takich podróży służbowych naliczane są według zasad określonych przez Komisję Europejską na podstawie artykułu 17 decyzji nr 624/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 maja 2007 r. ustanawiającej program działań dla ceł we Wspólnocie (Customs 2013) oraz artykułu 14 decyzji nr 1482/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. ustanawiającej program wspólnotowy poprawy skuteczności systemów podatkowych na rynku wewnętrznym (Fiscalis 2013). Kwoty należnych diet i ryczałtów naliczone zgodnie z zasadami programu Customs 2013 są wyższe niż diety i ryczałty określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1991, ze zm.).

Przykładowo z tytułu podróży służbowej do Niemiec funkcjonariuszowi przysługuje wg ww. przepisów Wspólnoty Europejskiej dieta w wysokości 93 EUR za każdą pełną dobę podróży i limit hotelowy w kwocie 115 EUR za każdą noc pobytu, a według przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. są to odpowiednio kwoty: 42 EUR i 103 EUR. Przy podróży służbowej na Litwę wg zasad programu Customs 2013 funkcjonariuszowi przysługuje dieta w wysokości 68 EUR i limit hotelowy 115 EUR, a według krajowego rozporządzenia odpowiednio 33 EUR i 80 EUR.

Wnioskodawca wskazał, że świadczenie z tytułu odbywania podróży służbowych w ramach Programu Customs 2013 (diety, zwrot kosztów noclegu) wypłacane jest osobom fizycznym przez Wnioskodawcę jako dysponenta środków budżetowych trzeciego stopnia. Środki na ten cel przekazywane są przez Ministerstwo Finansów (dysponenta pierwszego stopnia) w ramach finansowania programów ze środków bezzwrotnych pochodzących z Unii Europejskiej. Środki na realizację Programu Customs 2013 przekazuje Komisja Europejska bezpośrednio na rachunek walutowy Ministerstwa Finansów.

Wszystkie osoby fizyczne uczestniczące w wyjazdach finansowanych ze środków programu Customs wykonują prace o charakterze merytorycznym i są bezpośrednio zaangażowane w realizację celów programu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należności (diety, zwrot kosztów noclegów wg rachunków hotelowych) wypłacone funkcjonariuszowi celnemu za czas zagranicznej podróży służbowej według zasad programu Customs będą w całości podlegały zwolnieniu przedmiotowemu od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, należności wypłacane funkcjonariuszom celnym odbywającym zagraniczne podróże służbowe w ramach programów Wspólnoty Europejskiej Customs i Fiscalis są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości określonej w przepisach obowiązujących dla tych programów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika oraz podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Diety i inne należności za czas zagranicznej podróży służbowej realizowanej w ramach programów Customs i Fiscalis wypłacane są w myśl art. 159 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej w wysokościach wynikających z decyzji nr 624/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 maja 2007 r. i decyzji nr 1482/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. Spełniona jest więc jedna z przesłanek art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: zwalnia się od podatku diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach – w tym wypadku w ustawie o Służbie Celnej w powiązaniu z unijnymi aktami prawnymi (decyzjami Parlamentu Europejskiego i Rady), publikowanymi w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej L.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów, w interpretacji indywidualnej z dnia 20 sierpnia 2010 r. Nr ILPB1/415-601/10-4/AMN uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe. Powyższe rozstrzygnięcie Dyrektor Izby Skarbowej podjął w oparciu o przytoczone brzmienie art. 9 ust. 1, art. 12, art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis art. 775 § 1 ustawy – Kodeks pracy oraz przepisów ustawy o Służbie Celnej.

W interpretacji wskazano między innymi, iż należności (diety, zwrot kosztów noclegów wg rachunków hotelowych) wypłacone funkcjonariuszowi celnemu za czas podróży służbowej według zasad programu Customs korzystają w całości ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) tej ustawy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest niezgodne z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2010 r., zwanej dalej „ustawą”.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem wymienionych art. 21, 52, 52a i 52c, oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy, wolne od podatku są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

– do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Powołany przepis jednoznacznie wskazuje, iż zwolnieniu z opodatkowania podlegają diety i innych należności za czas podróży służbowej w przypadku pracownika oraz podróży w przypadku osoby niebędącej pracownikiem wyłącznie do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Za odrębną ustawą, o której mowa w powołanym przepisie, regulującą kwestie odbywania przez funkcjonariuszy celnych zagranicznych podróży służbowych można uznać ustawę z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz.U. Nr 168, poz. 1323, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 159 ust. 1 ustawy o Służbie Celnej, w zakresie odbywania przez funkcjonariusza zagranicznych podróży służbowych stosuje się odpowiednio przepisy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju wydane na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 159 ust. 2 powołanej ustawy, w przypadku zagranicznych podróży służbowych realizowanych w ramach programów Wspólnoty Europejskiej w szczególności Customs i Fiscalis wynikających z decyzji nr 624/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 maja 2007 r. i decyzji nr 1482/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. stosuje się odpowiednio rozwiązania obowiązujące dla tych programów.

Jednakże stwierdzić należy, iż przepisy ustawy o Służbie Celnej nie określają wysokości diet i innych należności przysługujących funkcjonariuszowi celnemu za czas zagranicznej podróży służbowej, w tym realizowanej w ramach projektów Customs i Fiscalis.

Przepisy te wskazują jedynie, iż w przypadku przedmiotowych podróży służbowych stosuje się odpowiednio rozwiązania obowiązujące w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (ust. 1 w art. 159) albo dla tych programów (ust. 2 w art. 159).

Z tych względów do diet i innych należności za czas zagranicznej podróży służbowej realizowanej w ramach programów Customs i Fiscalis wypłacanych w myśl art. 159 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej w wysokościach wynikających z decyzji nr 624/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 maja 2007 r. i decyzji nr 1482/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. nie ma zastosowania zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy.

Mając powyższe na uwadze, należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 sierpnia 2010 r. Nr ILPB1/415-601/10-4/AMN, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.