2014.02.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-822/13-4/UNR
z 13 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2013 r. (data wpływu 15 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych usług dostarczania gościom hotelowym, do pomieszczeń będących własnością Spółki, posiłków śniadaniowych, konferencyjnych, lunchów i serwisu do pokoi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych usług dostarczania gościom hotelowym, do pomieszczeń będących własnością Spółki, posiłków śniadaniowych, konferencyjnych, lunchów i serwisu do pokoi.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 lutego 2014 r. w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.(ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Przedsiębiorstwo Turystyczne w ramach prowadzonej działalności świadczy usługi hotelowe w dwóch obiektach hotelowych o standardzie *** - gwiazdkowym, których jest właścicielem. Każdy z hoteli posiada pomieszczenia restauracji wraz z zapleczem kuchenno-cateringowym oraz magazyny, które zostały wydzierżawione zewnętrznym firmom, na prowadzenie przez nie działalności na własny rachunek. Z każdym z dzierżawców Przedsiębiorstwo Turystyczne zawarła umowę na przygotowanie, dostarczanie i serwowanie posiłków w formie śniadań oraz lunchów dla gości hotelowych korzystających z noclegów lub sal konferencyjnych znajdujących się na terenie hoteli.

Śniadania, lunche i posiłki konferencyjne są przygotowywane na zapleczach kuchennych dzierżawionych restauracji i dostarczane dla gości hotelowych w formie stołu szwedzkiego w salach restauracyjnych w określonych godzinach w ciągu dnia lub dostarczane są do sal konferencyjnych, a także na życzenie gości do pokoi hotelowych.

Współpraca z dzierżawcami dotyczy więc tylko posiłków zamawianych w ramach pobytu gości w hotelach. Za wydane na zlecenie Spółki posiłki, dzierżawcy wystawiają faktury VAT Przedsiębiorstwu Turystycznemu. Poza tym, każdy z dzierżawców restauracji prowadzi pełną działalność gastronomiczną dla klientów z zewnątrz (nie będących gośćmi hotelowymi).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Zakup posiłków w formie śniadań, lunchów dla gości hotelowych korzystających z noclegów lub sal konferencyjnych oraz na zamówienie gości do pokoi hotelowych służy Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W piśmie z dnia 5 lutego 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że opisane we wniosku o interpretację usługi stanowią usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 56.21.

Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, że Spółka nie posiada klasyfikacji statystycznej w tym zakresie (w dniu 3 lutego br. zwrócono się do organu klasyfikacyjnego o stosowną opinię).

Z uwagi zatem na powyższe, a także brak definicji ustawowych oraz rozbieżności interpretacyjne co do klasyfikacji tego typu usług, we wniosku o interpretację opisana została bardzo szczegółowo nabywana usługa.

Należy zwrócić uwagę, że w obecnym stanie prawnym klasyfikacje statystyczne nie są ani wiążące dla organów podatkowych, ani też nie mogą stanowić jedynej i wyłącznej podstawy dla oceny prawno-podatkowej zdarzenia polegającego na świadczeniu lub nabyciu danego rodzaju towarów/usług.

Analogicznie samo wskazanie nazwy usługi przez podatnika nie determinuje określonych skutków podatkowych. Istotny jest w takim przypadku dokładny opis usługi wraz ze wskazaniem szczególnych dla niej elementów.

Zgodnie z art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004r. ( tj. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższe oznacza to, że do klasyfikacji statystycznej należy się odwołać tylko wówczas, gdy sam przepis wyraźnie na to wskazuje.

Przepis art. 88 ust. l pkt 4 ww. ustawy (będący przedmiotem wniosku o interpretację) nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznej. Nie ma więc żadnej podstawy prawnej do tego, aby odnosić się do klasyfikacji statystycznej celem ustalenia, co należy rozumieć pod pojęciem usług wskazanych w tym przepisie. Jednocześnie Wnioskodawca zwrócił uwagę, że przedmiotem złożonego wniosku są usługi nabywane, nie zaś świadczone przez Spółkę .

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z prowadzoną działalnością hotelową Przedsiębiorstwo Turystyczne ma prawo do odliczeń podatku VAT z faktur dokumentujących nabywanie usług dostarczania gościom hotelowym do pomieszczeń będących własnością Spółki posiłków śniadaniowych, konferencyjnych, lunchów i serwisu do pokoi?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Przedsiębiorstwa Turystycznego należy uznać, że usługi wykonywane przez dzierżawców na rzecz Wnioskodawcy mają charakter usług cateringowych. Jest tak ponieważ usługi zamawiane przez Wnioskodawcę polegające na dostarczaniu posiłków na zamówienie Spółki do sal (restauracyjnych oraz konferencyjnych) będących własnością Spółki, a zatem nie będących własnością dzierżawców, są usługami cateringowymi (symbol PKWiU 56.21.19.0 sklasyfikowane jako „usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych”).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15 wyżej wymienionej ustawy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm. ). Przepis ten stanowi odzwierciedlenie generalnej zasady podatku od towarów i usług - tj. zasady neutralności. Jeżeli zatem dany towar lub usługa służy działalności opodatkowanej podatnika, podatnik ten ma prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem danego towaru lub usługi. Należy zauważyć, że w opisanym stanie faktycznym powyższy warunek jest spełniony bowiem Przedsiębiorstwo Turystyczne zakupione posiłki odsprzedaje gościom hotelowym.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity. Dz. U. 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm. ). Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony

I tak, w przedmiotowej sprawie należy mieć na względzie przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) nie definiuje jednak pojęcia usług gastronomicznych ani cateringowych. Zatem zasadne jest rozważenie, czy usługi cateringowe różnią się od usług gastronomicznych.

Usługa cateringowa nie jest sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna, co oznacza, iż nie są one tożsame. Wynika to wprost z Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) stosowanego od dnia 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podstawową różnicą między tymi dwoma kategoriami jest fakt, iż usługa gastronomiczna polega na świadczeniu usługi w restauracji (tj. w pomieszczeniu będącym własnością podmiotu realizującego usługę), podczas gdy catering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że jeżeli nabywane przez Wnioskodawcę usługi nie stanowią usług gastronomicznych lecz wyłącznie usługi cateringowe sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 56.21.19.0 jako „usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych”, a zakup tych posiłków będzie służył Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich zakupu. Podobne stanowisko zawarte zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12.07.2013 r. o sygnaturze IBPP1/443-363/13/KJ

W związku z powyższym Wnioskodawca uznaje, że ma prawo do odliczenia podatku VAT od usług zakupionych od dzierżawców na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), bowiem w myśl zapisów przywoływanego artykułu ograniczenie odliczenia podatku VAT stosuje się do nabywania usług noclegowych i gastronomicznych, a w opisanym zdarzeniu występują usługi cateringowe niewymienione w art. 88 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podkreślić należy, iż z uwagi na fakt, że wniosek o interpretację indywidualną został złożony w stanie faktycznym, zatem niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie stanu faktycznego w oparciu o stan prawny obowiązujący na dzień złożenia wniosku, tj. na dzień 13 listopada 2013 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje oznaczają, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

W przedmiotowej sprawie należy mieć na względzie przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT, w ramach prowadzonej działalności świadczy usługi hotelowe w dwóch obiektach hotelowych, których jest właścicielem. Każdy z hoteli posiada pomieszczenia restauracji wraz z zapleczem kuchenno-cateringowym oraz magazyny, które zostały wydzierżawione zewnętrznym firmom, na prowadzenie przez nie działalności na własny rachunek. Z każdym z dzierżawców Wnioskodawca zawarł umowę na przygotowanie, dostarczanie i serwowanie posiłków w formie śniadań oraz lunchów dla gości hotelowych korzystających z noclegów lub sal konferencyjnych znajdujących się na terenie hoteli. Śniadania, lunche i posiłki konferencyjne są przygotowywane na zapleczach kuchennych dzierżawionych restauracji i dostarczane dla gości hotelowych w formie stołu szwedzkiego w salach restauracyjnych w określonych godzinach w ciągu dnia lub dostarczane są do sal konferencyjnych, a także na życzenie gości do pokoi hotelowych. Współpraca z dzierżawcami dotyczy tylko posiłków zamawianych w ramach pobytu gości w hotelach. Za wydane na zlecenie posiłki, dzierżawcy wystawiają Wnioskodawcy faktury VAT. Zakup posiłków w formie śniadań, lunchów dla gości hotelowych korzystających z noclegów lub sal konferencyjnych oraz na zamówienie gości do pokoi hotelowych służy Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nabywane przez Wnioskodawcę usługi stanowią usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 56.21.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie najistotniejszą kwestią jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy co sprowadza się do ustalenia, czy Wnioskodawca nabywa usługę gastronomiczną.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje usług gastronomicznych ani usług cateringowych.

Zatem zasadne jest rozważenie, czy usługi cateringowe różnią się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam.

W konsekwencji, zgodnie z zasadami podstawowej dla interpretacji tekstu prawnego wykładni językowej, uzasadnione jest odwołanie się do definicji słownikowej tych pojęć.

Usługa gastronomiczna zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.), polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Natomiast catering oznacza usługę polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw w miejsce wskazane przez zamawiającego lub na organizacji przyjęć.

W konsekwencji, wykładnia językowa pojęcia usługi gastronomicznej i cateringowej pozwala na określenie podstawowej różnicy między tymi dwoma kategoriami - usługa gastronomiczna polega na świadczeniu usługi w restauracji (tj. w pomieszczeniu będącym w posiadaniu podmiotu realizującego usługę), podczas gdy catering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego.

Podobnie wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TSUE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności „na wynos”, tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TSUE, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TSUE podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności) (por. pkt 12-14 uzasadnienia wyroku z dnia 2 maja 1996r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez TSUE podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności „na wynos” może być pomocny przy ustaleniu rzeczywistego charakteru cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób pomaga odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

W świetle powyższego uznać należy, iż usługi cateringowe stanowią usługę odrębną od gastronomicznej.

W celu dodatkowego potwierdzenia odrębnego charakteru usługi cateringu od usługi gastronomicznej, zasadne jest odniesienie się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, (PKWiU), do której klasyfikacji odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Podkreślić zatem należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Od dnia 1 stycznia 2011r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

I tak w dziale 56 ww. klasyfikacji mieszczą się „usługi związane z wyżywieniem”, w tym pod symbolem PKWiU 56.2 „usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)”.

Jak wynika z powyższego, usługa cateringowa nie jest sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna, co oznacza, iż nie są one tożsame.

Definicja określająca usługi cateringowe zawarta została również w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2011 r. Nr 77 str. 1). Zgodnie z art. 6 ust. 1 i ust. 2 tego rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W świetle powyższego uznać należy, iż catering stanowi usługę odrębną od gastronomicznej. W powołanym przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, ustawodawca wymienił jedynie usługi gastronomiczne, tym samym nie zostało wykluczone prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu np. usług cateringowych. Wobec powyższego jeżeli przedmiotem sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy są czynności inne niż świadczenie usług gastronomicznych, tj. jeżeli nabywane usługi są usługami sklasyfikowanymi pod symbolem PKWiU 56.21 „usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)”, w sprawie nie znajdą zastosowania postanowienia art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Warunkiem jednak skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że o ile nabywane usługi są „usługami przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)” (PKWiU 56.21) oraz zakup tych usług będzie służył do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich zakupu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin