Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-912/13-2/TR
z 20 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2013 r. (data wpływu 20 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu przymusowego umorzenia udziałów w polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nabytych na podstawie darowizny - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu przymusowego umorzenia udziałów w polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nabytych na podstawie darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni ma otrzymać do swojego majątku osobistego od małżonka udziały w polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka”), podlegającej przepisom ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm., dalej jako: „KSH”), posiadającej siedzibę rejestrową w Polsce, będącej polskim rezydentem podatkowym.

Przekazanie udziałów miałoby nastąpić na podstawie umowy darowizny zgodnie z art. 888 i n. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Z uwagi na fakt, że wartość rynkowa udziałów w Spółce jest wyższa niż ich wartość nominalna, w umowie darowizny między Wnioskodawczynią (obdarowaną) a małżonkiem wartość darowanych udziałów będzie określona jako wartość rynkowa ustalona na podstawie odpowiedniej wyceny.

Wnioskodawczyni nie wyklucza tego, że nabyte w drodze darowizny udziały (w całości lub w określonej części) zostaną umorzone za wynagrodzeniem. Umorzenie może nastąpić na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników Spółki (tzw. umorzenie przymusowe w rozumieniu KSH). Umorzenie nastąpiłoby z czystego zysku, przy czym środki na wypłatę wynagrodzenia za umorzone udziały na rzecz Wnioskodawczyni mogą pochodzić z pożyczki udzielonej Spółce przez wspólnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym powyżej przypadku, w razie przymusowego umorzenia udziałów Wnioskodawczyni w Spółce, kosztem uzyskania przychodu w postaci wynagrodzenia za umorzone udziały (niezależnie od sposobu jego sfinansowania) będzie wartość rynkowa tychże udziałów z dnia ich otrzymania przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny od męża?
   – A w przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na powyższe pytanie –
   
2. W jaki sposób należy ustalić wysokość tak określonego kosztu uzyskania przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku otrzymania wynagrodzenia z tytułu przymusowego umorzenia udziałów otrzymanych uprzednio przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny od męża, uzyskany przychód należy zakwalifikować do przychodów z udziału w zyskach osób prawnych, który może zostać pomniejszony o koszt uzyskania przychodów w wysokości wartości rynkowej umarzanych udziałów z dnia nabycia darowizny (ustalony w oparciu o art. 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, Dz.U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768). W konsekwencji ewentualny podatek od osób fizycznych, jaki Wnioskodawczyni będzie zobligowana wykazać od uzyskanego w ten sposób dochodu będzie obliczony od różnicy pomiędzy przychodem w postaci uzyskanego od Spółki wynagrodzenia za udziały a kosztami uzyskania tego przychodu w wysokości wskazanej powyżej.

Wnioskodawczyni uzasadnia swoje stanowisko w następujący sposób:

Umorzenie udziałów polega na ich prawnym unicestwieniu, tj. wygaśnięciu wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym, jak i korporacyjnym, które są z nimi związane. Zasady umarzania udziałów w spółkach z o.o. zawarte są w art. 199 § 1-7 KSH. Stosownie do wspomnianych regulacji, udział w spółce z o.o. może być umorzony jedynie po uzyskaniu wpisu spółki do rejestru i tylko w przypadku gdy umowa spółki tak stanowi. Umorzenie może być przeprowadzone: (1) za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę - jest to tzw. umorzenie dobrowolne; (2) bez zgody wspólnika - tzw. umorzenie przymusowe; (3) w razie ziszczenia się określonego zdarzenia - tzw. umorzenie automatyczne. Umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności: podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Wyjątkowo, w ramach umorzenia dobrowolnego, wspólnik może wyrazić zgodę na nieodpłatne umorzenie. Podkreślić również należy, że w przypadku umorzenia dobrowolnego ustawodawca pozostawił wspólnikom do swobodnego uznania ustalanie kwot wypłaconych za umorzony udział.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm., dale jako „UPDOF”) ustanawia zasadę powszechności opodatkowania dochodów osób fizycznych podatkiem dochodowym.

W świetle UPDOF opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody osiągane przez podatnika z wyjątkiem dochodów zwolnionych od opodatkowania tym podatkiem, a wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c UPDOF oraz dochodów, od których zaniechano poboru podatku zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że kwota, którą otrzyma Wnioskodawczyni na skutek umorzenia udziałów będzie dla Wnioskodawczyni przychodem.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest dochód rozumiany jako przychód z poszczególnych źródeł pomniejszony o koszty jego uzyskania, które definiuje art. 22 ust. 1 UPDOF, przy czym koszty uzyskania przychodu należy przyporządkować do tego źródła przychodu, z którym są związane. Dochód uzyskiwany przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych na skutek umorzenia udziałów otrzymanych w drodze darowizny powinien być ustalony jako różnica (nadwyżka) między wartością otrzymanego przychodu (wynagrodzenia) a kosztami jego uzyskania, które powinny zostać ustalone w sposób określony w art. 24 ust. 5d UPDOF. Kosztem uzyskania przychodu w takiej sytuacji będzie dla Wnioskodawczyni - zgodnie z art. 24 ust. 5d UPDOF - wartość rynkowa udziałów z dnia otrzymania przez Wnioskodawczynię darowizny tych udziałów od męża.

Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku umorzenia przymusowego koszt uzyskania przychodu powinien zostać ustalony w wartości rynkowej udziałów z dnia otrzymania darowizny. Zgodnie bowiem z art. 24 ust 5d UPDOF dochodem z umorzenia udziałów w spółkach mających osobowość prawną jest nadwyżka przychodu otrzymanego w związku z umorzeniem nad kosztami uzyskania przychodu obliczonymi zgodnie z art. 22 ust. 1f albo 1ł albo art. 23 ust. 1 pkt 38. Jeżeli nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny, koszty ustala się do wysokości wartości z dnia nabycia spadku lub darowizny. Z powyższego wynika, że w sytuacji, gdy dochód z umorzenia udziałów pozostaje w związku z udziałami, które zostały nabyte w drodze darowizny, kosztem uzyskania przychodu będzie wartości udziałów nabytych w drodze darowizny określona na dzień darowizny.

Należy podkreślić, że wyżej wymieniony przepis dotyczący ustalenia wysokości kosztu uzyskania przychodu nie uległ zmianie z dniem 1 stycznia 2011 r. pomimo, iż od tego dnia dochód z odpłatnego zbycia udziałów w celu umorzenia nie jest już wymieniony w art. 24 ust. 5 UPDOF jako przychód z udziału w zyskach osób prawnych. W ocenie Wnioskodawczyni brak zmian w art. 24 ust. 5d UPDOF oznacza, że intencją ustawodawcy byto utrzymanie dotychczasowych zasad ustalania kosztów uzyskania przychodów w przypadku przymusowego umorzenia udziałów. W związku z tym, że UPDOF nie definiuje pojęcia „wartość udziałów z dnia nabycia darowizny”, pojęcie to należy interpretować dokonując wykładni prawa podatkowego. Sposób ustalenia kosztów uzyskania przychodu w sytuacji umorzenia udziałów nabytych przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny został określony przez ustawodawcę w art. 24 ust. 5d in fine UPDOF, który przewiduje, że w takim przypadku kwotę kosztu uzyskania przychodu ustała się do wysokości wartości udziałów z dnia ich nabycia w drodze darowizny. Oznacza to, że koszt uzyskania przychodu ustala się w wysokości wartości udziałów z dnia dokonania darowizny, chyba że przychody z tytułu umorzenia są niższe niż ta wartość. W tym drugim przypadku, koszty ustala się w wysokości przychodu z umorzenia udziałów. Innymi słowy, koszty uzyskania przychodu z tytułu umorzenia udziałów w spółce z o.o. powinny zostać ustalone w wysokości przychodu z tytułu umorzenia, jednakże nie większej niż wartość z dnia nabycia w drodze darowizny.

Wniosek taki potwierdza również wykładnia historyczna przepisów UPDOF. Na podstawie uchylonego art. 21 ust. 1 pkt 50 lit. b) UPDOF zwolnione od podatku dochodowego były przychody otrzymane w związku z umorzeniem udziałów lub akcji w spółce mającej osobowość prawną w tym także z odpłatnym zbyciem udziałów (akcji) na rzecz spółki w celu ich umorzenia w części stanowiącej koszt nabycia, z zastrzeżeniem ust. 17 i 18, a jeżeli nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny - do wysokości wartości z dnia nabycia spadku lub darowizny.

Zastąpienie więc artykułu 21 ust. 1 pkt 50 lit. b) artykułem 24 ust. 5d UPDOF miało jedynie charakter porządkujący. Zdecydowano się na uchylenie przepisu quasi-kosztowego z art. 21 UPDOF przenosząc go do rozdziału 5 zatytułowanego „Szczególne zasady ustalania dochodu”, gdyż w istocie również przed zmianą norma ta wskazywała szczególny sposób ustalania dochodu. Jak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w decyzji z dnia 3 lipca 2007 r. (sygn. 1401/BF-II/415-14/07/GT) „nie należy zatem ze zmianą, jaka miała miejsce z dniem 1 stycznia 2005 r. wiązać skutku w postaci zmiany sposobu obliczania podstawy opodatkowania z tytułu umorzenia udziałów w spółce posiadającej osobowość prawną i twierdzić, iż płatnik nie jest uprawniony do uwzględniania omawianych kosztów”.

Zdaniem Wnioskodawczyni wniosek taki potwierdza również analiza przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, dotyczących określania wartości darowizny na potrzeby ustalenia podstawy opodatkowania tym podatkiem. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) „podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego”.

Przepis art. 24 ust. 5d UPDOF odsyła więc przy ustalaniu wartości udziałów na potrzeby tego artykułu do ich wartości rynkowej z dnia powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadku i darowizn, którym to dniem będzie dzień zawarcia umowy darowizny udziałów pomiędzy Wnioskodawczynią a mężem. Ponadto użyte w art. 24 ust. 5d UPDOF określenie „wartość udziałów z dnia nabycia darowizny” z całą pewnością nie odnosi się do ich wartości nominalnej, ponieważ wartość nominalna jest stała i nie ma możliwości jej różnicowania na różne momenty (na przykład na dzień otrzymania darowizny). W związku z tym, dokonując wykładni omawianego przepisu, należy stwierdzić, że ustawodawca miał w tym przepisie na uwadze wartość rynkową udziałów z dnia nabycia darowizny, a więc wartość, po której udziały te mogłyby zostać kupione po cenie oferowanej na rynku.

Wnioskodawczyni podkreśla, że prezentowany przez Wnioskodawczynię pogląd znajduje potwierdzenie zarówno w doktrynie (por. J. Marciniuk (red.), Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, Warszawa 2010, uwaga 36 do art. 24) oraz licznych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. Na potwierdzenie swojego stanowiska Zainteresowana przywołała rozstrzygnięcia organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Umorzenie udziałów polega na ich prawnym unicestwieniu, tj. wygaśnięciu wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym, jak i korporacyjnym wynikających z udziałów. Tryb umarzania udziałów reguluje art. 199 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.; dalej: „ksh”).

Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa umowa spółki. W myśl art. 199 § 2 Kodeksu, umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Wynagrodzenie to, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników. W przypadku umorzenia przymusowego uchwała powinna zawierać również uzasadnienie.

Z kolei odnośnie umorzenia warunkowego zauważyć należy, że umowa spółki może stanowić, że udział ulega umorzeniu w razie ziszczenia się określonego zdarzenia bez powzięcia uchwały zgromadzenia wspólników. Stosuje się wówczas przepisy o umorzeniu przymusowym (art. 199 § 4 Kodeksu).

Z powyższego wywodu wynika, że instytucja umorzenia udziałów nie jest instytucją jednolitą.

W aktualnym stanie prawnym istnieją trzy sposoby umorzenia udziałów:

• za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę - tzw. umorzenie dobrowolne;
• bez zgody wspólnika - tzw. umorzenie przymusowe;
• umorzenie warunkowe (automatyczne).
  
  

Umorzenie warunkowe jest sposobem szczególnym. Dochodzi do niego w razie ziszczenia się określonego zdarzenia, zarówno pewnego, jak i niepewnego. W takim przypadku odbywa się ono bez podjęcia uchwały zgromadzenia wspólników. Przy tym, umowa spółki musi określać przesłanki i tryb umorzenia. Brak takiej regulacji prowadzi do nieważności umorzenia. Umorzenie warunkowe określone jest mianem umorzenia automatycznego w razie ziszczenia się określonego zdarzenia, ale może przybrać też charakter umorzenia sankcyjnego, jeśli umowa spółki przewiduje sytuacje wywołujące negatywne skutki dla wspólnika jako rodzaj sankcji.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, zauważyć należy, że zarówno umorzenie przymusowe, jak i umorzenie automatyczne, odbywają się bez zgody wspólnika, którego dotyczą, dlatego umorzenie automatyczne należy traktować jako podtyp umorzenia przymusowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że umorzeniu przymusowemu mogą ulec udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, nabyte przez Wnioskodawczynię tytułem darowizny.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe.

Katalog przychodów należących do kapitałów pieniężnych wymieniony został w art. 17 wyżej powołanej ustawy, w myśl którego, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in. dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, których podstawą uzyskania są udziały (akcje) w spółce mającej osobowość prawną lub spółdzielni (art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

Dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych, stosownie do art. 24 ust. 5 pkt 1 ww. ustawy, jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także dochód z umorzenia udziałów (akcji). Istotne jest, że regulacją tego przepisu objęte jest wyłącznie umorzenie przymusowe, w tym jego podtyp, czyli umorzenie automatyczne.

Jak stanowi art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) z tytułu dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

W świetle art. 30a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a i 5d.

Zastrzeżenie zawarte w tym przepisie oznacza, że w określonych sytuacjach opodatkowaniu podlega dochód ustalony dokładnie według zasad przewidzianych w art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a i 5d ww. ustawy.

Sposób obliczenia dochodu osoby fizycznej z umorzenia udziałów został uregulowany w art. 24 ust. 5d ww. ustawy, zgodnie z którym dochodem z umorzenia udziałów lub akcji w spółkach mających osobowość prawną jest nadwyżka przychodu otrzymanego w związku z umorzeniem nad kosztami uzyskania przychodu obliczonymi zgodnie z art. 22 ust. 1f albo 1ł, albo art. 23 ust. 1 pkt 38; jeżeli nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny, koszty ustala się do wysokości wartości z dnia nabycia spadku lub darowizny.

Zatem, w przypadku umorzenia udziałów nabytych na podstawie darowizny, koszty uzyskania przychodów ustala się do wysokości wartości przedmiotu darowizny z dnia jej nabycia. Należy przyjąć, że wartość tę ustala się zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.), który w ust. 1 stanowi, że wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów. Z kolei, wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego (art. 8 ust. 3 ustawy). Jeżeli zaś nabywca nie określił wartości nabytych rzeczy lub praw majątkowych albo wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny naczelnika urzędu skarbowego wartości rynkowej, organ ten wezwie nabywcę - zgodnie z art. 8 ust. 4 przytoczonej ustawy - do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Natomiast, jeżeli nabywca, pomimo wezwania, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, naczelnik urzędu skarbowego dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez nabywcę wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez nabywcę, koszty opinii biegłego ponosi nabywca.

Przytoczone normy ustawy o podatku od spadków i darowizn ustanawiają generalną zasadę, w myśl której wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę. Ustawa ta nie daje jednak możliwości ustalania wartości w sposób dowolny. Warunkiem uznania określonej przez nabywcę wartości jest stwierdzenie, że „odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw”. Tym samym, ustalona na dzień dokonania darowizny wartość udziałów lub akcji, spełniająca warunki określone w przytoczonych przepisach ustawy o podatku od spadków i darowizn, stanowić będzie - w przypadku uzyskania przychodu z umorzenia automatycznego lub przymusowego tych udziałów lub akcji nabytych w drodze darowizny - koszty uzyskania przychodu dla potrzeb obliczenia dochodu w rozumieniu art. 24 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten jest przepisem szczególnym w stosunku do uregulowań zawartych w art. 30a ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 30a ust. 6 ustawy, stanowiącym zarazem wyjątek od ogólnej zasady opodatkowania przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

W świetle powyższego, dochód z umorzenia przymusowego udziałów stanowić będzie nadwyżka przychodu otrzymanego z tytułu umorzenia udziałów nad ich wartością ustaloną w wyżej opisany sposób.

Reasumując: na gruncie niniejszej sprawy w przypadku umorzenia przymusowego udziałów nabytych na podstawie darowizny kosztem uzyskania przychodów będzie wartość tych udziałów z dnia nabycia darowizny, ustalona zgodnie z art. 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a więc wartość rynkowa z dnia nabycia darowizny. Zatem, w przedmiotowej sprawie dochód z tytułu umorzenia przymusowego udziałów nabytych na podstawie darowizny - podlegający opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym - stanowić będzie nadwyżka przychodu z tytułu umorzenia udziałów nad ich wartością rynkową ustaloną na dzień nabycia darowizny.

W konsekwencji, stanowisko Zainteresowanej przedstawione we wniosku o wydanie przedmiotowej interpretacji należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie, w odniesieniu do przywołanych przez Zainteresowaną rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.