Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1082/13/KJ
z 24 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z 10 lutego 2014 r. (data wpływu 11 lutego 2014r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanej części działki nr 122/1 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 lutego 2014 r. (data wpływu 11 lutego 2014r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 30 stycznia 2014 r. znak: IBPP1/443-1082/13/KJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 6 czerwca 2007 r. Wnioskodawca nabył prawomocnie na podstawie postanowienia o przysądzeniu nieruchomość o nr KW … prowadzonej przez Sąd Rejonowy w … Wydział Ksiąg Wieczystych, składającą się z czterech działek ewidencyjnych (122/1,123/1,107 i 108 obręb W.).

Działka ewidencyjna, której dotyczy zdarzenie przyszłe i wniosek o interpretację to: 122/1 obręb W. (na podstawie ewidencji gruntów i budynków jest to zurbanizowany teren niezabudowany). Nieruchomość powyższą Wnioskodawca nabył jako osoba fizyczna niedziałająca w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, wspólnie

z małżonką na podstawie małżeńskiej wspólności ustawowej. Działka nr 122/1 składa się z budynku mieszkalnego oraz dwóch budynków niemieszkalnych wraz z niezabudowanym terenem o całkowitej powierzchni 2328m². Nieruchomość powyższa była nabyta przez Wnioskodawcę docelowo dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.

W 2012 roku zmienił się właściciel przylegającej do działki Wnioskodawcy nieruchomości (działka nr 120/1), który wyraził chęć nabycia od Wnioskodawcy niezabudowanej części działki nr 122/1 oraz całą działkę 123/1. Wnioskodawca wyraził zgodę na tą propozycję ze względu na fakt, iż powyższa część działki nr 122/1 oraz działka nr 123/1 nie była dla Wnioskodawcy niezbędna dla celów zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.

Obecnie toczy się postępowanie dotyczące geodezyjnego podziału działki 122/1 obręb W., którego koszty Wnioskodawca ponosi po połowie z sąsiadem będącym przyszłym nabywcą. W wyniku podziału powstaną dwie działki jedna zabudowana, która pozostanie własnością Wnioskodawcy, a druga niezabudowana o powierzchni około 1500m², która zostanie sprzedana sąsiadowi wraz z przylegającą do niej działką nr 123/1.

Działka zostanie sprzedana za uśrednioną cenę podobnych nieruchomości na rynku lokalnym wynoszącą 45 zł/m². Podział nie spowoduje wzrostu wartości rynkowej działki, tym bardziej, iż nie będzie ona miała dostępu do drogi publicznej, a dojazd do niej (w razie braku ustanowienia służebności drogi koniecznej) będzie możliwy jedynie przez działkę sąsiednią należącą do przyszłego nabywcy.

Dla celu zadania pytania Wnioskodawca zaznacza, iż w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi dodatkową (nieprzeważającą) działalność gospodarczą oznaczoną w PKD pod kodem 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Natomiast nigdy wcześniej nie sprzedał żadnej nieruchomości, a podział i sprzedaż powyższej nieruchomości nie ma charakteru zorganizowanego i ciągłego. Wnioskodawca nie podejmuje również w tym przypadku aktywnego działania typowego dla podmiotów gospodarczych profesjonalnie inwestujących w nieruchomości w celu osiągnięcia z nich wysokiej rentowności. Celem sprzedaży Wnioskodawcy jest uwolnienie kapitału, który zapewne zostanie głównie wykorzystany do zaspokojenia bieżących potrzeb życiowych Wnioskodawcy, a nie chęć zarobienia na wzroście wartości nieruchomości.

W uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że:

1. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą P., a jego przeważającą działalnością jest sprzedaż detaliczna mebli. Określona jest pod kodem 47.59.Z PKD jako sprzedaż detaliczna mebli, sprzętu oświetleniowego i pozostałych artykułów użytku domowego prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach.
   W centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej Wnioskodawca ma wpisaną również nieprzeważającą działalność gospodarczą określoną w PKD pod kodami: 31.02.Z (produkcja mebli kuchennych), 31.09.Z (produkcja pozostałych mebli), 47.82.Z (sprzedaż detaliczna wyrobów tekstylnych, odzieży i obuwia prowadzona na straganach i targowiskach), 49.41.Z (transport drogowy towarów), 66.19.Z (Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych) oraz 68.20.Z (wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi).
   Z pozostałej nieprzeważającej działalności gospodarczej na chwilę obecną Wnioskodawca zajmuje się jedynie wynajmem własnych firmowych nieruchomości.
   Wnioskodawca jako przedsiębiorca jest podatnikiem czynnym podatku VAT w przeważającej części z tytułu sprzedaży mebli oraz w nieprzeważającej części z tytułu wynajmu nieruchomości firmowych (czyli tych, które zostały nabyte na rzecz prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i wprowadzonych do ewidencji środków trwałych) od momentu założenia przez Wnioskodawcę obecnej jednoosobowej działalności gospodarczej.
   
2. Firma Wnioskodawcy prowadzi działalność z zakresu wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, według obecnej wiedzy i pamięci Wnioskodawcy od roku 2005, a przynajmniej z tego okresu obecnie Wnioskodawca posiada pisemną umowę najmu z dnia 25 lutego 2005 r. (z wydaniem lokalu do najmu do dnia 20 kwietnia 2005 r.).
   
3. Na pytanie tut. organu „Czy nabycie nieruchomości, na którą składają się cztery działki ewidencyjne (122/1, 123/1, 107 i 108) było udokumentowane fakturą VAT, kto na fakturze był wskazany jako nabywca – Wnioskodawca jako osoba prywatna czy Wnioskodawca jako osoba prowadząca działalność gospodarczą i czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, jeśli zakupu nie udokumentowano fakturą VAT to dlaczego?” Wnioskodawca odpowiedział, że nieruchomość była nabyta na Wnioskodawcę jako osobę prywatną, ale na podstawie małżeńskiej wspólności ustawowej jej współwłaścicielem jest również żona Wnioskodawcy. Nieruchomość ta nie była więc nabyta w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nabycie nieruchomości nastąpiło w drodze licytacji komorniczej i postanowienia sądowego przysądzenia nieruchomości, które nie było udokumentowane fakturą VAT, a z samego dokumentu przysądzenia nie wynikało, aby do wartości nieruchomość była dodana kwota podatku od towarów i usług. Tym samym nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT.
   
4. Zakupiona nieruchomość nie została nigdy wprowadzona do ewidencji środków trwałych ani zaliczona do majątku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jako towar handlowy.
   
5. Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę częściowo w celu jej wynajmu, a częściowo była i dalej jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do zaspokojenia jego potrzeb mieszkaniowych, które polegają głównie na potrzebie przechowywania na niej będących własnością Wnioskodawcy rzeczy i rzeczy jego najbliższej rodziny, głównie w budynkach będących jej częścią. Sam Wnioskodawca również na powyższej nieruchomości często przebywa, jednak nie planuje na chwilę obecną stałego zamieszkania lub zameldowania pod tym adresem.
   
6. Na pytanie tut. organu „Czy działki przeznaczone do sprzedaży, były przedmiotem najmu lub dzierżawy, jeśli tak, to w jakim okresie i jakie pożytki czerpał Wnioskodawca z tego tytułu?”, Wnioskodawca odpowiedział, że w okresie 1 stycznia 2009 r. od do 30 sierpnia 2013 r. wynajmował część budynku gospodarczego firmie X pod prowadzenie przez nią działalności gospodarczej w zakresie produkcji mebli, od czego naliczany był czynsz z uwzględnieniem podatku VAT. Następnie od 1 lipca 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. wynajmował budynek mieszkalny najemcy będącej osobą prywatną na zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych. Głównym celem wynajmu był nie tyle przychód Wnioskodawcy, co raczej fakt, że najemca w okresie zimowym regularnie ogrzewał budynek, co zapobiegało zawilgoceniu ścian, a które to zawilgocenie ze względu na wady konstrukcyjne budynku pojawia się regularnie.
   
7. Wnioskodawca nie jestem i nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym. Nie dokonywał też sprzedaży produktów rolnych z powyższej nieruchomości jak również z innych źródeł.
   
8. Wnioskodawca nie składał wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla powyższej nieruchomości. O ile Wnioskodawcy wiadomo, z posiadanej przez niego obecnie wiedzy decyzji takiej nie wydano również na wniosek innych podmiotów nie będących właścicielami przedmiotowej nieruchomości.
   
9. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Jakie było przeznaczenie działek 122/1 i 123/1 wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w momencie zakupu tych działek, a jakie będzie ich przeznaczenie wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w momencie sprzedaży?”, Wnioskodawca odpowiedział, że dla działek tworzących przedmiotową nieruchomość nie został sporządzony na chwilę obecną miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
   
10. Na pytanie tut. organu „Czy w stosunku do przedmiotowych działek przeznaczonych do sprzedaży Wnioskodawca podejmował takie działania jak: wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego terenu, zmiana przeznaczenia terenu, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu lub decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, lub jakiegokolwiek inne działania – jeśli tak, to jakie i w jakim celu?”, Wnioskodawca odpowiedział, że żadne z wymienionych w tym pytaniu działań nie miało miejsca.
    
11. Na pytanie tut. Oranu „Czy Wnioskodawca dokonał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działek poprzez np. uzbrojenie terenu, podział lub scalenie działek, wydzielenie lub budowę drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp. – jeśli tak, to jakie to były czynności, kiedy i w jakim celu podjęte?”, Wnioskodawca odpowiedział, że w roku 2008 działka została uzbrojona w instalację wodociągową do budynku mieszkalnego. Wcześniej nieruchomość ta nie miała podłączenia do bieżącej wody, co jak na współczesne wymogi dla budynków mieszkalnych nie powinno być traktowane jako uatrakcyjnienie nieruchomości, lecz jako działania dążące do spełnienia minimalnych standardów ustawowych dla budynków mieszkalnych, w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.
    Ponadto co zostało już zaznaczone we wniosku z dnia 12 listopada 2013 r. jedna z działek (dz. ewid. 122/1) powyższej nieruchomości zostanie podzielona geodezyjnie. Obecnie sprawa jest w toku; kompleksowa obsługa tego zadania została zlecone geodecie. Koszty powyższej usługi zostaną pokryte w częściach równych przez Wnioskodawcę oraz przyszłego nabywcę wydzielonej działki.
    Poza tym, o czym również Wnioskodawca poinformował i co uzasadniał we wniosku z dnia 12 listopada 2013 r. sam podział powyższej działki nie należy traktować w tym przypadku jako jej uatrakcyjnienie. Uzasadniać należy to tym, że po jej podziale powstanie działka, która nie będzie miała bezpośredniego dostępu do drogi publicznej, a poza tym jest stosunkowo wąska przez co byłaby trudna do wykorzystania na ewentualne cele budowlane, a jedynym jej nabywcą będzie sąsiad, który zamierza ją kupić w celu poszerzenia swojej nieruchomości za cenę 45 zł/m², a która to cena nie odbiega od średniej ceny podobnych nieruchomości na rynku lokalnym dla tego typu działek.
    
12. Wnioskodawca posiada jako osoba prywatna inne nieruchomości gruntowe oznaczone w ewidencji gruntów jako działki o charakterze: rolnym, leśnym oraz „innym zurbanizowanym”, jednakże na chwilę obecną nie ma zamiaru ich sprzedawania, czego jednak nie może wykluczyć w przyszłości.
    
13. Wnioskodawca nigdy nie sprzedał żadnej nieruchomości ani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ani jako osoba prywatna.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisany wyżej stan faktyczny dotyczący zamiaru podziału i sprzedaży części nieruchomości nakłada na Wnioskodawcę obowiązek pobrania od nabywcy nieruchomości i uiszczenie podatku od towarów i usług (VAT) ?
   
2. Czy to, że Wnioskodawca prowadzi działalność dodatkową (nieprzeważającą) oznaczoną w PKD pod kodem 68.20.Z - „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi” ma wpływ na opodatkowanie podatkiem od towarów i usług (VAT), jeżeli Wnioskodawca sprzedaje nieruchomość jako osoba fizyczna niedziałająca w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Odnosząc się do pytania pierwszego Wnioskodawca zauważa, tak jak już wcześniej zaznaczył, iż nigdy wcześniej nie sprzedał żadnej nieruchomości, a podział i sprzedaż powyższej nieruchomości nie ma na charakteru zorganizowanego i ciągłego. Wnioskodawca nie podejmuje również w tym przypadku aktywnego działania typowego dla podmiotów gospodarczych profesjonalnie inwestujących w nieruchomości w celu osiągnięcia z nich wysokiej rentowności. Sam podział nieruchomości jest tylko jednym z wielu działań, które muszą występować kumulatywnie, aby uznać je za profesjonalne działania handlowo-usługowe.
   Celem sprzedaży Wnioskodawcy jest uwolnienie kapitału, który zostanie wykorzystany do zaspokojenia bieżących potrzeb życiowych, a nie chęć zarobienia na wzroście wartości nieruchomości, co zresztą potwierdza opisana wyżej sytuacja oraz ogólna sytuacja na rynku nieruchomości, a konkretnie jego stagnacja i nierzadko nawet ujemna rentowność inwestycji z nieruchomości, która na chwilę obecną nie zachęca do ich sprzedaży.
   W związku z powyższym Wnioskodawca twierdzi, iż opisywana sytuacja nie spełnia m.in. przesłanek art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, które nakładałyby na niego obowiązek naliczenia od przyszłego nabywcy nieruchomości tego podatku, a następnie jego uiszczenia.
   
2. Odnosząc się do pytania drugiego Wnioskodawca uważa, iż sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej nawet bezpośrednio pod kodem 68.10 PKD nie jest równoznaczny z tym, iż u osób fizycznych nie można rozdzielić prywatnego i firmowego obrotu nieruchomościami. Powinno się w takiej sytuacji odmiennie traktować podmiot dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) biorąc za każdym razem pod uwagę wszelkie okoliczności świadczące o tym czy podejmuje się aktywnego działania typowego dla podmiotów gospodarczych profesjonalnie inwestujących w nieruchomości w celu osiągnięcia z nich wysokiej rentowności czy takiego działania nie podejmuje.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L 347 s. 1 ze zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Z treści art. 15 ust. 1 tej ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży niezabudowanej części działki nr 122/1, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Należy także zauważyć, iż Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wprawdzie nabył przedmiotową działkę docelowo dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, jednak nie wykorzystywał jej wyłącznie w tym celu. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż wykorzystanie części działki polega głównie na potrzebie przechowywania na niej będących własnością Wnioskodawcy rzeczy i rzeczy jego najbliższej rodziny, głównie w budynkach będących jej częścią. Sam Wnioskodawca również na przedmiotowej działce często przebywa, jednak nie planuje na chwilę obecną stałego zamieszkania lub zameldowania pod tym adresem. Tym samym należy uznać, iż działka będąca przedmiotem interpretacji nie jest dla Wnioskodawcy niezbędna dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych i jednocześnie nie została w całości wykorzystana wyłącznie w celach prywatnych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) regulujące kwestie najmu.

W myśl art. 659 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że najem wypełnia definicję działalności gospodarczej określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

W rozumieniu wyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług świadczenie usług najmu nieruchomości jest działalnością gospodarczą, a podmiot wykonujący te czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach określonych w przepisach regulujących ten podatek.

Zatem przedmiotowa działka była niewątpliwie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej.

Tut. organ zauważa, iż fakt, że działka ta nie została nigdy wprowadzona do ewidencji środków trwałych ani zaliczona do majątku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jako towar handlowy nie przesądza o braku jej związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę, zwłaszcza w kontekście zakresu działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, której przedmiotem jest m. in. 68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w okresie od stycznia 2009 r. do sierpnia 2013 r. wynajmował część budynku gospodarczego innemu podmiotowi gospodarczemu do prowadzenia działalności gospodarczej. Z tego tytułu Wnioskodawca pobierał czynsz opodatkowany podatkiem VAT. Ponadto od lipca do grudnia 2013 r. przedmiotem najmu na cele mieszkaniowe był również budynek mieszkalny.

Z powyższego wynika więc, że Wnioskodawca przedmiotową działkę, z której zamierza wydzielić część i sprzedać, wykorzystywał dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, tj. w celach wynajmu.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, iż majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jednocześnie należy stwierdzić, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Dotyczy to jednakże tylko takiego majątku, który w żadnym zakresie nie jest związany z prowadzoną przez tego podatnika działalnością gospodarczą.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości wyłącznie do celów osobistych, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.

Ponadto z wniosku wynika, że w 2008 roku działka ta została uzbrojona w instalację wodociągową do budynku mieszkalnego, który w okresie późniejszym był przedmiotem najmu jak również Wnioskodawca ponosi część kosztów podziału nieruchomości.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca wprawdzie nabył przedmiotową nieruchomość nr 122/1 docelowo do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych jednak wykorzystywał ją częściowo w celu jej wynajmu - a więc do działalności gospodarczej, a częściowo do przechowywania rzeczy swoich i swojej rodziny. Dokonał jej uatrakcyjnienia poprzez wyposażenie w urządzenia i sieć wodociągową oraz obecnie toczy się postępowanie dotyczące geodezyjnego podziału tej działki. W niniejszej sprawie występuje zatem taki ciąg działań, które wykazują, że przedmiotem sprzedaży nie będzie majątek będący majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, wykorzystywanym w całym okresie posiadania wyłącznie do celów osobistych, lecz działka wydzielona z nieruchomości wykorzystywanej do działalności gospodarczej w postaci wynajmu.

Tym samym zachowanie Wnioskodawcy prezentowane w odniesieniu do posiadanej działki nr 122/1, której dotyczy wniosek, skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a więc za podatnika podatku od towarów i usług. Nie można zatem uznać, by w tej konkretnej sytuacji dostawa przedmiotowej działki stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym Wnioskodawcy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa części działki nr 122/1 stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca będzie działał dla tej transakcji jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, gdyż przedmiotem sprzedaży będzie działka wydzielona z nieruchomości wykorzystywanej do działalności gospodarczej w postaci najmu.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na marginesie należy zauważyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie planowana dostawa części działki nr 122/1, gdyż jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego działka ewidencyjna, której dotyczy zdarzenie przyszłe i wniosek o interpretację to: 122/1.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku i do uzupełnienia wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.