Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-539/13-5/EK
z 30 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 18 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 24 stycznia 2014 r.) - o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej:

• określenia, czy Spółka może wypłacić spółce-matce wynagrodzenie za lata 2008-2011 tytułem zarządu;
• podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

W 1998 r.‚ na podstawie aktu założycielskiego, została powołana do działania Spółka z o.o.

Władzami Spółki, jak stanowi akt założycielski, są zarząd i zgromadzenie wspólników. Kapitał Spółki jest w 100% kapitałem zagranicznym - niemieckim, a udziałowcem jest spółka prawa niemieckiego, która jest spółką-matką dla Spółki. Do zarządu Spółki wchodzą obywatele Niemiec, natomiast w Polsce Spółkę prowadzi prokurent, ustanowiony w statucie.

Powołana do działania spółka-córka (Wnioskodawca) została wezwana do wypłaty wynagrodzenia spółce-matce za lata 2008 do 2011 tytułem zarządu.

Ponadto, w piśmie z 22 stycznia 2014 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku wyjaśniono, że:

• nie istnieje żaden dokument stanowiący podstawę do wypłaty żądanych kwot;
• spółka matka Niemczech została wezwana przez niemiecki urząd skarbowy do zapłaty podatku od kwot wysokości 5000 euro za każdy rok, licząc od 2008 do 2011 r., które są należne wg urzędu od spółki-córki w Polsce tytułem zarządu;
• w ramach tzw. zarządu nie były wykonywane żadne czynności w spółce-córce w Polsce.
  
  

W związku z powyższym nie ma podstaw do wypłaty żądanego wynagrodzenia i rozpatrywanie związku przyczynowo-skutkowego między kosztem niewypłaconego wynagrodzenia a przychodami Spółki jest bezprzedmiotowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy spółka-córka działająca w Polsce może wypłacić żądane kwoty i czy wpłacone kwoty będą kosztem uzyskania przychodu Spółki?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest kwestia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów żądanych przez spółkę-matkę kwot za zarządzanie Spółką w Polsce. Jednocześnie informuje się, że w kwestii ustalenia, czy Spółka może wypłacić spółce-matce wynagrodzenie za lata 2008-2011 tytułem zarządu zostało wydane postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB3/423-539/13-4/EK z 30 stycznia 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie aktu założycielskiego Spółki, należy stwierdzić, że Spółka może wypłacać wynagrodzenia członkom zarządu, ale na podstawie ustalonych przez Zgromadzenie Wspólników zasad i wysokości kwot wynagrodzenia. W statucie Spółki wyraźnie jest podkreślone, że między innymi ta sprawa należy do wyłącznej kompetencji Zgromadzenia Wspólników. W dokumentach Spółki trudno szukać dokumentu, określającego takie zasady i wysokości kwot wynagrodzenia. Z uwagi na brak tego dokumentu, Wnioskodawca uważa, że brak jest podstaw do wypłaty żądanych kwot przez spółkę-matkę za zarządzanie Spółką w Polsce.

Wypłacone kwoty stanowiłyby koszt spółki-córki (art. 16 ust. 1 pkt 38a i art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), gdyby istniał dokument stanowiący podstawę do wypłaty - uchwała w sprawie zasad i kwot wypłaty wynagrodzenia za zarządzanie Spółką.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty uzyskania przychodu są drugim obok przychodów elementem konstrukcyjnym dochodu, który stanowi podstawę opodatkowania w roku podatkowym (art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Oba te elementy są częściami tego samego stosunku prawno-podatkowego składającego się na zobowiązanie podatkowe.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Jak zauważono już wcześniej wydatek, aby mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi być poniesiony. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „poniesienia wydatku” - ustalenie zakresu znaczeniowego tego terminu wymaga zatem odniesienia się do języka potocznego. Według Słownika języka polskiego „ponieść” to „zostać obarczonym, obciążonym czymś” (Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1999). Określone koszty uznaje się za poniesione dopiero wówczas, gdy tego rodzaju zdarzenie faktyczne lub prawne nastąpi w rzeczywistości. Istotą poniesienia jest obciążenie majątkowe podatnika, które powinno przy tym mieć charakter definitywny, co oznacza, że wydatek nie może zostać zwrócony podatnikowi w żadnej formie.

Jednocześnie ze względu na konieczność umożliwienia oceny kwalifikowalności danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów w konkretnym stanie faktycznym niezbędne jest odpowiednie udokumentowanie poniesienia wydatku.

Zatem jako koszty uzyskania przychodów podlegają uwzględnieniu tylko te wydatki, które dotyczą czynności faktycznie wykonanych, potwierdzonych dowodami, mających na celu uzyskanie przychodu.

Z opisu sprawy wynika natomiast, że „w ramach tzw. »zarządu« nie były wykonywane żadne czynności w spółce-córce”, a także „nie istnieje żaden dokument stanowiący podstawę do wypłaty żądanych kwot”, w związku z czym - jak wskazuje Wnioskodawca - „nie ma podstaw do wypłaty żądanego wynagrodzenia”.

Wobec powyższego, skoro Wnioskodawca nie uzyskuje jakiegokolwiek świadczenia ze strony zarządu, i w konsekwencji brak jest podstaw prawnych do wypłaty wynagrodzenia przez Spółkę, to nie można rozpatrywać ww. zdarzenia w kontekście poniesienia kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.