2014.01.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-423/13-4/ŁM
z 29 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2013 r. (data wpływu 23 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 16 stycznia 2014 r. (data wpływu 22 stycznia 2014 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi kilka serwisów internetowych, dotyczących różnej tematyki (m.in. portal aukcyjny, „porównywarka” cen).

Spółka funkcjonuje w grupie spółek, które zobligowane są do raportowania i budżetowania według jednolitych standardów ustalonych dla całej grupy kapitałowej, do której należy Spółka.

Celem Spółki i ważnym kierunkiem jej rozwoju jest utrzymanie i umocnienie pozycji lidera rynku e-commerce w rejonie Europy Środkowo-Wschodniej. Spółka w związku z tym stale rozwija swoją ofertę o nowe, innowacyjne narzędzia i usługi, które świadczy zarówno dla swoich klientów zewnętrznych (użytkownicy serwisów), jak i wewnętrznych (spółek powiązanych w grupie kapitałowej). Realizacja tego celu wymaga stałego rozwijania prac badawczych i technologicznych, wdrażania innowacji i udoskonalania stosownych technologii, tak aby sprostać potrzebom dynamicznie rozwijającej się grupy kapitałowej, do której należy Spółka, w szczególności w zakresie zaawansowanych analiz controllingowych, czy modelowania wymagań biznesowych dla całej organizacji.

Stosowane w poprzednich latach narzędzia do realizacji ww. celów nie spełniały oczekiwań Spółki w tym zakresie, dlatego Spółka zdecydowała się na zakup i wdrożenie technologii umożliwiającej:

realizację funkcji raportowych i analitycznych;
realizację funkcji zbierania danych oraz funkcji merytorycznych: planowanie, budżetowanie, konsolidacja, analizy.

W celu realizacji ww. funkcji, Spółka nabyła w 2012 r. (na podstawie umowy zawartej w 2011 r.), od kontrahenta zewnętrznego wartość niematerialną i prawną w postaci licencji na oprogramowanie komputerowe (dalej: Oprogramowanie). Nabycie praw do wiedzy technologicznej nastąpiło w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw. Podmiotem udzielającym licencji (właścicielem) była firma „A” sp. z o.o. (dalej: „A”). Natomiast prace wdrożeniowe związane z wdrożeniem nabytej wartości niematerialnej i prawnej zostały przeprowadzone przez „B” sp. z o.o. (dalej: „B”). Jest to podmiot odrębny od „A”.

„A” w piśmie skierowanym do Spółki z dnia 2 grudnia 2011 r. stwierdził, że Spółka będzie uprawniona do korzystania z licencji na potrzeby świadczonych usług zarówno na rzecz podmiotów z grupy kapitałowej, w skład której wchodzi Spółka, jak i podmiotów niepowiązanych. „A” potwierdził również, iż na mocy udzielonej licencji, podmioty niepowiązane (osoby trzecie) ze Spółką będą mogły uzyskać dostęp do serwera i Oprogramowania w zakresie świadczenia usług na rzecz Spółki. Aby zilustrować ten mechanizm przykładem takiego dostępu dla osoby trzeciej, można podać przykład firmy outsourcingowej (osoby trzeciej), która na podstawie umowy o świadczeniu określonych usług dla Spółki, uzyskuje prawo dostępu do Oprogramowania i do serwera należącego do Spółki, po to, aby realizując swoją usługę na rzecz Spółki mogła korzystać z danych wprowadzonych do systemu lub wprowadzać takie dane. Ponadto, Spółka nie jest uprawniona do wydzierżawiania, odsprzedawania, wynajmowania lub udzielania dalszych licencji do nabytego Oprogramowania osobom trzecim.

Używając Oprogramowania, Spółka zbiera dane (własne, od innych podmiotów z grupy kapitałowej oraz podwykonawców) oraz dokonuje ich analiz na potrzeby własne i grupowe wykorzystując w tym celu własne zasoby ludzkie. Wybrani pracownicy spółek należących do tej samej grupy kapitałowej co Spółka, jak również wybrani pracownicy podwykonawców uzyskali dostęp do Oprogramowania i/lub serwera - mogą oni wprowadzać do niego dane podlegające analizie.

Wdrożenie systemu nie wpłynęło bezpośrednio na rodzaj prowadzonej działalności, czy wprowadzenie na rynek nowych produktów. Celem wdrożenia Oprogramowania było wsparcie Spółki m.in. w następujących obszarach:

planowanie i budżetowanie;
raportowanie zarządcze (zbieranie danych ze spółek z grupy kapitałowej, integracja danych);
konsolidacja danych;
controlling (rozliczanie, alokacje, analizy);
analizy i raportowanie.

Z wykorzystaniem nabytego Oprogramowania, Spółka wykonuje określone funkcje o znacząco polepszonej jakości, na rzecz podmiotów w grupie kapitałowej, w szczególności:

zaawansowane analizy - tworzenie i analizowanie złożonych modeli i prognoz w oparciu o obszerne zbiory danych;
elastyczne modelowanie - możliwość wyboru preferowanego interfejsu oraz personalizacja scenariuszy pod kątem własnych potrzeb;
współdziałanie z wieloma użytkownikami - możliwość uwzględnienia w procesie planowania informacji pochodzących od setek uczestników procesu.

Nowo nabyte Oprogramowanie dało możliwość integracji procesów sprawozdawczości, konsolidacji finansowej, rachunkowości zarządczej oraz raportowania i analiz w jeden wspólny mechanizm informowania o bieżących wskaźnikach i reagowania na zachodzące zmiany. Dzięki wdrożeniu Oprogramowania, Spółka może szybciej mierzyć wskaźniki biznesowe i lepiej definiować i określać procesy gospodarcze na rynku e-commerce w świetle działalności podmiotów z grupy. Zastosowanie Oprogramowania w zakresie wielowymiarowych analiz controllingowych w wymierny sposób przełożyło się na funkcjonowanie organizacji i obsługę spółek należących do tej samej grupy kapitałowej, w szczególności skrócenie czasu poświęconego na utrzymanie narzędzi systemowych przez kontrolerów finansowych.

Spółka nabyła prawo do korzystania z oprogramowania na mocy licencji udzielonej przez „A”. Zakup licencji został udokumentowany fakturami wystawionymi „A” (płatność za nabyte wartości niematerialne i prawne) oraz „B” (za prace wdrożeniowe związane z wdrożeniem Oprogramowania). Faktury zostały wystawione przez uprawnione podmioty („A” i „B”) w latach podatkowych 2011/2012 i 2012/2013 r.

Spółka zamierza skorzystać z tzw. „ulgi na nowe technologie” określonej w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez korektę zeznania za rok podatkowy 2012/2013. Spółka skorzystała z tej ulgi w sytuacji, gdy będzie miała do tego prawo - zostaną spełnione wszystkie przesłanki określone w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wątpliwości Spółki (i niniejsze zapytanie) dotyczą warunku określonego w art. 18b ust. 4 i ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W piśmie z 16 stycznia 2014 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku, Spółka uzupełniła stan faktyczny przedstawiony we wniosku przez odpowiedź na pytania postawione w wezwaniu:

1) Czy wprowadzenie Oprogramowania do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nastąpiło w roku podatkowym 2012/2013?

Odpowiedź: Tak.

2) Czy wydatki na nabycie i wdrożenie Oprogramowania zostały uwzględnione w jego wartości początkowej?

Odpowiedź: Tak.

3) Czy wydatki na nabycie i wdrożenie Oprogramowania, a które mają stanowić podstawę odliczenia, zostały przez Spółkę zapłacone; jeżeli tak, to w jakich latach?

Odpowiedź: Tak, zostały zapłacone w roku 2012.

4) Czy wydatki, o których mowa w pkt 3 nie zostały Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie?

Odpowiedź: Wydatki te nie zostały Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie.

5) Czy uzyskanie przez podmioty z grupy kapitałowej oraz podmioty niepowiązane dostępu do Oprogramowania należącego do Spółki nie stanowi przeniesienia jakichkolwiek praw do tego Oprogramowania lub udzielenia licencji (sublicencji).

Odpowiedź: W ocenie Spółki owo uzyskanie przez podmioty z grupy kapitałowej oraz podmioty niepowiązane dostępu do Oprogramowania należącego do Spółki nie stanowi przeniesienia jakichkolwiek praw do tego Oprogramowania lub udzielenia licencji (sublicencji).

Jak jednak zaznaczyła Spółka, jej wątpliwości dotyczą treści art. 18b ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka, zgodnie z zapisami udzielonej jej licencji (potwierdzonych wyjaśnieniami od „A”) nie jest uprawniona do wydzierżawiania, odsprzedawania, wynajmowania lub udzielania dalszych licencji osobom trzecim do nabytego Oprogramowania. Dopuszczalne jest jednak, aby podmioty trzecie korzystały z serwerów i/lub Oprogramowania, co też w omawianym stanie faktycznym ma miejsce. Należy jednak wyraźnie podkreślić, że nie następuje w tym wypadku udzielenie praw do nabytego Oprogramowania - pracownicy podmiotów należących do tej samej grupy kapitałowej, jak również pracownicy podwykonawców wprowadzają do Oprogramowania dane, które następnie są opracowywane przez pracowników Spółki (zarówno dla celów Spółki, jak również pozostałych spółek z grupy kapitałowej, jak i samej grupy kapitałowej), a korzystają z Oprogramowania w ograniczonym zakresie (mają prawo do generowania raportów z ograniczonych danych tylko i wyłącznie do własnych potrzeb). Umożliwienie pracownikom podmiotów trzecich takiego sposobu używania oprogramowania nie może zostać uznane, za „udzielenie prawa” - Spółka bowiem w żaden sposób, z prawnego punktu widzenia, nie jest zobowiązana do udostępnienia serwerów i/lub Oprogramowania, nie powstaje po stronie podmiotów trzecich lub po stronie podwykonawców jakiekolwiek roszczenie względem Spółki. Obowiązki udostępnienia serwerów i/lub Oprogramowania mogą wynikać jedynie z funkcji, jaką pełni Spółka w grupie kapitałowej, a nie z czynności prawnych. Analogicznie, w przypadku wykorzystania Oprogramowania Spółki dla celów innych niż własne (raportowanie i budżetowanie według zasad grupowych) nie powoduje, że podmioty trzecie uzyskują jakiekolwiek roszczenia względem Spółki. Brak możliwości skutecznego dochodzenia roszczeń względem Spółki oznacza, iż nie można uznać, iż udzieliła ona podmiotom trzecim jakichkolwiek praw. Należy również wskazać, że zgodnie z art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „Za nowe technologie (...) uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, (...) która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług (...)”. Co należy wyraźnie podkreślić, brak nabycia Oprogramowania uniemożliwiłoby (lub utrudniłoby) wykonywanie na rzecz podmiotów trzecich, takich świadczeń, jakie zostały wskazane w stanie faktycznym.

Wskazać również należy, że przepis art. 18b ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że podatnik traci prawo do skorzystania z ulgi, jeżeli „udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii”. Należy wyraźnie podkreślić, że umożliwienie dostępu do Oprogramowania i/lub serwera, bez możliwości samodzielnego jego wykorzystywania nie jest prawem do nowej technologii.

Zgodnie bowiem z art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) „Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii”.

W przedstawionym we wniosku Spółki stanie faktycznym podmioty, na rzecz których Spółka będzie wykonywać określone działania nie będą miały przyznanego żadnego z wyżej wymienionych praw - Spółka, na podstawie otrzymanego przez nią prawa do oprogramowania komputerowego, nie ma nawet prawnej możliwości udzielenia żadnego z ww. praw.

W ocenie Spółki, przyznanie możliwości dostępu do Oprogramowania i/lub serwerów spółkom należącym do tej samej grupy kapitałowej oraz podwykonawcom Spółki również nie może zostać uznane za prawo do nowej technologii - umożliwienie takiego korzystania nie stanowi przeniesienia praw ani udzielenia licencji.

Odnosząc się w tym miejscu do pisma z dnia 13 stycznia 2014 r.:

„(...) Wnioskodawca jest zobowiązany wskazać, czy Oprogramowanie spełnia wszystkie pozostałe warunki wskazane w art. 18b ww. ustawy do uznania go za nową technologię i nie podlega to ocenie przez Organ”.

Nie bez znaczenia Spółka kieruje w tej sprawie zapytanie o wydanie interpretacji indywidualnej, ponieważ przed podjęciem decyzji o skorzystaniu z ulgi na nowe technologie, są wątpliwości odnośnie treści art. 18b ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. O zinterpretowanie tego przepisu w kontekście podanych organowi informacji właśnie chodzi. Spółka obawia się, że poprzez wskazanie w piśmie, że organ nie ocenia tej kwestii, nie uzyska od organu koniecznej dla bezpieczeństwa zakładanego odliczenia interpretacji. Spółka chciałaby w związku z tą obawą podkreślić, że w jej ocenie kwestia ta nie jest elementem stanu faktycznego, ale wynika z przepisów prawa podatkowego, do której interpretowania organ wydający interpretację jest powołany. Kwestia ustalenia, czy w podanych okolicznościach została spełniona przesłanka z art. 18b ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych czy nie, nie jest równa np. kwestii podania organowi informacji, o które organ pyta w punktach 1-4 swojego pisma. Jest to zupełnie inna sprawa podać, że np. Spółka wprowadziła Oprogramowanie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a zupełnie czym innym jest zinterpretować prawo podatkowe w kontekście podanych informacji (stan faktyczny, który Spółka wyczerpująco podała) w kontekście istotności przepisu art. 18b ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka chciałaby podkreślić, że „przestrzeganie zasady praworządności i zasady zaufania do organów podatkowych przy wydawaniu indywidualnych interpretacji polega (podobnie jak w postępowaniu podatkowym) na stosowaniu norm prawa podatkowego do podanego stanu faktycznego w kontekście norm innych gałęzi prawa regulujących określone zdarzenia faktyczne i prawne mające znaczenie dla prawidłowego wykonywania obowiązków podatkowych (wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Ol 280/10).

Mając powyższe na uwadze, specjalnie i celowo pokazała Spółka we wniosku, że jej zdaniem nie dochodzi do przeniesienia jakichkolwiek praw do tego Oprogramowania lub udzielenia licencji (sublicencji), dokonując także oceny tego na gruncie prawa autorskiego.

Przypomnieć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej „Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną)”.

Przepis art. 18b ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych niewątpliwie jest przepisem prawa podatkowego, który również jako „przepis prawa podatkowego” podlega interpretacji dokonywanej przez uprawniony do tego organ. W związku z tym pojęcie „udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii” użyte w tym sformułowaniu również winno być interpretowane przez uprawniony do tego organ - Ministra Finansów, jeżeli interpretacja tego przepisu ma być zatem dokonana przez Ministra Finansów, to nie można przerzucać ciężaru interpretacji tego przepisu wyłącznie na podatnika, który i tak przedstawił swoją interpretację. Nie sposób nie oprzeć się wrażeniu, iż Minister Finansów nie chce wziąć odpowiedzialności za interpretację tego przepisu, a wszystkie wątpliwości związane z interpretacją spornego przepisu ma „za Organ” rozwiązać podatnik. Wyraźnie wskazuje na to użycie podkreślenia przez Organ w wezwaniu wyrazów „nie podlegają ocenie przez Organ”.

Spółka pragnie wskazać na stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zawarte w wyroku z dnia 16 listopada 2011 r. (sygn. akt I SA/Kr 1643/11). W wyroku tym można przeczytać m.in., że „Specyfika postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego polega między innymi na tym, że właściwy organ interpretujący „porusza się” niejako tylko i wyłącznie w obrębie stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Organ podatkowy jako organ interpretujący obowiązany jest stwierdzić czy we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w sposób wyczerpujący, pełny i kompleksowy przedstawiono zaistniały stan faktyczny, a więc czy w oparciu o ten stan możliwa jest ocena stanowiska wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego”. Nie ulega wątpliwości, że przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny pozwala na wydanie przez Organ interpretacji, bez zadawania dodatkowych pytań, a zadane przez Organ pytanie nr 5 miało w zasadzie zastąpić wydanie interpretacji. Niewątpliwie celem wprowadzenia instytucji interpretacji indywidualnych było zapewnienie pewności podmiotom pytającym, czy ich postępowanie jest prawidłowe z punktu widzenia prawa podatkowego. Nie sposób jednak nie odnieść wrażenia, że w przypadku przedstawianej sprawy cała odpowiedzialność za prawidłową interpretację przepisu prawa podatkowego miała zostać przerzucona na podatnika (mimo że podatnik wyraził swoje stanowisko). Z dużym prawdopodobieństwem (graniczącym z pewnością można bowiem założyć, że Organ w zasadzie przytoczyłby przepis, który jest doskonale Spółce znany, a następnie stwierdził, że jeżeli są spełnione przesłanki określone w tym przepisie, to Spółka ma prawo do zastosowania ulgi, a jeżeli nie są, to Spółka nie ma prawa do zastosowania ulgi. Takie stawianie sprawy przez Organ przeczy podstawowym celom, jakim służą interpretacje indywidualne, czyli uzyskaniu informacji przez podatnika jak ma postępować, aby jego działanie nie było kwestionowane przez organy podatkowe.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka pragnie powołać również fragment wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 125/11). W wyroku tym można przeczytać, m.in. że „przepisy art. 14b § 3 w zw. z art. 169 § 1 i 14g § 1 O.p. należy interpretować w ten sposób, że organ podatkowy upoważniony jest do pozostawienia wniosku o wydanie interpretacji bez rozpatrzenia w takiej sytuacji, gdy wnioskodawca pomimo wezwania do uzupełnienia braku nie uzupełniła stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do oceny prawnej przedstawionego we wniosku o interpretację pytania. Oznacza to, że choć organ jest upoważniony do stwierdzania, czy stan faktyczny jest wystarczający do udzielenia interpretacji, to jednak nie może on żądać od wnioskodawcy uzupełnienia stanu faktycznego o takie dane, które nie są niezbędne do zajęcia stanowiska prawnego”. Spółka zatem po raz kolejny pragnie podkreślić, że jej wniosek w sposób wyczerpujący przedstawiał stan faktyczny, a pytanie Organu miało na celu przeniesienie interpretacji spornych przepisów na Spółkę, co przeczy celem instytucji „interpretacji indywidualnych”.

Ponadto, kierując się logiką Organu podatkowego, można dojść do absurdalnych wniosków, iż instytucja interpretacji indywidualnych jest bezcelowa. W zasadzie w każdej sytuacji Organ mógłby zadawać dodatkowe pytania, które uprościłyby dany stan faktyczny do tego, aby spełniał lub nie spełniał dyspozycje zawarte w określonym przepisie (z użyciem definicji określonych w przepisie), a podatnik w zasadzie „sam sobie” odpowiadałby na pytania lub Organ mógłby w zasadzie ograniczać się do przytoczenia danego przepisu i stwierdzać, że „jeżeli spełnione są przesłanki określone w danym przepisie, to podatnik ma prawo do jego zastosowania, a jeżeli nie są, to nie ma”.

Spółka pragnie także podkreślić, że już w przeszłości w stosunku do Spółki wystąpiła sytuacja, gdy organ odmówił wydania interpretacji indywidualnej, stwierdzając, że Spółka uchyliła się od podania stanu faktycznego. Spór tej sprawie został rozstrzygnięty na korzyść Spółki przez Sąd:

„w trybie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej nie można żądać od podatnika ubiegającego się interpretację indywidualną, aby we własnym zakresie rozstrzygnął on, czy zalicza się do środków masowego przekazu w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.do.f.

Za trafne wobec tego należy uznać podniesione zarzuty naruszenia art. 14b § 1 i 3 Ordynacji podatkowej, a tym samym art. 120 i art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej, gdyż działanie także podważa zasadę praworządności oraz zaufania do organów podatkowych. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ uprawniony do wydawania interpretacji zobowiązany będzie albo do jej udzielenia w zakreślonym stanie faktycznym, bądź też do wezwania podatnika o jego uzupełnienie, ale w takim zakresie, który nie będzie przerzucał ciężaru wykładni na wnioskodawcę, a jedynie przyczyni się do uzyskania przez niego cechy określonej w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej”.

Powyższy wyrok wydał WSA w Poznaniu w dniu 25.10.2012 r. sygn. akt I SA/Po 627/12.

Podsumowując, Spółka pragnie wyrazić nadzieję, że organ podatkowy wyda indywidualną interpretację prawa podatkowego w oparciu o przedstawione informacje i własne stanowisko w sprawie, które Spółka wyczerpująco przedstawiła i nie będzie przerzucał na Spółkę ciężaru wykładni przepisu art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, gdy Spółka nie udzieli podmiotom trzecim licencji lub sublicencji, nie sprzeda, nie wydzierżawi, nie wynajmie posiadanych licencji, a podmioty trzecie będą korzystały z dostępu do serwera lub będą korzystały z Oprogramowania nabytego przez Spółkę w celu wprowadzania danych do Oprogramowania (oraz korzystania z Oprogramowania dla własnych celów), w celu wykonywania przez Spółkę usług raportowania i budżetowania według jednolitych grupowych standardów, oraz zostaną spełnione wszystkie pozostałe przesłanki, Spółka będzie miała prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez korektę deklaracji za rok podatkowy 2012/2013?

Zdaniem Wnioskodawcy będzie on miał prawo do skorzystania z ulgi poprzez korektę deklaracji za rok podatkowy 2012/2013.

Uzasadnienie.

Aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych muszą być spełnione wszystkie warunki wynikające z tego przepisu. Spółka zaznacza, że jej wątpliwości dotyczą art. 18b ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dla celów niniejszego wniosku Spółka zakłada, że pozostałe warunki wynikające z tego przepisu będą spełnione.

Na samym wstępie należy zaznaczyć, że Spółka, zgodnie z zapisami udzielonej jej licencji (potwierdzonych wyjaśnieniami od „A”), nie jest uprawniona do wydzierżawiania, odsprzedawania, wynajmowania lub udzielania dalszych licencji osobom trzecim do nabytego Oprogramowania. Dopuszczalne jest jednak, aby podmioty trzecie korzystały z serwerów i/lub Oprogramowania, co też w omawianym stanie faktycznym ma miejsce. Należy jednak wyraźnie podkreślić, że nie następuje w tym wypadku udzielenie praw do nabytego Oprogramowania - pracownicy podmiotów należących do tej samej grupy kapitałowej, jak również pracownicy podwykonawców wprowadzają do Oprogramowania dane, które następnie są opracowywane przez pracowników Spółki (zarówno dla celów Spółki, jak również pozostałych spółek z grupy kapitałowej, jak i samej grupy kapitałowej), a korzystają z Oprogramowania w ograniczonym zakresie (mają prawo do generowania raportów z ograniczonych danych tylko i wyłącznie do własnych potrzeb). Umożliwienie pracownikom podmiotów trzecich takiego sposobu używania oprogramowania nie może zostać uznane, za „udzielenie prawa” - Spółka bowiem w żaden sposób, z prawnego punktu widzenia, nie jest zobowiązana do udostępnienia serwerów i/lub Oprogramowania, nie powstaje po stronie podmiotów trzecich lub po stronie podwykonawców jakiekolwiek roszczenie względem Spółki. Obowiązki udostępnienia serwerów i/lub Oprogramowania mogą wynikać jedynie z funkcji, jaką pełni Spółka w grupie kapitałowej, a nie z czynności prawnych. Analogicznie, w przypadku wykorzystania Oprogramowania Spółki dla celów innych niż własne (raportowanie i budżetowanie według zasad grupowych) nie powoduje, że podmioty trzecie uzyskują jakiekolwiek roszczenie względem Spółki. Brak możliwości skutecznego dochodzenia roszczeń względem Spółki oznacza, iż nie można uznać, iż udzieliła ona podmiotom trzecim jakichkolwiek praw. Należy również wskazać, że zgodnie z art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „Za nowe technologie (...) uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, (...) która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług (…)”. Co należy wyraźnie podkreślić, brak nabycia Oprogramowania uniemożliwiłoby (lub utrudniłoby) wykonywanie na rzecz podmiotów trzecich takich świadczeń, jakie zostały wskazane w stanie faktycznym.

Wskazać również należy, że przepis art. 18b ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że „podatnik traci prawo do skorzystania z ulgi, jeżeli udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii”. Należy wyraźnie podkreślić, że umożliwienie dostępu do Oprogramowania i/lub serwera, bez możliwości samodzielnego jego wykorzystywania nie jest prawem do nowej technologii. Zgodnie bowiem z art. 74 ust. 4 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) „Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii”.

W przedstawionym stanie faktycznym podmioty, na rzecz których Spółka będzie wykonywać określone działania nie będą miały przyznanego żadnego z wyżej wymienionych praw - Spółka, na podstawie otrzymanego przez nią prawa do oprogramowania komputerowego, nie ma nawet prawnej możliwości udzielenia żadnego z ww. praw.

Zbliżone stanowisko zostało również potwierdzone w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2011 r. (nr ITPB3/423-435/11/MK).

Spółka pragnie również wskazać, że jej zdaniem zapłata na rzecz zarówno „B”, jak i „A” winna zostać uznana za zapłatę na rzecz podmiotu uprawnionego w rozumieniu art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Każdy z tych podmiotów był bowiem, na podstawie zawartych umów uprawniony do żądania od Spółki zapłaty za udzielenie prawa/wykonane usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie Organ pragnie zaznaczyć, że przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy (dalej również: Spółka) są warunki określone w art. 18b ust. 4 i art. 18b ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co w sposób bardzo wyraźny Spółka wyartykułowała w piśmie z 16 stycznia 2014 r. W związku z tym przyjęto za element stanu faktycznego, że Oprogramowanie będące przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej spełnia wszystkie pozostałe warunki wskazane w art. 18b ww. ustawy do uznania go za nową technologię (chodzi tu przede wszystkim o to, czy nowa technologia umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki, że Spółka nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, że odliczenie od podstawy opodatkowania nie przekroczy 50% poniesionych wydatków oraz że nie zostanie ogłoszona upadłość Spółki obejmująca likwidację majątku lub Spółka zostanie postawiona w stan likwidacji). Fakt ten Wnioskodawca potwierdził w uzasadnieniu swojego stanowiska (str. 4 wniosku, poz. 70, wers 4-5) stwierdzając, że „Dla celów niniejszego wniosku Spółka zakłada, że pozostałe warunki wynikające z tego przepisu będą spełnione”, choć winno to mieć miejsce w opisie stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.): od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 ww. ustawy: za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. Nr 96, poz. 615).

Jak stanowi przepis art. 18b ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.

Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18b ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 ww. ustawy).

Jak wynika z art. 18b ust. 6 ww. ustawy: odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Co istotne, odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5 (art. 18b ust. 7 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 18b ust. 8 tej ustawy: podatnik traci prawo do odliczeń związanych z nabyciem nowej technologii, jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych licząc od końca roku podatkowego, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii; nie dotyczy to przeniesienia prawa w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych przedsiębiorców - dokonywanych na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych, albo
zostanie ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, lub zostanie postawiony w stan likwidacji, albo
otrzyma zwrot wydatków na tę technologię w jakiejkolwiek formie.

Z kolei, w myśl art. 18b ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 8, podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym wystąpiły te okoliczności, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, do których utracił prawo, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 3, kwotę odliczeń, do której podatnik utracił prawo, określa się proporcjonalnie do udziału zwróconych wydatków w wartości początkowej nowej technologii.

Odliczenie wskazane w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi formę zachęty podatkowej i ma na celu zwiększenie ilości przedsiębiorstw wykorzystujących nowoczesne rozwiązania technologiczne, a co za tym idzie - zwiększenie innowacyjności całej gospodarki - przy jednoczesnym wzroście nakładów ponoszonych przez przedsiębiorstwa na badania, których efektem są nowe technologie.

I tak, odliczeniu od podstawy opodatkowania podlegają wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. Podstawę tego odliczenia stanowią wydatki poniesione na nabycie nowej technologii, uwzględnione w wartości początkowej, w części w jakiej zostały zapłacone w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następnym. Jednocześnie wydatki te nie mogą zostać zwrócone. Natomiast jednym z warunków negatywnych powodujących utratę prawa do zastosowania omawianej ulgi jest udzielenie w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Spółka nabyła w 2012 r. licencję na oprogramowanie komputerowe (dalej: Oprogramowanie). Podmiotem udzielającym licencji (właścicielem) była firma „A” Polska sp. z o.o. (dalej: „A”), natomiast prace wdrożeniowe zostały przeprowadzone przez podmiot odrębny od „A” - „B” sp. z o.o. (dalej: „B”). Na podstawie udzielonej licencji Spółka będzie uprawniona do korzystania z licencji na potrzeby świadczonych usług zarówno na rzecz podmiotów z grupy kapitałowej, w skład której wchodzi Spółka, jak i podmiotów niepowiązanych. Na mocy udzielonej licencji, podmioty niepowiązane (osoby trzecie) ze Spółką będą mogły uzyskać dostęp do serwera i Oprogramowania w zakresie świadczenia usług na rzecz Spółki. Ponadto, Spółka nie jest uprawniona do wydzierżawiania, odsprzedawania, wynajmowania lub udzielania dalszych licencji do nabytego Oprogramowania osobom trzecim. Używając Oprogramowania, Spółka zbiera dane (własne, od innych podmiotów z grupy kapitałowej oraz podwykonawców) oraz dokonuje ich analiz na potrzeby własne i grupowe wykorzystując w tym celu własne zasoby ludzkie. Wybrani pracownicy spółek należących do tej samej grupy kapitałowej, co Spółka, jak również wybrani pracownicy podwykonawców uzyskali dostęp do Oprogramowania i/lub serwera - mogą oni wprowadzać do niego dane podlegające analizie. Spółka zaznaczyła jednak, że uzyskanie przez podmioty z grupy kapitałowej oraz podmioty niepowiązane dostępu do Oprogramowania należącego do Spółki nie stanowi przeniesienia jakichkolwiek praw do tego Oprogramowania lub udzielenia licencji (sublicencji). Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wprowadzenie Oprogramowania do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nastąpiło w roku podatkowym 2012/2013. Wydatki na nabycie i wdrożenie Oprogramowania zostały uwzględnione w jego wartość początkowej. Wydatki na nabycie i wdrożenie Oprogramowania zostały zapłacone w roku 2012 oraz nie zostały one Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Co do wątpliwości Spółki w zakresie art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy wskazać, że zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Natomiast stosownie do treści art. 16g ust. 3 ww. ustawy: za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Wobec przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że wdrożenie oprogramowania stanowi pewien proces, mający na celu jego zaadaptowanie na potrzeby jednostki. Będą to wszelkie działania polegające na instalacji oprogramowania oraz mające na celu dostosowanie oprogramowania do potrzeb podatnika, sprawdzenie poprawności działania systemu informatycznego u podatnika, czy też wprowadzenie ewentualnych poprawek. Dopiero jego zakończenie spowoduje, że podmiot uzyskuje możliwość użytkowania oprogramowania w bieżącej działalności. W konsekwencji, do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej w takim przypadku zalicza się nie tylko kwotę należną sprzedającemu, ale także inne wydatki związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania.

Zatem, skoro wydatki dotyczące nabycia Oprogramowania (tu: na rzecz „A”), jak również wydatki związane z jego wdrożeniem (tu: na rzecz „B”) są elementem jego wartości początkowej jako wartości niematerialnej i prawnej oraz zostały one przez Spółkę poniesione (tj. zapłacone) w roku 2012, to łączna kwota tych wydatków stanowi podstawę do określenia wielkości przysługującego Spółce odliczenia w roku podatkowym 2012/2013.

Odnośnie natomiast do warunku wynikającego z art. 18b ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy wskazać, że z tego przepisu jednoznacznie wynika, że podatnik traci prawo do odliczeń związanych z nabyciem nowej technologii, jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych licząc od końca roku podatkowego, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii. W takiej sytuacji nie ma znaczenia forma udzielenia praw do wiedzy technologicznej (np. w formie sublicencji) oraz czy te prawa zostają udzielone innym podmiotom tylko w części.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.): jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy.

Stosownie natomiast do treści art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Twórca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania. Jeżeli umowa taka nie zastrzega wyłączności korzystania z utworu w określony sposób (licencja wyłączna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu eksploatacji (licencja niewyłączna). Umowa licencyjna może zatem występować w dwóch postaciach. Jeżeli umowa licencyjna nie stanowi inaczej, licencjobiorca nie może upoważnić innej osoby do korzystania z utworu w zakresie uzyskanej licencji. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, uprawniony z licencji wyłącznej może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych, w zakresie objętym umową licencyjną. Zakwalifikowanie danej umowy jako umowy licencyjnej wyłącznej dopuszczalne jest tylko w przypadku wyraźnego wprowadzenia do umowy, w formie pisemnej, odpowiedniego postanowienia co do wyłącznego charakteru licencji bądź postanowienia wyraźnie sprzeciwiającego się udzielaniu dalszych licencji przez licencjodawcę.

Jak wynika ze stanu faktycznego licencjodawca nie uprawnił Spółki do wydzierżawiania, odsprzedawania, wynajmowania lub udzielania dalszych licencji osobom trzecim do nabytego Oprogramowania. Osoby trzecie uzyskały jedynie dostęp do serwerów i/lub Oprogramowania. Polega on na tym, że pracownicy osób trzecich wprowadzają dane do sytemu lub korzystają z danych już wprowadzonych. Zdaniem Organu - nie następuje zatem w tym wypadku udzielenie jakiegokolwiek prawa do nabytego Oprogramowania.

Tym samym, umożliwienie korzystania z serwerów i/lub Oprogramowania podmiotom trzecim nie stanowi udzielenia w jakiekolwiek formie lub części prawa do nowej technologii. Oznacza to, że negatywna przesłanka do zastosowania ulgi na nowe technologie - zgodnie z art. 18b ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie ziści się.

Co do możliwości złożenia korekty zeznania rocznego, to wynika ona z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Zgodnie z art. 81 § 1 tej ustawy: jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Jednocześnie należy nadmienić, że stosownie do brzmienia art. 81 § 2 ww. ustawy: skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Natomiast w myśl art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej: ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Stosownie do art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej: za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Na podstawie art. 75 § 1 i § 2 pkt 1 lit. a omawianej ustawy, w takiej sytuacji podatnikowi przysługuje prawo złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Przy czym, w myśl art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej: w przypadkach, o których mowa w § 2 pkt l lit. a, podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Ponadto informuje się, że prawidłowość skorygowanego zeznania podatkowego podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy.

Reasumując, w sytuacji, gdy Spółka nie udzieli podmiotom trzecim licencji lub sublicencji, nie sprzeda, nie wydzierżawi, nie wynajmie posiadanych licencji, a podmioty trzecie będą korzystały z dostępu do serwera lub będą korzystały z Oprogramowania nabytego przez Spółkę w celu wprowadzania danych do Oprogramowania (oraz korzystania z Oprogramowania dla własnych celów), w celu wykonywania przez Spółkę usług raportowania i budżetowania według jednolitych grupowych standardów, oraz zostaną spełnione wszystkie pozostałe przesłanki, Spółka będzie miała prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez korektę deklaracji za rok podatkowy 2012/2013.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla Organu wydającego niniejszą interpretację.

Ponadto należy zaakcentować, że wskazane w treści wniosku orzeczenia sądu administracyjnego nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa, należy stwierdzić, że - zdaniem Organu podatkowego - tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin