Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-808/13-7/KK
z 31 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4.10.2013 r. (data wpływu 4.10.2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20.11.2013 r. na wezwanie z dnia 4.11.2013 oraz pismem z dnia 20.12.2013 r. na wezwanie z dnia 16.12.2013 o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku ustalenia wartości początkowej nabytego prawa użytkowania wieczystego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4.11.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej nabytego prawa użytkowania wieczystego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza nabyć prawo użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu. Nabycie nastąpi w celach wykorzystania powyżej wskazanej nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Przedmiotowy grunt nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Nie wydano też w stosunku do gruntu decyzji o warunkach zabudowy. Natomiast zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy obszar, na którym znajduje się grunt przewidziany jest na funkcje usługowe. Teren pozostaje w zasięgu następujących sieci uzbrojenia terenu: wodociąg, kanalizacja, energia elektryczna, sieć ciepłownicza, gaz i telefon. Zbycie nastąpi w ramach działalności gospodarczej osoby fizycznej - obecnego uprawnionego z tytułu użytkowania wieczystego (Zbywca). Wnioskodawca oraz Zbywca zamierzają zawrzeć umowę, w której określą warunki zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu. Zgodnie z umową zbycie prawa nastąpi poprzez wniesienie tego prawa na pokrycie podwyższonego kapitału zakładowego wnioskodawcy. Strony zamierzają w następujący sposób określić w umowie wysokość wynagrodzenia dla Zbywcy, zasady płatności tego wynagrodzenia oraz zasady pokrycia kapitału u wnioskodawcy: 1) Wartość prawa użytkowania wieczystego zostanie ustalona, jako wartość zbywcza w rozumieniu art. 14 i 175 ustawy z dnia z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych – (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), w oparciu o operat szacunkowy przedmiotowej nieruchomości, wykonany przez rzeczoznawcę majątkowego zgodnie z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 201 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), odnoszący się do wartości rynkowej nieruchomości bez uwzględniania ewentualnie należnego podatku od towarów i usług (Wartość Gruntu); 2) W ramach rozliczenia wynagrodzenia Zbywca obejmie udziały w podwyższonym kapitale zakładowym wnioskodawcy o łącznej wartości nominalnej stanowiącej równowartość części Wartości Gruntu (Wartość Nominalna); 3) Nadwyżka Wartości Gruntu ponad Wartość Nominalną, – jako agio, zostanie przeznaczona na kapitał zapasowy wnioskodawcy; 4) Od Wartości Gruntu zostanie wyliczony podatek od towarów i usług (o ile byłby należny), którego równowartość zostanie przekazana przez wnioskodawcę Zbywcy w postaci pieniężnej. W celu wykonania powyższej umowy, zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych: 1) Zgromadzenie wspólników wnioskodawcy podejmie uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego wnioskodawcy o Wartość Nominalną; 2) Zbywca obejmie wszystkie udziały w podwyższonym kapitale po cenie wyższej niż wartość nominalna udziałów, gdzie łączna wartość obejmowanych udziałów będzie równowarta Wartości Gruntu, przy czym: a. Zbywca obejmie wszystkie udziały w podwyższonym kapitale o łącznej wartości nominalnej równej Wartości Nominalnej; b. nadwyżka ponad Wartość Nominalną zostanie przeznaczona na kapitał zapasowy wnioskodawcy; 3) Zbywca wniesie prawo użytkowania wieczystego gruntu do wnioskodawcy. W przypadku, gdy Zbywca będzie zobowiązany do zapłacenia podatku od towarów i usług wystawi odpowiednią fakturę, w której zostanie wykazany należny podatek od towarów i usług – a równowartość tego podatku zostanie przekazana przez Wnioskodawcę na rachunek Zbywcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Jeżeli Zbywca byłby zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu wniesienia aportu - czy wnioskodawcy przysługuje w związku z otrzymaniem aportu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w fakturze wystawionej przez Zbywcę, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), a w przypadku gdy kwota podatku naliczonego będzie w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, to czy wnioskodawca będzie prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy (w odniesieniu do każdego przypadku opisanego w pyt. nr 3)? W związku z powyższym pytaniem zdaniem wnioskodawcy należy zadać dwa dodatkowe pytania, wymagane dla uzyskania pełnej odpowiedzi na pytanie nr 1:
   
2. Czy Zbywca z tytułu wniesienia aportu do Wnioskodawcy (prawa użytkowania wieczystego gruntu) jest podatnikiem podatku od towarów i usług i jest zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług?
   
3. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 jest pozytywna – czy podstawą opodatkowania w przypadku objęcia udziałów za aport, w rozumieniu art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług będzie Wartość Gruntu (wg definicji określonej w opisie zdarzenia przyszłego) czy Wartość Gruntu pomniejszona o kwotę należnego podatku?
   
4. Czy wnioskodawca ma obowiązek ustalić wartość początkową nabytego prawa użytkowania wieczystego w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.)?
   
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 4). W zakresie pytań dotyczących podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygniecie.

Stanowisko wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy.

Art. 16a-16c ustawy o podatku dochodowym od osób definiuje pojęcie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dla celów podatkowych. Przepisy te określają m.in. że do środków trwałych zalicza się rzeczy/przedmioty stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 tej ustawy.

Podobnie definiuje się wartości niematerialne i prawne, gdzie stwierdza się, że do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się określone prawa lub wartości - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 tej ustawy. Jednocześnie w odniesieniu do niektórych rzeczy, praw lub wartości nie stosuje się wymogu dotyczącego przewidywanego okresu używania. Dodatkowo do katalogu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zalicza się określone rzeczy lub prawa określone w art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z tym artykułem amortyzacji nie podlegają: „1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, 2) budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe, 3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne, 4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2, 5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.”

A zatem prawo użytkowania wieczystego nie podlega amortyzacji, jednakże jest zaliczane do środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych, bezpośrednio na podstawie art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Użytkowanie wieczyste jest też zaliczane do środków trwałych zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. (Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.).

Zgodnie z art. 16f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Przy czym wartość początkową określa się zgodnie z art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe należy przyjąć, że wnioskodawca obowiązany jest rozpoznać w swoich w księgach podatkowych (w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowej [Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.]), nabyte prawo użytkowania wieczystego jako środek trwały/wartość niematerialną i prawną. Jednakże nie ma obowiązku ustalać wartości początkowej dla celów amortyzacji ponieważ prawo użytkowania wieczystego nie podlega amortyzacji podatkowej. Nie wyklucza to jednak możliwości lub obowiązku ustalenia w księgach podatkowych wartości prawa użytkowania wieczystego, w tym także wartości początkowej tego prawa dla innych celów niż amortyzacja podatkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.