Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-556/13-4/MZ
z 31 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30.09.2013 r. (data wpływu 07.10.2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19.12.2013 r. (data nadania 19.12.2013 r., data wpływu 23.12.2013 r.) na wezwanie z dnia 03.12.2013 r. Nr IPPB2/436-556/13-2/MZ (data nadania 03.12.2013 r., data doręczenia 13.12.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie nabycia spadku oraz Ordynacji podatkowej w zakresie przedawnienia zobowiązania podatkowego – jest:

• w zakresie wskazanego przez Wnioskodawcę okresu przedawnienia zobowiązania (3 lata) – nieprawidłowe,
• w pozostałej części - prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 07.10.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie nabycia spadku oraz Ordynacji podatkowej w zakresie przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Wnioskodawca i jego matka - Obywatelka Polski, zostali powołani do spadku po zmarłym w 2002 r. ojcu Wnioskodawcy. Spadkodawca nie pozostawił testamentu, zatem tytuł spadkowy przypadł w dziedziczeniu ustawowym Wnioskodawcy i jego matce, po połowie. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku (powołujące do spadku ww. spadkobierców) zostało wydane w dniu 25 czerwca 2002 r.

W dniu 18 listopada 2002 r. zostały wydane zaświadczenia Naczelnika Urzędu Skarbowego, w których został zgłoszony majątek spadkowy obejmujący tylko majątek zgromadzony w Polsce. Wskazany w zaświadczeniach majątek został opodatkowany podatkiem od spadków i darowizn.

Oprócz majątku zgromadzonego w Polsce, ojciec Wnioskodawcy, zostawił w spadku środki pieniężne na rachunku bankowym prowadzonym w Szwecji, Niemczech i Austrii.

W stosunku do aktywów spadkowych pozostawionych w Szwecji, Wnioskodawca, po śmierci ojca (lato 2002 r.), korzystając z udzielonego mu pełnomocnictwa, wypłacił wszystkie środki zgromadzone na tym rachunku bankowym. Środki te znajdują się obecnie na szwedzkim rachunku bankowym należącym do Wnioskodawcy. Matka, która jest drugim spadkobiercą, była świadoma przeniesienia pieniędzy z rachunku bankowego zmarłego małżonka na rachunek bankowy swojego syna, tj. Wnioskodawcy, znała kwotę zgromadzoną na tym rachunku oraz nie wyraziła sprzeciwu w stosunku do wypłaty zgromadzonych środków przez Wnioskodawcę. Środki te nie zostały opodatkowane podatkiem od spadków i darowizn.

W stosunku do aktywów pozostawionych na rachunku bankowym w Niemczech, Wnioskodawca dowiedział się o tych aktywach w 2003 r. Latem 2003 r. na podstawie postanowienia sądu polskiego o stwierdzeniu nabycia spadku bank niemiecki przelał na rachunki bankowe Wnioskodawcy i jego matki, w częściach równych, pieniądze zgromadzone na rachunku bankowym spadkodawcy. Wnioskodawca i jego matka otrzymali kopię potwierdzenia banku niemieckiego o wypłacie należnych pieniędzy spadkobiercom. Część z tych pieniędzy Wnioskodawca zainwestował w jednostki uczestnictwa, z których zysk został opodatkowany w Polsce.

W stosunku do aktywów zgromadzonych na rachunku bankowym w Austrii, Wnioskodawca dowiedział się o nich kilka miesięcy temu. Wnioskodawca zamierza wszcząć procedurę umożliwiającą jemu wypłatę pieniędzy z rachunku bankowego w Austrii.

Wnioskodawca zamierza w przyszłości przenieść pieniądze ze Szwecji, Austrii i Niemiec do Polski.

Pismem z dnia 03.12.2013 r. Nr IPPB2/436-556/13-2/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• Uzupełnienie wniosku o brakujący podpis w poz. 73 wniosku ORD-IN₅.
  Uzupełnienia podpisu można dokonać poprzez złożenie podpisanego wniosku w tym samym zakresie zaznaczając we wniosku ORD-IN w części A.2 pkt 9 opcję 2 „uzupełnienie wniosku”.
  
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy będzie pobrany podatek od aktywów spadkowych, które Wnioskodawca uzyskał poza granicami RP (w Szwecji, Niemczech i Austrii), czy nastąpi jego przedawnienie?

Co się stanie, kiedy poszczególne składniki spadku (np. pieniądze na rachunku bankowym) ujawnią się obecnie lub w przyszłości - czy nastąpi przedawnienie do powstania zobowiązania podatkowego z tytułu spadków i darowizn?

Czy w stosunku do aktywów spadkowych, które ujawnią się obecnie będą stosowane zasady opodatkowania spadku obowiązujące w chwili nabycia spadku, czy zasady opodatkowania obowiązujące obecnie?

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do aktywów spadkowych uzyskanych przez Wnioskodawcę w Niemczech, w Austrii oraz w Szwecji, nastąpi ich przedawnienie. W przypadku, gdyby w przyszłości ujawniły się inne części majątku spadkowego po zmarłym ojcu Wnioskodawcy, również spadkobiercy nie będą zobowiązani do zapłaty podatku od spadków i darowizn ze względu na upływ terminu przedawnienia do powstania zobowiązania. Jeśli poszczególne składniki spadku (np. pieniędzy na rachunku bankowym) ujawnią się obecnie, będą stosowane w stosunku do nich zasady opodatkowania spadku obowiązujące w chwili nabycia spadku.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 6 czerwca 2009 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 93, poz. 768), nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 924 ustawy Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93) spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym nabywca w chwili śmierci ojca, w roku 2002, był obywatelem polskim a zatem nabycie spadku po ojcu podlega ustawie o podatku od spadków i darowizn.

Natomiast, w myśl art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku. Jednocześnie, zgodnie z art. 6 ust.4 ww. ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku, gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Zgodnie ze stanem faktycznym, Wnioskodawca i jego matka zgłosili do opodatkowania majątek dopiero po wydaniu przez sąd postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.

W związku z powyższym, obowiązek podatkowy względem Wnioskodawcy powstał z chwilą sporządzenia pisma. Pismem tym było orzeczenie sądu polskiego. Z datą jego uprawomocnienia nastąpiło powstanie obowiązku podatkowego względem całego majątku spadkowego nabytego w drodze dziedziczenia przez Wnioskodawcę i jego matkę. Takie stanowisko jest jednoznacznie reprezentowane w orzecznictwie sądów polskich, m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lutego 2012 r., sygn. III SA/Wa 1377/11, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 stycznia 2011 r., sygn. I SA/Gd 1084/10 czy wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2010 r., sygn. II FSK 2173/08.

Zgodnie z art. 68 § 1 ustawy z dnia 10 maja 2012 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749), zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2 nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie trzech lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy (tak w wyroku NSA z dnia 16 listopada 2010 r., sygn. II FSK 1145/09). Obowiązek podatkowy u wnioskodawcy powstał w 2002 r. (data uprawomocnienia się orzeczenia sądu polskiego). Tym samym termin do powstania zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od spadków i darowizn obejmującego środki zgromadzone na rachunkach bankowych niemieckim, austriackim oraz szwedzkim upłynął z końcem 2005 r.

Nie ma znaczenia przy tym, kiedy ujawnione zostały środki wchodzące w skład masy spadkowej, nawet jeśli, tak jak w przypadku środków ujawnionych na rachunku bankowym w Austrii, zostały one ujawnione niedawno.

Potwierdzeniem tego faktu są przepisy umowy miedzy Rzeczpospolitą Ludową a Republiką Austrii o wzajemnych stosunkach w sprawach z zakresu prawa cywilnego oraz o dokumentach z dnia 11 grudnia 1963 r. (Dz. U. Z 1974 r., nr 6 poz. 33). W myśl art. 40 umowy postępowanie spadkowe powinno być prowadzone tylko w państwie, którego obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci.

Z powyższego wynika jednoznacznie, iż Wnioskodawca został zobowiązany przepisami umowy do przeprowadzenia postępowania spadkowego w Polsce. Postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku objęło całość majątku spadkowego, w tym aktywa, które na moment wydawania tego postanowienia nie były ujawnione. Postanowienie to ma bowiem na celu jedynie określenie spadkobierców. Jako, że ustawa o podatku od spadków i darowizn powołuje się na orzeczenie sądu (art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn), w orzecznictwie (m.in. wyroki przywołane powyżej) za orzeczenie takie przyjmuje się postanowienie sadu o stwierdzeniu nabycia spadku. tym samym, obowiązek podatkowy powstał po uprawomocnieniu się tegoż postanowienia sądowego. Zważywszy na termin przedawnienia określony w Ordynacji podatkowej (art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej), obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn w stosunku do aktywów spadkowych zgromadzonych na rachunku bankowym w Austrii upłynął również z końcem 2005 r.

Podsumowując, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, tak więc zobowiązanie podatkowe od aktywów zgromadzonych na rachunku bankowym w Austrii, Niemczech i w Szwecji przedawniło się. Należy również uznać, iż w przypadku, gdyby w przyszłości ujawniły się inne części majątku spadkowego po zmarłym ojcu Wnioskodawcy, również spadkobiercy nie będą zobowiązani do zapłaty podatku od spadków i darowizn ze względu na upływ terminu przedawnienia do powstania zobowiązania.

Co się tyczy przepisów, jakie będą stosowane w odniesieniu do majątku nabytego tytułem spadku przez Wnioskodawcę, to zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 roku o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 222, poz. 1629), do spadków nabytych przed 01 stycznia 2007 roku stosuje się przepisy obowiązujące w dniu nabycia spadku. Dzień nabycia spadku, zgodnie z ww. przepisami art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego to dzień śmierci spadkodawcy. Powyższe stanowisko podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 1 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Łd 761/09.

W związku z powyższym, do aktywów spadkowych, które ujawnią się obecnie, będą miały zastosowanie przepisy obowiązujące w dniu nabycia spadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie wskazanego przez Wnioskodawcę okresu przedawnienia zobowiązania (3 lata) za nieprawidłowe, w pozostałej części za prawidłowe.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007 r. podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. spadku.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Zgodnie bowiem z treścią art. 1015 § 1 i § 2 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku.

Z opisu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Wnioskodawca i jego matka - Obywatelka Polski, zostali powołani do spadku po zmarłym w 2002 r. ojcu Wnioskodawcy. Spadkodawca nie pozostawił testamentu, zatem tytuł spadkowy przypadł w dziedziczeniu ustawowym Wnioskodawcy i jego matce, po połowie. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku (powołujące do spadku ww. spadkobierców) zostało wydane w dniu 25 czerwca 2002 r. W dniu 18 listopada 2002 r. zostały wydane zaświadczenia Naczelnika Urzędu Skarbowego, w których został zgłoszony majątek spadkowy obejmujący tylko majątek zgromadzony w Polsce. Wskazany w zaświadczeniach majątek został opodatkowany podatkiem od spadków i darowizn. Oprócz majątku zgromadzonego w Polsce, ojciec Wnioskodawcy, zostawił w spadku środki pieniężne na rachunku bankowym prowadzonym w Szwecji, Niemczech i Austrii. W stosunku do aktywów spadkowych pozostawionych w Szwecji, Wnioskodawca, po śmierci ojca (lato 2002 r.), korzystając z udzielonego mu pełnomocnictwa, wypłacił wszystkie środki zgromadzone na tym rachunku bankowym. Środki te znajdują się obecnie na szwedzkim rachunku bankowym należącym do Wnioskodawcy. Matka, która jest drugim spadkobiercą, była świadoma przeniesienia pieniędzy z rachunku bankowego zmarłego małżonka na rachunek bankowy swojego syna, tj. Wnioskodawcy, znała kwotę zgromadzoną na tym rachunku oraz nie wyraziła sprzeciwu w stosunku do wypłaty zgromadzonych środków przez Wnioskodawcę. Środki te nie zostały opodatkowane podatkiem od spadków i darowizn. W stosunku do aktywów pozostawionych na rachunku bankowym w Niemczech, Wnioskodawca dowiedział się o tych aktywach w 2003 r. Latem 2003 r. na podstawie postanowienia sądu polskiego o stwierdzeniu nabycia spadku bank niemiecki przelał na rachunki bankowe Wnioskodawcy i jego matki, w częściach równych, pieniądze zgromadzone na rachunku bankowym spadkodawcy. Wnioskodawca i jego matka otrzymali kopię potwierdzenia banku niemieckiego o wypłacie należnych pieniędzy spadkobiercom. Część z tych pieniędzy Wnioskodawca zainwestował w jednostki uczestnictwa, z których zysk został opodatkowany w Polsce. W stosunku do aktywów zgromadzonych na rachunku bankowym w Austrii, Wnioskodawca dowiedział się o nich kilka miesięcy temu. Wnioskodawca zamierza wszcząć procedurę umożliwiającą jemu wypłatę pieniędzy z rachunku bankowego w Austrii. Wnioskodawca zamierza w przyszłości przenieść pieniądze ze Szwecji, Austrii i Niemiec do Polski.

Zatem w przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt nabycia spadku przed wejściem w życie od 1 stycznia 2007 r. znowelizowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych (...).

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku - art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy, w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma. Jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

W myśl art. 17a ust. 3 ww. ustawy w przypadku nabycia rzeczy lub praw majątkowych niewykazanych w zeznaniu podatkowym, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania podatkowego organowi, któremu złożono zeznanie podatkowe, w terminie 14 dni od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu.

Podstawę opodatkowania – zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy - stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

W myśl art. 21 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

1. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
   
2. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
   
   
   

Zgodnie z art. 21 § 2 tej ustawy jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

Stosownie do art. 21 § 5 Ordynacji podatkowej jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym.

Z pojęciem zobowiązania podatkowego nierozerwalnie związania jest kwestia jego przedawnienia.

Na podstawie art. 68 § 1 i § 2 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast, gdy podatnik:

1. nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,
   
2. w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego,
   
   
   

zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

A zatem, należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn w przedmiotowej sprawie powstał z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia praw do spadku po ojcu Wnioskodawcy, czyli w 2002 r. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca złożył wówczas w urzędzie skarbowym wymagane dokumenty odnośnie nabycia spadku po ojcu, w którym wykazał majątek, zgromadzony w Polsce. Wnioskodawca nie wykazał natomiast w masie spadkowej aktywów pozostawionych na rachunkach bankowych w Szwecji, Niemczech i Austrii. Nadmienia się, że w przedmiotowej sprawie znajdzie zatem zastosowanie art. 68 § 2 Ordynacji podatkowej dotyczący przedawnienia zobowiązania podatkowego w sytuacji, gdy w złożonej deklaracji nie zostały ujawnione wszystkie składniki masy spadkowej a od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy upłynęło 5 lat. Jak wyżej wskazano obowiązek podatkowy w przedmiotowej sprawie powstał w 2002 r. zatem upłynął już przewidziany w powołanym przepisie 5-letni termin, a nie jak wskazał Wnioskodawca 3-letni termin. Oznacza to, iż zobowiązanie podatkowe z tytułu nabycia przedmiotowego spadku uległo przedawnieniu; tym samym Wnioskodawca (spadkobierca) nie jest zobowiązany do uiszczenia podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.