2013.08.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-487/13-2/JK
z 28 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24.05.2013 r. (data wpływu 29.05.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia prowizji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.05.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia prowizji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenia przyszłe:

Sp. z o.o. (Wnioskodawca lub Spółka) spółka kapitałowa z siedzibą w Polsce, zawała z bankiem z siedzibą w Polsce (Bank) mowę agencyjną dotyczącą organizacji finansowania zakupu towarów i usług kredytem bankowym oraz umów o kartę kredytową (Umowa).

Na mocy Umowy, Spółka jako agent Banku, zawierała w imieniu Banku umowy o kartę kredytową. Zgodnie z Umową, Spółka była uprawniona do otrzymywania prowizji od zawartych i obsługiwanych za jej pośrednictwem umów o kartę kredytową (Prowizja).

Z zapisów Umowy wynika, że na Prowizję składają się następujące elementy:

prowizja od salda zadłużenia kart kredytowych wynikającego z dokonanych przez klientów transakcji gotówkowych i bezgotówkowych co do których opóźnienia w zapłacie nie przekraczają 30 dni;
prowizja obliczana jako udział w składce ubezpieczenia wymaganego od klienta w odniesieniu do transakcji gotówkowych i transakcji bezgotówkowych oraz transakcji stałych spłat od zawartych umów o kartę kredytową.

Mając na uwadze przyjęty system obliczania Prowizji, do określenia wysokości należnej Spółce Prowizji niezbędne było zatem ujawnienie przez Bank określonych danych dotyczących korzystania przez klientów Banku z kart kredytowych.

Zgodnie z Umową, po otrzymaniu danych od Banku i uzgodnieniu z Bankiem wartości, na podstawie których określana jest wysokość Prowizji, Spółka wystawiała na rzecz Banku fakturę z tytułu Prowizji należnej za dany okres.

W dniu 24 listopada 2008 r. Bank wypowiedział Umowę z sześciomiesięcznym okresem wypowiedzenia, jednak nie wpłynęło to na realizację umów o karty kredytowe zawartych przed datą rozwiązania Umowy. Zgodnie z Umową, Wnioskodawcy nadal należna jest Prowizja w związku z korzystaniem przez klientów Banku kart kredytowych wydanych za pośrednictwem Spółki.

Po rozwiązaniu Umowy, strony zawarły jednak dodatkowo porozumienie, w którym potwierdziły fakt wypowiedzenia Umowy przez Bank, a także fakt zaprzestania finansowania przez Bank w okresie wypowiedzenia Umowy zakupu towarów i usług kredytem ratalnym oraz przy zastosowaniu umów o kartę kredytową. Jednakże, z uwagi na okres świąteczny, Bank wyraził zgodę na udzielanie przez Spółkę w jego imieniu kredytów ratalnych oraz zawieranie umów o kartę kredytową w grudniu 2008 r. do łącznej wartości 50.000.000 zł. Co ważne, w przedmiotowym porozumieniu strony Umowy zrzekły się, pod warunkiem zapewnienia przez Bank zaangażowania do ww. kwoty, wszelkich wzajemnych roszczeń, istniejących i przyszłych, wynikających z faktu m.in. wypowiedzenia Umowy.

Biorąc pod uwagę brak możliwości dokładnego wyliczenia wysokości Prowizji we własnym zakresie oraz ustalenia okresu za jaki prowizja może być naliczana (brak kontroli przez jaki okres klient posiada kartę i z niej korzysta), a także odmowę przekazania Spółce danych niezbędnych do obliczenia kwoty Prowizji, Spółka na potrzeby wykazania przychodu na gruncie updop oszacowała wysokość należnej jej Prowizji za okres od 1 czerwca 2009 r. do 31 grudnia 2010 r. Na potrzeby szacunkowego wyliczenia przychodu, Spółka oszacowała szereg kluczowych wskaźników (przy uwzględnieniu historycznych trendów w ich zakresie), których wartości wpływają na ostateczną wartość prowizji, tzn.:

procent aktywacji kart wydawanych w zależności od tego ile czasu upłynęło od wydania karty;
procent rezygnacji z wydanych kart;
procent kart aktywnych w ciągu miesiąca;
wartość średniego salda na aktywnych kartach kredytowych.

Oszacowana wysokość Prowizji za ww. okres została ujęta przez Spółkę na fakturze wystawionej w grudniu 2010 r. i wykazana jako przychód w rozliczeniu pdop za 2010 r. oraz jako obrót zwolniony z VAT w rozliczeniu za grudzień 2010 r. Spółka podkreśla, że kwoty te zostały przez Spółkę wykazane z ostrożności, w celu zapobieżenia powstaniu ewentualnej zaległości podatkowej.

Jednocześnie, na potrzeby wystąpienia z powództwem przeciwko Bankowi (z uwagi na niemożność polubownego rozstrzygnięcia sporu), Spółka dokonała oszacowania wysokości Prowizji za okres od 1 czerwca 2009 r. do 28 lutego 2010 r. Obliczenie zostało dokonane w oparciu o średnią wysokość Prowizji z okresu marzec - maj 2009 r., tj. z ostatnich trzech miesięcy, za które dokonywane były przez Bank płatności na rzecz Spółki. W dniu 28 stycznia 2013 r. Sąd Arbitrażowy przy Krajowej Izbie Gospodarczej w Warszawie (Sąd), uznając zasadność roszczenia Spółki, zasądził na rzecz Spółki kwotę z tytułu Prowizji (wraz z odsetkami) za powyżej wskazany okres. Wysokość zasądzonej na rzecz Spółki Prowizji nie została oparta na rzeczywistych danych, gdyż Bank nie przedstawił ani Spółce ani Sądowi danych, które pozwoliłyby na precyzyjne określenie kwoty Prowizji przysługującej Spółce. W konsekwencji, Sąd oszacował wysokość wynagrodzenia należnego Spółce za poszczególne miesiące w okresie czerwiec 2009 r. - luty 2010 r.

Kwota Prowizji zasądzona przez Sąd wyrokiem z dnia 28 stycznia 2013 r. za powyższy okres jest niższa od kwoty oszacowanej przez Spółkę na potrzeby wystąpienia z powództwem (zasądzona kwota stanowi 47,5% kwoty z pozwu). Jako że sposób określenia Prowizji przez Sąd jest różny od metody oszacowania zastosowanej przez Spółkę, kwota wykazana przez Spółkę jako przychód za okres od 1 czerwca 2009 r. do 31 grudnia 2010 r. jest wyższa od kwoty Prowizji należnej Spółce zgodnie z wyrokiem Sądu (nawet biorąc pod uwagę fakt, że wyrok dotyczył okresu od 1 czerwca 2009 r. do 28 lutego 2010 r.).

11.03.2013 r. Bank dokonał zapłaty na rzecz Spółki kwoty Prowizji ustalonej wyrokiem Sądu. Jednocześnie Bank, nie zgadzając się z wyrokiem Sądu, wniósł do Sądu Okręgowego skargę o uchylenie ww. wyroku. W konsekwencji, zasadność roszczenia Spółki wobec Banku oraz wysokość ewentualnej Prowizji należnej Spółce od Banku, w tym także określenie okresów, za które Prowizja jest należna, zostanie rozpatrzona przez Sąd Okręgowy. Bank wniósł także o odroczenie rozpoznania sprawy o stwierdzenie wykonalności zaskarżonego wyroku (nadanie mu klauzuli wykonalności). Zatem kwestia czy świadczenie w postaci Prowizji jest Spółce należne, w jakiej wysokości oraz za jaki okres, nie została potwierdzona wyrokiem opatrzonym tytułem wykonawczym.

Zdaniem Spółki, posiada ona wobec Banku roszczenia z tytułu Prowizji w odniesieniu do kolejnych okresów rozliczeniowych po rozwiązaniu Urnowy. Spółka nie wyklucza wystąpienia na drogę sądową w celu uzyskania Prowizji od Banku za kolejne okresy, jako że Sąd zasadniczo potwierdził zasadność roszczenia Spółki z tytułu Prowizji należnej po rozwiązaniu Umowy.

Jednakże Sąd określił wysokość należnej Spółce Prowizji za poszczególne miesiące w okresie od 1 czerwca 2009 r. do 28 lutego 2010 r. w sposób degresywny, tj. za każdy kolejny okres rozliczeniowy wysokość zasądzonej Prowizji jest niższa, dochodząc do niewielkiej sumy za ostatni miesiąc okresu objętego wyrokiem. Może to sugerować, że zdaniem Sądu za kolejne okresy rozliczeniowe Spółce nie będzie w ogóle przysługiwać Prowizja.

W kwietniu 2013 r. Spółka wystąpiła do Sądu Rejonowego z wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej w zakresie zapłaty przez Bank Prowizji za okres od 1 marca 2010 r. do 28 lutego 2011 r. Trudno jednak przewidzieć, czy Bank udostępni dane niezbędne do określenia właściwej kwoty Prowizji należnej Spółce za kolejne okresy rozliczeniowe, a także - w przypadku braku zawarcia ugody - czy i w jakiej wysokości Sąd uzna za zasadne roszczenia Spółki wobec Banku z tytułu Prowizji za kolejne okresy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

(pytanie oznaczone we wniosku ORD-IN numerem 2) Czy Spółka powinna wykazać Prowizję na potrzeby rozliczenia podatku VAT:
1. w okresie rozliczeniowym, w którym zostanie wystawiona przez Spółkę faktura, nie później niż 7. dnia od otrzymania przez Spółkę od Banku danych niezbędnych do jej wyliczenia, bądź,
2. w okresie rozliczeniowym, w którym zostanie wystawiona przez Spółkę faktura, nie później niż 7. dnia od wydania wyroku Sądu określającego wysokość należnej na rzecz Spółki Prowizji - w razie braku otrzymania od Banku danych niezbędnych do wyliczenia Prowizji?
(pytanie oznaczone we wniosku ORD-IN numerem 3 w części dotyczącej podatku od towarów i usług) Jeśli tut. Organ uzna, że stanowisko przedstawione przez Spółkę w niniejszym wniosku w zakresie pytania 2 jest nieprawidłowe - Spółka prosi o wskazanie w jaki sposób zobowiązana jest określić Prowizję na potrzeby rozliczeń podatku VAT po rozwiązaniu Umowy z Bankiem, zakładając, że Spółka nie otrzyma od Banku danych niezbędnych do wyliczenia wysokości należnej Spółce Prowizji, tj. w jakich okresach i w jakiej wysokości należy rozpoznać przychód w rozliczeniach pdop i obrót w rozliczeniach VAT i przez jaki czas po rozwiązaniu Umowy.
(pytanie oznaczone we wniosku ORD-IN numerem 5) Czy w przypadku uchylenia w przyszłości przez Sąd Okręgowy wyroku, w którym zasądzono na rzecz Spółki kwotę należnej Prowizji, Spółka będzie zobowiązana do skorygowania obrotu zwolnionego z VAT w rozliczeniu VAT za okres, w którym obrót ten został wykazany pierwotnie, zgodnie ze stanowiskiem w zakresie pytania 2 (zgodnie z numeracją wniosku)?
(pytanie oznaczone we wniosku ORD-IN numerem 7) Czy w przypadku przedstawienia przez Bank danych niezbędnych do wyliczenia wartości Prowizji już po wydaniu w tym zakresie przez sąd wyroku (w odniesieniu do danego okresu), Spółka zobowiązana jest do wykazania jako obrót w rozliczeniach VAT Prowizji w wysokości wynikającej z danych otrzymanych od Banku, w okresie rozliczeniowym, w którym zostanie wystawiona przez Spółkę faktura, nie później niż 7. dnia od otrzymania przez Spółkę od Banku danych niezbędnych do wyliczenia Prowizji?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Spółki, powinna ona wykazać Prowizję w rozliczeniach z tytułu podatku VAT w okresie rozliczeniowym, w którym zostanie wystawiona przez Spółkę faktura, nie później niż 7. dnia od otrzymania od Banku danych niezbędnych do jej wyliczenia, bądź w razie braku otrzymania od Banku danych niezbędnych do wyliczenia Prowizji — w okresie rozliczeniowym, w którym zostanie wystawiona przez Spółkę faktura, nie później niż 7. dnia od wydania wyroku Sądu określającego wysokość należnej na rzecz Spółki Prowizji. Dopiero w razie zasądzenia na rzecz Spółki Prowizji (bądź przekazania danych przez Bank) możliwe jest uznanie, czy Prowizja jest w ogóle należna Spółce, tj. że miało miejsce odpłatne świadczenie usług oraz za jaki okres po rozwiązaniu Umowy jest ona Spółce należna.

Nie ulega wątpliwości, że Prowizja należna Spółce stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Usługi te są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz 40 ustawy o VAT.

Obowiązek podatkowy dla potrzeb VAT powinien zostać wykazany zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, w myśl którego, jeśli wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi.

W przedmiotowej sprawie, powstanie obowiązku podatkowego powinno być powiązane z momentem ustalenia wysokości kwoty Prowizji należnej Spółce - bądź na podstawie danych od Banku, bądź wskutek wyroku Sądu. Wówczas można bowiem uznać, że obie strony potwierdzają wykonanie usług w zamian za określone wynagrodzenie - Prowizję. Co więcej, wobec toczącego się w tej sprawie sporu między Wnioskodawcą i Bankiem, do momentu wydania wyroku Sądu, nie jest przesądzone, czy Spółce w ogóle należna jest prowizja. Oznacza to, że wystawiona przez Wnioskodawcę faktura w 2010 r. na szacunkową kwotę Prowizji (zwolnioną z VAT) została niesłusznie wystawiona, ponieważ w tym zakresie nie można uznać, że zostały wykonane usługi, za które Spółce należne jest wynagrodzenie w postaci Prowizji. Nie było bowiem pewności, czy Prowizja jest w ogóle należna Spółce i w jakiej wysokości. Wystawiona w 2010 r. faktura nie dokumentuje konkretnych usług, a zatem powinna zostać skorygowana. Przedmiotowe usługi należy uznać za wykonane dopiero z chwilą wydania przez Sąd wyroku zasądzającego kwotę Prowizji na rzecz Spółki.

Argumentację przemawiającą za stanowiskiem Spółki można wywieść także z orzecznictwa dotyczącego braku obowiązku korygowania wstecznie rozliczeń VAT w sytuacji zwiększenia kwoty obrotu (i podatku VAT) wynikającym z nowych okoliczności, które nie były znane w momencie wykazania obrotu na podstawie faktury pierwotnej (w analizowanej sytuacji, taka faktura pierwotna w ogóle nie powinna wystąpić). Takie stanowisko w odniesieniu do korygowania obrotu zostało zaprezentowane w wielu orzeczeniach sądów administracyjnych, np. w wyrokach: Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 czerwca 2011, sygn. I FSK 853/10 i z 25 lutego 2011 r., sygn. akt I FSK 213/10, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 30 czerwca 2011 r., III SA/Wa 30/11 oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 31 marca 2011 r., sygn. I SA/Ke 172/11.

Zdaniem Wnioskodawcy, niezasadne byłoby określenie momentu wykonania usługi w poszczególnych miesiącach, za które należna jest Prowizja, ponieważ Umowa została rozwiązana, a Spółka nie ma nawet możliwości ustalenia wysokości Prowizji za poszczególne miesiące bez uzyskania danych od Banku, bądź zasądzenia kwoty Prowizji przez Sąd. Nie ma zatem podstaw by twierdzić, że Spółka zobowiązana jest do wykazania kwoty obrotu (zwolnionego z VAT) 7. dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Z pewnością nie ma przy tym również podstaw, aby traktować Prowizję należną za okres po rozwiązaniu Umowy jako zwiększenie wynagrodzenia za wcześniejsze okresy rozliczeniowe.

Mając na uwadze powyższe, Spółka powinna wykazać Prowizję na potrzeby VAT w okresie rozliczeniowym, w którym wystawi fakturę, nie później niż 7. dnia od otrzymania od Banku danych niezbędnych do jej wyliczenia, bądź w razie braku otrzymania od Banku danych niezbędnych do wyliczenia Prowizji — w okresie rozliczeniowym, w którym wystawi fakturę, nie później niż 7. dnia od wydania wyroku Sądu określającego wysokość należnej na rzecz Spółki Prowizji.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest przedstawione powyżej stanowisko w zakresie pytania 1 i 2, iż w sytuacji, jeśli Bank nie udostępni Spółce danych niezbędnych do ustalenia wysokości Prowizji oraz okresu jej przysługiwania, Spółka powinna wykazać przychód z tytułu Prowizji w okresie rozliczeniowym, w którym wysokość Prowizji zostanie zasądzona przez Sąd na rzecz Spółki. Na potrzeby rozliczenia podatku VAT, w razie braku otrzymania od Banku danych niezbędnych do wyliczenia Prowizji, Spółka powinna wykazać Prowizję w okresie rozliczeniowym, w którym wysokość Prowizji, określona przez Sąd, zostanie zasądzona na rzecz Spółki.

Jeśli tut. Organ nie zgodziłby się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, proszę o wskazanie właściwego sposobu postępowania w zakresie wykazania Prowizji w rozliczeniach pdop i VAT w odniesieniu do momentu powstania przychodu w pdop, momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT oraz sposobu ustalenia ich wysokości.

Ad. 3.

Zdaniem Spółki, w przypadku uchylenia w przyszłości przez Sąd Okręgowy wyroku, w którym zasądzono na rzecz Spółki kwotę należnej Prowizji, Spółka będzie zobowiązana do skorygowania obrotu zwolnionego z VAT w rozliczeniu VAT za okres, w którym obrót ten został wykazany pierwotnie, zgodnie ze stanowiskiem w zakresie pytania 2. Należy bowiem uznać, że skoro Prowizja nie jest należna Spółce, zatem nie doszło do wykonania usług i w efekcie nie powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu.

Ad. 4.

W przypadku gdy Wnioskodawca otrzyma od Banku dane niezbędne do wyliczenia wartości Prowizji już po wydaniu w tym zakresie przez sąd wyroku (w odniesieniu do danego okresu), Spółka zobowiązana będzie do przyjęcia na potrzeby rozliczeń VAT jako podstawy opodatkowania usług, z tytułu których należna jest Prowizja, wysokości Prowizji określonej na podstawie danych otrzymanych od Banku. Będzie to bowiem kwota oparta na faktycznych danych skalkulowana zgodnie z Umową. Kwota ta powinna zostać wykazana na potrzeby rozliczenia podatku VAT zgodnie z zasadami wskazanymi przez Wnioskodawcę w stanowisku własnym w zakresie pytania nr 2 — tj. w okresie rozliczeniowym, w którym zostanie wystawiona przez Spółkę faktura, nie później niż 7. dnia od otrzymania przez Spółkę od Banku danych niezbędnych do wyliczenia Prowizji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do przepisu art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Przy czym w myśl art. 19 ust. 4 ustawy jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z przedmiotowego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, iż na mocy Umowy, Spółka jako agent Banku, zawierała w imieniu Banku umowy o kartę kredytową. Zgodnie z Umową, Spółka była uprawniona do otrzymywania Prowizji od zawartych i obsługiwanych za jej pośrednictwem umów o kartę kredytową, na którą składały się:

prowizja od salda zadłużenia kart kredytowych wynikającego z dokonanych przez klientów transakcji gotówkowych i bezgotówkowych co do których opóźnienia w zapłacie nie przekraczają 30 dni;
prowizja obliczana jako udział w składce ubezpieczenia wymaganego od klienta w odniesieniu do transakcji gotówkowych i transakcji bezgotówkowych oraz transakcji stałych spłat od zawartych umów o kartę kredytową.

Mając na uwadze przyjęty system obliczania Prowizji, do określenia wysokości należnej Spółce Prowizji niezbędne było ujawnienie przez Bank określonych danych dotyczących korzystania przez klientów Banku z kart kredytowych. Zgodnie z Umową, po otrzymaniu danych od Banku i uzgodnieniu z Bankiem wartości, na podstawie których określana jest wysokość Prowizji, Spółka wystawiała na rzecz Banku fakturę z tytułu Prowizji należnej za dany okres.

Wnioskodawca uznał, że należy mu się wynagrodzenie z tytułu prowizji po rozwiązaniu Umowy i wystąpił z takim roszczeniem do Banku. Bank odmówił jednak przekazania Spółce danych niezbędnych do obliczenia Prowizji należnej począwszy od 1 czerwca 2009 r. z tytułu kontynuowania umów o karty kredytowe, zawartych w okresie obowiązywania Umowy. Bank nie przekazał również Spółce informacji co do wysokości Prowizji należnej jej za ten okres oraz kolejne okresy. Spółka, z ostrożności, w celu zapobieżenia powstaniu ewentualnej zaległości podatkowej, na potrzeby wykazania przychodu na gruncie updop oszacowała wysokość należnej jej Prowizji za okres od 1 czerwca 2009 r. do 31 grudnia 2010 r., którą ujęła na fakturze wystawionej w grudniu 2010 r. i wykazała jako obrót zwolniony z VAT w rozliczeniu za grudzień 2010 r. Jednocześnie, na potrzeby wystąpienia z powództwem przeciwko Bankowi, Spółka dokonała oszacowania wysokości Prowizji za okres od 1 czerwca 2009 r. do 28 lutego 2010 r. W dniu 28 stycznia 2013 r. Sąd Arbitrażowy przy Krajowej Izbie Gospodarczej w Warszawie, uznając zasadność roszczenia Spółki, zasądził na rzecz Spółki kwotę z tytułu Prowizji (wraz z odsetkami) za powyżej wskazany okres. Wysokość zasądzonej na rzecz Spółki Prowizji nie została oparta na rzeczywistych danych, gdyż Bank nie przedstawił ani Spółce ani Sądowi danych, które pozwoliłyby na precyzyjne określenie kwoty Prowizji przysługującej Spółce. Kwota Prowizji zasądzona przez Sąd wyrokiem z dnia 28 stycznia 2013 r. za powyższy okres jest niższa od kwoty oszacowanej przez Spółkę na potrzeby wystąpienia z powództwem. Bank dokonał zapłaty na rzecz Spółki kwoty Prowizji ustalonej wyrokiem Sądu jednakże wniósł do Sądu Okręgowego skargę o uchylenie ww. wyroku.

Zdaniem Spółki, posiada ona wobec Banku roszczenia z tytułu Prowizji w odniesieniu do kolejnych okresów rozliczeniowych po rozwiązaniu Umowy. Spółka nie wyklucza wystąpienia na drogę sądową w celu uzyskania Prowizji od Banku za kolejne okresy, jako że Sąd zasadniczo potwierdził zasadność roszczenia Spółki z tytułu Prowizji należnej po rozwiązaniu Umowy.

Wątpliwości Spółki dotyczą m.in. kwestii kiedy, na potrzeby rozliczenia podatku VAT, powinna wykazać Prowizję.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Ustawodawca nie zawarł szczególnych unormowań w zakresie powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, dla przedmiotowej usługi. Tym samym w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 19 ust. 1 i 4 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje w dniu wydania towaru lub wykonania usługi, natomiast jeżeli dostawa towarów lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone wystawioną fakturą obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury, ale nie później niż siódmego dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z opisu sprawy wynika, iż do określenia wysokości należnej Spółce Prowizji od zawartych i obsługiwanych za jej pośrednictwem umów o kartę kredytową niezbędne było ujawnienie przez Bank określonych danych dotyczących korzystania przez klientów Banku z kart kredytowych. Zgodnie z Umową, po otrzymaniu danych od Banku i uzgodnieniu z Bankiem wartości, na podstawie których określana jest wysokość Prowizji, Spółka wystawiała na rzecz Banku fakturę z tytułu Prowizji należnej za dany okres. Zatem w przedmiotowym przypadku moment wykonania usługi wynika z zapisów umowy. Bank dostarczając Spółce danych dotyczących korzystania przez klientów Banku z kart kredytowych, na podstawie których określana jest wysokość Prowizji potwierdza wykonanie usługi. Wobec niniejszego należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w przedmiotowej sprawie, powstanie obowiązku podatkowego powinno być powiązane z momentem ustalenia wysokości kwoty Prowizji należnej Spółce - bądź na podstawie danych od Banku, bądź wskutek wyroku Sądu. W konsekwencji należy podzielić stanowisko Spółki, iż Prowizję na potrzeby rozliczenia podatku VAT powinna wykazać w okresie rozliczeniowym, w którym zostanie wystawiona przez Spółkę faktura, nie później niż 7. dnia od otrzymania przez Spółkę od Banku danych niezbędnych do jej wyliczenia, bądź - w razie braku otrzymania od Banku danych niezbędnych do wyliczenia Prowizji - w okresie rozliczeniowym, w którym zostanie wystawiona przez Spółkę faktura, nie później niż 7. dnia od wydania wyroku Sądu określającego wysokość należnej na rzecz Spółki Prowizji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 (we wniosku ORD-IN oznaczonego numerem 2) należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Spółki dotyczą kwestii czy w przypadku uchylenia w przyszłości przez Sąd Okręgowy wyroku, w którym zasądzono na rzecz Spółki kwotę należnej Prowizji, Spółka będzie zobowiązana do skorygowania obrotu zwolnionego z VAT w rozliczeniu VAT za okres, w którym obrót ten został wykazany pierwotnie.

Odnosząc się do niniejszej kwestii wskazać należy, iż na mocy art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 12 ustawy zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi je w innej wysokości.

Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowi (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego.

Uchylenie przez Sąd Okręgowy wyroku, w którym zasądzono na rzecz Spółki kwotę należnej Prowizji - jak wskazała Spółka - będzie oznaczało, iż nie doszło do wykonania usługi i w efekcie nie powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu. Zatem należy podzielić stanowisko Spółki, iż będzie ona zobowiązana do skorygowania obrotu zwolnionego z VAT w rozliczeniu VAT za okres, w którym obrót ten został wykazany pierwotnie.

Przy czym należy wskazać, iż ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zwana dalej Ordynacją podatkową, zawiera ogólne zasady korygowania deklaracji, także dotyczące deklaracji składanych dla potrzeb rozliczenia podatku od towarów i usług, niezależnie od regulacji zawartych w samej ustawie.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Na podstawie art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Przy tym w myśl art. 3 ust. 5 Ordynacji podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Stosownie do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Prawo do złożenia korekty istnieje w związku z tym dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Podatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 3 (we wniosku ORD-IN oznaczonego numerem 5) należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Spółki dotyczą także kwestii wysokości obrotu jaką winna wykazać w przypadku gdy już po wydaniu przez sąd wyroku (w odniesieniu do danego okresu) Bank przedstawi dane niezbędne do wyliczenia wartości Prowizji.

Również w niniejszej kwestii należy podzielić stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku gdy otrzyma od Banku dane niezbędne do wyliczenia wartości Prowizji już po wydaniu w tym zakresie przez sąd wyroku (w odniesieniu do danego okresu), zobowiązany będzie do przyjęcia na potrzeby rozliczeń VAT jako podstawy opodatkowania usług, z tytułu których należna jest Prowizja, wysokości Prowizji określonej na podstawie danych otrzymanych od Banku.

Należy bowiem zauważyć, iż stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika zatem, iż obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, która obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 4 (we wniosku ORD-IN oznaczonego numerem 7) należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie z uwagi na uznanie, że stanowisko Spółki w zakresie pytania numer 1 (oznaczonego we wniosku ORD-IN numerem 2) jest prawidłowe pytanie numer 2 (oznaczone we wniosku ORD-IN numerem 3) w części dotyczącej podatku od towarów i usług stała się bezprzedmiotowa.

Ponadto tut. Organ informuje, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie podatku od towarów i usług, tj. pytań oznaczonych we wniosku ORD-IN numerami 2, 3 (w części dotyczącej podatku od towarów i usług), 5 oraz 7 natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin