Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1055/13/IK
z 20 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismami z 11 grudnia 2013 r. (data wpływu 13 grudnia 2013 r.) oraz 31 stycznia 2014 r. (data wpływu 5 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy dwóch działek gruntu, z których jedna jest zabudowana - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy dwóch działek gruntu, z których jedna jest zabudowana.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 grudnia 2013 r. (data wpływu 13 grudnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 2 grudnia 2013 r. znak: IBPP2/443-1055/13/IK. Ponadto ww. wniosek został uzupełniony pismem z 31 stycznia 2014 r. (data wpływu 5 lutego 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W. spółka jawna sprzedała prawo użytkowania wieczystego gruntu oznaczonego jako działki numery ewidencyjne 1211/58 i 1212/58 o łącznym obszarze 1458 m kw., położone w M. oraz prawo własności budynków posadowionych na tychże działkach, a stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności objętych księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy w M. V Wydział Ksiąg Wieczystych za cenę brutto 1 476 000,00 zł zawierającą podatek VAT według stawki 23%. Spółka jawna E. i Z. W. zakupiła wyżej wymienioną nieruchomość w dniu 31 sierpnia 2005 roku za kwotę brutto 1 525 000,00 zł zawierającą podatek VAT w wysokości 22% plus koszty notarialne w wysokości 21 339,00 zł. Podatek od zakupu nieruchomości został przez Spółkę jawną odliczony.

Spółka do 30 września 2009 roku prowadziła w budynku działalność gastronomiczną a od 01 października 2009 roku oddała budynek restauracji w najem firmie i wystawiała faktury VAT opodatkowane stawką 22% a później 23% do 20 grudnia 2011 roku. W latach 2006 - 2008 Spółka jawna E. i Z. W. ponosiła nakłady na modernizację budynku w wysokości 213 076,14 zł netto. W dniu 21 grudnia 2011 roku nieruchomość została sprzedana przez Spółkę jawną wraz z wynajmem osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą przy zastosowaniu stawki VAT 23%.

Oświadczam, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W uzupełnieniach do wniosku wskazano, że:

Działki będące w użytkowaniu wieczystym i będące przedmiotem dostawy, na których usadowione są budynki, to:

Działka 1211/58 - zabudowana budynkami restauracji oraz portierni /na trwale związanymi z gruntem/, zgodnie z załączoną mapą ewidencyjną.

Działka 1212/58 - nie zabudowana, stanowi tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, zgodnie z załączoną mapą ewidencyjną oraz wypisem z rejestru gruntów. Obydwie działki nie posiadają pokrycia planem miejscowym - w załączeniu oświadczenie Wydziału Architektury i Budownictwa Urzędu Miasta M.

Spółce od zakupu budynku restauracji A. przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynku. Spółka poniosła wydatki na ulepszenie budynku restauracji, które były niższe niż 30% wartości początkowej budynku.

Spółka od momentu zakupu nieruchomości, tj: 31 sierpnia 2005 do 30 września 2009 roku prowadziła w budynku restauracji działalność gastronomiczną. Od 01 października 2009 do 20 grudnia 2011 r. budynek restauracji oraz portierni zostały oddane w najem z wyłączeniem: pomieszczenia biurowego, sali bankietowej oraz dwóch pokoi - Firmie V.T. Z. i czynności te w ramach umowy najmu podlegały opodatkowaniu.

W dniu 21 grudnia 2011 r. użytkowanie wieczyste powyższych działek wraz z usytuowanymi budynkami oraz czynną umową najmu, zostały sprzedane.

W związku z faktem, iż poniesione nakłady na ulepszenie budynku restauracji były mniejsze niż 30% wartości początkowej budynku, wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy określenia momentu pierwszego zasiedlenia, czy nastąpiła:

• w momencie oddania budynków w najem w okresie: 01 października 2009 do 20 grudnia 2011 r.,
• czy w momencie sprzedaży nieruchomości w dniu 21 grudnia 2011 r.

co było właśnie powodem wystąpienia z prośbą o interpretację - prawidłowości zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 23% w sprzedaży opisywanej nieruchomości.

Działka niezabudowana o nr 1212/58 jest działką, dla której nie uchwalono planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z wypisem z rejestru gruntu są to tereny rekreacyjno-wypoczynkowe i na dzień dostawy nie miała przeznaczenia budowlanego, ani też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ponadto wskazano, że przy zakupie portierni Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie portierni. Umowa dzierżawy dotyczyła zarówno budynku portierni wynajmowanego w całości oraz budynku restauracji z wyłączeniem pomieszczenia biurowego, sali bankietowej oraz dwóch pokoi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości przez Spółkę jawną powinna być opodatkowana stawką 23% czy zwolniona od podatku?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca sprzedaż nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem restauracji opodatkował stawką podstawową VAT (23%) ponieważ w momencie sprzedaży był podatnikiem VAT czynnym i wynajmował budynek restauracji krócej niż 2 lata zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o podatku od towarów i usług. Według Wnioskodawcy pierwsze zasiedlenie nastąpiło w momencie sprzedaży nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie interpretacji należy zaznaczyć, że dotyczy ona zaistniałego stanu faktycznego, zatem jest ona oparta o przepisy obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia tj. do dnia 31 grudnia 2011 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – rozumie się rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przedmiotem dostawy będą 2 działki w tym jedna zabudowana budynkami restauracji i portierni (działka nr 1211/58) i jedna działka niezabudowana (nr 1212/58). Działki te są objęte jedną księgą wieczystą.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 58 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.) Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia określi szczegółowy sposób prowadzenia ksiąg wieczystych, wzory ksiąg wieczystych oraz szczegółową treść i sposób dokonywania wpisów w księgach wieczystych.

Jak stanowi § 36 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów (Dz. U. Nr 102, poz. 1122 ze zm.) część nieruchomości może być odłączona tylko wtedy, gdy zostaną przedstawione dokumenty stanowiące podstawę oznaczenia nieruchomości zarówno co do części odłączonej, jak i co do części pozostałej. Nie narusza to ograniczeń podziału nieruchomości określonych w przepisach szczególnych. W razie odłączenia części nieruchomości zakłada się dla tej części osobną księgę wieczystą, chyba że ma ona być połączona z inną nieruchomością, dla której księga jest już prowadzona.

Zatem objęcie jedną księgą wieczystą kilku działek gruntów nie oznacza, że można traktować transakcję sprzedaży tak określonej nieruchomości jako jedną dostawę. Każda działka gruntu wchodząca w skład nieruchomości objętej jedną księgą wieczystą stanowi samodzielnie wyodrębnioną całość, która może być przedmiotem odrębnej dostawy, opodatkowanej właściwą stawką podatkową.

Uwzględniając powyższe, objęta jedną transakcją może być cała nieruchomość, składająca się z kilku działek gruntów, objętych jedną księgą wieczystą, lecz przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT będzie każda z tych działek odrębnie.

W odniesieniu do dostawy działki o nr 1211/58 zabudowanej budynkami restauracji i portierni, przede wszystkim należy wskazać, że obok stawek obniżonych, ustawodawca dla dostawy budynków, budowli lub ich części przewidział zwolnienie od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z treści ww. przepisu wynika, że dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Nadmienić należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Mając na uwadze art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy o VAT kluczowym elementem jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie przedmiotowych budynków.

Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotową nieruchomość zakupił w ramach czynności opodatkowanych 23% stawką podatku VAT w dniu 31 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej budynków. Zatem

skoro wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, na budynek restauracji nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku, zaś na budynek portierni nie były ponoszone wydatki na ulepszenie, to bez znaczenia jest dla sprawy samo oddanie w najem przedmiotowych budynków. Do pierwszego zasiedlenia w myśl art. 2 pkt 14 ustawy o VAT tych obiektów doszło w dniu 31 sierpnia 2005 r. to jest w momencie nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę, bowiem w tym dniu budynki te były przedmiotem czynności opodatkowanej VAT tj. dostawy na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z powyższym sprzedaż budynków portierni i restauracji w dniu 21 grudnia 2011 r. była czynnością dokonaną po pierwszym zasiedleniu, a od pierwszego zasiedlenia do dnia zbycia minął okres nie krótszy niż dwa lata. Zatem zbycie tych budynków korzystało ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowiony został budynek rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, stosownie do którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów.

Jednocześnie wskazać należy, iż na podstawie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, bądź też opodatkowana jest 23% stawką podatku, na takich samych zasadach opodatkowana jest dostawa gruntu, na którym posadowione są budynki budowle lub ich części.

Zatem dostawa działki nr ewidencyjny 1211/58, na której posadowione są budynki restauracji i portierni korzystała ze zwolnienia od podatku.

Jak wynika z wcześniejszych rozważań dostawa ww. budynku restauracji oraz portierni korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, tak więc w świetle art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w powiązaniu § 13 ust. 1 pkt 11, również dostawa gruntu, z którym ww. budynki są trwale związane, podlega zwolnieniu od podatku.

Odnośnie zaś działki niezabudowanej o numerze ewidencyjnym 1212/58, która na dzień dostawy nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego oraz dla tej działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, natomiast zgodnie z wypisem z rejestru gruntów są to tereny rekreacyjno – wypoczynkowe, wskazać należy, że:

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. Jedynie w sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy również zauważyć, że o ile przeznaczenie terenu określa plan zagospodarowania przestrzennego, o tyle ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m. in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Jeżeli dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego lub nie wydano decyzji o warunkach zabudowy wówczas dopiero dla podstawy wymiaru podatku od towarów i usług wiążące są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 17 stycznia 2010 r., sygn. akt I FPS 8/10, w którym rozstrzygnięto, iż w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Odnosząc zatem przedstawione we wniosku zdarzenie należy podkreślić, iż tylko w sytuacji, gdy dla danego gruntu brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego jak również nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy to należy kierować się ewidencją gruntów i budynków. Natomiast w sytuacji wydanej decyzji o warunkach zabudowy to należy kierować się właśnie tą decyzją.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, iż w przedmiotowej sytuacji w związku z brakiem planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o przeznaczeniu nieruchomości stanowi ewidencja gruntów i budynków, zgodnie z którą, przedmiotowa nieruchomość została sklasyfikowane jako teren rekreacyjno-wypoczynkowy i na dzień dostawy nie miała przeznaczenia budowlanego. W związku z powyższym, dostawa ww. nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Reasumując, dostawa działki zabudowanej budynkami restauracji i portierni była dostawą po pierwszym zasiedleniu i korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w powiązaniu z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia. Natomiast dostawa niezabudowanej działki gruntu 1212/58 korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, jak też do prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia faktycznego przebiegu transakcji.

Dodatkowo wskazać należy, że zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.