UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny w dniu ich wystawienia.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 8 stycznia 2014 r. znak: IBPP2/443-975/13/IK, IBPBI/2/423-1350/13/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka W. prowadzi księgi handlowe i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka uzyskuje przychody z tytułu:

• sprzedaży usług pośrednictwa w zakresie sprzedaży samochodów nowych,
• sprzedaży usług pośrednictwa w zakresie zakupu samochodów używanych,
• usług blacharsko-lakierniczych,
• usług serwisowych (naprawy gwarancyjne, przeglądy gwarancyjne, diagnostyka, naprawy samochodów itp),
• sprzedaż samochodów nowych i używanych,
• sprzedaż części.
  
  

W sierpniu 2013 roku u Wnioskodawcy została przeprowadzona kontrola skarbowa w zakresie podatku dochodowego (CIT) oraz podatku od towarów i usług (VAT) za rok 2008. Celem kontroli była weryfikacja kosztów z faktur wystawionych przez Pana A. W., dotyczące remontów w Spółce w roku 2008.

Urząd Skarbowy w N. został poinformowany przez Urząd Skarbowy z N., że w toku kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego wobec Pana A. W. stwierdzono:

„dokumentacja finansowo - księgowa za rok 2008 jak również deklaracje VAT nie zostały przedłożone gdyż pan W.. zaprzestał prowadzenia jakichkolwiek ewidencji księgowych, a faktury wystawione na Spółkę W. zostały uznane jako fikcyjne gdyż (zdaniem Urzędu) nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych:

• faktura z dnia 5 marca 2008 r. na kwotę 15000,00 zł, VAT 22% w kwocie 3 300,00 zł za malowanie hali napraw i magazynów części zamiennych, zapłacona 11 marca 2008 r. gotówką
• faktura z dnia 29 kwietnia 2008 r. na kwotę 12 000,00 zł, VAT 22% w kwocie 2 640,00 zł za wykonanie malowania salonu samochodowego, zapłacona 05 maja 2008 r. przelewem
• faktura z dnia 1 sierpnia 2008 r. na kwotę 10 000,00 zł, VAT 22% w kwocie 2 200,00 zł za wykonanie robót remontowo-budowlanych chodników, zapłacona 14 sierpnia 2008 r. gotówką
• faktura z dnia 11 sierpnia 2008 r. na kwotę 13 000,00 zł, VAT 22% w kwocie 2 860,00 zł za wykonanie robót remontowo-budowlanych placu parkingowego, zapłacona 14 sierpnia 2008 r. gotówką
• faktura nr z dnia 30 września 2008 r. na kwotę 22 000,00 zł, VAT 22% w kwocie 4 840,00 zł za wykonanie remontu pokrycia dachu, zapłacona 08 października 2008 r. gotówką.
  
  

Łączna kwota wg powyższych faktur wyniosła 72 000,00 zł, VAT 15 840,00 zł”.

Od ww. faktur Pan W. nie odprowadził w roku 2008 podatku od wartości dodanej, jak również nie zapłacił podatku dochodowego od tych faktur. Zaznaczyć należy natomiast iż według oceny Spółki podatek VAT został naliczony, świadczy o tym fakt, iż Spółka za wykonane prace zapłaciła zleceniobiorcy kwotę brutto jaka wynikała z wyliczenia zleceniobiorcy, które potwierdza wystawienie faktur VAT.

Spółka ze swojej strony dokonała wszystkich niezbędnych czynności, które umożliwiły zakwalifikowanie zleceniobiorcy jako rzetelnego kontrahenta. Zleceniobiorca widniał w ewidencji działalności gospodarczej oraz był czynnym podatnikiem podatku VAT. Po potwierdzeniu tych danych Spółka podjęła decyzję o współpracy z Panem W.

Obecnie sytuacja u Pana W. zmieniła się na tyle, że dokonał on brakujących księgowań, uzupełnił księgi dla celów podatku dochodowego oraz dokonał korekty i zapłaty podatku dochodowego i podatku od wartości dodanej o wymienione wyżej usługi.

Pan W. dokonał również korekty podatku VAT za rok 2008 (złożył deklaracje w 2011 roku) i uwzględnił ww. faktury w rozliczeniu deklaracji podatku VAT.

Informacje o zapłacie podatków Spółka uzyskała od Pana W.

Po przeprowadzonej kontroli Spółka musiała skorygować podatek VAT jak i CIT wynikający z faktur wystawionych przez Pana W.

Faktury nie potwierdzone u sprzedawcy nie pozbawiają Spółkę prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z nich wynikający.

Z powyższego wynika, że Urząd pobrał podwójnie podatek od Pana W. z faktur sprzedażowych i od Spółki gdyż ten podatek Spółka skorygowała i wpłaciła do Urzędu wraz z należnymi odsetkami.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1.Otrzymane faktury zawierały wszystkie informacje zgodne z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. W sprawie zwrotu podatków niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 212, poz.1337 ze zm.). Zawierały niezbędne informacje do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury oraz co do rodzaju wykonanych usług.

2.Wszystkie usługi udokumentowane przedmiotowymi fakturami zostały wykonane.

3.Zobowiązania za wykonane usługi były w całości zapłacone (tak jak zostało to wyszczególnione we wniosku ORD-IN na stronie nr 3) Faktury gotówką, przelewem.

4.Usługi nabyte miały związek ze sprzedażą opodatkowaną wykonywanej działalności.

5.Wydatki zostały poniesione w celu uzyskania i zachowania źródła przychodów. Spółka dokonała remontu budynku tj.

• malowanie hali napraw i magazynu,
• malowanie salonu samochodowego,
• remont chodników,
• remont placu parkingowego,
• remont pokrycia dachowego.

Budynek jest ściśle powiązany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, gdyż w całym budynku odbywa się sprzedaż, w którym znajdują się biura, salon samochodowy, warsztat jak i wszelkie magazyny.

6.Pan W. w roku 2008 prowadził działalność gospodarczą oraz był czynnym podatnikiem

VAT. W załączeniu ksero oświadczenia Pana W.

7.Działania podjęte przez Wnioskodawcę, jak i kontrahenta nie miały na celu obejścia przepisów prawa, jedynym celem był remont budynku służącego do działalności gospodarczej.

8.W zakresie, którym objęty jest wniosek o wydanie interpretacji, organ kontroli skarbowej po przeprowadzonej kontroli w dniach 7-12.08.2013 r. wskazał w protokole kontroli na skorygowanie podatku VAT jak i CIT wynikającego z faktur wystawionych przez Pana W. pomimo, że Pan W. (po przeprowadzonej kontroli jego firmy) w roku 2011 dokonał brakujących księgowań, uzupełnił księgi do celów podatku dochodowego oraz dokonał korekty podatku dochodowego o wyżej wymienione usługi, a podczas kontroli Urzędu Skarbowego zakresu wykonywanych prac przez Pana W. nie stwierdzono żadnych zastrzeżeń.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo wobec powstania nowych okoliczności (sporządzenia korekt i zapłaty podatku dochodowego i podatku od towarów i usług przez Pana A. W.), do odliczenia podatku VAT za ww. faktury?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wobec powstania nowych okoliczności, w których Pan W. uzupełnił braki w swojej ewidencji może dokonać odliczenia podatku VAT od robót budowlanych za które zapłaciła, otrzymała od kontrahenta faktury potwierdzające wykonanie robót, podatek VAT został przez Pana W. zapłacony. Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług odliczenie od podatku przysługuje gdy:

1.W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

2.Kwotę podatku naliczonego stanowi:

1.suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;

2.w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;

3.zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;

4.kwota podatku należnego z tytułu:

1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,
4. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;

5.kwota podatku należnego z tytułu importu towarów - w przypadkach, o których mowa w art. 33a;

6.różnica podatku, o której mowa w art. 29 ust. 18 i art. 37.

Spółka spełnia przesłanki wskazane w art. 86.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie interpretacji należy zaznaczyć, że dotyczy ona zaistniałego stanu faktycznego, zatem jest ona oparta o przepisy obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia tj. do dnia 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług udokumentowane fakturami VAT będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl uregulowań art. 88 ust. 3a ww. ustawy (w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2008 r.), nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1.sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;

2.transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

3.wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;

4.wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;

5.faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

6.zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wskazując, w przywołanym powyżej art. 106 ust. 1 cyt. ustawy, podmioty obowiązane do wystawiania faktur VAT, ustawodawca posłużył się określeniem „podatnicy, o których mowa w art. 15”.

Stosownie do cyt. wyżej art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle powyżej wskazanego art. 15 ust. 1, status danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług jest niezależny od dokonania rejestracji dla potrzeb tego podatku. Należy podkreślić, iż mocą art. 96 ust. 1 ww. ustawy, na podmioty, o których mowa w art. 15, nałożony został obowiązek złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego, przed dniem dokonania pierwszej czynności określonej w art. 5. Z obowiązku tego zostały wyłączone jedynie podmioty zwolnione od podatku, które mogą przedmiotowe zgłoszenie złożyć, ale nie mają takiego obowiązku. Jednocześnie w art. 96 ust. 4 ww. ustawy, został dokonany wyraźny podział podatników podatku od towarów i usług na „podatników VAT czynnych” oraz „podatników VAT zwolnionych”, co znajduje odzwierciedlenie w odmiennym kształtowaniu praw i obowiązków tych dwóch grup podatników.

W myśl art. 108 ustawy w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Tym samym w celu skutecznej realizacji prawa, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, podatnik wywodzący takie prawo winien to prawo mieć udokumentowane fakturami VAT spełniającymi wymogi formalne określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 95, poz. 798 ze zm.).

Należy również zwrócić uwagę, że do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Z zasady neutralności podatku VAT wynikającej z art. 2 Pierwszej Dyrektywy Rady z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych (…) oraz z konstrukcji Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (…) należy wynosić, iż brak formalnej rejestracji sprzedawcy (dokumentującego fakturami dokonywane czynności opodatkowane, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT), jako podatnika VAT czynnego nie uniemożliwia nabywcy skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy bezspornie związane z prowadzeniem działalności.

Należy także zauważyć, że powołane wyżej Dyrektywy Pierwsza i Szósta zostały uchylone Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L 347, s. 1, ze zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. W nowej Dyrektywie 2006/112/WE powtórzono zasadę neutralności podatku VAT, o której mowa powyżej. Prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1) kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego - co wprost wynika z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy - jest zazwyczaj otrzymanie faktury lub dokumentu celnego, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

W świetle powyższego, prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W sierpniu 2013 roku u Wnioskodawcy została przeprowadzona kontrola skarbowa w zakresie podatku dochodowego oraz podatku od towarów i usług za rok 2008. Celem kontroli była weryfikacja kosztów z faktur wystawionych przez pana A. W., dotyczące remontów w Spółce Wnioskodawcy. W toku kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego wobec pana A. W. stwierdzono:„dokumentacja finansowo - księgowa za rok 2008 jak również deklaracje VAT nie zostały przedłożone gdyż pan W. zaprzestał prowadzenia jakichkolwiek ewidencji księgowych, a faktury wystawione na Spółkę Wnioskodawcy zostały uznane jako fikcyjne gdyż (zdaniem Urzędu) nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych:

• faktura nr ... z dnia 5 marca 2008 r. na kwotę 15000,00 zł, VAT 22% w kwocie 3 300,00 zł za malowanie hali napraw i magazynów części zamiennych, zapłacona 11 marca 2008 r. gotówką
• faktura nr .... z dnia 29 kwietnia 2008 r. na kwotę 12 000,00 zł, VAT 22% w kwocie 2 640,00 zł za wykonanie malowania salonu samochodowego, zapłacona 05 maja 2008 r. przelewem
• faktura ... z dnia 1 sierpnia 2008 r. na kwotę 10 000,00 zł, VAT 22% w kwocie 2 200,00 zł za wykonanie robót remontowo-budowlanych chodników, zapłacona 14 sierpnia 2008 r. gotówką
• faktura ... z dnia 11 sierpnia 2008 r. na kwotę 13 000,00 zł, VAT 22% w kwocie 2 860,00 zł za wykonanie robót remontowo-budowlanych placu parkingowego, zapłacona 14 sierpnia 2008 r. gotówką
• faktura nr ... z dnia 30 września 2008 r. na kwotę 22 000,00 zł, VAT 22% w kwocie 4 840,00 zł za wykonanie remontu pokrycia dachu, zapłacona 08 października 2008 r. gotówką.
  
  

Od ww. faktur pan W. nie odprowadził w roku 2008 podatku od wartości dodanej, jak również nie zapłacił podatku dochodowego od tych faktur. Spółka ze swojej strony dokonała wszystkich niezbędnych czynności, które umożliwiły zakwalifikowanie zleceniobiorcy jako rzetelnego kontrahenta. Zleceniobiorca widniał w ewidencji działalności gospodarczej oraz był czynnym podatnikiem podatku VAT. Po potwierdzeniu tych danych Spółka podjęła decyzję o współpracy z Panem W.. Otrzymane faktury zawierały wszystkie informacje wymagane przepisami rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur. Zawierały niezbędne informacje do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury oraz co do rodzaju wykonanych usług. Wszystkie usługi udokumentowane przedmiotowymi fakturami zostały wykonane. Zobowiązania za wykonane usługi były w całości zapłacone. Usługi nabyte miały związek ze sprzedażą opodatkowaną wykonywanej działalności. Pan W. w roku 2008 prowadził działalność gospodarczą oraz był czynnym podatnikiem VAT. Działania podjęte przez Wnioskodawcę, jak i kontrahenta nie miały na celu obejścia przepisów prawa, jedynym celem był remont budynku służącego do działalności gospodarczej.

Obecnie sytuacja u pana W. zmieniła się na tyle, że dokonał on brakujących księgowań, uzupełnił księgi dla celów podatku dochodowego oraz dokonał korekty i zapłaty podatku dochodowego i podatku od wartości dodanej o wymienione wyżej usługi.

Pan W. dokonał również korekty podatku VAT za rok 2008 (złożył deklaracje w 2011 roku) i uwzględnił ww. faktury w rozliczeniu deklaracji podatku VAT. Informacje o zapłacie podatków Spółka uzyskała od pana W.

Po przeprowadzonej kontroli Spółka musiała skorygować podatek VAT jak i CIT wynikający z faktur wystawionych przez pana W.

Faktury nie potwierdzone u sprzedawcy nie pozbawiają Spółkę prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z nich wynikający.

Z powyższego wynika, że Urząd pobrał podwójnie podatek od pana W. z faktur sprzedażowych i od Spółki gdyż ten podatek Spółka skorygowała i wpłaciła do Urzędu wraz z należnymi odsetkami.

W przedmiotowej sprawie zasadnym jest przywołanie orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-255/02 z 21 lutego 2006 r., gdzie Trybunał stwierdził, że Szósta dyrektywa 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmieniona dyrektywą 95/7, powinna być interpretowana w ten sposób, że sprzeciwia się ona prawu podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej, jeżeli transakcje, z których wynika to prawo, stanowią nadużycie. Dla stwierdzenia istnienia nadużycia wymagane jest po pierwsze, aby dane transakcje, pomimo iż spełniają formalne przesłanki przewidziane w odpowiednich przepisach szóstej dyrektywy i ustawodawstwa krajowego transponującego tę dyrektywę, skutkowały uzyskaniem korzyści podatkowej, której przyznanie byłoby sprzeczne z celem tych przepisów. Po drugie, z ogółu obiektywnych okoliczności powinno również wynikać, iż zasadniczym celem tych transakcji jest uzyskanie korzyści podatkowej.

Jeżeli stwierdzono istnienie nadużycia, to przeprowadzone transakcje powinny zostać przedefiniowane w taki sposób, aby odtworzyć sytuację, która istniałaby, gdyby nie dokonano transakcji stanowiących nadużycie.

W niniejszej sprawie należy również przytoczyć wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-439/04 z 6 lipca 2006 r., z którego wynika, że w przypadku gdy dostawa jest realizowana na rzecz podatnika, który nie wiedział i nie mógł wiedzieć o tym, że dana transakcja była wykorzystana do celów oszustwa, które zostało popełnione przez sprzedawcę, art. 17 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmienionej przez dyrektywę 95/7, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego, zgodnie z którym stwierdzenie nieważności umowy sprzedaży na mocy przepisu prawa cywilnego, który powoduje bezwzględną nieważność umowy jako sprzecznej z zasadami porządku publicznego z powodu sprzecznej z prawem kauzy po stronie sprzedawcy, powodował utratę prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego przez tego podatnika. W tym przypadku bez znaczenia jest to, czy nieważność ta wynika z popełnienia oszustwa w podatku od wartości dodanej, czy też powstała ona na skutek innych oszustw.

Natomiast gdy na podstawie obiektywnych okoliczności zostanie ustalone, że dostawa została zrealizowana na rzecz podatnika, który wiedział lub powinien był wiedzieć, że nabywając towar, uczestniczył w transakcji wykorzystanej do popełnienia oszustwa w podatku od wartości dodanej, stwierdzenie niemożności skorzystania z prawa do odliczenia należy do sądu krajowego.

Przenosząc powyższe na grunt sprawy będącej przedmiotem wniosku o interpretację należy stwierdzić, że jeśli:

• faktury otrzymane przez Wnioskodawcę, jako podatnika VAT, dokumentują czynności faktycznie dokonane,
• czynności udokumentowane takimi fakturami są opodatkowane podatkiem VAT (tj. nie są to czynności zwolnione od podatku lub niepodlegające opodatkowaniu),
• faktury zawierają wszystkie dane wymagane § 5 rozporządzenia, w szczególności dane niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury oraz rodzaju wykonanych usług,
• nie wystąpiły okoliczności, w związku z którymi Wnioskodawca mógł podejrzewać, że transakcje stanowią nadużycia podatkowe w celu uzyskania korzyści majątkowej,
• działania podejmowane przez Wnioskodawcę nie miały na celu obejścia przepisów prawa,
• Wnioskodawca nie wiedział i nie mógł wiedzieć o tym, że dana transakcja miała na celu obejście przepisów prawa,
• Wnioskodawca będzie nabyte towary czy usługi wykorzystywał do czynności opodatkowanych,

to sam brak zaprzestania prowadzenia ksiąg, czy płacenia podatku przez kontrahenta nie stanowi przeszkody dla realizacji prawa do odliczenia podatku VAT zapłaconego z tytułu nabycia usług od tego kontrahenta. Z powyższego wynika zatem, że bez znaczenia w niniejszej sprawie jest fakt, że kontrahent po dokonanej kontroli uiścił zaległy podatek

Tym samym, co do zasady, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur opisanych we wniosku w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jednakże dokonując odliczenia Wnioskodawca winien mieć na uwadze przepisy dotyczące okresu przedawnienia.

Tym samy stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, jak też do prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia faktycznego przebiegu transakcji.

Dodatkowo wskazać należy, że zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.