Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-659/13-6/MG
z 23 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 10.09.2013 r. (data wpływu 12.09.2013 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 26.11.2013 r. (data nadania 27.11.2013 r., data wpływu 02.12.2013 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 15.11.2013 r. Nr IPPB2/415-659/13-2/MG (data nadania 18.11.2013 r., data doręczenia 20.11.2013 r.) oraz w uzupełnieniu z dnia 18.12.2013 r. (data nadania 19.12.2013 r., data wpływu 20.12.2013 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 10.12.2013 r. Nr IPPB2/415-659/13 -4/MG (data nadania 10.12.2013 r., data doręczenia12.12.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze zwrotem przez bank całości wypłaconych przez osoby trzecie środków, na mocy zawartego porozumienia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.09.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze zwrotem przez bank całości wypłaconych przez osoby trzecie środków, na mocy zawartego porozumienia.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym pismem z dnia 10.12.2013 r. Nr IPPB2/415-659/13-4/MG (data nadania 10.12.2013 r., data doręczenia 12.12.2013 r.), na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• dostarczenie pełnomocnictwa (oryginał lub urzędowo poświadczona kopia za zgodność z oryginałem), z którego wynika prawo osoby podpisującej wniosek do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.
  
  
  

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 18.12.2013 r. (data wpływu 20.12.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Klientem X Banku (dalej jako: Klient lub Wnioskodawca) posiadającym rachunek bankowy, na którym gromadził środki pieniężne. W wyniku działań mających znamiona przestępstwa osoby trzecie (dalej jako: Osoby Trzecie) weszły w sposób nieuprawniony w posiadanie danych osobowych Wnioskodawcy i za pomocą internetowego serwisu transakcyjnego Banku dokonały przelewów środków z rachunku Wnioskodawcy. Środki pozyskane w wyniku ww. nieuprawnionych działań zostały następnie wypłacone przez te osoby. W niniejszej sprawie Prokuratura Rejonowa prowadzi postępowanie wyjaśniające przeciwko beneficjentowi dokonanych przelewów na podstawie art. 106a ust. 3 Prawa bankowego.

Ze względu na zaistniałe zdarzenie oraz ze względu na szczególne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i prestiżowy charakter współpracy z klientami X Bank, który prowadzi rachunek Wnioskodawcy, zdecydował się przed wynikami postępowania wyjaśniającego Prokuratury na zawarcie z Wnioskodawcą porozumienia i zwrotu całości środków wypłaconych przez Osoby Trzecie z rachunku Wnioskodawcy. Bank zdecydował się na zwrot dla Wnioskodawcy środków, ze względu na fakt, że w wyniku postępowania wyjaśniającego Prokuratury badane są potencjalne uchybienia Banku lub osób działających w jego imieniu w zakresie bezpieczeństwa danych Wnioskodawcy oraz dostępu do nich oraz rachunku Wnioskodawcy. Z informacji otrzymanych od Banku wynika, że opisana sytuacja oszustwa nie była wcześniej notowana w Banku oraz polskiej bankowości internetowej. Ponadto, na mocy porozumienia, jeżeli zostaną ujawnione okoliczności świadczące o wiedzy i woli Wnioskodawcy dotyczące nieuprawnionej wypłaty środków, wtedy Wnioskodawca zobowiązany będzie do ich zwrotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zwrócone Wnioskodawcy przez Bank na mocy porozumienia środki, które zostały podjęte przez Osoby Trzecie wskutek działań mających znamiona przestępstwa, co do którego zostało wszczęte postępowanie wyjaśniające Prokuratury stanowią dla Wnioskodawcy przychód?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrócone Wnioskodawcy przez Bank na mocy porozumienia środki, które zostały podjęte przez Osoby Trzecie wskutek działań mających znamiona przestępstwa, co do którego zostało wszczęte postępowanie wyjaśniające Prokuratury nie stanowią u Wnioskodawcy przychodu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updof, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c updof oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w świetle art. 11 ust. 1 updof, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 updof w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 updof, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ponadto, na podstawie art. 20 ust. 1 updof, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 updof, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 updof, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 updof oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) updof wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów lub odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem, na gruncie updof jest wyłącznie przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa danej osoby fizycznej. Przychód podatkowy kreować bowiem mogą tylko te zdarzenia, których rezultatem jest powstanie przysporzenia majątkowego podatnika.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zwrot środków dokonany na mocy porozumienia miał na celu naprawienie szkody, którą Wnioskodawca poniósł na skutek działań przestępczych Osób Trzecich. Działania Banku polegały wyłącznie na odtworzeniu stanu na rachunku Wnioskodawcy przed wyrządzeniem szkody - gdy Wnioskodawca mógł swobodnie dysponować zgromadzonymi przez siebie i przekazanymi na przechowanie przez Bank środkami pieniężnymi. W wyniku działań Banku Wnioskodawca nie uzyskał więc żadnego realnego przysporzenia majątkowego.

Bank dokonał zwrotu Wnioskodawcy środków na podstawie porozumienia, które w ocenie Wnioskodawcy stanowi odszkodowanie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) updof. Na mocy zawartego z Wnioskodawcą porozumienia Bank zobowiązał się do zwrotu Wnioskodawcy środków w trybie ręcznego uznania wstecznego, z datą wytransferowania na skutek nieuprawnionych działań Osób Trzecich, co potwierdza, że Wnioskodawca nie uzyskał na skutek zawartej ugody żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie Bank na jej podstawie doprowadził do przywrócenia stanu na rachunku Wnioskodawcy przed dokonaniem oszustwa. Wnioskodawca stoi bowiem na stanowisku, że normie określonej w art. 21 ust. 1 pkt 3 updof (zwolnienie z opodatkowania odszkodowań) podlegają tylko te odszkodowania, które mogą, w tym przypadku dla klientów, stanowić przychód rozumiany jako przysporzenie majątkowe (korzyść finansową, pieniężną), a nie powinny mu podlegać zwroty środków (odszkodowania), których kwota nie przewyższa kwoty utraconego majątku, a klient w wyniku ich otrzymania nie uzyskuje żadnego przysporzenia majątkowego.

W świetle powyższego Wnioskodawca stwierdza, że art. 21 ust. 1 pkt 3 updof może mieć zastosowanie tylko do tej wartości odszkodowania, która stanowi rzeczywisty przychód podatnika (lucrum cessans), a nie stanowi odzwierciedlenia tego, co klient faktycznie utracił w wyniku działań naprawiającego szkodę (damnum emergens).

Bank zdecydował się na zwrot dla Wnioskodawcy środków w celu naprawienia szkody ze względu na badane w postępowaniu wyjaśniającym Prokuratury możliwe przyczynienie się do wystąpienia sytuacji oszustwa. Jednocześnie o nieostatecznym charakterze zwrotu środków (a tym samym braku ostatecznego realnego przysporzenia majątkowego) u Wnioskodawcy świadczy fakt, że w przypadku ujawnienia okoliczności, które świadczą o przyczynieniu się przez Wnioskodawcę do opisanych działań przestępczych Osób Trzecich Wnioskodawca zobowiązany jest do zwrotu Bankowi otrzymanych środków pieniężnych.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wypłacony zwrot środków nie może być w ogóle uznany za przychód, zaś wielkość przysporzenia nie może być precyzyjnie ustalona. Zgodnie z tym co napisano powyżej, gdy zwrot środków dokonany na mocy porozumienia ma na celu wyłącznie naprawienie szkody, którą Wnioskodawca poniósł na skutek działań przestępczych Osób Trzecich i polega wyłącznie na odtworzeniu stanu przed wyrządzeniem Wnioskodawcy szkody nie można stwierdzić, że po stronie Wnioskodawcy powstało jakiekolwiek przysporzenie majątkowe (przychód).

Biorąc pod uwagę powyższe, art. 21 ust. 1 pkt 3 updof powinien uwzględniać analizę przepisów odnoszących się do kwestii jakiego rodzaju przysporzenia (realne przysporzenia majątkowe) stanowią przychód podatkowy u podatnika, bez której to analizy wykładnia gramatyczna art. 21 ust. 1 pkt 3 updof prowadzi do nieuzasadnionego rozszerzenia sytuacji, w której dochodziłoby do opodatkowania wartości nie stanowiących dla podatnika realnego przychodu, lecz będących wyrazem odtworzenia utraconego przez niego majątku.

Ponadto Wnioskodawca podkreślił, że w przypadku uznania zwrotu środków utraconych na mocy działań przestępczych za przychód Wnioskodawca zmuszony byłby do opodatkowania tego zwrotu w zeznaniu rocznym. Nie można uznać za racjonalne uznanie za przychód Wnioskodawcy jako Klienta poszkodowanego na skutek popełnienia przestępstwa zwrotu środków, które nie stanowią dla Wnioskodawcy realnego przysporzenia majątkowego, lecz jedynie odtwarzają stan na rachunku przed wyrządzeniem szkody. Uznanie przez Bank kwoty zwrotu za przychód zmusiłoby Wnioskodawcę do uwzględnienia tej wartości w zeznaniu podatkowym.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, uzasadnione jest uznanie, że zwrócone Wnioskodawcy przez Bank na mocy porozumienia środki, które zostały podjęte przez Osoby Trzecie wskutek działań mających znamiona przestępstwa, w stosunku do którego zostało wszczęte postępowanie wyjaśniające Prokuratury, nie stanowią dla Wnioskodawcy przychodu.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym pismem z dnia 15.11.2013 r. Nr IPPB2/415-659/13-2/MG (data nadania 18.11.2013 r., data doręczenia 20.11.2013 r.), na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• jednoznaczne określenie stanowiska Wnioskodawcy odnośnie sformułowanego pytania, ponieważ stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest wewnętrznie niespójne.
  W stanowisku wskazano:
  „Moim zdaniem, zwrócone mi przez Bank na mocy porozumienia środki, które zostały podjęte przez Osoby Trzecie wskutek działań mających znamiona przestępstwa, co do którego zostało wszczęte postępowanie wyjaśniające Prokuratury nie stanowią u mnie przychodu”. „(…) Bank dokonał zwrotu mi środków na podstawie porozumienia, które w mojej ocenie stanowi odszkodowanie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g updof”.
  
  Tym samym organ podatkowy prosi o wskazanie, czy w ocenie Wnioskodawcy z tytułu zwrotu przez Bank środków na mocy zawartego porozumienia Wnioskodawca nie osiągnął przychodu, czy też w ocenie Wnioskodawcy osiągnął przychód, który korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 26.11.2013 r. (data nadania 27.11.2013 r., data wpływu 02.12.2013 r.), w którym wyjaśnił, że zgodnie z wyjaśnieniami podanymi w ww. wniosku o interpretację zdaniem Wnioskodawcy jako Klient Banku z tytułu dokonanego zwrotu przez Bank środków na mocy zawartego porozumienia Wnioskodawca nie osiągnął przychodu, a tylko taka kategoria może zdaniem Wnioskodawcy skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) updof.

Jak wskazano we wniosku przychodem na gruncie updof jest wyłącznie przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa danej osoby fizycznej. Przychód podatkowy kreować bowiem mogą tylko te zdarzenia, których rezultatem jest powstanie przysporzenia majątkowego podatnika.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zwrot środków dokonany Wnioskodawcy na mocy porozumienia miał na celu naprawienie szkody, którą Wnioskodawca poniósł na skutek działań przestępczych Osób Trzecich. Działania Banku polegały wyłącznie na odtworzeniu stanu na rachunku Wnioskodawcy przed wyrządzeniem Wnioskodawcy szkody - gdy Wnioskodawca mógł swobodnie dysponować zgromadzonymi przez siebie środkami pieniężnymi przekazanymi na przechowanie Banku. W wyniku działań Banku jako Klient Wnioskodawca nie uzyskał więc żadnego realnego przysporzenia majątkowego.

Na mocy zawartego z Wnioskodawcą porozumienia Bank zobowiązał się do zwrotu Wnioskodawcy środków w trybie ręcznego uznania wstecznego, z datą wytransferowania na skutek nieuprawnionych działań Osób Trzecich, co potwierdza, że jako Klient Wnioskodawca nie uzyskał na skutek zawartej ugody żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie Bank na jego podstawie doprowadził do przywrócenia stanu na rachunku Wnioskodawcy przed dokonaniem oszustwa. Zdaniem Wnioskodawcy z kategorią przychodu mamy bowiem jedynie do czynienia w sytuacji, gdy zmiana sytuacji majątkowej podatnika wynika ze zmiany stanu aktywów lub zobowiązań, zaś w przypadku Wnioskodawcy dochodzi jedynie do otworzenia przez Bank stanu przed wystąpieniem sytuacji oszustwa, a więc z żadną przesłanką, która dotyczy wystąpienia kategorii przychodowej.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że normie określonej w art. 21 ust. 1 pkt 3 updof (zwolnienie z opodatkowania odszkodowań lub zadośćuczynień jeżeli ich wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw z wyjątkiem: odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe) podlegają tylko te odszkodowania, które mogą, w tym przypadku dla Wnioskodawcy jako Klienta Banku, stanowić przychód rozumiany jako przysporzenie majątkowe (korzyść finansową, pieniężną), a nie powinny mu podlegać zwroty środków (odszkodowania), których kwota nie przewyższa kwoty utraconego majątku, a Klient w wyniku ich otrzymania nie uzyskuje żadnego przysporzenia majątkowego.

W świetle powyższego Wnioskodawca stwierdza, że art. 21 ust. 1 pkt 3 updof może mieć zastosowanie tylko do tej wartości odszkodowania, która stanowi rzeczywisty przychód podatnika (lucrum cessans), a nie stanowi odzwierciedlenia tego, co Wnioskodawca jako Klient Banku faktycznie utracił w wyniku działań naprawiającego szkodę (damnum emergens).

Bank zdecydował się na zwrot dla Wnioskodawcy jako Klienta środków w celu naprawienia szkody ze względu na badane w postępowaniu wyjaśniającym Prokuratury możliwe przyczynienie się do wystąpienia sytuacji oszustwa. Jednocześnie o nieostatecznym charakterze zwrotu środków (a tym samym braku ostatecznego realnego przysporzenia majątkowego) u Wnioskodawcy jako Klienta Banku świadczy fakt, że w przypadku ujawnienia okoliczności, które świadczą o przyczynieniu się przez Wnioskodawcę jako Klienta do opisanych działań przestępczych Osób Trzecich zobowiązany jest do zwrotu Bankowi otrzymanych środków pieniężnych.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wypłacony zwrot środków nie może być w ogóle uznany za przychód, zaś wielkość przysporzenia nie może być precyzyjnie ustalona. Zgodnie z tym co napisano powyżej, gdy zwrot środków dokonany na mocy porozumienia ma na celu wyłącznie naprawienie szkody, którą Wnioskodawca jako Klient Banku poniósł na skutek działań przestępczych Osób Trzecich i który polegał wyłącznie na odtworzeniu stanu przed wyrządzeniem Wnioskodawcy szkody, nie można stwierdzić, że po stronie Wnioskodawcy jako Klienta powstało jakiekolwiek przysporzenie majątkowe (przychód).

Biorąc pod uwagę powyższe, art. 21 ust. 1 pkt 3 updof nie może zdaniem Wnioskodawcy stanowić podstawy zwolnienia ze względu na konieczność uwzględnienia analizy przepisów odnoszących się do kwestii jakiego rodzaju przysporzenia (realne przysporzenia majątkowe) stanowią przychód podatkowy u podatnika, bez której to analizy wykładnia gramatyczna art. 21 ust. 1 pkt 3 updof prowadzi do nieuzasadnionego rozszerzenia sytuacji, w której dochodziłoby do opodatkowania wartości nie stanowiących dla podatnika realnego przychodu, lecz będących wyrazem odtworzenia utraconego przez niego majątku.

Ponadto należy podkreślić znaczenie sytuacji Wnioskodawcy jako Klienta Banku, gdzie w przypadku uznania zwrotu środków utraconych na mocy działań przestępczych za przychód Wnioskodawca zmuszony byłby do opodatkowania tego zwrotu w zeznaniu rocznym.

Nie można uznać za racjonalne uznanie za przychód dla Wnioskodawcy jako Klienta Banku poszkodowanej na skutek popełnienia przestępstwa, zwrotu środków, które nie stanowią dla Wnioskodawcy jako Klienta realnego przysporzenia majątkowego, lecz jedynie odtwarzają stan jego rachunku przed wyrządzeniem szkody. Uznanie przez Bank kwoty zwrotu za przychód zmusiłoby Wnioskodawcę do uwzględnienia tej wartości w zeznaniu podatkowym.

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy z tytułu zwrotu przez Bank środków na mocy zawartego porozumienia Wnioskodawca nie osiągnął przychodu, a w ocenie Wnioskodawcy tylko taka kategoria korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca będący klientem X banku posiada rachunek bankowy, na którym gromadził środki pieniężne. W wyniku działań mających znamiona przestępstwa osoby trzecie weszły w sposób nieuprawniony w posiadanie danych osobowych Wnioskodawcy i za pomocą internetowego serwisu transakcyjnego banku dokonały przelewów środków z rachunku Wnioskodawcy. Środki pozyskane w wyniku ww. nieuprawnionych działań zostały wypłacone przez te osoby. Prokuratura Rejonowa prowadzi w sprawie postępowanie wyjaśniające przeciwko beneficjentowi dokonanych przelewów. Ze względu na zaistniałe zdarzenie oraz ze względu na szczególne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i prestiżowy charakter współpracy z klientami, bank zdecydował się przed wynikami postępowania wyjaśniającego Prokuratury na zawarcie z Wnioskodawcą porozumienia i zwrot Wnioskodawcy całości środków wypłaconych przez osoby trzecie. Na mocy zawartego przez strony porozumienia, jeżeli zostaną ujawnione okoliczności świadczące o wiedzy i woli Wnioskodawcy dotyczące nieuprawnionej wypłaty środków, wtedy Wnioskodawca zobowiązany będzie do ich zwrotu.

W świetle powyższego, w ocenie organu podatkowego należy zgodzić się z prezentowanym stanowiskiem Wnioskodawcy, że zwrot środków dokonany Wnioskodawcy na mocy zawartego z bankiem porozumienia miał na celu naprawienie szkody, którą Wnioskodawca poniósł na skutek działań przestępczych osób trzecich, natomiast działania Banku polegały wyłącznie na odtworzeniu stanu na rachunku Wnioskodawcy przed wyrządzeniem szkody, w konsekwencji czego Wnioskodawca nie uzyskał żadnego realnego przysporzenia majątkowego.

Zatem zwrócone Wnioskodawcy przez Bank na mocy porozumienia środki, które zostały podjęte przez osoby trzecie wskutek działań mających znamiona przestępstwa, co do którego zostało wszczęte postępowanie wyjaśniające Prokuratury nie stanowią dla Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.