2014.02.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-641/13/PK
z 28 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 9 grudnia 2013 r. (data wpływu) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia importu usług z tytułu nabycia licencji – jest:

nieprawidłowe - w zakresie wypełnienia deklaracji podatkowych
prawidłowe - w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia importu usług z tytułu nabycia licencji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) powstał w 2006 roku. Od 18 października 2006 100 % udziałów nabyła czeska spółka B.-E. Podstawowym przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa sprzętu oświetleniowego (wg KRS produkcja sprzętu oświetleniowego i elektronicznego sprzętu oświetleniowego). Spółka jest wyłącznym dystrybutorem produktów grupy B. w Polsce. B.-E. jest spółką córką B. S.p.A. z siedzibą w M. Włochy. Została zakupiona przez B. S.p.A w 1999 roku. Spółka ma znaczącą pozycję na rynku opraw oświetlenia awaryjnego i technicznego w Czechach i w Europie Środkowej i Wschodniej. B. S.p.A. jest jednostką dominującą grupy B.. Zajmuje się produkcją oświetlenia awaryjnego i technicznego. Posiada 8 fabryk z czego 4 we Włoszech, 1 w Czechach, 1 w Niemczech, 1 w Chinach i 1 w Kanadzie. Zważywszy na to, że B. S.p.A. z siedzibą w M. Włochy jest właścicielem jedynych i w pełni zarejestrowanych znaków handlowych, patentów na wynalazki przemysłowe oraz modeli dekoracyjnych określonych odpowiednio w załącznikach A), B) i C), przyznanych na podstawie złożonych wniosków, a które wynikają z niniejszych załączników, zwanych dalej „markami”, „patentami” i „modelami dekoracyjnymi” oraz posiada ważną wiedzę specjalistyczną dotyczącą produkcji i sprzedaży artykułów chronionych patentami wymienionymi w ww. załącznikach ponadto zakończył fazę początkową marketingu produktów oznaczonych znakami handlowymi i/lub określonymi ww. patentami (zwanych dalej „Produktami”) poprzez Licencjobiorcę i w związku z powyższym, zamierza zdefiniować w formie umowy określenie opłaty licencyjnej do zapłaty przez Licencjobiorcę; Dlatego też planowane jest podpisanie umowy licencyjnej pomiędzy B. S.p.A. zwaną dalej „Licencjodawcą” a Spółką jako „Licencjobiorcą”. Licencjodawca przyznaje Licencjobiorcy licencję na znaki handlowe oraz prawo sprzedaży Produktów zawartych w ww. patentach. Bez wyraźnej pisemnej zgody Licencjodawcy, licencja ta jest niezbywalna. Licencjobiorca nie ma prawa przyznawania pod-licencji bez wyraźnej pisemnej zgody Licencjodawcy. W zamian za przyznanie licencji na użycie znaków handlowych, patentów oraz projektów przemysłowych, Licencjobiorca zobowiązuje się dokonywać płatności w formie opłaty licencyjnej w wysokości 2% (dwóch procent) sprzedaży netto Produktów marki i/lub patentu B. Uregulowanie opłaty licencyjnej następować będzie na końcu każdego roku finansowego. Licencjobiorca zobowiązuje się wysyłać do Licencjodawcy, w terminie 30 (trzydziestu) dni od zakończenia okresu raportowania, dokładny i wyczerpujący raport oraz zapłacić należne kwoty po wystawieniu przez Licencjodawcę faktury na podstawie należnej opłaty licencyjnej. Faktura wystawiona będzie zgodnie z warunkami określonymi w odpowiednich przepisach między firmami i płatna poprzez między-firmowy rachunek bieżący, jeśli taki istnieje, lub w innej formie płatności uzgodnionej przez Strony. Licencjobiorca zobowiązuje się używać znaków licencjonowanych w taki sposób, który nie nadszarpnie sławy i prestiżu Licencjodawcy, i będzie odtwarzał znak handlowy bez jakichkolwiek modyfikacji. Licencjobiorca wyraża zgodę na nierejestrowanie i nieużywanie, pośrednio czy bezpośrednio, jakichkolwiek znaków handlowych i/lub nazw handlowych, które mogłyby być mylone ze znakami czy nazwami Licencjodawcy. Licencjobiorca zobowiązuje się umożliwić Licencjodawcy przeprowadzenie audytu ilości sprzedaży, które stanowią podstawę wyceny opłaty licencyjnej oraz ich zgodności z księgą główną personelu i/lub doradców Licencjodawcy, wraz z zobowiązaniem zachowania informacji wynikających z tego audytu jako poufnych oraz do zapłaty kosztów takiej kontroli. Licencjobiorca przyjmuje do wiadomości, że Licencjodawca może zdecydować, według własnego wyłącznego uznania, o podjęciu wszelkich działań lub sprzeciwić się jakimkolwiek działaniom w celu ochrony znaków handlowych, będących przedmiotem licencji, przed fałszerstwem, falsyfikowaniem czy działaniom nieuczciwej konkurencji. Licencjobiorca zgadza się z tym, że Licencjodawca nie zapewnia gwarancji odnośnie ważności licencjonowanych znaków ani, że nie naruszają one praw osób trzecich. Licencjobiorca nie może wysuwać żadnych roszczeń w przypadku gdy Licencjodawca zdecyduje się nie podejmować się lub porzucić ochronę patentów, których dotyczy niniejsza licencja. W dniu wygaśnięcia, postanowienia lub zakończenia niniejszej umowy, Licencjobiorca zobowiązuje się: i) zaprzestać używania znaków handlowych; ii) zmienić lub skasować wszelkie oznaczenia w nagłówku jego listów i wszelkich innych materiałów (ulotek, broszur, reklam, plakatów, przewodników, ksiąg pamiątkowych, itp.) pokazujących nawiązanie do przedmiotowych znaków handlowych; iii) nie używać nazwy firmy, działalności czy domeny o brzmieniu takim samym lub myląco podobnym do tych znaków handlowych lub w jakikolwiek inny sposób powodujących dezorientację lub pomyłki ze strony konsumentów. Licencjodawca zapewnia, w najlepszej wierze, że wszelkie opłaty związane z utrzymaniem ważności patentu w odpowiednich krajach zostały regularnie opłacane oraz, że prawa te nie są przedmiotem jakichkolwiek ustalonych wcześniej praw zastrzeżonych osób trzecich. Jeśli jeden z licencjonowanych patentów w ramach niniejszej umowy wykazany zostanie jako nieważny, umowa niniejsza pozostanie ważna w odniesieniu do innych patentów w niej zawartych. Ochrona patentu leży w kompetencjach Licencjodawcy, który ponosi także związane z tym koszty i za które wypłacane będą mu kwoty z tytułu odszkodowań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Jak określić moment powstania obowiązku podatkowego od usług licencyjnych?
Czy w związku z importem usług Spółka obowiązana jest naliczać podatek należny i naliczony oraz czy ma prawo podatek ten odliczać od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy?
W jaki sposób należy udokumentować to zdarzenia dla celów podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm. dale w treści uptu), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z treści art. 7 ust. 1 uptu wynika, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 8 ust. 1 uptu, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca ich świadczenia. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Stosownie do art. 28b ust. 1 uptu, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Zgodnie z art. 2 pkt 9 ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie usług - rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika.

Z art. 28a pkt 1 uptu wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 uptu, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a.usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b.usługobiorcą jest:

w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędącą podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędącą podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

W myśl art. 17 ust. la uptu, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach. Stosownie do postanowień zawartych w art. 17 ust. 2 uptu, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Według art. 86 ust. 1 uptu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Ustęp 2 pkt 4 lit. a) powyższego artykułu stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Zgodnie z brzmieniem obowiązującym od 1 stycznia 2014 ust 10 i l0b pkt 3, 11 oraz 13a art. 86 (10) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (10b pkt 3). Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek. (11) Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, l0d i l0e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. (13a) Jeżeli podatnik w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów oraz świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10 i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od końca roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z treścią art. 109 ust. 3 i 3a uptu (3) podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. (3a) Podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, są obowiązani w prowadzonej ewidencji podać nazwę usługi, wartość usługi bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, uwzględniając moment powstania obowiązku podatkowego określany dla tego rodzaju usług świadczonych na terytorium kraju. W przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19a ust. 1-3 i 8 uptu z których wynika, (1) że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. (2) W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. (3) Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. (8) Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży sprzętu oświetleniowego i jest podatnikiem VAT czynnym oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT UE. W ramach prowadzonej działalności zamierza podpisać umowę przyznającą licencje na użycie znaków handlowych, patentów oraz projektów przemysłowych w zamian za co Spółka zobowiązuje się dokonywać płatności w formie opłaty licencyjnej w wysokości 2% (dwóch procent) sprzedaży netto Produktów marki i/lub patentu B..

Ad 1.

Przepisy art. 19a ust. 1-3 i 8 uptu z których wynika, (1) że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. (2) W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. (3) Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. (8) Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4. Ze względu na to, że usługi te są świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok i w związku z ich świadczeniem w danym roku nie upłyną terminy rozliczeń lub płatności, obowiązek podatkowy powstaje z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług (dla celów VAT rok podatkowy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym).

Ad. 2

Mając na uwadze planowany zakres zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż miejscem świadczenia i opodatkowania usług udzielenia licencji, wykonywanych przez kontrahenta z Włoch, jest - stosownie do art. 28b ust. 1 uptu - terytorium Polski. W świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 uptu, z tytułu nabycia przedmiotowych usług Spółka jest podatnikiem, obowiązanym do ich ewidencjonowania oraz rozliczenia podatku należnego. Jednocześnie, stosownie do art. 86 ust. 1 i 2 uptu, w zakresie, w jakim usługi te są związane z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi, ma Ona prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ponadto zgodnie z brzmieniem obowiązującym od 1 stycznia 2014 ust. 10 i 10b pkt 3, 11 oraz 13a art. 86 uptu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika usług powstał obowiązek podatkowy. Przy czym prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach powstaje w tym przypadku pod warunkiem że Spółka uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest ona obowiązana rozliczyć ten podatek. Jeżeli Spółka nie dokonała obniżenia kwoty podatku należnego w tym termienie może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Ponadto jeżeli Spółka w nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa powyżej, może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od końca roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Ad. 3

Zgodnie z treścią art. 109 ust. 3 i 3a uptu (3) Spółka z jest obowiązana prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Import usług potwierdzany jest fakturą wystawioną przez zagranicznego usługodawcę. Spółka natomiast może również (ale nie musi) wystawić fakturę wewnętrzną. Możliwość wystawienia drugiego z ww. dokumentów wynika z art. 106 ust. 7 uptu. Spółka jako zarejestrowany podatnik podatku VAT i nabywa usługi od zagranicznej firmy, która nie ma siedziby ani oddziału w Polsce, ma obowiązek wykazać w składanej deklaracji podatkowej (VAT-7, VAT-7K, VAT-7D lub VAT-8) podatek należny z tytułu importu usług. Import usług należy wykazać w deklaracji VAT-7, VAT-7K lub VAT-7D w poz. 37 i 38. Natomiast dodatkowo w poz. 39 i 40 deklaracji wykazuje się łączną kwotę podstawy opodatkowania i podatku należnego od importu usług, dla których miejsce świadczenia określa się na podstawie art. 28b uptu i są to usługi nabywane od podatników podatku od wartości dodanej (czyli od podatników z innych państw członkowskich). W poz. 39 i 40 deklaracji VAT nie wykazuje się importu usług, w przypadku gdy usługi te nabywane są od podmiotów z krajów trzecich. Ponieważ Spółka dokonująca importu usług nabywa je w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną, kwoty te pojawią się w deklaracji po raz trzeci - jako zakupy dające prawo do odliczenia, wykazywane w poz. 51 i 52. Z racji tego, że Spółka winna rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu importu usług (opłaty licencyjne) na koniec roku podatkowego, w deklaracji za grudzień, dokona rozliczenia zarówno podatku należnego jak naliczonego z tego tytułu według szacunków opartych na ustaleniach z umowy licencyjnej. Zaś po uzyskaniu faktury wystawionej przez włoskiego kontrahenta dokona korekty tej deklaracji w oparciu o dane ostateczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

nieprawidłowe - w zakresie wypełnienia deklaracji podatkowych
prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabywa prawa niematerialne od innej spółki z grupy kapitałowej, mającej siedzibę na terenie Włoch. Licencjodawca, nie ma siedziby i nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ani nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT w Polsce. Licencjodawca otrzyma opłaty licencyjnej w wysokości 2% sprzedaży netto Produktów marki i/lub patentu z tytułu przyznania Licencjobiorcy licencji na znaki handlowe oraz prawo sprzedaży produktów zawartych w patentach.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy o VAT, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

Wobec powyższego, miejscem świadczenia przedmiotowych usług będzie miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę tj. Polska.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ww. ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

b.usługobiorcą jest:

w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ww. ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W myśl art. 17 ust. 1a ustawy przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawca winien rozpoznać po swojej stronie import usług, który będzie opodatkowany zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa na terytorium Polski.

Ze względu zatem na fakt, że nabycie licencji będzie opodatkowane na terytorium kraju należy rozpoznać moment powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl ust. 2 powołanego przepisu, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi – art. 19a ust. 3 ww. ustawy.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. W odniesieniu do usług przyjmowanych częściowo, o których mowa w ust. 2 powołanego artykułu, należy wskazać, że uznaje się je za wykonane w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. Ponadto zwrócić należy uwagę, że określone w art. 19a ust. 3 ustawy o VAT usługi, dla których w związku z ich świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, swym zakresem obejmują nie tylko usługi świadczone w sposób ciągły, lecz także wszystkie inne usługi z założenia powtarzające się, jeśli strony danej transakcji umówiły się na rozliczanie ich w ustalonych okresach rozliczeniowych. Również w stosunku do tych usług uznaje się że zostały wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Z wniosku wynika, że w zamian za przyznanie licencji Wnioskodawca zobowiązuje się dokonywać płatności w formie opłaty licencyjnej w wysokości 2% (dwóch procent) sprzedaży netto Produktów marki i/lub patentu B.. Uregulowanie opłaty licencyjnej następować będzie na końcu każdego roku finansowego. Licencjobiorca zobowiązuje się wysyłać do Licencjodawcy, w terminie 30 (trzydziestu) dni od zakończenia okresu raportowania, dokładny i wyczerpujący raport oraz zapłacić należne kwoty po wystawieniu przez Licencjodawcę faktury na podstawie należnej opłaty licencyjnej.

W sprawie będącej przedmiotem Wniosku należy przeanalizować, czy nabycie licencji spełnia definicję usług ciągłych. Unikalną cechą usług ciągłych jest to, że nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować, jako świadczenia samodzielne w określonym momencie czasu. Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, bowiem jest ono realizowane stale - stan realizacji świadczenia trwa - przez określony okres. Zdaniem tut. Organu w przedmiotowej sytuacji dochodzi do spełnienia ww. warunku.

Mając na uwadze normę art. 19a ust. 1 i ust. 3 ustawy należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy z tytułu nabycia usług - które są świadczone w sposób ciągły dłużej niż przez rok, w którym nie upłynął termin płatności - będzie powstawał na koniec roku podatkowego ze względu na fakt, że uznaje się je za wykonane na koniec roku.

Zgodnie z art. 86 ust. 1, 2 pkt 4 lit. a ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Stosownie do art. 86 ust. 10, 10b pkt 3, 11 i 13 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

W świetle powyższego podatek naliczony z tytułu importu usług może być odliczony w okresie rozliczeniowym w którym powstał obowiązek podatkowy dla nabywanej usługi pod warunkiem rozliczenia podatku należnego przez podatnika w tym okresie rozliczeniowym. W sytuacji nie wykazania do odliczenia podatku naliczonego w deklaracji za okres w którym powstał obowiązek podatkowy możliwe jest odliczenie podatku w dwóch następnych okresach rozliczeniowych lub poprzez korektę deklaracji za okres w którym powstał obowiązek podatkowy gdy podatnik nie odliczy podatku w żadnym z ww. okresów rozliczeniowych.

Mając na uwadze, że nabycie licencji wiąże się z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy to przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z importem usług. Odliczenia tego może dokonać w ostatniej deklaracji za dany rok – zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług – pod warunkiem wykazanie w tej deklaracji podatku należnego z tej transakcji. W sytuacji nie odliczenia podatku w ww. okresie rozliczeniowym Wnioskodawca będzie mógł odliczyć podatek w jednym z dwóch pierwszych okresów rozliczeniowych następnego roku. W sytuacji gdy Wnioskodawca nie odliczy podatku z tytułu importu usług w żadnym z ww. okresów to w celu odliczenia tego podatku będzie musiał skorygować deklaracje VAT za ostatni okres rozliczeniowy w roku – w którym to powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu usług.

Na podstawie art. 109 ust. 3 i 3a ustawy podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, są obowiązani w prowadzonej ewidencji podać nazwę usługi, wartość usługi bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, uwzględniając moment powstania obowiązku podatkowego określany dla tego rodzaju usług świadczonych na terytorium kraju. W przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19a ust. 1-3 i 8.

Stosownie do art. 106a pkt 1 i 2 ustawy przepisy rozdziału Rozdział 1 - Działu IX - „Faktury” stosuje się do:

1.sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;

2.dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
państwa trzeciego.

Ponieważ charakter transakcji, o których mowa we wniosku, zobowiązuje podatnika do rozliczenia podatku VAT konieczne będzie jego wyliczenie. Przepisy od 1 stycznia 2014 r. nie nakazują stosowania faktury wewnętrznej (uchylono art. 106 ustawy) ani innego dokumentu jak też nie wskazują konkretnych dokumentów, które miałyby zastąpić fakturę wewnętrzną. Pod tym względem dopuszczalna jest dowolność, co oznacza, że wyliczeń można dokonać również na fakturze pierwotnej otrzymanej przy imporcie usług. Możliwe jest wystawianie dokumentu odpowiadającego dawnej fakturze wewnętrznej lub też zrezygnować z wystawiania jakichkolwiek dokumentów przypominających fakturę wewnętrzną – ważne, aby właściwe zastosować mechanizm rozliczania VAT-u.

Natomiast obowiązkowe jest prowadzenie ewidencji która będzie zawierała kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Zatem nawet w przypadku nie wystawienia przez Wnioskodawcę żadnego dokumentu wewnętrznego w celu rozliczenia importu usług, dana zawarte w ewidencji będą wystarczające do prawidłowego rozliczenia importu usług i wykazanie tej transakcji w deklaracji.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 i ust. 3 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

W rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług z dnia 18 marca 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 394) - obowiązującego od 1 kwietnia 2013 r. - określono wzór deklaracji podatkowych jak też wyjaśniono w których pozycjach należy wykazać poszczególne wartości. Zgodnie z pkt 12 i 13 objaśnienia do deklaracji VAT-7, VAT-7K i VAT-7D – stanowiącym załącznik nr 4 do rozporządzenia – w poz. poz. 27 i 28 wykazuje się łączną kwotę podstawy opodatkowania i podatku należnego od importu usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. Zaś w poz. 29 i 30 wykazuje się łączną kwotę podstawy opodatkowania i podatku należnego od importu usług, dla których miejsce świadczenia określa się na podstawie art. 28b ustawy, nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej w rozumieniu ustawy, tj. podatników podatku od wartości dodanej nakładanego na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innym niż terytorium kraju.

W poz. 39 deklaracji wykazuje się wartość netto nabytych przez podatnika towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych nabywcy. Zaś w poz. 40 wykazuje się kwotę podatku naliczonego od nabytych przez podatnika towarów i usług wymienionych w poz. 39. Natomiast w poz. 41 wykazuje się wartość netto nabytych przez podatnika towarów i usług pozostałych oraz kwotę podatku naliczonego od nabytych przez podatnika towarów i usług wymienionych, a w poz. 42 wykazuje się kwotę podatku naliczonego od nabytych przez podatnika towarów i usług wymienionych w poz. 41.

Trzeba tu zauważyć, że pozycje deklaracji które zdaniem Wnioskodawcy winny być wypełnione w związku z rozliczeniem importu usług były właściwe do wzoru deklaracji obowiązujących do 31 marca 2013 r.

Podsumowując:

obowiązek podatkowy z tytułu nabycia usług - które są świadczone w sposób ciągły dłużej niż przez rok, w którym nie upłynął termin płatności - będzie powstawał na koniec roku podatkowego;
z tytułu importu usług Wnioskodawca jest zobowiązany naliczyć podatek należny oraz ma prawo do odliczenia tego podatku w sytuacji gdy wykaże podatek należny tej transakcji;
Wnioskodawca winien ująć nabycie usług w ewidencji podając kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego. Nabycie to nie dokumentuje się fakturą wewnętrzną. Transakcję tą należy wykazać w deklaracji w poz. od 27 do 30. Odliczenie podatku z tego bycia należy wykazać w deklaracji w poz. 39 i 40 jeżeli licencja ta stanowi dla Wnioskodawcy środek trwałe albo w poz. 41 i 42 gdy licencjata nie jest środkiem trwałym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

nieprawidłowe - w zakresie wypełnienia deklaracji podatkowych
prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin