INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2013 r. (data wpływu 18 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2014 r. (data wpływu 21 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nabycia wyrobów stalowych wraz z usługami za świadczenie kompleksowe – dostawę towarów i rozliczenia tej dostawy według „mechanizmu odwrotnego obciążenia” oraz podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nabycia wyrobów stalowych wraz z usługami za świadczenie kompleksowe – dostawę towarów i rozliczenia tej dostawy według „mechanizmu odwrotnego obciążenia” oraz podstawy opodatkowania.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 lutego 2014 r. poprzez doprecyzowanie przedmiotu wniosku, opisu sprawy oraz własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja specjalistycznej aparatury i urządzeń przemysłowych, komponentów do elektrowni wiatrowych i generatorów oraz komponentów do maszyn budowlanych i przeładunkowych. Podstawowym surowcem wykorzystywanym do produkcji jest blacha i inne wyroby stalowe wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o podatku VAT, objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia.

Spółka nabywając ww. towary rozlicza podatek należny i podatek naliczony na zasadach przewidzianych w art. 17 ust. 1 punkt 7 ustawy o podatku VAT. Przy nabyciu wyrobów objętych odwrotnym obciążeniem zdarzają się następujące sytuacje:

1. Spółka nabywając towary z załącznika nr 11 wymaga od dostawcy tych towarów wydania dokumentu o nazwie atest (świadectwo jakości) potwierdzającego własności fizyczne i chemiczne każdej dostarczonej partii towarów. Dokument ten stanowi deklarację dostawcy, że dostarczona przez niego partia towaru jest w pełni zgodna (pod względem parametrów fizyko-chemicznych, mechanicznych, wytrzymałościowych, itd.) z zamówieniem. Dostawcy traktują wystawienie takiego dokumentu (atest, świadectwo jakości) jako odpłatną usługę i obciążają Spółkę kosztem wydania atestu (na odrębnej fakturze lub w odrębnej pozycji faktury za towary z załącznika nr 11), naliczając podatek VAT według stawki 23%. W przypadku dostawców, którzy są jedynie dystrybutorami wyrobów stalowych sprzedawanych Spółce, dokument atestu wydawany jest przez producenta tych wyrobów dla konkretnej partii wyrobów stalowych nabywanych przez Spółkę. Kosztem wydania atestu producent wyrobów stalowych obciąża dostawcę Spółki, a dostawca na zasadzie refakturowania obciąża tym kosztem Spółkę, naliczając podatek VAT według stawki 23%;
2. Spółka, dokonując zamówienia wyrobów objętych odwrotnym obciążeniem, zleca zorganizowanie transportu tych wyrobów przez dostawcę i akceptuje obciążenie tymi kosztami (całością lub częścią). W tej sytuacji dostawca, mając na zamówieniu wyszczególnioną kwotę za transport, obciąża Spółkę tym kosztem, na odrębnej fakturze lub w odrębnej pozycji faktury za dostawę towaru objętego odwrotnym obciążeniem, także ze stawką VAT 23%;
3. Spółka, dokonując zamówienia wyrobów objętych odwrotnym obciążeniem, zleca dostawcy przeprowadzenie dodatkowych badań zamówionych wyrobów np. badań udarności. Badania te są wykonywane przez dostawcę lub zlecane do wykonania w niezależnym laboratorium. Dostawca wyrobów objętych odwrotnym obciążeniem obciąża Spółkę kosztem przeprowadzenia takich badań, naliczając podatek VAT według stawki 23%.
   
   

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
2. dostawca wyrobów stalowych nabywanych przez Spółkę, dokonując tych dostaw, działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. dostawa wyrobów stalowych dokonywana na rzecz Spółki:
   1. nie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2013 r. (dla dostawy towarów używanych pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów dostawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego),
   2. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2014 r. (dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej);
4. dostawcy wyrobów stalowych, objętych odwrotnym obciążeniem, dostarczają te wyroby własnym środkiem transportu lub (w niektórych przypadkach) zlecają wykonanie transportu towarów firmie przewozowej.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, w przypadku dokonywania zakupów wyrobów stalowych wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o podatku VAT, wraz z usługą:

1. wystawienia dokumentu atestu (świadectwa jakości),
2. transportu,
3. przeprowadzenia dodatkowych badań jakościowych

należy uznać, że wszystkie te czynności nabywane przez Spółkę stanowią jedno kompleksowe świadczenie – dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku VAT – a tym samym wartość nabywanych usług powinna zwiększać podstawę opodatkowania z tytułu dostawy wyrobów stalowych i być rozliczana na zasadach przewidzianych dla dostawy wyrobów stalowych, czyli w mechanizmie odwrotnego obciążenia...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli wraz z wyrobami stalowymi Spółka nabywa dodatkowe usługi, takie jak: wystawienie atestu, transport (całość lub współudział) zamówionych wyrobów, wykonanie dodatkowych badań jakościowych, cały przedmiot transakcji należy uznać za świadczenie złożone. W takim przypadku te dodatkowe usługi nie stanowią odrębnego świadczenia na gruncie podatku VAT, lecz stanowią element składowy świadczenia głównego, jakim jest dostawa wyrobów stalowych (wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o podatku VAT). Jako element świadczenia zasadniczego powinny tym samym zostać opodatkowane według zasad właściwych dla świadczenia głównego, czyli według zasad opodatkowania właściwych dla dostawy wyrobów stalowych.

Zainteresowany wskazał, iż ani ustawa o podatku VAT ani Dyrektywa 2006/112/WE z 28.11.2006 r. nie określają zasad kwalifikacji transakcji o charakterze złożonym. Można jednak znaleźć pewne informacje na ten temat w orzeczeniach TSUE, omawiających tematykę świadczeń złożonych. Zgodnie z praktyką orzeczniczą świadczenie złożone występuje, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle powiązane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. TSUE wielokrotnie podkreślał, że aby mówić o świadczeniu kompleksowym musi istnieć kilka ściśle powiązanych ze sobą elementów składowych, z których jedno stanowi świadczenie główne, a pozostałe mają wobec niego charakter pomocniczy (m.in. wyrok TSUE z 27.10.2005 r. w sprawie C-41/04 LEVOB Verzekringen B.V.).

W przypadku nabycia przez Spółkę wyrobów stalowych odwrotnie obciążonych podatkiem VAT oraz zamówienia u dostawcy tych wyrobów także dodatkowych usług – wydania atestu, transportu wyrobów stalowych i/lub dodatkowych badań jakościowych, wszystkie te dodatkowe elementy mają charakter pomocniczy w stosunku do świadczenia głównego, jakim jest dostawa wyrobów stalowych. Zgodnie z wyrokiem TSUE z 27.09.2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse, czynności pomocnicze to takie, które nie stanowią dla nabywcy celu samego w sobie, ale są środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej.

Zdaniem Spółki nie ma w tym przypadku znaczenia fakt odrębnego wykazania wartości usługi (odrębna pozycja na fakturze za dostawę wyrobów stalowych lub nawet odrębna faktura). Istotne jest natomiast, że sama dostawa wyrobów stalowych, bez wykonania ww. dodatkowych usług z tą dostawą nierozerwalnie związanych, nie wypełniałaby warunków zamówienia i nie stanowiłaby dla Spółki żadnej wartości.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany doprecyzował, że Jego zdaniem dodatkowe usługi (atest, transport, dodatkowe badania) nabywane wraz z wyrobami stalowymi (z załącznika nr 11) powinny zostać wliczone do podstawy opodatkowania wyrobów stalowych i tym samym powinny zostać opodatkowane według zasad właściwych dla świadczenia głównego, czyli według zasad właściwych dla dostawy wyrobów stalowych (w mechanizmie odwrotnego obciążenia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – w myśl ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Wskazać należy, że przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Stosownie do treści obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. przepisu art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 podatnikiem jest ich nabywca lub usługobiorca, podstawą opodatkowania jest kwota, którą nabywca lub usługobiorca jest obowiązany zapłacić (art. 29 ust. 18a ustawy obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych (kompleksowych). Jednakże na gruncie orzecznictwa podatkowego wielokrotnie podkreślano, iż nie należy sztucznie dzielić czynności złożonych. Niemniej orzecznictwo to, w tym przede wszystkim orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za zasadę przewodnią przyjmuje, że każde świadczenie powinno być uznawane za odrębne i niezależne, zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady, a wcześniej Szóstą Dyrektywą Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L 145 ze zm.). Podstawową zasadę odrębności i niezależności świadczeń Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wywodzi z art. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady. W tym kontekście – zdaniem TSUE – tylko w pewnych okolicznościach odrębne świadczenia można uznać za jednolitą czynność.

Przykładowo w wyroku z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Ministero dell’Economia e delle Finanze vs. Part Service Srl TSUE stwierdził: „(…) gdy czynność obejmuje kilka świadczeń, powstaje pytanie, czy należy ją uważać za jednolitą czynność, czy też kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie. Kwestia ta ma szczególne znaczenie z punktu widzenia podatku VAT, w szczególności dla zastosowania stawek opodatkowania lub przepisów dotyczących zwolnień przewidzianych przez szóstą dyrektywę (zob. wyrok z 27 października 2005r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank). W tym zakresie z jej art. 2 wynika, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne”.

Powyższe wynika także z wyroku TSUE z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Ltd (CPP) v. Comissionners of Customs Excise.

Podobnie orzekł w wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro vs. Finanční ředitelství v Ústí nad Labem. Zdaniem TSUE „chociaż usługi sprzątania części wspólnych budynku towarzyszą korzystaniu z najętego dobra, to nie muszą być objęte zakresem pojęcia najmu w rozumieniu art. 13 część B lit. b) VI dyrektywy. Ponadto, skoro najem mieszkań oraz sprzątanie części wspólnych budynku mogą być, w okolicznościach takich jak w sprawie przed sądem krajowym, wzajemnie rozdzielone, to nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie w rozumieniu orzecznictwa Trybunału”.

Zgodnie z podejściem zaprezentowanym przez Trybunał m.in. w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse, za pomocniczą należy uznać czynność, która nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej, a jej cel jest zdeterminowany przez czynność główną.

Mając na uwadze powyższe przepisy jak i orzeczenia TSUE, zdaniem Organu, aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jako element usługi złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zatem, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru, ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy, będącego zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest produkcja specjalistycznej aparatury i urządzeń przemysłowych, komponentów do elektrowni wiatrowych i generatorów oraz komponentów do maszyn budowlanych i przeładunkowych. Podstawowym surowcem wykorzystywanym do produkcji jest blacha i inne wyroby stalowe wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia. Spółka nabywając ww. towary rozlicza podatek należny i podatek naliczony na zasadach przewidzianych w art. 17 ust. 1 punkt 7 ustawy. Przy nabyciu wyrobów objętych odwrotnym obciążeniem zdarzają się następujące sytuacje:

1. Wnioskodawca nabywając towary z załącznika nr 11 wymaga od dostawcy tych towarów wydania dokumentu o nazwie atest (świadectwo jakości) potwierdzającego własności fizyczne i chemiczne każdej dostarczonej partii towarów. Dokument ten stanowi deklarację dostawcy, że dostarczona przez niego partia towaru jest w pełni zgodna (pod względem parametrów fizyko-chemicznych, mechanicznych, wytrzymałościowych, itd.) z zamówieniem. Dostawcy traktują wystawienie takiego dokumentu (atest, świadectwo jakości) jako odpłatną usługę i obciążają Spółkę kosztem wydania atestu (na odrębnej fakturze lub w odrębnej pozycji faktury za towary z załącznika nr 11), naliczając podatek VAT według stawki 23%. W przypadku dostawców, którzy są jedynie dystrybutorami wyrobów stalowych sprzedawanych Spółce, dokument atestu wydawany jest przez producenta tych wyrobów dla konkretnej partii wyrobów stalowych nabywanych przez Spółkę. Kosztem wydania atestu producent wyrobów stalowych obciąża dostawcę Spółki, a dostawca na zasadzie refakturowania obciąża tym kosztem Spółkę, naliczając podatek VAT według stawki 23%;
2. Spółka, dokonując zamówienia wyrobów objętych odwrotnym obciążeniem, zleca zorganizowanie transportu tych wyrobów przez dostawcę i akceptuje obciążenie tymi kosztami (całością lub częścią). W tej sytuacji dostawca, mając na zamówieniu wyszczególnioną kwotę za transport, obciąża Spółkę tym kosztem, na odrębnej fakturze lub w odrębnej pozycji faktury za dostawę towaru objętego odwrotnym obciążeniem, także ze stawką VAT 23%;
3. Zainteresowany, dokonując zamówienia wyrobów objętych odwrotnym obciążeniem, zleca dostawcy przeprowadzenie dodatkowych badań zamówionych wyrobów np. badań udarności. Badania te są wykonywane przez dostawcę lub zlecane do wykonania w niezależnym laboratorium. Dostawca wyrobów objętych odwrotnym obciążeniem obciąża Spółkę kosztem przeprowadzenia takich badań, naliczając podatek VAT według stawki 23%.
   
   

Dostawca wyrobów stalowych nabywanych przez Spółkę, dokonując tych dostaw, działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług. Dostawa wyrobów stalowych dokonywana na rzecz Spółki:

1. nie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2013 r. (dla dostawy towarów używanych pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów dostawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego),
2. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2014 r. (dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej).
   
   

Dostawcy wyrobów stalowych, objętych odwrotnym obciążeniem, dostarczają te wyroby własnym środkiem transportu lub (w niektórych przypadkach) zlecają wykonanie transportu towarów firmie przewozowej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w świetle cytowanych przepisów prawa uznać należy, że w przypadku czynności nabywanych przez Wnioskodawcę wyróżnić można kilka elementów składowych, tj. nabycie towarów, o których mowa w załączniku nr 11 do ustawy, usługi wydania atestu (świadectwa jakości) tych wyrobów, usługi transportu ww. towarów oraz usługi przeprowadzenia dodatkowych badań jakościowych. Z okoliczności sprawy wynika, że intencją Zainteresowanego jest nabycie przedmiotowych towarów wraz z ww. usługami, a nie wyłącznie usług wystawienia dokumentu atestu, przeprowadzenia dodatkowych badań jakościowych tych wyrobów, czy też ich transportu. Wnioskodawca dokonując u dostawcy zamówienia zainteresowany jest uzyskaniem końcowego efektu ekonomicznego, jakim jest nabycie towarów, o których mowa w załączniku nr 11 do ustawy wraz z dokumentem o nazwie atest, transportem tych towarów, czy też dodatkowymi badaniami np. udarności. Jak wskazał Wnioskodawca – dostawa wyrobów stalowych bez wykonania ww. dodatkowych usług z tą dostawą nierozerwalnie związanych, nie wypełniałaby warunków zamówienia i nie stanowiłaby dla niego żadnej wartości. W przedmiotowej sytuacji zatem nie sposób uznać, że ww. usługi stanowią cel sam w sobie i powinny być traktowane jako odrębne, niezależne świadczenia i w konsekwencji, że Zainteresowany nabywa odrębne, niezależne świadczenia.

Wobec powyższego, w świetle okoliczności niniejszej sprawy nie sposób wskazać, że Wnioskodawca nie nabywa świadczenia kompleksowego – dostawy towarów.

Zatem, w przypadku gdy dokonywana na rzecz Wnioskodawcy dostawa wyrobów stalowych wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy będzie opodatkowana na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, to należy wskazać, że świadczone przez dostawcę (lub zlecone osobom trzecim) na rzecz Spółki usługi wydania atestu, usługi transportu, czy też usługi przeprowadzenia dodatkowych badań jakościowych dla tych wyrobów (jako elementy transakcji zasadniczej) powinny być także opodatkowane na tych samych zasadach co dostawa towarów objętych załącznikiem nr 11 do ustawy, tj. na zasadach o których mowa w powołanym powyżej art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, czyli z zastosowaniem „mechanizmu odwrotnego obciążenia”.

W konsekwencji, w świetle obowiązujących przepisów, podstawę opodatkowania stanowi kwota należna, jaką Wnioskodawca jest zobowiązany uiścić z tytułu nabycia wyrobów stalowych wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy wraz z usługami dodatkowymi, stanowiących świadczenie kompleksowe, również w przypadku, gdy kwota należna obejmuje kwotę podatku VAT wykazaną przez dostawcę.

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało je uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy zauważyć, iż stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), a zatem niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie skutków prawnopodatkowych dla Wnioskodawcy. Nie wywiera więc skutków prawnych dla dostawcy towarów wraz z usługami dodatkowymi. Tym samym kwestia dokumentowania świadczeń kompleksowych przez dostawcę na rzecz Wnioskodawcy nie może być, w świetle ww. przepisu, przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej dla Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie uznania nabycia wyrobów stalowych wraz z usługami za świadczenie kompleksowe – dostawę towarów i rozliczenia tej dostawy według „mechanizmu odwrotnego obciążenia” oraz podstawy opodatkowania. Natomiast wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie uznania nabycia wyrobów stalowych wraz z usługami za świadczenie kompleksowe – dostawę towarów i rozliczenia tej dostawy według „mechanizmu odwrotnego obciążenia” oraz podstawy opodatkowania został załatwiony interpretacją indywidualną Nr IPTPP2/443-973/13-5/KW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.