INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2013 r. (data wpływu 8 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania zbiorczych faktur korygujących dokumentujących przyznane rabaty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania zbiorczych faktur korygujących dokumentujących przyznane rabaty.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (dalej „Spółka”) zajmuje się produkcją i sprzedażą drzwi i okien drewnianych. Swoje wyroby sprzedaje poprzez sieć współpracujących firm (dalej „Partnerzy handlowi”). W celu zwiększenia sprzedaży produktów Spółki, Spółka zawiera z partnerami handlowymi umowy współpracy, na mocy których partnerowi handlowemu będzie przysługiwała premia pieniężna, której wysokość jest uzależniona od strategii gospodarczej Spółki oraz przekroczenia określonej wartości sprzedaży produktów Spółki. Umowy współpracy przewidują, że wysokość premii, w zależności od bieżących celów gospodarczych Spółki, może ulec zwiększeniu w przypadku, gdy działania marketingowe partnera handlowego i warunki rynkowe w jakich działa, okażą się szczególnie pozytywne dla budowania marki Spółki oraz zwiększenia obrotu produktami Spółki. Premia jest wypłacana w okresie kwartalnym na podstawie zbiorczej faktury korygującej wystawianej przez Spółkę. Zbiorcza faktura korygująca dokumentuje wartość premii pieniężnej, rozumianej jako rabat posprzedażny (dalej „Rabat”). Podstawą obliczenia należnej premii pieniężnej jest wartość obrotu netto w okresie rozliczeniowym i jest ona ustalana na podstawie zestawienia wielkości sprzedaży przygotowanego przez Spółkę w ciągu 7 dni po zakończeniu każdego okresu rozliczeniowego. Partner handlowy jest zobowiązany do potwierdzenia odbioru zbiorczej faktury korygującej wystawionej przez Spółkę w terminie 2 dni od jej otrzymania. Spółka zamierza także kontynuować wyżej opisaną praktykę po dn. l stycznia 2014 r.

Obecnie Spółka dokumentuje rabaty za pomocą zbiorczych faktur korygujących (uproszczonych faktur korygujących).

Uproszczona faktura Korygująca, musi zawierać następujące informacje: 1) oznaczenie „korekta” lub „faktura korygująca”; 2) numer kolejny oraz datę jej wystawienia; 3) nazwy sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy; 4) numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy; 4) okres, do którego odnosi się udzielany rabat; 5) łączną kwotę udzielonego rabatu oraz łączną kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Zdaniem Spółki wystawiane przez nią Uproszczone Faktury Korygujące dokumentujące udzielone rabaty są zgodne z obowiązującym prawem, a także będą zgodne z § 13 ust. 3 Rozporządzenia w sprawie faktur, a także z art. 106j ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu od 1 stycznia 2014r. i w konsekwencji, Uproszczone Faktury Korygujące stanowić będą, z formalnego punktu widzenia, przy zachowaniu pozostałych warunków określonych w przepisach, podstawę do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego. Przyznawana premia pieniężna stanowi rabat w rozumieniu przepisów o VAT, obniżający podstawę opodatkowania tym podatkiem. Dokumentowanie przyznanych rabatów poprzez wystawienie faktury korygującej jest zatem prawidłowe. Z uwagi na fakt, że rabaty odnoszą się do całości obrotu netto w danym okresie rozliczeniowym ( kwartalny okres rozliczeniowy), Spółka może je dokumentować na podstawie Uproszczonych Faktur Korygujących, które nie zawierają numerów faktur korygowanych, zarówno obecnie, jak i po 1 stycznia 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy praktyka Spółki dotycząca wystawiania zbiorczych faktur korygujących dokumentujących przyznane rabaty jest prawidłowa i czy będzie prawidłowa w rozumieniu przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2014 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dn. 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – dalej „ustawa o VAT”, podstawą opodatkowania jest obrót tj. kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z ust. 4 cytowanego przepisu, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont).

W związku z wejściem w życie ustawy z dn. 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), art. 29 ustawy o VAT od 1 stycznia 2014r. zostanie uchylony i będzie zastąpiony przez art. 29a, zgodnie z którym postawą opodatkowania będzie wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży do nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika (ust. l).

Na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 1 podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, a biorąc pod uwagę ust.10 pkt 1, podstawa opodatkowania będzie obniżana o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen.

Biorąc pod uwagę powyższe, zarówno na podstawie obecnie obowiązujących przepisów, jak i tych po 1 stycznia 2014 r. rabaty oraz inne obniżki ceny sprzedaży zmniejszają podstawę opodatkowania VAT.

Na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dn. 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku, niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienie do podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 68, poz. 360 ze zm.) - dalej „ Rozporządzenie”, § 13 ust.1 stanowi, że w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

Natomiast zgodnie z ust. 3 cytowanego paragrafu, w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać: 1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia; 2) dane określone w § 5 ust. 1 pkt 3 i 4; 3) okres, do którego odnosi się udzielony rabat; 4) kwotę udzielonego rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz „KOREKTA” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” (ust.8).

Od 1 stycznia 2014r. zasady dotyczące wystawiania faktur korygujących zostaną przeniesione do art. 106j ustawy o VAT.

W związku z powyższym, w art. 106j ust. 2 zawarto wymogi dotyczące wystawiania faktur korygujących, a także Uproszczonych Faktur Korygujących (ust.3).

Na podstawie „nowych” przepisów, w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki cen w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2 powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielony opust lub obniżka; może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację należy stwierdzić, że Spółka stosuje prawidłową praktykę wystawiania Uproszczonych Faktur Korygujących a także wystawiane faktury korygujące będą spełniały wymogi formalne na gruncie „nowych” przepisów, obowiązujących po 1 stycznia 2014 r. Podkreślenia wymaga fakt, że stanowisko Spółki potwierdzają także liczne interpretacje indywidualne organów podatkowych.

Konkluzja:

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego i uzasadnienia prawnego, zdaniem Spółki stosuje ona prawidłową praktykę, zgodną z obowiązującymi przepisami prawa, polegającą na dokumentowaniu rabatów odnoszących się do całości obrotu z danym partnerem handlowym w danym okresie rozliczeniowym przy pomocy Uproszczonych Faktur Korygujących, które nie zawierają numerów faktur korygowanych. Praktyka ta będzie także zgodna na gruncie przepisów obowiązujących po 1 stycznia 2014r.

Wskazać także należy, że przedmiotem interpretacji podatkowej mogą być nie tylko przepisy, które weszły w życie, ale także te przepisy podatkowe, które w momencie składania wniosku zostały uchwalone i opublikowane w dzienniku ustaw, jednakże względu na vacatio legis jeszcze nieobowiązujące. Spółka jest zatem uprawniona do wystąpienia z wnioskiem dotyczącym przepisów, które będą obowiązywały w przyszłości, a których ostateczne brzmienie jest już znane.

Uzasadnionym jest zatem wystąpienie przez Spółkę z wnioskiem w zakresie obowiązków dokumentowania przyznawanych rabatów na gruncie przepisów ustawy o VAT obowiązującej od dn. 1 stycznia 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylony został art. 29 ustawy o VAT i wprowadzono nowy art. 29a zawierający kompleksowe regulacje dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Dodawany art. 29a ustawy zawiera przepisy dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów. Uregulowania te zostały zmodyfikowane, aby pełniej odzwierciedlić przepisy dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.), a także zmodernizowane, w celu większej przejrzystości i czytelności tych zasad.

I tak, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

W oparciu o art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Jak wynika z art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

W oparciu o art. 29a ust. 14 ustawy, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Na mocy art. 29a ust. 15 ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.
   
   

W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4 (art. 29a ust. 16 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.).

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   
   

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, iż podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W świetle art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem (…).
    
    

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 106i ust. 1 ustawy).

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub i usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Art. 106j ust. 3 ustawy stanowi, iż w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonywanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

1. powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
2. może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zajmuje się produkcją i sprzedażą drzwi i okien drewnianych. Swoje wyroby sprzedaje poprzez sieć współpracujących firm (dalej „Partnerzy handlowi”). W celu zwiększenia sprzedaży produktów Spółki, Spółka zawiera z partnerami handlowymi umowy współpracy, na mocy których partnerowi handlowemu będzie przysługiwała premia pieniężna, której wysokość jest uzależniona od strategii gospodarczej Spółki oraz przekroczenia określonej wartości sprzedaży produktów Spółki. Premia jest wypłacana w okresie kwartalnym na podstawie zbiorczej faktury korygującej wystawianej przez Spółkę. Zbiorcza faktura korygująca dokumentuje wartość premii pieniężnej, rozumianej jako rabat posprzedażny (dalej „Rabat”). Podstawą obliczenia należnej premii pieniężnej jest wartość obrotu netto w okresie rozliczeniowym i jest ona ustalana na podstawie zestawienia wielkości sprzedaży przygotowanego przez Spółkę w ciągu 7 dni po zakończeniu każdego okresu rozliczeniowego. Partner handlowy jest zobowiązany do potwierdzenia odbioru zbiorczej faktury korygującej wystawionej przez Spółkę w terminie 2 dni od jej otrzymania. Spółka zamierza także kontynuować wyżej opisaną praktykę po dniu l stycznia 2014 r.

Obecnie Spółka dokumentuje rabaty za pomocą zbiorczych faktur korygujących (uproszczonych faktur korygujących).

Jak wskazał Wnioskodawca uproszczona faktura korygująca, musi zawierać następujące informacje: 1) oznaczenie „korekta” lub „faktura korygująca”; 2) numer kolejny oraz datę jej wystawienia; 3) nazwy sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy; 4) numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy; 4) okres, do którego odnosi się udzielany rabat; 5) łączną kwotę udzielonego rabatu oraz łączną kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Z brzmienia przedstawionych regulacji prawnych obowiązujących od dnia 1 stycznia 2014 r. wynika, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą, zgodnie z art. 106j ustawy. Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Powyższy przepis umożliwia wystawienie faktury korygującej w przypadku wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie. Przepis ten określa dane jakie powinna zawierać faktura. Należy zauważyć, iż regulacja zawarta w art. 106j ustawy, przewiduje możliwość wystawienia faktury korygującej, wskazując jednocześnie minimalny zakres danych jakie taka faktura powinna zawierać. A zatem, podatnicy mogą wystawić fakturę korygującą do wszystkich faktur wystawionych na rzecz jednego odbiorcy (kontrahenta) w danym okresie rozliczeniowym.

Dodatkowo przy wystawianiu faktur VAT korygujących do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonywanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca oprócz danych wynikających z przepisu art. 106j ust. 2 ustawy, dodatkowo powinna zwierać wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielony opust lub obniżka. Natomiast faktura taka może nie zawierać numeru, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, daty dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub daty otrzymania zapłaty, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą. Zatem, w przypadku rabatu obniżającego wartość wszystkich dostaw towarów dokonywanych w przyjętym okresie rozliczeniowym na rzecz danego odbiorcy, Spółka powinna wystawiać fakturę korygującą dokumentującą udzielenie rabatu, zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 106j ust. 2 i ust. 3 ustawy, zawierającą dane o których mowa w tych przepisach. Faktura korygująca wystawiona do wszystkich dostaw lub usług dokonywanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, w myśl przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2014 r. powinna zawierać również daty i numery faktur korygowanych

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego Spółka stosuje prawidłową praktykę, polegającą na dokumentowaniu rabatów odnoszących się do całości obrotu z danym partnerem handlowym w danym okresie rozliczeniowym przy pomocy uproszczonych faktur korygujących, które nie zawierają numerów faktur korygowanych, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego w kwestii wystawiania zbiorczych faktur korygujących dokumentujących przyznane rabaty.

Natomiast wniosek dotyczący wystawiania zbiorczych faktur korygujących dokumentujących przyznane rabaty w zakresie stanu faktycznego został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Wskazać należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisanym stanie faktycznym, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.