Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1320/13-2/AP
z 13 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki – przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności polegających na wymianie produktów, które zgodnie ze standardami jakościowymi Spółki nie powinny trafić do rąk konsumenta, i których jednostkowa cena nabycia nie jest wyższa niż 10 zł netto, również wówczas, gdy jednemu podmiotowi przekazywane jest więcej niż jedna sztuka danego produktu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności polegających na wymianie produktów, które zgodnie ze standardami jakościowymi Spółki nie powinny trafić do rąk konsumenta, i których jednostkowa cena nabycia nie jest wyższa niż 10 zł netto, również wówczas, gdy jednemu podmiotowi przekazywane jest więcej niż jedna sztuka danego produktu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności gospodarczej Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest dystrybucja wyrobów cukierniczych pod kilkoma markami (tj. cukierków, lizaków, gum do żucia, itp.) na terenie Polski. W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje liczne inicjatywy marketingowe mające na celu promocję oferowanych produktów, zwiększenie wolumenu sprzedaży towarów poprzez zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu produktów oferowanych przez Spółkę oraz budowanie prestiżu marki na rynku oraz wśród konsumentów. Ponadto, mając na uwadze budowanie dobrych stosunków z niektórymi dystrybutorami produktów Spółki w ramach stałej współpracy oraz dbanie o wysoką jakość produktów oferowanych finalnym (obecnym i potencjalnym) odbiorcom produktów Spółki (dalej: „Konsumenci”), w określonych przypadkach Spółka przyjęła w uzgodnieniu z dystrybutorami, tj. punktami sprzedaży detalicznej (dalej: „Kontrahenci”), którzy to Kontrahenci nie są jednak bezpośrednimi partnerami handlowymi Spółki (Kontrahenci nabywają produkty Spółki od hurtowników, na rzecz których Spółka dokonuje bezpośrednich dostaw swoich towarów) procedurę pozwalającą na wymianę produktów, które zgodnie ze standardami jakościowymi Spółki nie powinny trafić do rąk Konsumenta (produkty bliskie przekroczenia lub po przekroczeniu terminu ważności, produkty uszkodzone). Tego rodzaju przypadki (pomimo, że wynikające z zachowania podmiotów prowadzących punkty sprzedaży detalicznej) mogłyby mieć negatywny wpływ na dobre imię i wizerunek Spółki jako producenta i dystrybutora. Z tytułu wymiany towarów Spółka nie pobiera dodatkowego wynagrodzenia.

Polityka Spółki w zakresie zarządzania produktami ze względu na ich termin przydatności do spożycia obejmuje w przypadku niesprzedanych produktów, których termin przydatności do spożycia się kończy nieodpłatną wymianę przeterminowujących się produktów na nowe (przy zwrocie przeterminowanych produktów).

Wartość towarów zwracanych przez Kontrahenta w związku z ich przekroczonym terminem przydatności do spożycia lub uszkodzeniem (ustalona na podstawie ceny ich zakupu), co do zasady, w przybliżeniu równa jest wartości nowych towarów dostarczanych przez Spółkę do Kontrahenta na wymianę. Jednakże produkty dostarczane na wymianę nie zawsze są homogeniczne w stosunku do zwracanych Spółce produktów, których termin przydatności do spożycia się kończy (ze względu na chwilowy brak identycznego towaru u dostawcy / kierowcy, brak promocyjnych opakowań ze względu na zakończenie promocji itd.).

W konsekwencji, towary których termin przydatności do spożycia się kończy mogą być wymieniane:

• na dokładnie taki sam produkt (np. 40 lizaków o smaku truskawkowym na 40 lizaków o smaku truskawkowym);
  
• produkt zbliżony (np. ten sam produkt, ale o innym smaku – 40 lizaków o smaku truskawkowym na 40 lizaków o smaku jabłkowym);
  
• na zupełnie inny produkt przy założeniu, że cena całej partii zwróconego towaru, którego termin do spożycia się kończy i cena nowego towaru, na który został wymieniony jest w przybliżeniu równa – nawet, jeśli cena poszczególnych sztuk produktu jest inna (np. 40 lizaków w cenie 1 PLN/szt. na 20 paczek gum w cenie 2 PLN/szt.).
  
  
  

Spółka pragnie w tym miejscu podkreślić, że w przypadku wszystkich wskazanych powyżej wymian produktów w ramach opisywanych wydań jednostkowa cena nabycia / wytworzenia nowych towarów przekazywanych przez Spółkę w zamian za produkty, których termin przydatności do spożycia się kończy nie przekracza 10 zł netto.

Niemniej, ze względów praktycznych, w tym przede wszystkim ze względu na niewielkie rozmiary, wymogi transportowe, czasami również podatność na uszkodzenia, zazwyczaj w takim przypadku Spółka przekazuje jednemu Kontrahentowi więcej niż po jednej sztuce ww. towarów.

Przekazywane towary ze względów transportowych są umieszczane w opakowaniach zbiorczych (np. w pudełku lub kartonie). W każdym jednak przypadku, jednostkowa cena nabycia przekazywanych przedmiotów w opakowaniu zbiorczym (np. 1 opakowanie gum lub 1 opakowanie lizaków) nie przekracza 10 zł netto.

W związku z nieodpłatnym przekazaniem ww. towarów, Spółka nie prowadzi ewidencji w rozumieniu art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Spółka na koniec pragnie podkreślić, iż praktyka polegająca na wymianie produktów, które zgodnie ze standardami jakościowymi Spółki nie powinny trafić do rąk Konsumenta (produkty bliskie przekroczenia terminu ważności) stosowana przez nią w celu zwiększenia atrakcyjności jej oferty sprzedażowej oraz dodatkowej promocji produktów Spółki, a przez to podwyższenia sprzedaży, jest powszechnie akceptowana i stosowana w branży, w której Spółka działa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonywanie przez Spółkę nieodpłatnych wydań towarów opisanych w stanie faktycznym, gdy jednostkowa cena nabycia tych towarów nie przekracza 10 zł netto, które to towary mają na celu zastąpienie towarów, których termin przydatności do spożycia się kończy, zwracanych przez Kontrahentów nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, działania przedstawione w powyższym stanie faktycznym, tj. czynności polegające na wymianie produktów, które zgodnie ze standardami jakościowymi Spółki nie powinny trafić do rąk Konsumenta (produkty bliskie przekroczenia terminu ważności), których jednostkowa cena nabycia nie jest wyższa niż 10 zł netto, również wówczas, gdy jednemu podmiotowi przekazywane jest więcej niż jedna sztuka danego produktu, należy uznać za przekazanie prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 pkt 2 ustawy o VAT.

Powyższe oznacza, że przedmiotowe wydania nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie Spółki

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle art. 7 ust. 2 ustawy o VAT czynnością traktowaną na równi z dostawą towarów jest nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

• przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  
• wszelkie inne darowizny
  
  
  

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Spółka pragnie wskazać, że z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie stosuje się, gdy podatnik będzie przekazywał prezenty o małej wartości lub próbki, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Zatem, takich przekazań w świetle ustawy o VAT nie uznaje się za dostawę towarów.

Dodatkowo w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT ustawodawca przedstawił definicję legalną pojęcia „prezentu o małej wartości”, przez które należy rozumieć przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
   
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   
   

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie jednej osobie towarów nie podlega opodatkowaniu, jeżeli jednostkowa cena netto nabycia tego towaru lub jednostkowy koszt jego wytworzenia, jeśli nie ma ceny nabycia (określone w momencie przekazywania towaru) nie jest wyższy niż 10 zł lub mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka przekazuje Kontrahentom nowe towary w miejsce zwracanych przez Kontrahentów towarów, których termin przydatności do spożycia się kończy, a których jednostkowa cena nabycia nie jest wyższa niż 10 zł. Czasem zdarza się, że nieodpłatne wydanie dokonywane na rzecz jednego podmiotu obejmuje więcej niż jedną sztukę towaru. W związku z tym, m.in. ze względów transportowych lub biorąc pod uwagę specyfikę prowadzonej działalności, Spółka umieszcza wspomniane towary w opakowaniach zbiorczych, np. w pudełku lub w kartonie i w takiej postaci przekazuje Kontrahentowi.

Zdaniem Spółki w świetle art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, nieodpłatne przekazane towarów, których jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia nie jest wyższa niż 10 zł, nie podlega opodatkowaniu VAT jeśli ma związek z prowadzoną działalnością, nawet w sytuacji, gdy jeden podmiot otrzymałby więcej niż jedną sztukę towaru z ww. względów przekazywane towary byłyby umieszczone w opakowaniu zbiorczym. Za tym stanowiskiem przemawia wykładnia literalna i celowościowa przepisów art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, jak również dotychczasowe rozstrzygnięcia organów podatkowych we wspomnianym zakresie.

Związek z prowadzoną działalnością

Z wykładni literalnej powyższych przepisów wynika, iż nieodpłatne przekazanie prezentów o małej wartości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie w przypadku, gdy jest dokonywane na cele niezwiązane z działalnością przedsiębiorstwa (jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych). A contrario, nieodpłatne przekazanie towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości, które pozostaje w związku z prowadzoną działalnością nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Spółka podkreśla, iż na gruncie prawa podatkowego dominującym sposobem interpretowania przepisów prawa podatkowego jest ustalenie ich treści zgodnie ze znaczeniem słów i sformułowań użytych w analizowanych przepisach, a zatem zgodnie z wykładnią językową. Zgodnie z teorią prawa, wykładnia językowa wyznacza ramy dopuszczalnej wykładni przepisu zarówno dla wykładni funkcjonalnej, jak i systemowej i jest stosowana w pierwszej kolejności. Spółka jednocześnie zwraca uwagę na fakt, iż przywołana zasada prymatu wykładni językowej nad innymi rodzajami interpretacji prawnej znalazła zastosowanie również w licznych wyrokach sądów administracyjnych orzekających w kwestiach podatkowych.

Zestawiając zatem brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT z ust. 3 powołanego artykułu zdaniem Spółki nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością (np. darowizny przekazywane w szczególności organizacjom pożytku publicznego). W konsekwencji, Spółka jest zdania, że nie powinny podlegać opodatkowaniu wszelkiego rodzaju nieodpłatne przekazania prezentów o małej wartości na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa Spółki.

Zdaniem Spółki nie budzi przy tym wątpliwości fakt, iż przekazywanie towarów w ramach działań wspierających wizerunek Spółki, a zatem pośrednio również sprzedaż (tj. niedopuszczanie, aby do Konsumentów trafiały towary, których termin przydatności do spożycia jest bliski końca lub termin ten już upłynął, co mogłoby negatywnie wpłynąć na postrzeganie przez Konsumentów towarów Spółki, jako produktów wysokiej jakości, a samej Spółki jako odpowiedzialnego i godnego zaufania producenta) wiąże się nierozerwalnie z przedsiębiorstwem (działalnością) Spółki. Działania te mają zatem na celu dbanie o dobry wizerunek Spółki, a w konsekwencji, przyczyniają się do zwiększenia sprzedaży jej produktów.

W związku z powyższym, w powołanych wyżej przypadkach, gdy nieodpłatne wydania towarów mają związek z prowadzoną działalnością oraz spełniają kryterium wartościowe do uznania za prezenty o małej wartości, Spółka nie ma obowiązku naliczania podatku VAT należnego w związku z takimi wydaniami.

Kryterium wartościowe – wykładnia literalna

Literalna wykładnia przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT wskazuje, że ustawodawca definiując pojęcie „prezentu o małej wartości” przedstawił dwie alternatywne sytuacje, gdy przekazywane towary powinno się uznawać za takie prezenty, tj.:

1. łączna wartość przekazanego towaru w roku podatkowym nie może przekroczyć kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób
   
   albo
   
2. cena nabycia towaru lub jednostkowy koszt jego wytworzenia nie przekraczają 10 zł.
   
   
   

Ustawodawca konstruując ww. przepis nie posłużył się żadnym pojęciem sugerującym, że podatnik musi spełnić łącznie ww. przesłanki, aby uznać jego nieodpłatne wydania za prezenty o małej wartości.

Podobne stanowisko zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 grudnia 2010 r. (znak IPPP3/443-898/10-4/SM), w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że: „analiza językowa przepisu ust. 4 art. 7 ustawy o VAT nie pozwala na stwierdzenie, iż zamiarem ustawodawcy było połączenie obu dyspozycji i tym samym określenie prezentów o małej wartości poprzez dwie przesłanki, których łączne wypełnienie pozwala na zdefiniowanie prezentu jako prezentu o małej wartości. Ustawodawca, zmierzając bowiem do ustalenia kilku przesłanek wspólnie będących warunkiem zastosowania danej regulacji używa do tego celu odpowiednich łączników albo słowa „łącznie” lub jego synonimów. (…) W cytowanym powyżej art. 7 ustawy o VAT takie stwierdzenia nie zostały użyte. Oznacza to, że literalne brzmienie analizowanego przepisu prowadzi do wniosku, iż wskazanych przesłanek nie należy rozpatrywać łącznie jako części składowych jednego warunku wyłączenia dokonywanych wydań z opodatkowania VAT”.

Ponadto Spółka analizując przepis art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT chciałaby zwrócić uwagę na pojęcie „jednostkowa”. W opinii Spółki to pojęcie powinno rozumieć się w ten sposób, że cenę nabycia lub koszt wytworzenia należy odnosić do pojedynczego towaru wydawanego nieodpłatnie, nawet gdy Spółka ze względów transportowych będzie wydawała towary w opakowaniu zbiorczym.

Zasadniczym kryterium uznania nieodpłatnego przekazania towarów wskazanym w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT jest ich jednostkowa cena nabycia lub koszt wytworzenia. Definicja ustawowa nie zawiera limitu łącznej wartości jednorazowej dostawy ani limitu łącznej wartości bezpłatnej dostawy w ciągu danego okresu. W związku z powyższym należy uznać, że przekazanie jednorazowo większej liczby towarów o jednostkowej cenie nabycia poniżej 10 zł nadal spełnia kryteria zgodne z literalnym brzmieniem definicji przekazania prezentów o małej wartości zawartej w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT.

Według definicji zawartej w słowniku PWN (http://sjp.pwn.pl/słownik/) jednostkowy oznacza odniesienie do pojedynczej rzeczy. Natomiast według definicji ze Słownika PWN Biznes (http://biznes.pwn.pl/) koszt jednostkowy to koszt całkowity przypadający na jednostkę produkcji.

W konsekwencji zgodnie z literalnym brzmieniem ww. przepisu nieistotne jest czy dany towar jest przekazywany w większej ilości niż jedna sztuka.

Takie rozumienie pojęcia „jednostkowy” potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 19 czerwca 2008 r. (znak IPPP2/443-385/08-MS).

Zatem w przypadku przekazywania bez wynagrodzenia przez Spółkę swoim Kontrahentom towaru, który Spółka dystrybuuje i którego koszt wytworzenia lub cena jednostkowa nie przewyższa kwoty 10 zł, to takie wydanie nie podlega opodatkowaniu.

Powyższa opinia zbieżna jest ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, przedstawionym w interpretacji indywidualnej z 18 czerwca 2012 r. (sygn. IPTPP4/443-213/12-2/OS), który potwierdził, iż: „bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów oraz status tego podmiotu, jeżeli jednostkowa wartość nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów określone w momencie przekazywania towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy”.

Analogiczne stanowisko wyrażone zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 stycznia 2012 r. (sygn. IPPP2/443-72/12-2/KAN), zgodnie z którym: „Uznać należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu. Z uwagi na powyższe, bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi czasopism (nawet gdy ich łączna wartość przekroczy 100 zł), z uwagi na fakt, że jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie uznane za dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w innych interpretacjach prawa podatkowego, m.in. w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 października 2011 r. (sygn. IPPP3/443-1337/11-2/RD), z 15 listopada 2011 r. (IPPP3/443-1132/11-2/MK), czy z 30 grudnia 2011 r. (sygn. IPPP2/443-1144/11-2/JO).

Kryterium wartościowe – wykładnia celowościowa

Jak wskazano powyżej, zdaniem Spółki, ustawodawca wyodrębnił dwie alternatywne sytuacje, gdy przekazywane towary powinno się uznawać za prezenty o małej wartości. Można w związku z tym uznać, że celem ustawodawcy było wprowadzenie i utrzymanie wyłączenia spod opodatkowania nieodpłatnych wydań towarów, których jednostkowa cena jest niewielka, a w konsekwencji konsumpcja związana z takimi towarami jest znikoma.

Należy podkreślić, że sytuacje wskazane w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT są niezależne od siebie. W związku z tym, jeśli podatnik spełni przesłanki do zastosowania któregokolwiek z wymienionych przypadków, dokonywane przez niego wydania bez wynagrodzenia nie będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji z 1 grudnia 2010 r. (znak IPPP3/443-898/10-4/SM): „Spełnienie zatem którejkolwiek z powyżej wskazanych przesłanek pozwala na nieopodatkowywanie nieodpłatnych wydań. Uznać więc należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu. Co więcej, samo zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania ma na celu uniknięcie konieczności weryfikowania czy dana osoba otrzymała przedmioty o łącznej wartości powyżej 100 zł, gdyż charakter wydań często uniemożliwia taką weryfikację (np. przy masowych akcjach marketingowych)”.

Podsumowując, nie powinno się interpretować przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT w sposób prowadzący do konkluzji, że dopiero kumulatywne spełnienie dwóch ww. przesłanek pozwoli uznać, że przekazywane towary są prezentami o małej wartości.

Przedstawiona powyżej interpretacja definicji prezentu o małej wartości jednostkowej znajduje również potwierdzenie w najnowszych interpretacjach indywidulanych wydanych przez organy podatkowe.

Przykładowo, stanowisko zbieżne ze stanowiskiem Spółki Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyraził w interpretacji indywidualnej z dnia 19 sierpnia 2011 r. (sygn. IPPP2/443- 736/11-4/JO), stwierdzając że: „(…) bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów (nawet gdy ich łączna wartość przekroczy 100 zł), z uwagi na fakt, że jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie uznane za dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Analogiczne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 10 sierpnia 2011 r. (sygn. ILPP2/443-792/11-2/EN):

„(…) należy stwierdzić, że bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podatnikowi towarów, z uwagi na fakt, że jednostkowa wartość nabycia tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy. Odnosząc się zatem do zadanych pytań wskazać należy, iż:

Ad. 1. Nieodpłatne przekazania towarów, których jednostkowa wartość nabycia nie przekraczała 10 zł w ramach akcji marketingowych skierowanych do ostatecznych konsumentów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Ad. 2. Nieodpłatne przekazania towarów, których jednostkowa wartość nabycia nie przekraczała 10 zł w ramach akcji marketingowych skierowanych do kontrahentów (sklepów detalicznych, hurtowników) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Ad. 3. Nieodpłatne przekazania towarów kontrahentom Spółki, których jednostkowa wartość nabycia nie przekraczała 10 zł w ramach akcji marketingowych skierowanych do ostatecznych konsumentów, które przeprowadzane są przez kontrahentów Spółki (sklepy) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Ad. 4. Przekazywanie jednorazowo jednej osobie kliku towarów o wartości jednostkowej każdego pojedynczego towaru poniżej 10 zł traktowane jest jako przekazywanie każdego z towarów jako odrębnego prezentu o małej wartości”.

Podobne stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu przedstawił w interpretacji z dnia 10 sierpnia 2011 r. (sygn. ILPP2/443-793/11-4/MR), w której stwierdził, że: „(…) mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy należy stwierdzić, że bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów oraz status tego podmiotu (organizacja pożytku publicznego czy fundacja), z uwagi na fakt, że jednostkowa wartość nabycia tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie podlegać opodatkowania podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy”.

Z powyższym stanowiskiem Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zgodził się również w interpretacji indywidualnej z dnia 12 września 2011 r. (sygn. IPPP1-443-940/11-2/BS).

Podsumowanie

W opinii Spółki, przedstawione powyżej argumenty przemawiają za uznaniem, że nieodpłatne wydania towarów, które są dystrybuowane przez Spółkę Kontrahentom, w celu wymiany towarów, których termin przydatności do spożycia się kończy, gdy jednocześnie jednostkowy koszt wytworzenia lub cena ich nabycia nie jest wyższa niż 10 zł, należy traktować jako przekazanie prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT bez względu na to, ile sztuk danego towaru otrzymuje dany podmiot. Ta teza pozostanie zatem aktualna również w sytuacji, gdy dla jednego podmiotu w ciągu roku podatkowego przekazana zostanie większa ilość towarów i kwota takich wydań przekroczy np. 100 zł. W rozpatrywanej sytuacji jedynym warunkiem wyłączenia spod opodatkowania nieodpłatnych wydań jest fakt, że cena nabycia wydawanego przez Spółkę pojedynczego towaru nie będzie wyższa niż 10 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.