2014.02.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1123/13-4/JK
z 19 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 12 listopada 2013 r. (data wpływu 21 listopada 2013 r.) uzupełnionym pismem z 5 lutego 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu gruntu wniesionego w formie aportu oraz pozostałego majątku Spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu gruntu wniesionego w formie aportu oraz pozostałego majątku Spółki. Wniosek uzupełniono 7 lutego 2014 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz o przeformułowanie zadanego pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2006 r. do Spółki aportem został wniesiony grunt przez jedynego udziałowca - Gminę. Przedmiotem działalności Spółki na tych gruntach miała być między innymi budowa oraz późniejsza eksploatacja i zarząd obiektami sportowymi i rekreacyjnymi. Nie doszło do realizacji zamierzonych planów, w związku z czym część gruntów została sprzedana, a Spółkę postawiono w stan likwidacji.

Przewiduje się, że na koniec likwidacji pozostaną niezbyte grunty, które są nieatrakcyjnie położone, wobec czego Wnioskodawca będzie zobowiązany po ukończeniu procesu likwidacji zwrócić je właścicielowi - Gminie.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

Aport gruntu dokonany przez Gminę do Spółki nie był czynnością opodatkowaną podatkiem VAT (Gmina nie naliczyła podatku należnego od aportu gruntu), Spółka w tym czasie nie była czynnym podatnikiem w podatku VAT wobec czego nie mogła go odliczyć nawet w sytuacji gdyby był naliczony.
Z tytułu planowanego zwrotu gruntów Wnioskodawca nie otrzyma wynagrodzenia - dojdzie do ustania bytu prawnego Spółki i zwrotu niespieniężonego majątku Spółki jego jedynemu właścicielowi - Gminie (100% właściciel Spółki z o.o.).
Przedmiotem zwrotu właścicielowi będzie cały pozostały majątek czyli: niespieniężone grunty będące dawniej przedmiotem aportu oraz wyposażenie biura, które nie zostało sprzedane: szafy, biurka, krzesła, kserokopiarka.
Przedmiotem zwrotu jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121) - zgodnie z którym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.
Obejmuje ono w szczególności:
1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo: „X”;
2. własność nieruchomości lub ruchomości: jest właścicielem gruntów oraz wyposażenia biurowego;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych: pozostają dwie umowy najmu nie zerwane na tę chwilę (z Gminą oraz z firmą Y);
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne: Spółka posiada środki pieniężne pochodzące ze sprzedanych nieruchomości - aktualnie ulokowane na kontach bankowych;
5. koncesje, zezwolenia - Spółka nie miała obowiązku posiadać koncesji do prowadzonej działalności gospodarczej;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej: nie występowały;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne - nie występowały w Spółce;
8. tajemnice przedsiębiorstwa - dotyczące prowadzonych zamierzeń inwestycyjnych;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej: są zaprowadzone księgi rachunkowe (pełna księgowość).
Majątek będący przedmiotem zwrotu będzie spełniał wymogi wskazane w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa sformułowanej w art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.) - przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania - tj. majątek ten jest wyodrębniony:
1. na płaszczyźnie organizacyjnej: może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania;
2. na płaszczyźnie finansowej, tj. posiada samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym oraz na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, przez co możliwe jest określenie jej wyniku finansowego.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że:

Spółka rozpoczęła działalność w oparciu o umowę Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przyjętą aktem notarialnym w dniu 15 lutego 2011 r. jako następca prawny Spółki „A” Spółka z o.o.;
Podstawowym celem działalności Spółki było przygotowanie i nadzór nad procesem inwestycyjnym pn. „B”;
W miesiącu kwietniu 2011 r. Spółka ogłosiła przetarg nieograniczony na udzielenie i obsługę kredytu długoterminowego w wysokości 50.000.000 zł, na sfinansowanie budowy Parku Wodnego. Najkorzystniejszą ofertę złożył Bank (…), z którym Spółka jako Zamawiający podpisała w dniu 15 lipca 2011 r. umowę kredytową;
W miesiącu sierpniu 2011 r. Spółka ogłasza przetarg prowadzony w trybie przetargu nieograniczonego na wyłonienie Inżyniera Kontraktu (inspektora nadzoru) dla realizacji inwestycji. Przetarg wygrywa firma „C”;
W miesiącu lutym 2012 r. Spółka ogłasza przetarg na wykonanie robót budowlanych. Cena najkorzystniejszej oferty znacznie przekracza kwotę przeznaczoną na realizację zadania, w związku z czym przetarg zostaje unieważniony;
W miesiącu wrześniu 2012 r. Bank wypowiada umowę kredytową;
W związku z inicjatywą podjętą przez grupę Radnych - Rada Miasta podejmuje Uchwałę o rozwiązaniu Spółki X.;
Aktem notarialnym z dnia 6 maja 2013 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników postanawia rozwiązać Spółkę i postawić ją w stan likwidacji.

Wspólnik - Gmina wniósł do „B” Sp. z o.o. aport w postaci pięciu działek budowlanych, na których miał powstać (…). Dwie działki ówczesny Prezes Spółki sprzedał, a środki pieniężne zostały ulokowane na lokatach bankowych.

Działki zostały wniesione w 2006 r. bez naliczania podatku VAT. Obowiązek naliczania podatku dla Gmin powstał z dniem 1 grudnia 2008 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu otrzymanym 7 lutego 2014 r.).

Zadane pytanie dotyczy konsekwencji zwrotu majątku pozostałego po likwidacji przedsiębiorstwa właścicielowi (Gmina) w podatku VAT: czy należy opodatkować czynność zwrotu gruntu wniesionego w formie aportu? Zwrot będzie dotyczył również gotówki zgromadzonej na koncie bankowym, będącej efektem spieniężenia pozostałego majątku.

Zdaniem Wnioskodawcy czynność zwrotu gruntu wraz z pozostałym majątkiem w postaci środków pieniężnych kwalifikuje się do art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług VAT, który mówi, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa - w ślad za tym transakcja zwrotu pozostałych gruntów właścicielowi nie podlega podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy - przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie transakcji zbycia, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu), itp.

Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121). Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna, mająca za przedmiot przedsiębiorstwo, obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, aby można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa majątkowa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że regulacja zawarta w art. 6 pkt 1 ustawy, stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.06.347.1), zwanej dalej Dyrektywą 112.

W myśl art. 19 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 112 w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Jak już wskazano powyżej, przepis art. 6 pkt 1 ustawy ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zgodnie treścią art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W świetle powyższego zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem, wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2006 r. do Spółki aportem został wniesiony grunt przez jedynego udziałowca - Gminę. Przedmiotem działalności Spółki na tych gruntach miała być miedzy innymi budowa oraz późniejsza eksploatacja i zarząd obiektami sportowymi i rekreacyjnymi. Nie doszło do realizacji zamierzonych planów, w związku z czym część gruntów została sprzedana, a Spółkę postawiono w stan likwidacji. Przewiduje się, że na koniec likwidacji pozostaną niezbyte grunty, które są nieatrakcyjnie położone, wobec czego Wnioskodawca będzie zobowiązany po ukończeniu procesu likwidacji zwrócić je właścicielowi - Gminie.

Aport gruntu dokonany przez Gminę do Spółki nie był czynnością opodatkowaną podatkiem VAT (Gmina nie naliczyła podatku należnego od aportu gruntu), Spółka w tym czasie nie była czynnym podatnikiem w podatku VAT wobec czego nie mogła go odliczyć nawet w sytuacji gdyby był naliczony. Z tytułu planowanego zwrotu gruntów Wnioskodawca nie otrzyma wynagrodzenia - dojdzie do ustania bytu prawnego Spółki i zwrotu niespieniężonego majątku Spółki jego jedynemu właścicielowi - Gminie (100% właściciel Spółki z o.o.). Przedmiotem zwrotu właścicielowi będzie cały pozostały majątek czyli: niespieniężone grunty będące dawniej przedmiotem aportu oraz wyposażenie biura, które nie zostało sprzedane: szafy, biurka, krzesła, kserokopiarka. Przedmiotem zwrotu jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo: „X”; własność nieruchomości lub ruchomości: jest właścicielem gruntów oraz wyposażenia biurowego; prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych: pozostają dwie umowy najmu nie zerwane na tę chwilę; wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne: Spółka posiada środki pieniężne pochodzące ze sprzedanych nieruchomości - aktualnie ulokowane na kontach bankowych; koncesje, zezwolenia - Spółka nie miała obowiązku posiadać koncesji do prowadzonej działalności gospodarczej; patenty i inne prawa własności przemysłowej: nie występowały; majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne - nie występowały w Spółce; tajemnice przedsiębiorstwa - dotyczące prowadzonych zamierzeń inwestycyjnych; księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej: są zaprowadzone księgi rachunkowe (pełna księgowość). Majątek będący przedmiotem zwrotu będzie spełniał wymogi wskazane w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa sformułowanej w art. 2 pkt 27e ustawy. Majątek ten jest wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej: może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania oraz posiada samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym oraz na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, przez co możliwe jest określenie jej wyniku finansowego.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że zwrot właścicielowi całego pozostałego po likwidacji majątku - wszystkich jego składników tworzących przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego i spełniających wymogi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, określonych w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT - wypełnia przesłanki wskazane w art. 6 pkt 1 ustawy, tj. stanowi czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Tut. Organ podkreśla, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że Organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin