2014.02.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1091/13/BM
z 28 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2013 r. (data wpływu 15 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 lutego 2014 r. (data wpływu 19 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy zniesienie współwłasności nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i czy dopłata na rzecz Gminy jaka zostanie ustalona w orzeczeniu sądowym o zniesieniu współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali winna zostać powiększona o wartość podatku VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy zniesienie współwłasności nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i czy dopłata na rzecz Gminy jaka zostanie ustalona w orzeczeniu sądowym o zniesieniu współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali winna zostać powiększona o wartość podatku VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 lutego 2014 r. (data wpływu 19 lutego 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 lutego 2014 r. znak: IBPP1/443-1091/13/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Nieruchomość składająca się z zabudowanej budynkiem mieszkalnym działki oznaczonej w ewidencji gruntów nr 55 o pow. 501 m², położona w obrębie 59 jednostka ewidencyjna K., objęta księgą wieczystą nr K, stanowi współwłasność Gminy w 3/48 częściach i osób fizycznych w pozostałych częściach.

Wojewoda decyzją z dnia 15 stycznia 2009 r. stwierdził nabycie z mocy prawa przez Gminę nieodpłatnie, prawa własności do 3/48 części nieruchomości położonej w jednostce ewidencyjnej, obręb nr 59, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 55 o pow. 0,0501 ha, objętej księgą wieczystą, prowadzoną przez Sąd Rejonowy, IV Wydział Ksiąg Wieczystych. Poprzednikiem prawnym Gminy był Skarb Państwa, który na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Wydział I Cywilny z dnia 29 maja 2006 r. nabył w całości z dobrodziejstwem inwentarza spadek po T., zmarłym w dniu 24 kwietnia 1989r., tam ostatnio stale zamieszkałym przy ul. K. 18/5.

Teren obejmujący działkę nr 55 nie podlega ustaleniom żadnego obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Na podstawie opinii urbanistycznej ustalono, iż zgodnie z Miejscowym Planem Ogólnym Zagospodarowania Przestrzennego Miasta obowiązującym do dnia 1 stycznia 2003 r., działka nr 55 znajdowała się w Obszarze Mieszkaniowo-usługowym „M2U.318” o intensywności zabudowy 1,2-1,7. Natomiast w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta wyżej wymieniona nieruchomość znajduje się w terenie zabudowanym i zainwestowanym o przeważającej funkcji mieszkaniowo-usługowej „MU”.

Przedmiotowa nieruchomość pozostaje w prywatnym zarządzie i administracji sprawowanym przez współwłaścicielkę. Z wniosku jednego ze współwłaścicieli przedmiotowej kamienicy od 2010 roku przed Sądem Rejonowym Wydział I Cywilny z udziałem Gminy Miejskiej prowadzone jest postępowanie w sprawie zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości. Jak wynika ze sporządzonej w 2011 roku przez biegłego sądowego w zakresie budownictwa opinii technicznej przedmiotem której było „wykonanie inwentaryzacji nieruchomości oraz na okoliczność ustalenia dopuszczalności zniesienia współwłasności tej nieruchomości poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali” wiek budynku jest nieznany - na znajdującym się w aktach projekcie elewacji widnieje data czerwiec 1917, zaś sam budynek wykonany w konstrukcji tradycyjnej, dwukondygnacyjny, częściowo podpiwniczony z częściowo użytkowym poddaszem. W budynku tym biegły sądowy stwierdził, iż możliwe jest wydzielenie 3-ch samodzielnych lokali mieszkalnych oznaczonych numerami od 1 do 3.

Następnie biegły sądowy w zakresie szacowania nieruchomości w marcu 2013r. wykonał opinię dotyczącą ustalenia wartości rynkowej prawa własności nieruchomości w budynku dla potrzeb postępowania sądowego o zniesienie współwłasności tej nieruchomości.

W opinii z marca 2013 r. wartość nieruchomości została określona na poziomie 1.853.318,00 zł (słownie: jednego miliona ośmiuset pięćdziesięciu trzech tysięcy trzystu osiemnastu złotych) jako suma wartości poszczególnych lokali mieszkalnych:

lokalu nr 1 o powierzchni 86,00 m² - 545.550,00 zł,
lokalu nr 2 o powierzchni 136,20 m² wraz z pomieszczeniem przynależnym o powierzchni 11,30 m² - 880.444,00 zł
lokalu nr 3 o powierzchni 76,30 m² - 427.324,00 zł.

W postępowaniu sądowym o zniesienie współwłasności nieruchomości poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali Gmina Miejska nie dochodzi przejęcia żadnego z lokali usytuowanych w przedmiotowej nieruchomości, a dąży jedynie do uzyskania spłaty za posiadany udział tj. 3/48 części.

Przedmiotowa dostawa udziału w zabudowanej budynkiem wielolokalowym nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Według posiadanych informacji wydatki na ulepszenie przedmiotowego budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym ponoszone były wyłącznie w celu utrzymania nieruchomości w stanie nie pogorszonym.

Jak ustalono na podstawie opinii sądowej sporządzonej przez biegłego sądowego w postępowaniu sądowym o zniesienie współwłasności nieruchomości, budynek stanowi kamienicę wielorodzinną z trzema lokalami mieszkalnymi, obejmującą trzy kondygnacje nadziemne, podpiwniczony z poddaszem częściowo użytkowym.

Wyjaśnić należy, iż w posiadanych dokumentach nie odnaleziono informacji na temat nadania temu budynkowi symbolu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, niemniej jednak, jak sugeruje to powierzchnia użytkowa budynku, jego bryła i ilość osób zameldowanych w nim na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat budynek ten, jak się wydaje, kwalifikować należy pod symbolem PKOB 1122.

Jak zaznaczono w uzasadnieniu wniosku z dnia 8 listopada 2013 r., pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku przy ul. ... w ..., a dostawą w ramach orzeczenia sądowego upłynie okres znacznie przekraczający 2 lata. Według posiadanych informacji. Gmina Miejska nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie tej nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i co z tego wynika nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

Gmina Miejska ... stała się współwłaścicielem nieruchomości na podstawie decyzji Wojewody Małopolskiego z dnia 15 stycznia 2009r., którą stwierdzono, że 27 maja 1990r. Gmina Miejska nabyła z mocy prawa nieodpłatnie, prawo własności 3/48 części nieruchomości Skarbu Państwa, oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 55 o pow. 0.0501 ha. położonej w ..., w jednostce ewidencyjna Śródmieście, w obrębie 59. objętej księgą wieczystą, prowadzonej przez Wydział IV Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego.

Udział w przedmiotowej nieruchomości od chwili nabycia nie był w jakikolwiek sposób wykorzystywany przez Gminę Miejską. Z posiadanej dokumentacji wynika, iż lokale znajdujące się w przedmiotowym budynku pozostawały w dyspozycji innych współwłaścicieli i wykorzystywane były wyłącznie na cele mieszkalne, ponadto Gmina Miejska nie była stroną umów najmu, dzierżawy ani umów o podobnym charakterze.

Przedstawiając powyższe wyjaśnienia Wnioskodawca podtrzymując stanowisko zawarte we wniosku z dnia 8 listopada 2013r., iż zniesienie współwłasności nieruchomości poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali i zasądzenie od innych uczestników na rzecz Gminy Miejskiej spłat i dopłat pieniężnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT i jednocześnie jest zwolniona od podatku VAT zgodnie z art. 43. ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług jako dostawa budynków, budowli lub ich części – Wnioskodawca uprzejmie prosi o rozpatrzenie złożonego wniosku z dnia 8 listopada 2013r. i o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w sprawie nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zniesienie współwłasności przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i czy w związku z powyższym dopłata na rzecz Gminy Miejskiej ... jaka zostanie ustalona w orzeczeniu sądowym o zniesieniu współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, położonej przy ul. ... w ..., poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali winna zostać powiększona o wartość podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zniesienie współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali i zasądzeniu od innych uczestników na rzecz uczestnika Gminy Miejskiej spłat i dopłat pieniężnych w drodze orzeczenia sądowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT i jednocześnie jest zwolniona od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług jako dostawa budynków, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 wyżej wymienionej ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W zaistniałym stanie faktycznym przedmiotem dostawy w ramach orzeczenia sądowego w sprawie zniesienia współwłasności nieruchomości jest udział (część) w nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym poprzez wyodrębnienie własności lokali mieszkalnych oraz zasądzenie spłat i dopłat.

Art. 29 ust 5 ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że grunt z którym trwale złączone są budynki lub budowle również będące przedmiotem dostawy - opodatkowany jest wedle tej samej stawki podatkowej co budynki i budowle na nim położone, a co do zasady dostawa budynków, budowli, gruntów jest opodatkowana stawką podatkową 23 % zgodnie z brzmieniem art. 146a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nadanym ustawą z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 238, poz. 1578) w związku z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 wyżej wymienionej ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Działka nr 55 zabudowana jest wielorodzinnym budynkiem mieszkalnym, którego wiek jest nieznany, jednak na znajdującym się w aktach sprawy projekcie elewacji widnieje data czerwiec 1917 r.

Pomiędzy zatem pierwszym zasiedleniem budynku, a dostawą w ramach orzeczenia sądowego upłynie okres znacznie przekraczający 2 lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego, wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i jest określony odpowiednim ułamkiem. Każdy ze współwłaścicieli – stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego – może swym udziałem swobodnie rozporządzać, bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Wyjątki wynikać mogą jedynie z przepisów prawa. Zatem w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej.

Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Na mocy art. 211 ww. ustawy, każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Stosownie do art. 212 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi.

Przytoczone regulacje jednoznacznie wskazują, że ustawodawca przyznał każdemu ze współwłaścicieli roszczenie o zniesienie współwłasności. Zaspokojenie tego żądania może nastąpić w trybie umownego zniesienia współwłasności lub na drodze orzeczenia sądowego. Żaden ze współwłaścicieli nie może zaś skutecznie sprzeciwiać się zniesieniu współwłasności. W przypadku, gdy na skutek zniesienia współwłasności poprzez podział rzeczy wspólnej powstaje różnica między wartością udziału a wartością rzeczy nabytej na własność, sąd może zasądzić wyrównanie udziałów w formie dopłaty pieniężnej.

Przenosząc powyższe na grunt ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że jeśli w związku ze zniesieniem współwłasności nieruchomości ma miejsce wydanie nieruchomości w zamian za świadczenie pieniężne, mamy do czynienia z dostawą towarów zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Podkreślić jednak należy, iż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013r., obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013r.) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony, o ile ustawy szczególne nie stanowią inaczej; uchwała rady gminy jest wymagana również w przypadku, gdy po umowie zawartej na czas oznaczony do 3 lat strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość; do czasu określenia zasad wójt może dokonywać tych czynności wyłącznie za zgodą rady gminy.

Zatem Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z wniosku wynika, że Wojewoda decyzją z dnia 15 stycznia 2009 r. stwierdził nabycie 27 maja 1990 r. z mocy prawa przez Gminę nieodpłatnie, prawa własności do 3/48 części nieruchomości położonej w jednostce ewidencyjnej, obręb nr 59, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 55 o pow. 0,0501 ha. Poprzednikiem prawnym Gminy był Skarb Państwa, który na podstawie postanowienia Sądu z dnia 29 maja 2006 r. nabył w całości z dobrodziejstwem inwentarza spadek po zmarłej osobie fizycznej w dniu 24 kwietnia 1989r.

Przedmiotowa dostawa udziału w zabudowanej budynkiem wielolokalowym nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

W posiadanych dokumentach nie odnaleziono informacji na temat nadania temu budynkowi symbolu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, niemniej jednak, jak sugeruje to powierzchnia użytkowa budynku, jego bryła i ilość osób zameldowanych w nim na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat budynek ten, jak się wydaje, kwalifikować należy pod symbolem PKOB 1122.

Według posiadanych informacji Gmina Miejska nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie tej nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i co z tego wynika nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Według art. 29a ust. 8 ustawy, dodanego do ustawy o VAT od 1 stycznia 2014 r., w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Sprzedaż gruntu w takim przypadku nie ma charakteru samodzielnego, lecz jest związana z obiektem będącym przedmiotem dostawy, który z tym gruntem jest trwale związany.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Wobec powyżej powołanych przepisów, koniecznym dla rozstrzygnięcia, czy sprzedaż udziału Gminy w ww. budynku, będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT, czy też korzystała będzie ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, jest w pierwszej kolejności zbadanie, czy przedmiotowa dostawa zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, oraz czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tego udziału w prawie do ww. lokalu upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Z wniosku wynika, że dotychczas nie doszło jeszcze do pierwszego zasiedlenia udziału w ww. budynku w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustaw o VAT, bowiem Gmina stała się współwłaścicielem nieruchomości na podstawie decyzji Wojewody z 15 stycznia 2009 r. Udział w przedmiotowej nieruchomości od chwili nabycia nie był w jakikolwiek sposób wykorzystywany przez Gminę. Lokale znajdujące się w przedmiotowym budynku pozostawały w dyspozycji innych współwłaścicieli i wykorzystywane były wyłącznie na cele mieszkalne. Gmina nie była stroną umów najmu, dzierżawy ani umów o podobnym charakterze.

Tak więc uznać należy, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do oddania przedmiotowego udziału w ww. budynku do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi w ramach czynności podlegających opodatkowaniu i tym samym do jego pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Oznacza to, że w stosunku do dostawy udziału Gminy w ww. budynku mieszkalnym nie znajdzie zastosowania zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ dostawa ta nastąpi - zgodnie z lit. a tego przepisu — w ramach pierwszego zasiedlenia.

Z konstrukcji katalogu zwolnień wymienionego w art. 43 ustawy o VAT wynika, że jeżeli nie znajduje zastosowania zwolnienie z podatku od towarów i usług wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, konieczna jest weryfikacja, czy dana czynność podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z wniosku wynika, że w stosunku do tego udziału w budynku mieszkalnym Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (Wnioskodawca nabył udział w ww. budynku na podstawie decyzji Wojewody) oraz, że Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie przedmiotowego budynku.

W świetle zatem przywołanego wcześniej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, dostawa udziału Gminy w ww. budynku mieszkalnym, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

W związku z powyższym w świetle art. 29 ust. 5 (od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 8) ustawy o VAT dostawa udziału w gruncie na którym posadowiony jest ww. budynek mieszkalny, również będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że zniesienie współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali i zasądzeniu od innych uczestników na rzecz Gminy spłat i dopłat pieniężnych w drodze orzeczenia sądowego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i jednocześnie jest zwolnione od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

W przedmiotowej bowiem sprawie planowana dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT ale będzie z tego podatku zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, a nie jak wskazał Wnioskodawca zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., ul. Rakowicka 10, 31-511 ..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin