Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-46/14/MD
z 28 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (przesłanym zgodnie z właściwością przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w ...) z dnia 3 lutego 2014 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 17 marca 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od tego podatku wyrobu gazowego zużywanego do celów opałowych przez wspólnotę mieszkaniową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 17 kwietnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od tego podatku wyrobu gazowego zużywanego do celów opałowych przez wspólnotę mieszkaniową.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa (dalej Wspólnota) posiada podpisaną umowę kompleksową na dostarczanie do instalacji znajdującej się w jej obiekcie paliwa gazowego o kodzie CN 2711 2l 00, tj. gazu ziemnego zaazotowanego Ls (według taryfy Z 3.6.). Stroną umowy jest Wspólnota, która dokonuje rozliczenia właścicieli na podstawie jej regulaminu tj. do osoby. Na fakturach po stronie nabywcy widnieje Wspólnota. Odbierane paliwo gazowe zasila urządzenia gazowe, tj. kuchenki gazowe. Pobór roczny wyniósł w 2013 r. powyżej 10.650 m3, tj. 15.898 m3. W okresie od dnia 1 listopada 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Wspólnota kupiła 2.841 m3 gazu, natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 5 lutego 2014 r. kupiła 1.765 m3. Pobór roczny w jednostkowym przypadku, tj. w odniesieniu do całej Wspólnoty przekracza granice ujęte w „ art. 31b pkt 6 ust. 1b” ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym. Wspólnota nie złożyła oświadczenia na rzecz dostawcy gazu, o którym mowa w art. 31b ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym. Wspólnota nie powiadomiła pisemnie właściwego naczelnika urzędu celnego o działalności jako pośredniczący podmiot gazowy. Wspólnota nie nabyła ww. gazu w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4 oraz w art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 września 2013 o zmianie ustawy o podatku akcyzowym. Na fakturach otrzymywanych od dostawcy gazu od dnia 1 listopada 2013 r. jest naliczona akcyza.

Wspólnota nabywa paliwo gazowe w celu opałowym lokali mieszalnych, tj. gospodarstw domowych, wchodzących w skład nieruchomości. We Wspólnocie znajdują się wyłącznie lokale mieszkalne (100 lokali mieszkalnych). Wspólnota nie posiada lokali, w których prowadzona jest działalność gospodarcza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wspólnota, która dokonuje zakupu wyrobów gazowych dla potrzeb lokali, tj. gospodarstw domowych wchodzących w skład Wspólnoty, jest finalnym odbiorcą w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym i jako taka może korzystać ze zwolnienia określonego dla gospodarstw domowych?

Zdaniem Wspólnoty, jest finalnym odbiorcą w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy z dnia 27 września 2013 r. i jako taka może korzystać ze zwolnienia określonego dla gospodarstw domowych

W świetle art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.), ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Wspólnota dokonuje zakupu wyrobów gazowych, w celu opałowym lokali mieszkalnych, tj. gospodarstw domowych wchodzących w skład Wspólnoty i może korzystać ze zwolnienia określonego dla potrzeb gospodarstw domowych. W związku z tym, że Wspólnota składa się z dużej ilości lokali oraz posiada urządzenia gazowe tj. kuchenki gazowe, pobór roczny w jednostkowym przypadku przekracza granice ujęte w „ art. 31b pkt 6 ust. 1b” ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowy. Jednak zgodnie z „art. . 31b pkt 6 ust. 3b” ww. ustawy, uzyskanie od nabywcy, w tym przypadku Wspólnoty, oświadczenia o używaniu tych wyrobów na potrzeby gospodarstw domowych utrzymuje warunki zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Tytułem wstępu należy wskazać, że z dniem 1 listopada 2013 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. poz. 1231), które zmieniają dotychczasowe zasady obrotu wyrobami gazowymi.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei wyroby gazowe to wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00 (art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy).

W myśl ust. 1 pkt 19a ww. artykułu, finalny nabywca gazowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe

• niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym;

Jak stanowi ust. 1 pkt 22 lit. a) ww. artykułu, podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Według art. 3 ust. 1 ustawy, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.).

W świetle 9c ust. 1 pkt 2 ustawy w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu.

Zgodnie z art. 9c ust. 1 pkt 5 lit. c) ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa w art. 31b ust. 5-7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4.

Według art. 9c ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o której mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

Stosownie do treści art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00 i 2711 29 00 przeznaczone do celów opałowych przez gospodarstwa domowe.

Na podstawie art. 31b ust. 6 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest:

1. w przypadku wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00 – sprzedaż tych wyrobów w ilościach nieprzekraczających:



1. 10 m³/h – gazu ziemnego wysokometanowego grupy E, nie więcej niż 8000 metrów sześciennych rocznie, albo
   
2. 25 m³/h – gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lw, grupy Ls, grupy Ln albo grupy Lm, nie więcej niż 10 650 metrów sześciennych rocznie;



2. w przypadku wyrobów gazowych o kodzie ex CN 2711 29 00 – sprzedaż tych wyrobów w ilościach nieprzekraczających:



1. 10 m³/h – wyrobu gazowego propan-butan-powietrze, nie więcej niż 5000 metrów sześciennych rocznie, albo
   
2. 10 m³/h – wyrobu gazowego propan-butan-rozprężony, nie więcej niż 1000 metrów sześciennych rocznie;



3. w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych:



1. o kodach CN 2705 00 00 i 2711 11 00,
   
2. o kodzie CN 2711 21 00 w ilościach większych niż określone w pkt 1,
   
3. o kodzie ex CN 2711 29 00 w ilościach większych niż określone w pkt 2

• uzyskanie od nabywcy tych wyrobów oświadczenia, że nie używa tych wyrobów na inne potrzeby niż prowadzenie gospodarstwa domowego, w tym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, albo oświadczenia o ilości tych wyrobów używanych na inne potrzeby niż prowadzone gospodarstwo domowe, w tym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, określonej przez nabywcę proporcjonalnie do wykorzystanej na te potrzeby powierzchni nieruchomości z uwzględnieniem mocy urządzeń grzewczych.

Na potrzeby zastosowania zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, za gospodarstwo domowe nie uznaje się nieruchomości w całości wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, w którym użycie wyrobów, o których mowa w ust. 6 pkt 1 lub 2, nie przekracza ilości określonych w tych przepisach (art. 31b ust. 8 ustawy).

W świetle art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (przepis przejściowy), jeżeli wydanie wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu, w przypadku ich sprzedaży na terytorium kraju, nastąpiło po dniu 31 października 2013 r., a potwierdzająca tę sprzedaż faktura lub inny dokument, z którego wynika zapłata należności za sprzedane wyroby gazowe, zostały wystawione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przyjmuje się, że obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży na terytorium kraju wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu powstaje z dniem wydania tych wyrobów.

Zgodnie z ust. 2 wskazanego artykułu, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli faktura lub inny dokument, wskazane w tym przepisie, obejmują sprzedaż wyrobów gazowych dokonaną przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy oraz sprzedaż wyrobów gazowych dokonaną po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, do wyliczenia należnej akcyzy przyjmuje się ilość wyrobów gazowych podlegających opodatkowaniu akcyzą proporcjonalnie do okresów, jakie obejmuje ta faktura lub ten dokument.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wspólnota nabywa paliwo gazowe o kodzie CN 2711 2l 00, tj. gaz ziemny zaazotowany Ls. Odbierane paliwo gazowe zasila kuchenki gazowe. Pobór roczny wyniósł we Wspólnocie (jako całości) w 2013 r. 15.898 m3. W okresie od dnia 1 listopada 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Wspólnota nabyła 2.841 m3 gazu, natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 5 lutego 2014 r. nabyła 1.765 m3. Wspólnota nie złożyła oświadczenia na rzecz dostawcy gazu, o którym mowa w art. 31b ust. 6 pkt 3 ustawy. Wspólnota nie powiadomiła pisemnie właściwego naczelnika urzędu celnego o działalności jako pośredniczący podmiot gazowy. Wspólnota nie nabyła ww. gazu w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4 oraz w art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy. Na fakturach otrzymywanych od dostawcy gazu od dnia 1 listopada 2013 r. jest naliczona akcyza. Wspólnota nabywa paliwo gazowe dla potrzeb opałowych gospodarstw domowych, wchodzących w jej skład. We Wspólnocie znajdują się wyłącznie lokale mieszkalne (100 lokali mieszkalnych). Wspólnota nie posiada lokali, w których prowadzona jest działalność gospodarcza.

Na tym tle Wspólnota powzięła wątpliwość dotyczącą prawa do zastosowania zwolnienia od podatku wyrobu gazowego zużywanego do jej celów opałowych.

Biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując nabycia wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00 (gaz ziemny) na potrzeby opałowe lokali mieszkalnych (gospodarstw domowych) występuje jako finalny nabywca gazowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy. W tej sytuacji zwolnieniem od akcyzy objęty jest wskazany wyrób gazowy, jeżeli przeznaczony jest on do celów opałowych przez gospodarstwa domowe. Przy czym warunkiem tego zwolnienia jest sprzedaż tych wyrobów w ilościach nieprzekraczających:

• 10 m³/h – gazu ziemnego wysokometanowego grupy E, nie więcej niż 8.000 metrów sześciennych rocznie, albo
  
• 25 m³/h – gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lw, grupy Ls, grupy Ln albo grupy Lm, nie więcej niż 10.650 metrów sześciennych rocznie.

W tym przypadku zwolnienie nie jest uzależnione od spełnienia dodatkowych warunków (art. 31b ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym). Jednakże w sytuacji przekroczenia ww. ilości zwolnienie ww. wyrobu gazowego uzależnione jest od spełnienia dodatkowych warunków, tj. określonych w art. 31b ust. 6 pkt 3 lit. b) ustawy. W konsekwencji w niniejszej sprawie zwolnieniem objęta jest sprzedaż gazu ziemnego, pod warunkiem uzyskania od nabywcy tych wyrobów (tu: Wspólnoty) oświadczenia, że nie używa tych wyrobów na inne potrzeby niż prowadzenie gospodarstwa domowego, w tym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, albo oświadczenia o ilości tych wyrobów używanych na inne potrzeby niż prowadzone gospodarstwo domowe, w tym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, określonej przez nabywcę proporcjonalnie do wykorzystanej na te potrzeby powierzchni nieruchomości z uwzględnieniem mocy urządzeń grzewczych.

W konsekwencji powyższego prawidłowe jest stanowisko Wspólnoty sprowadzające się w istocie do poglądu, że gdy pobór roczny w jednostkowych przypadkach przekracza granice ujęte w art. 31b ust. 6 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku akcyzowym, złożenie przez Wspólnotę oświadczenia o używaniu tych wyrobów na potrzeby gospodarstw domowych wypełnia warunki zwolnienia. W tej sytuacji spełnione są ustawowe warunki zwolnienia.

Na tle powyższego zaznacza się, że przedmiotem oceny było stanowisko Wspólnoty w jego indywidualnej sprawie nie zaś stosowany sposób opodatkowania akcyzą sprzedaży przedmiotowego gazu w przedstawionym stanie faktycznym. W tym kontekście zastrzega się, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków podatkowoprawnych względem sprzedawcy opisanego we wniosku gazu. Nie przesądza o jego prawach i obowiązkach podatkowych.

Końcowo zaznacza się, że na ocenę prawidłowości stanowiska Wspólnoty nie wpływa powołanie przez nią błędnie oznaczonych jednostek redakcyjnych, jako podstaw zwolnienia – „ art. 31b pkt 6 ust. 1b” ustawy z dnia 27 września 2013 roku o zmianie ustawy o podatku akcyzowy oraz „ art. 31b pkt 6 ust 3b” tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.