INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2011r. (data wpływu 2 stycznia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 marca 2012r. (data wpływu 27 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odszkodowania za nieruchomość przejętą na własność Skarbu Państwa – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odszkodowania za nieruchomość przejętą na własność Skarbu Państwa.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 marca 2012r. (data wpływu 27 marca 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 marca 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wojewoda decyzją znak …. z dnia 7 listopada 2007r. stwierdził, że nieruchomość stanowiąca własność Gminy zapisana w księdze wieczystej … obejmująca działki 5/8 o pow. 0,0910 ha i 10/6 o pow. 0,0355 ha – z dniem 30 czerwca 1998r. z mocy prawa stała się własnością Skarbu Państwa. Decyzja o ustaleniu lokalizacji autostrady stała się ostateczna w dniu 30 czerwca 1998r. Wojewoda decyzją znak: … z dnia 23 września 2010r. ustalił wysokość odszkodowania dla Gminy w kwocie 147.278,00 zł w tym:

• wartość prawa własności gruntu 93.597,00zł,
• wartość prawa własności elementów składowych gruntu 53.681.00 zł.
  
  

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.) za wymienioną nieruchomość przysługuje Miastu K. odszkodowanie ustalone według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że wystąpił do Urzędu Skarbowego z wnioskiem o aktualizację podatnika jako Miasto K. – Urząd Miasta K. i z wnioskiem o wydanie zaświadczenia że Miasto K. – Urząd Miasta K. posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług o numerze NIP …. Do tej pory czynnym podatnikiem podatku VAT był Urząd Miasta K. Aktualnie Wnioskodawca oczekuje na wydanie w tej sprawie postanowienia.

Decyzja Wojewody z dnia 23 września 2010r. ustalająca wysokość odszkodowania stała się ostateczna z dniem 13 czerwca 2011r. tj. z dniem wydania decyzji Ministra Infrastruktury nr …. utrzymującej w mocy przedmiotową decyzję Wojewody.

Odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości w wysokości 147.278,00 zł Miasto otrzymało w dniu 29 czerwca 2011r. Z powyższej kwoty odprowadziło do US podatek VAT w wys. 27.539,79 zł.

Wysokość należnego odszkodowania ustalona została w oparciu o przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm. – art. 18 ust. 1 i 2) w związku z art. 134 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010r., Nr 102, poz. 651 ze zm.). Przepis ten stanowi, że podstawą ustalenia wysokości odszkodowania jest wartość rynkowa nieruchomości. Zgodnie ze stanowiskiem Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych z dnia 30 listopada 2004r. jako podstawę wyceny przy określaniu wartości rynkowej nieruchomości stosuje się ceny nie zawierające podatku VAT tj. ceny netto. Zatem – biegły rzeczoznawca w operacie szacunkowym określającym wartość odszkodowania podaje tą wartość wyłącznie w kwocie netto i prawnie nie ma możliwości na etapie wyceny odszkodowania powiększyć ją o podatek VAT tak aby wartość odszkodowania należna dla Wnioskodawcy od Skarbu Państwa była przekazana z podatkiem VAT który następnie jest odprowadzony do właściwego Urzędu Skarbowego.

Wywłaszczenie nieruchomości do 30 kwietnia 2004r. nie było wskazane jako czynność opodatkowana, ani grunty nie były wówczas towarami. Dopiero począwszy od 1 maja 2004r. stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Obowiązek podatkowy powstaje w tym przypadku z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty (§ 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług).

Konieczność uwzględnienia podatku VAT w decyzjach Wojewody ustalających odszkodowanie na rzecz Miasta K. za utracone prawo własności zgłoszono do Wojewody pismem nr …. z dnia 7 kwietnia 2010r. Kwota odszkodowania ustalona decyzją Wojewody jego zdaniem jest jedyną kwotą należną Wnioskodawcy za wywłaszczoną nieruchomość.

Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, iż pytanie nr 4 zawarte w wezwaniu Ministra Finansów dotyczy sytuacji objęcia podatkiem VAT odszkodowania po 30 kwietnia 2004r. natomiast Wnioskodawca złożył zapytanie o obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT dla decyzji znak … z dnia 7 listopada 2007r. stwierdzającej, że z dniem 30 czerwca 1998r. przedmiotowe nieruchomości z mocy prawa stały się własnością Skarbu Państwa czyli przed dniem 30 kwietnia 2004r.

Przedmiotem dostawy są nieruchomości częściowo zabudowane. Poszczególne elementy składowe znajdujące się na działce:

• nr 5/8 stanowią fragment pasa drogowego – częściowo fragment jezdni ul. K. oraz fragment pasa zieleni,
• nr 10/6 stanowią fragment pasa drogowego – fragment pobocza przy ul. K.
  
  

Miasto K. stało się właścicielem działek nr 5/8 i 10/6 z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1996r. na podstawie decyzji Wojewody nr … z dnia 15 lipca 2005r., z uwagi na ich położenie w obrębie pasa drogowego ulicy K.

Ww. działki zostały przeznaczone na pas drogowy autostrady A4, co potwierdza decyzja Wojewody Nr … z dnia 8 stycznia 1998r. o ustaleniu lokalizacji autostrady płatnej A4.

Z uwagi na powyższe Wojewoda . decyzją Nr …z dnia 7 listopada 2007r. stwierdził że działki nr 5/8 i 10/6 stały się z mocy prawa z dniem 30 czerwca 1998r. własnością Skarbu Państwa. Decyzją Nr …. z dnia 23 września 2010r. Wojewoda ustalił na rzecz Miasta odszkodowanie z tego tytułu w wysokości 147.278,00 zł., Działki nr 5/8 i 10/6 z k.m. 35 obręb Dz. Ś. stanowiły składową pasa drogi publicznej ul. K. zakwalifikowanej do kategorii dróg wojewódzkich na podstawie Rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 14 lipca 1986r. (Dz. U. Nr 30 z 1986r., poz. 151) a następnie na podstawie art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998r. – przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. z 1998r. Nr 133, poz. 872 ze zm.) z mocy prawa została zakwalifikowana do kategorii dróg powiatowych.

Obecnie przedmiotowa droga stanowi składową pasa autostrady A4 w administracji GDDKiA oddział w K. Działka nr 5/8 stanowiła część jezdni ul. K. oraz zielone pobocze, natomiast działka nr 10/6 w całości pozostawała poboczem przedmiotowej drogi, zgodnie PKOB powiązaną na rok 1999, nieruchomości zabudowane były obiektami zaliczonymi w klasyfikacji pod nr 21. Nie ponoszono nakładów na przedmiotowych nieruchomościach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy od otrzymanego odszkodowania za prawo własności nieruchomości (wywłaszczonej z dniem 30 czerwca 1998r.) obejmującego wartość prawa własności gruntu i elementów składowych gruntu należy naliczyć i odprowadzić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie odszkodowania za prawo własności nieruchomości (wywłaszczonej z dniem 30 czerwca 1998r.) obejmujące wartość prawa własności gruntu i elementów składowych gruntu nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż obowiązek podatkowy w tym zakresie tj. zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. nr 177 poz. 1054 ze zm.) – jako czynność przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie – powstał od dnia 1 maja 2004r. tj. po terminie przejęcia gruntu przez Skarb Państwa które nastąpiło w dniu 30 czerwca 1998r. i również z tym dniem decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca tych nieruchomości stała się ostateczna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, pod pojęciem dostawy towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Z przywołanych przepisów wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – stosownie do art. 15 ust. 2 cyt. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych

Z przytoczonego przepisu wynika, że organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy działają w charakterze podatników tylko wtedy, gdy:

• wykonują czynności, które nie mieszczą się w ramach ich zadań albo
• wykonują czynności, które wprawdzie mieszczą się w ramach ich zadań, jednak są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

W myśl art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do art. 33 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy o samorządzie gminnym, Wójt (burmistrz, prezydent miasta) wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy (miasta).

Jak wynika z powyższego, urząd gminy jest zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno organizacyjnej gminy. Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy, również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy. Urząd Gminy (Urząd Miasta) działając w imieniu Gminy (Miasta) realizuje zadania własne Gminy (Miasta). Jednakże zdolność prawną i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma wyłącznie Gmina (Miasto), a zatem podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności może być wyłącznie Gmina (Miasto), a nie Urząd Gminy (Urząd Miasta).

Z powołanych wyżej przepisów wynika tym samym, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m. in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że Miasto K. stało się właścicielem działek nr 5/8 i 10/6 z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1996r. na podstawie decyzji Wojewody z dnia 15 lipca 2005r.

Ww. działki zostały przeznaczone na pas drogowy autostrady A4, co potwierdza decyzja Wojewody z dnia 8 stycznia 1998r. o ustaleniu lokalizacji autostrady płatnej A4. Wojewoda decyzją z dnia 7 listopada 2007r. stwierdził, że nieruchomość obejmująca działki 5/8 i 10/6 – z dniem 30 czerwca 1998r. z mocy prawa stała się własnością Skarbu Państwa. Wojewoda decyzją z dnia 23 września 2010r. ustalił wysokość odszkodowania dla Gminy w kwocie 147.278,00 zł w tym:

• wartość prawa własności gruntu 93.597,00zł,
• wartość prawa własności elementów składowych gruntu 53.681.00 zł.
  
  

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.) za wymienioną nieruchomość przysługuje Miastu K. odszkodowanie ustalone według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.

Decyzja Wojewody z dnia 23 września 2010r. ustalająca wysokość odszkodowania stała się ostateczna z dniem 13 czerwca 2011r.

Odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości w wysokości 147.278,00 zł Miasto otrzymało w dniu 29 czerwca 2011r. Z powyższej kwoty odprowadziło do US podatek VAT w wys. 27.539,79 zł.

Wysokość należnego odszkodowania ustalona została w oparciu o przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm. – art. 18 ust. 1 i 2) w związku z art. 134 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010r., Nr 102, poz. 651 ze zm.). Przepis ten stanowi, że podstawą ustalenia wysokości odszkodowania jest wartość rynkowa nieruchomości.

Konieczność uwzględnienia podatku VAT w decyzjach Wojewody ustalających odszkodowanie na rzecz Miasta K. za utracone prawo własności zgłoszono do Wojewody pismem z dnia 7 kwietnia 2010r. Kwota odszkodowania ustalona decyzją Wojewody jego zdaniem jest jedyną kwotą należną Wnioskodawcy za wywłaszczoną nieruchomość.

Z przywołanego ww. przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

We wskazanych okolicznościach uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów. Zatem, wynagrodzenie musi mieć konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że wygaśnięcie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

W rozpatrywanej sprawie Wojewoda decyzją z dnia 7 listopada 2007r. stwierdził jedynie, że nieruchomość obejmująca działki 5/8 i 10/6 – z dniem 30 czerwca 1998r. z mocy prawa stała się własnością Skarbu Państwa. Zatem w dniu przejścia prawa własności nieruchomości na Skarb Państwa, odszkodowanie Wnioskodawcy nie zostało przyznane, a jego wysokość nie była Wnioskodawcy znana, w konsekwencji przejście prawa własności nieruchomości nie miało wówczas charakteru odpłatnego. Wysokości odszkodowania dla Gminy, jak wynika z wniosku, została ustalona decyzją Wojewody z dnia 23 września 2010r. Decyzja ta stała się ostateczna z dniem 13 czerwca 2011r.

W świetle powyższego dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT należy uznać za dokonaną z momentem uprawomocnienia się decyzji ustalającej wysokość odszkodowania, tj. z dniem 13 czerwca 2011r., bowiem dopiero z chwilą ustalenia ostatecznej wysokości odszkodowania czynność ta nabiera odpłatnego charakteru.

W analizowanym przypadku w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta, dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organ dokonujący wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, który dokonuje dostawy towaru jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli Gmina. Zbywając nieruchomość Wnioskodawca nie realizuje ani zadań własnych, ani zadań zleconych.

Organ władzy publicznej (wójt, burmistrz) wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Organ władzy publicznej nie jest uznawany za podatnika w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których został on powołany, dodatkowo pod warunkiem, że czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości nie są realizowane zadania, dla realizacji których organ ten został powołany.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, iż przekazanie nieruchomości w zamian za odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości jest odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji czynnością podlegającą opodatkowaniu uregulowaną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT według stawek właściwych dla przedmiotu dostawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego.

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Odnośnie wysokości podatku VAT od otrzymanego odszkodowania za prawo własności nieruchomości zabudowanej nr 5/8 i 10/6 Wnioskodawca, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.