2014.05.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-122/14/LŻ
z 9 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku 31 stycznia 2014 r. (data wpływu 4 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z 25 kwietnia 2014 r. (data złożenia 29 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

możliwości obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie ksera dowodu zakupu lub dowodu zapłaty kartą kredytową lub płatniczą w sytuacji gdy klient zwraca towar oraz możliwości obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie oświadczenia w sytuacji gdy klient zwraca towar (marki własne) nieposiadając dowodu zakupu w postaci paragonu fiskalnego – jest prawidłowe,
możliwości obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie oświadczenia w sytuacji gdy klient zwraca towar z pozostałego asortymentu sportowego (niestanowiącego marki własnej) nieposiadając dowodu zakupu w postaci paragonu fiskalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie ksera dowodu zakupu lub dowodu zapłaty kartą kredytową lub płatniczą w sytuacji gdy klient zwraca towar oraz możliwości obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie oświadczenia w sytuacji gdy klient zwraca towar nieposiadając dowodu zakupu w postaci paragonu. Ww. wniosek został uzupełniony pismem 25 kwietnia 2014 r. (data wpływu 29 kwietnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 kwietnia 2014 r. znak: IBPP3/443-122/14/LŻ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełniony pismem z 25 kwietnia 2014 r.), został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Podatnik działa jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która została zarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług jako czynny podatnik. Głównym przedmiotem działalności spółki jest sprzedaż asortymentu sportowego, dostępnego również u innych sprzedawców, w wyspecjalizowanych, wielkopowierzchniowych sklepach zlokalizowanych w centrach handlowych. Ze względu na stosowaną politykę sprzedażową oraz obowiązujące podatnika przepisy ochrony konsumentów, jednostka realizuje reklamacje w formie zwrotów oraz wymiany towaru na nowy. Powszechnie stosowaną przez jednostkę zasadą, w obrocie detalicznym, jest rejestrowanie reklamacji w zewnętrznej ewidencji o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z dnia 15 marca 2013 r.).

Jednym z elementów wymaganych przez sprzedającego jest dostarczenie towaru wraz z dowodem zakupu – najczęściej paragonem, lub dowodem zapłaty kartą kredytową lub płatniczą. W tych przypadkach podatnik jest w stanie zidentyfikować w swoim systemie informatycznym konkretną sprzedaż. Zdarzają się jednak przypadki, w których kupujący nie posiada oryginału paragonu fiskalnego, a płatność realizował gotówką. Sytuacje bywają różne. Klient posiada np. ksero paragonu albo przychodzi ze świadkiem dokonanego zakupu i jednocześnie dowodzi, że nabył rzecz u podatnika; zdarza się, że twierdzi, że paragon był/jest nieczytelny.

W przypadku zwrotu towaru przez klienta, w przypadku braku paragonu fiskalnego, który skutkuje zwrotem całości lub części zapłaty Wnioskodawca może nie być w stanie, wyłącznie na podstawie posiadanej ewidencji, ustalić precyzyjnej daty sprzedaży oraz wartości brutto zwrotu oraz wartości podatku należnego (w szczególności w przypadku płatności gotówkowej z pominięciem płatności bezgotówkowych, których ewidencja stanowi istotny dowód transakcji). Wnioskodawca jest w stanie ustalić nazwę towaru i dokonać jego identyfikacji oraz jest w stanie ustalić zwracaną kwotę wraz z odpowiadającą jej kwotą podatku.

Wnioskodawca posiada protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji podpisany przez pracownika Wnioskodawcy (sprzedawcę lub osobę kompetentną do rozpatrywania wniosków o zwrot lub reklamacyjnych) i nabywcę.

Wnioskodawca posiada pełną i szczegółową ewidencję magazynową, a także kopie paragonów pozwalające na identyfikację przyjmowanego z powrotem towaru. Wnioskodawca nie jest w stanie stwierdzić czy przyjmowany towar jest fizycznie tym który został wydany ze względu na brak indywidualnych cech, a jedynie uprawdopodobnić fakt na podstawie doświadczenia oraz swoich ewidencji. W przypadku marek własnych i dystrybuowanych na podstawie praw wyłączności, Wnioskodawca ma pewność w zakresie, że przyjmowany towar pochodzi od niego.

Nabywca składa oświadczenie, że nie dysponuje potwierdzeniem zakupu towaru takim jak paragon fiskalny oraz potwierdza, że towar został nabyty w sklepie Wnioskodawcy. Pracownik Wnioskodawcy potwierdza składając oświadczenie, że przyjmowany z powrotem towar stanowi towar wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dostarczenie przez kupującego ksera dowodu zakupu lub dowodu zapłaty kartą kredytową lub płatniczą oraz zwrot towaru i pieniędzy, jak również prowadzenie ewidencji o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z dnia 15 marca 2013 r.) są wystarczające do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 29a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług (Dz.U.2011.177.1054 j.t. z późn. zm.)?
Czy oświadczenie świadka, oświadczenie pracownika podatnika lub fakt, że inne firmy nie prowadzą sprzedaży określonych towarów (marki własne) oraz zwrot towaru i pieniędzy, jak również prowadzenie ewidencji o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z dnia 15 marca 2013 r.) są wystarczające do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2011.177.1054 j.t. z późn. zm.)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 29a podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Natomiast zgodnie z art. 29a ust 10 podstawę opodatkowania obniża się m.in. o wartość zwróconych towarów. Jednocześnie § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z dnia 15 marca 2013 r.) stanowi, że w przypadku zwrotu towarów i uznanych reklamacji towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej: datę sprzedaży, nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy, termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi, wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży, zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży, dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży, protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę. Stwierdzić również należy, że ustawodawca nie zdefiniował co rozumie przez „dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży”. Na tej podstawie wnioskujący twierdzi, że posiadanie jakiegokolwiek dowodu, z którego można wywieść bezpośrednio lub pośrednio wniosek, że transakcja sprzedaży doszła do skutku spełnia obowiązek wymieniony w § 3 ust. 4 pkt 6 cytowanego rozporządzenia.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że:

dostarczenie przez kupującego ksera dowodu zakupu lub dowodu zapłaty kartą kredytową oraz zwrot towaru i pieniędzy jak również prowadzenie ewidencji o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z dnia 15 marca 2013 r.) są wystarczające do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2011.177.1054 j.t. z późn. zm.),
oświadczenie świadka o dokonaniu zakupu oraz zwrot towaru i pieniędzy jak również prowadzenie ewidencji o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z dnia 15 marca 2013 r.) są wystarczające do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2011.177.1054 j.t. ze zm.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie:

możliwości obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie ksera dowodu zakupu lub dowodu zapłaty kartą kredytową lub płatniczą w sytuacji gdy klient zwraca towar oraz możliwości obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie oświadczenia w sytuacji gdy klient zwraca towar (marki własne) nieposiadając dowodu zakupu w postaci paragonu fiskalnego – jest prawidłowe,
możliwości obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie oświadczenia w sytuacji gdy klient zwraca towar z pozostałego asortymentu sportowego (niestanowiącego marki własnej) nieposiadając dowodu zakupu w postaci paragonu fiskalnego – jest nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy, należy stwierdzić, że zwrot towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności z tytułu sprzedaży, bezspornie pomniejszać będą obrót. Jednakże, aby zwroty te mogły zostać uwzględnione w deklaracji VAT-7 muszą zostać udokumentowane prawidłowymi i rzetelnym dowodami księgowymi.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz warunki używania kas rejestrujących zawarte zostały w obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 poz. 363).

Stosownie do zapisów ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (§ 2 pkt 12).

Zgodnie z § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

Istotą działania kasy rejestrującej jest posiadanie pamięci fiskalnej, przez którą, stosownie do treści § 2 pkt 11 powołanego rozporządzenia, należy rozumieć urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych.

Ww. cecha pamięci fiskalnej powoduje brak możliwości zarejestrowania w kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów. Zdarzenia takie należy objąć odrębną ewidencją, prowadzoną zgodnie z wymogami zawartymi w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w myśl którego podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Z ww. przepisów wynika, że możliwość pomniejszenia obrotu m.in. o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów lub reklamacja może nastąpić pod warunkiem, że zwrot towaru jest prawnie dopuszczalny i zwroty te zostały udokumentowane. Obowiązkiem podatnika jest więc odpowiednie udokumentowanie zwrotu towaru oraz jego wartości w wyniku odstąpienia od umowy sprzedaży.

W związku z tym, że kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to w takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale według § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia winna zawierać ściśle określone elementy.

W myśl § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej:

datę sprzedaży;
nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi;
wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży;
zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży;
dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży;
protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.

Dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży – jest jednym z elementów, który należy ująć w ewidencji dokumentującej zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży.

Dokumentem potwierdzającym dokonaną transakcję sprzedaży jest paragon fiskalny wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży. Paragon fiskalny to dla nabywcy dowód dokonania zakupu (z którym wiążą się m.in. uprawnienia rękojmi i gwarancji), natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości towaru w przypadku np. zwrotu towaru. W przypadku dokonania zwrotu towaru podatnik powinien zatrzymać paragon fiskalny. Zasadą jest więc dokonywanie korekty obrotu i podatku należnego przy jednoczesnym zwrocie (okazaniu) przez klienta paragonu fiskalnego.

Jednocześnie można zauważyć, że paragon fiskalny nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Zgromadzenie przez Wnioskodawcę innych dowodów, z których jednoznacznie wynika, że zwracany przez klienta towar stanowi produkt sprzedany w sklepie Wnioskodawcy, może stanowić podstawę do zapisów w ewidencji zwrotów, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia Dowodzenie zwrotu towaru, na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

W przypadku braku paragonu fiskalnego, dopuszczalne jest np. odszukanie na rolce kasy (lub w pamięci fiskalnej) danych konkretnej operacji sprzedaży i ich czytelne wydrukowanie. Innym dopuszczalnym rozwiązaniem jest zastąpienie oryginału paragonu fiskalnego wydrukiem z terminala (w przypadku płatności bezgotówkowych) czy też przedstawieniem przez klienta np. paragonu niefiskalnego (z programu sprzedażowego), faktury, podpisanej w dniu sprzedaży umowy sprzedaży bądź podpisanej karty gwarancyjnej. Cechą wspólną powyższych dowodów jest to, że zostały one wystawione przez sprzedawcę już w momencie sprzedaży zwracanego w późniejszym terminie towaru, a więc niewątpliwie potwierdzają i dowodzą, że ten towar został zakupiony w danym dniu, u danego sprzedawcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż asortymentu sportowego. Powszechnie stosowaną przez jednostkę zasadą, w obrocie detalicznym, jest rejestrowanie reklamacji w zewnętrznej ewidencji Jednym z elementów wymaganych przez sprzedającego jest dostarczenie towaru wraz z dowodem zakupu – najczęściej paragonem, lub dowodem zapłaty kartą kredytową lub płatniczą. W tych przypadkach podatnik jest w stanie zidentyfikować w swoim systemie informatycznym konkretną sprzedaż. Zdarzają się jednak przypadki, w których kupujący nie posiada oryginału paragonu fiskalnego, a płatność realizował gotówką. Sytuacje bywają różne. Klient posiada np. ksero paragonu albo przychodzi ze świadkiem dokonanego zakupu i jednocześnie dowodzi, że nabył rzecz u podatnika; zdarza się, że twierdzi, że paragon był/jest nieczytelny. W przypadku zwrotu towaru przez klienta, w przypadku braku paragonu fiskalnego, który skutkuje zwrotem całości lub części zapłaty Wnioskodawca jest w stanie ustalić nazwę towaru i dokonać jego identyfikacji oraz jest w stanie ustalić zwracaną kwotę wraz z odpowiadającą jej kwotą podatku. Wnioskodawca posiada protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji podpisany przez pracownika Wnioskodawcy (sprzedawcę lub osobę kompetentną do rozpatrywania wniosków o zwrot lub reklamacyjnych) i nabywcę. Wnioskodawca posiada pełną i szczegółową ewidencję magazynową, a także kopie paragonów pozwalające na identyfikację przyjmowanego z powrotem towaru. W przypadku marek własnych i dystrybuowanych na podstawie praw wyłączności, Wnioskodawca ma pewność w zakresie, że przyjmowany towar pochodzi od niego. Nabywca składa oświadczenie, że nie dysponuje potwierdzeniem zakupu towaru takim jak paragon fiskalny oraz potwierdza, że towar został nabyty w sklepie Wnioskodawcy. Pracownik Wnioskodawcy potwierdza składając oświadczenie, że przyjmowany z powrotem towar stanowi towar Wnioskodawcy.

Opierając się na przywołanych przepisach prawa podatkowego oraz mając na uwadze opis sprawy, stwierdzić należy, że prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja dokonanych przez klientów zwrotów musi zawierać wszystkie elementy wskazane w § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia. Jednym z elementów tej ewidencji jest dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży. Jak wykazano powyżej nie musi to być paragon fiskalny. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie podatnika, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty i w sposób niebudzący wątpliwości wykazać fakt sprzedaży towaru, który następnie zostaje zwrócony.

Wnioskodawca może w sytuacji braku oryginału paragonu fiskalnego jako dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 6 ww. rozporządzenia, wykorzystać np. ksero dowodu zakupu, dowód zapłaty kartą kredytową lub płatniczą danej sprzedaży.

Zatem posiadanie ksera dowodu zakupu lub dowodu zapłaty kartą kredytową lub płatniczą jak również prowadzenie ewidencji o której mowa w § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia zawierającej wszystkie wymagane dane są wystarczające do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się natomiast do oświadczenia świadka i oświadczenia pracownika podatnika, w przypadku towarów marek własnych Wnioskodawcy, co do których nie ma żadnych wątpliwości, że zostały zakupione w jednym ze sklepów Wnioskodawcy – w ocenie organu, oświadczenie to, podpisane zarówno przez klienta dokonującego zwrotu, jak i pracownika Wnioskodawcy, który potwierdza, że zwracany przez klienta towar stanowi towar własny Wnioskodawcy – jest wiarygodnym dowodem potwierdzającym sprzedaż towaru w sytuacji braku oryginału paragonu fiskalnego. Wnioskodawca wskazał, że w przypadku marek własnych i dystrybuowanych na podstawie praw wyłączności, Wnioskodawca ma pewność w zakresie, że przyjmowany towar pochodzi od niego.

W konsekwencji posiadanie „oświadczenia świadka, oświadczenia pracownika” oraz fakt, że inne firmy nie prowadzą sprzedaży określonych towarów (marki własne) jak również prowadzenie ewidencji o której mowa w § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia zawierającej wszystkie wymagane dane, są wystarczające do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług.

Z odmienna sytuacją będziemy mieć do czynienia w przypadku towarów z pozostałego asortymentu sportowego (niestanowiących towarów marki własnej). Jak wskazał Wnioskodawca, może on nie być w stanie wyłącznie na podstawie posiadanej ewidencji, ustalić precyzyjnej daty sprzedaży oraz wartości brutto zwrotu oraz wartości podatku należnego (w szczególności w przypadku płatności gotówkowej z pominięciem płatności bezgotówkowych, których ewidencja stanowi istotny dowód transakcji). Wnioskodawca wskazał również, że nie jest w stanie stwierdzić czy przyjmowany towar jest fizycznie tym który został wydany ze względu na brak indywidualnych cech, a jedynie uprawdopodobnić fakt na podstawie doświadczenia oraz swoich ewidencji.

Tak więc w opisanej sytuacji „oświadczenie świadka, oświadczenie pracownika” nie będzie mogło, stanowić samodzielnego dokumentu potwierdzającego dokonanie sprzedaży, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas, gdyż samo oświadczenie, bez pozostałych elementów ewidencji zwrotu, w tym dokumentów potwierdzających dokonanie sprzedaży, nie jest wystarczającym dowodem uprawdopodobniającym dokonanie sprzedaży zwracanego w terminie późniejszym towaru, w przypadku, gdy klient nie posiada paragonu fiskalnego.

W konsekwencji powyższych ustaleń, stanowisko Wnioskodawcy – w części odnoszącej się do możliwości korekty obrotu i podatku należnego zaewidencjonowanego w kasie rejestrującej w przypadku zwrotu towaru z pozostałego asortymentu sportowego (niestanowiącego marek własnych) jedynie na podstawie oświadczenia – jest nieprawidłowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

możliwości obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie ksera dowodu zakupu lub dowodu zapłaty kartą kredytową lub płatniczą w sytuacji gdy klient zwraca towar oraz możliwości obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie oświadczenia w sytuacji gdy klient zwraca towar (marki własne) nieposiadając dowodu zakupu w postaci paragonu fiskalnego – jest prawidłowe,
możliwości obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie oświadczenia w sytuacji gdy klient zwraca towar z pozostałego asortymentu sportowego (niestanowiącego marki własnej) nieposiadając dowodu zakupu w postaci paragonu fiskalnego – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin