Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-106/14/AŚ
z 28 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 stycznia 2014 r. (data wpływu 30 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od poniesionych nakładów inwestycyjnych w ramach projektu pn. „...” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od poniesionych nakładów inwestycyjnych w ramach projektu pn. „....”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 1 kwietnia 2014 r. znak: IBPP3/443-106/14/AŚ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 8 kwietnia 2014 r. zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto (Wnioskodawca) zamierza realizować projekt pn. „...”. Beneficjentem projektu jest Miasto.

Projekt polega na budowie trzech niecek basenowych ze stali nierdzewnej, w tym niecki rekreacyjnej z atrakcjami wodnymi, niecki sportowej oraz brodzika dla dzieci. Ponadto, w ramach projektu zakupiony zostanie system uzdatniania wody basenowej (stacja filtrów) oraz zamontowany zostanie system solarów do podgrzewania wody basenowej. Wybudowane zostanie zaplecze sanitarne (toalety, natryski, przebieralnie) oraz oświetlenie. Baseny otwarte całkowicie dostępne będą dla osób niepełnosprawnych i w zakresie poruszania się po terenie, jak i pomieszczeń podstawowych. Dodatkowo, w ramach projektu wybudowana zostanie estrada celem organizacji plenerowych imprez kulturalnych. Wybudowany zostanie również skate park, siłownia plenerowa, korty tenisowe, boiska do koszykówki, siatkówki oraz siatkówki plażowej, plac zabaw, a także zaplecze gastronomiczno-biurowo-magazynowe.

Basen oraz korty tenisowe będą udostępniane odpłatnie. Nie można wykluczyć zawierania umów dzierżawy na inne części obiektu.

Jednostka budżetowa samorządowa - MOSiR - ma zawartą z miastem bezpłatną umowę użyczenia kompleksu, który ma być przedmiotem modernizacji w ramach projektu.

Obecnie rozliczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży związanej z udostępnianiem obiektu dokonuje MOSiR, który jest czynnym podatnikiem VAT. MOSiR jako miejska jednostka budżetowa odprowadza do miasta dochody - dochody budżetowe netto ze sprzedaży biletów.

Wytworzony w wyniku projektu majątek zostanie przekazany Miejskiemu Ośrodkowi Sportu

i Rekreacji nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia.

Stroną umów cywilnoprawnych zawieranych z użytkownikami korzystającymi z wytworzonego w wyniku projektu majątku będzie Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji.

Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji będzie ewidencjonował obroty z tytułu udostępniania wytworzonego w wyniku projektu majątku we własnych ewidencjach i będzie wykazywał obroty z tego tytułu we własnych deklaracjach VAT-7.

Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji jako sprzedawca, będzie dokumentował fakturami VAT świadczenia usług polegających na udostępnianiu wytworzonego w wyniku projektu majątku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od poniesionych nakładów inwestycyjnych w ramach projektu pn. „....”?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od poniesionych nakładów inwestycyjnych w ramach projektu pn. „...”.

Gmina jako organ władzy publicznej, a zarazem osoba prawna, wykorzystuje inne jednostki organizacyjne do wykonywania ciążących na niej zadań. Gminne jednostki budżetowe nie prowadzą działalności gospodarczej. Wszelkie czynności wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych podejmują w imieniu i na rzecz gminy, w ramach limitu środków przyznanych im na dany rok w uchwale budżetowej. Zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z dnia 24 września 2009 r.) art. 9 i dalsze - gminna (samorządowa) jednostka budżetowa stanowi jednostkę organizacyjną, która nie posiada osobowości prawnej. Nie posiada własnego mienia, dysponuje jedynie wyodrębnioną i przekazaną jej w zarząd częścią majątku osoby prawnej - jednostki samorządu terytorialnego (gminy). O utworzeniu, połączeniu lub likwidacji gminnej jednostki budżetowej decyduje organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego. Gminna jednostka budżetowa pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, a swoje dochody odprowadza na rachunek gminy. Gminne jednostki budżetowe nie odpowiadają też za szkody wyrządzone swoją działalnością. Taka odpowiedzialność ciąży na gminie.

Gminne jednostki budżetowe nie ponoszą również ryzyka związanego z podejmowaniem czynności opodatkowanych z uwagi na brak związku pomiędzy ich wydatkami, a dochodami. Bez względu na wypracowany dochód, jednostki budżetowe otrzymają taką ilość środków finansowych na swoje wydatki, jaka jest uchwalana w budżecie gminy, Zdaniem Wnioskodawcy oddanie nieruchomości w użytkowanie samorządowej jednostce budżetowej na podstawie umowy nieodpłatnego użyczenia nic wpływa na zakres jego prawa do odliczenia VAT związanego z wydatkami na inwestycje w przedmiotowy kompleks rekreacyjny. Zmodernizowany obiekt będzie służył działalności opodatkowanej, prowadzonej przez jednostkę budżetową, ale w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., nadanym art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z opisu sprawy, że Wnioskodawca zamierza realizować projekt pn. „...”. Projekt polega na budowie trzech niecek basenowych ze stali nierdzewnej, w tym niecki rekreacyjnej z atrakcjami wodnymi, niecki sportowej oraz brodzika dla dzieci. Ponadto, w ramach projektu zakupiony zostanie system uzdatniania wody basenowej (stacja filtrów) oraz zamontowany zostanie system solarów do podgrzewania wody basenowej. Wybudowane zostanie zaplecze sanitarne (toalety, natryski, przebieralnie) oraz oświetlenie. Dodatkowo, w ramach projektu wybudowana zostanie estrada celem organizacji plenerowych imprez kulturalnych. Wybudowany zostanie również skate park, siłownia plenerowa, korty tenisowe, boiska do koszykówki, siatkówki oraz siatkówki plażowej, plac zabaw, a także zaplecze gastronomiczno-biurowo-magazynowe. Basen oraz korty tenisowe będą udostępniane odpłatnie. Nie można wykluczyć zawierania umów dzierżawy na inne części obiektu. Jednostka budżetowa samorządowa - MOSiR - ma zawartą z miastem bezpłatną umowę użyczenia kompleksu, który ma być przedmiotem modernizacji w ramach projektu. Obecnie rozliczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży związanej z udostępnianiem obiektu dokonuje MOSiR, który jest czynnym podatnikiem VAT. MOSiR jako miejska jednostka budżetowa odprowadza do miasta dochody - dochody budżetowe netto ze sprzedaży biletów. Wytworzony w wyniku projektu majątek zostanie przekazany Miejskiemu Ośrodkowi Sportu i Rekreacji nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia. Stroną umów cywilno-prawnych zawieranych z użytkownikami korzystającymi z wytworzonego w wyniku projektu majątku będzie Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji. Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji będzie ewidencjonował obroty z tytułu udostępniania wytworzonego w wyniku projektu majątku we własnych ewidencjach i będzie wykazywał obroty z tego tytułu we własnych deklaracjach VAT-7. Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji jako sprzedawca, będzie dokumentował fakturami VAT świadczenia usług polegających na udostępnianiu wytworzonego w wyniku projektu majątku.

W tak przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego wątpliwości Wnioskodawcy budzi prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od poniesionych nakładów inwestycyjnych w ramach projektu pn. „...”, którego efekty zostaną przekazane Miejskiemu Ośrodkowi Sportu i Rekreacji nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia.

Odnosząc się do zagadnienia budzącego wątpliwości Wnioskodawcy należy rozpatrzyć, czy w sytuacji gdy wytworzony w wyniku projektu majątek zostanie przekazany Miejskiemu Ośrodkowi Sportu i Rekreacji nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia, występuje u Wnioskodawcy związek dokonywanych zakupów inwestycyjnych z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Warunki, których spełnienie powoduje, że nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług to:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza) należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10, cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W myśl powołanych wyżej przepisów o samorządzie gminnym, w szczególności art. 7 ust. 1 pkt 10, zadania dotyczące kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych należą do zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego. Oznacza to, że nieodpłatne udostępnienie ww. infrastruktury przez Gminę na rzecz jednostki budżetowej Gminy, tj. wykorzystanie jej w celu wykonywania ww. zadań, jest czynnością wykonywaną dla celów działalności gminy. Zatem wytworzony w wyniku projektu majątek będzie wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z treści cyt. przepisów art. 86 ustawy wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tj. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Dodatkowo należy podkreślić, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług określa, czy nabywane przez niego towary lub usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji, należy wskazać, że podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy zakupami towarów i usługi, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

W rozpatrywanej sprawie, warunek wskazany w art. 86 ustawy nie jest spełniony, gdyż zakupy towarów i usług związane z realizacją ww. projektu, o którym mowa we wniosku, nie mają związku z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi.

Tym samym, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych nakładów inwestycyjnych w ramach projektu pn. „....”, które po zrealizowaniu zostaną przekazane Miejskiemu Ośrodkowi Sportu i Rekreacji w nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia.

Organ zauważa, że Gmina w świetle art. 2 ustawy o samorządzie gminnym wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania, w oparciu o art. 33 cyt. ustawy o samorządzie gminnym, wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy. Zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma jednostka samorządu terytorialnego – gmina, nie zaś urząd gminy. Urząd gminy jest jedynie aparatem pomocniczym gminy.

Z treści powołanych na wstępie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że Gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2, działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, tym samym podlega rejestracji dla potrzeb tego podatku na zasadach ogólnych.

Podkreślić przy tym należy, że inne niż urzędy gmin (powiatów) i urzędy marszałkowskie, gminne jednostki organizacyjne, działające w formie, np. samorządowych zakładów budżetowych i jednostek budżetowych, o ile oczywiście spełniają kryteria dotyczące statusu podatnika VAT przewidziane w powołanym wyżej art. 15 ustawy, powinny dla celów rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług rejestrować się jako odrębne podmioty tego podatku i posiadać odrębne dla potrzeb VAT oznaczenie (numery) NIP.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegające opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny – niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osobie fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia czy dana jednostka działa „samodzielnie” należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15).

Zatem:

• Gmina nie może decydować w sposób o charakterze uznaniowym, jaki będzie sposób rozliczania podatku od towarów i usług przez jednostki podrzędne;
• nie można automatycznie uznać, że gmina oraz jej jednostki budżetowe stanowią jednego podatnika bez przeanalizowania czy spełnione zostały ww. obiektywne kryteria.
  
  

Reasumując, stwierdzić należy, że jednostki organizacyjne wyodrębnione ze struktury Gminy jako jednostki budżetowe, zobowiązane do wykonywania określonych zadań, posiadające odrębne oznaczenia NIP, własny budżet, własny plan wydatków oraz zatrudniający własnych pracowników, są odrębnymi od Gminy podatnikami podatku VAT.

Przenosząc poczynione na wstępie rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że utworzona przez Gminę jednostka budżetowa spełnia definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy i działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Należy również zwrócić uwagę, że gospodarkę nieruchomościami należącymi do gmin reguluje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 ust.1 pkt 1 tej ustawy określa ona zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego. W myśl art. 18 nieruchomości mogą być oddawane jednostkom organizacyjnym w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczane na cele związane z ich działalnością. Zgodnie z art. 4 pkt 9b ustawy, pod pojęciem jednostki samorządu terytorialnego w rozumieniu tejże ustawy uważa się gminę, powiat lub województwo. W myśl art. 4 pkt 10 pod pojęciem jednostki organizacyjnej – należy rozumieć państwową lub samorządową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

Ustawodawca dopuścił więc prawną możliwość aby pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego (gminą) a jej jednostką organizacyjną zachodziły relacje cywilnoprawne, o których mowa w Kodeksie cywilnym – tj. odpłatne (najem, dzierżawa) lub nieodpłatne (użyczenie).

Przenosząc powyższe przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że ponieważ wytworzony w wyniku projektu majątek zostanie przekazany nieodpłatne jednostce budżetowej na podstawie umowy użyczenia, to podmiot, któremu przekazano te obiekty (MOSIR) nabędzie prawo do uzyskiwania pożytków z tego mienia w okresie ich użytkowania.

Wynika to także z treści wniosku, w którym Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że stroną umów cywilnoprawnych zawieranych z użytkownikami korzystającymi z wytworzonego w wyniku projektu majątku będzie Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji. Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji będzie ewidencjonował obroty z tytułu udostępniania wytworzonego w wyniku projektu majątku we własnych ewidencjach i będzie wykazywał obroty z tego tytułu we własnych deklaracjach VAT-7. Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji jako sprzedawca, będzie dokumentował fakturami VAT świadczenia usług polegających na udostępnianiu wytworzonego w wyniku projektu majątku.

Mając na uwadze powyższe okoliczności przedstawione we wniosku oraz obowiązujące przepisy podatkowe należy stwierdzić, że obroty z tytułu odpłatnego udostępniania majątku wytworzonego w wyniku realizacji projektu będą obrotami innego, odrębnego od Gminy podmiotu (jednostki budżetowej – MOSIR).

Na tym etapie rozważań należy zauważyć, że Gmina przekazując nieodpłatnie w użyczenie wytworzony w wyniku projektu majątek jednostce budżetowej nie może osiągać żadnych obrotów, albowiem jak wynika z przywołanych przepisów prawa, ewentualne obroty z tytułu użytkowania tych nieruchomości opodatkowane podatkiem VAT może osiągać ta jednostka.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zakupy towarów i usług związane z inwestycją, w sytuacji gdy środek trwały jest oddany w nieodpłatne użyczenie jednostce budżetowej pozostają bez związku z czynnościami implikującymi po stronie Wnioskodawcy podatek należny.

Tym samym w odniesieniu do Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania cytowany na wstępie art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem jak już wskazano wyżej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zatem, z uwagi na niespełnienie przez Wnioskodawcę podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z ww. inwestycją.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.