Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-134/14/WN
z 9 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2014r. (data wpływu 11 lutego 2014r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi pocztowej - przekazu pocztowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2014r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi pocztowej - przekazu pocztowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni (dalej również Podatnik) prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług pocztowych. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 1 stycznia 2013r. weszła w życie ustawa z 23 listopada 2012r. Prawo pocztowe (Dz. U. z 2012r., poz. 1529, dalej: Prawo pocztowe), która przewiduje m.in., że powszechne usługi pocztowe świadczone będą przez operatora wyznaczonego wybieranego na okres 10 lat przez Prezesa Urzędu ... (dalej: Prezes U.), w drodze decyzji, spośród operatorów pocztowych wyłonionych w drodze konkursu ogłaszanego przez Prezesa U. W okresie przejściowym (od 01 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2015 r.) obowiązki operatora wyznaczonego pełni dotychczasowy operator publiczny.

Uwzględniając planowany rozwój działalności w obszarze rynku usług pocztowych Wnioskodawczyni rozważa przystąpienie do najbliższego konkursu na operatora wyznaczonego. W przypadku wygrania konkursu i uzyskania statusu operatora wyznaczonego Podatnik byłby zatem obowiązany do świadczenia powszechnych usług pocztowych. Niniejszy wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego obejmującego świadczenie usług przez Wnioskodawczynię po jego wyborze na funkcję operatora wyznaczonego przez Prezesa U.

W ramach przyszłej działalności prowadzonej już jako operator wyznaczony, Wnioskodawczyni planuje świadczyć usługę przekazów pocztowych, skierowaną zarówno do klientów indywidualnych, jak i instytucjonalnych, polegającą na zleceniu wypłaty określonej przez nadawcę kwoty, wskazanemu adresatowi (realizowanie przekazu pocztowego polegające na przyjęciu przekazu pocztowego, jego przemieszczeniu lub przesłaniu oraz doręczeniu adresatowi określonej w nim kwoty pieniężnej).

Klienci Wnioskodawczyni będą mieli możliwość nadania przekazów pocztowych w następujący sposób:

• nadanie w każdej placówce pocztowej Wnioskodawczyni (zlecenie realizacji w formie ustnego lub pisemnego zlecenia, albo w formie papierowej poprzez wypełnienie odpowiedniego blankietu przekazu),
• nadanie za pośrednictwem listonoszy (nadanie na podstawie blankietu przekazu pocztowego lub pisemnego zlecenia),
• nadanie za pośrednictwem dedykowanej strony internetowej (rejestracja przekazu za pośrednictwem strony internetowej).
  
  

Usługa przekazu pocztowego świadczona przez Wnioskodawczynię nie zalicza się do kategorii usług powszechnych w rozumieniu art. 45 ustawy z 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz.U. 2012, poz. 1529, dalej: Prawo pocztowe). Należy podkreślić, iż świadcząc przedmiotową usługę Wnioskodawczyni zamierza działać jako operator pocztowy a nie jako instytucja płatnicza w rozumieniu przepisów ustawy z 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. 2011 Nr 199, poz. 1175 ze zm., dalej: Ustawa o usługach płatniczych). W szczególności, Wnioskodawczyni z związku z świadczeniem tych usług nie zamierza ubiegać się o uzyskanie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego na prowadzenie działalności w charakterze instytucji płatniczej lub biura usług płatniczych, tzn. podmiotów uprawnionych do świadczenia usług przekazu pieniężnego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 Ustawy o usługach płatniczych.

Tym samym, do świadczenia usług przekazu pocztowego Spółka stosować będzie reżim przepisów Prawa pocztowego, a szczegółowe zasady świadczenia tej usługi określać będzie regulamin oparty na przepisach tej ustawy. W szczególności:

• doręczenie kwot przekazów pocztowych odbywać się będzie zgodnie z przepisami art. 37 Prawa pocztowego,
• określone w regulaminie świadczenia usług przekazu pieniężnego regulacje dotyczące reklamacji oraz prawa dochodzenia roszczeń oparte będą na przepisach rozdziału 8 Prawa pocztowego (Odpowiedzialność operatora pocztowego oraz postępowanie reklamacyjne).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stosunku do usługi pocztowej świadczenia przekazu pocztowego Wnioskodawczyni będzie mogła stosować zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 lub pkt 40 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Wnioskodawczyni uważa, że nie będzie jej przysługiwało prawo do stosowania w stosunku do opisanej usługi zwolnienia od podatku VAT zarówno na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT, jak i na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT, od podatku VAT zwalnia się powszechne usługi pocztowe świadczone przez operatora obowiązanego do świadczenia takich usług, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną. Pierwszą z przesłanek omawianego zwolnienia jest świadczenie usług przez operatora obowiązanego do świadczenia powszechnych usług pocztowych. Ponieważ w opisywanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni zakłada, że będzie pełnić funkcję operatora wyznaczonego w rozumieniu Prawa pocztowego, tj. operatora zobowiązanego do świadczenia takich usług, przesłanka ta będzie wówczas spełniona.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie omawianego przepisu jest również spełnienie drugiej przesłanki zwolnienia, tzn. świadczenie usług pocztowych mieszczących się w zakresie pojęciowym usług powszechnych w rozumieniu art. 45 ust. 1 oraz art. 46 Prawa pocztowego.

Zgodnie z brzmieniem art. 45 ust. 1 Prawa pocztowego, do usług powszechnych zalicza się świadczone w obrocie krajowym i zagranicznym w ramach obowiązku, o którym mowa w art. 46, usługi pocztowe obejmujące:

1.przyjmowanie, sortowanie, przemieszczanie i doręczanie:

a.przesyłek listowych, w tym poleconych i z zadeklarowaną wartością, o wadze do 2000 g i liczonych z tolerancją 2 mm wymiarach:

• maksymalnych - 900 mm, stanowiących sumę długości, szerokości i wysokości, przy czym największy wymiar nie może przekroczyć 600 mm, a w przypadku przesyłki listowej w formie rulonu - 1040 mm, stanowiących sumę długości i podwójnej średnicy, przy czym największy wymiar nie może przekroczyć 900 mm,
• minimalnych - 170 mm w przypadku przesyłki listowej w formie rulonu, stanowiących sumę długości i podwójnej średnicy, przy czym największy wymiar nie może być mniejszy niż 100 mm,
• minimalnych strony adresowej - 90x140 mm,

b.przesyłek dla ociemniałych,

c.paczek pocztowych, w tym z zadeklarowaną wartością, o masie do 10 000 g i wymiarach, z których największy nie przekracza 1500 mm, a suma długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość nie przekracza 3000 mm;

2.sortowanie, przemieszczanie i doręczanie nadesłanych z zagranicy paczek pocztowych o masie do 20 000 g i wymiarach, o których mowa w pkt 1 lit. c.

Przepis art. 46 Prawa pocztowego określa natomiast, iż obowiązek świadczenia tych usług spoczywa na operatorze wyznaczonym, jak również określa warunki świadczenia wymienionych powyżej kategorii usług pocztowych. Biorąc pod uwagę, iż usługa świadczenia przekazu pocztowego nie została zaliczona do katalogu powszechnych usług pocztowych w rozumieniu art. 45 ust. 1 Prawa pocztowego, nie została spełniona druga przesłanka zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT (świadczenie powszechnych usług pocztowych). W konsekwencji. Wnioskodawczyni nie będzie mu przysługiwało prawo do stosowania w stosunku do opisanej usługi zwolnienia od podatku VAT zarówno na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W świetle tego przepisu zwolnione z podatku VAT są m.in. czynności dotyczące wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, np. przekazów i transferów pieniężnych. Ustawa o VAT nie określa, co należy rozumieć pod pojęciem przekazów pieniężnych, dlatego w tym celu należy odwołać się do uregulowań zawartych w Ustawie o usługach płatniczych. Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 3 tej ustawy, usługa przekazu pieniężnego oznacza usługę płatniczą świadczoną bez pośrednictwa rachunku płatniczego prowadzonego dla płatnika, polegającą na transferze do odbiorcy lub do innego dostawcy przyjmującego środki pieniężne dla odbiorcy środków pieniężnych otrzymanych od płatnika lub polegającą na przyjęciu środków pieniężnych dla odbiorcy i ich udostępnieniu odbiorcy.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej „pojęcia używane do opisania zwolnień (...) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika" (por. wyrok Trybunału z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV). Z drugiej strony, z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług m.in. w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, w tym przekazów i transferów pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki i inne uprawnione instytucje, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca konstruując normę prawną zawartą w pkt 40 przywołanego artykułu, posłużył się sformułowaniem „wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych", wskazując na możliwie szerokie rozumienie takich transakcji, nie czyniąc przy tym konkretnych wyłączeń w tej kategorii czynności, pozostawiając je poza zwolnieniem od VAT. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku z transakcjami płatniczymi, przy czym związek ten musi być wyraźny i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

W ocenie Wnioskodawczyni, pomimo szerokiego zakresu przedmiotowego zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, uwzględniając w szczególności, iż przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego usługa realizowania przez Wnioskodawczynię przekazów pocztowych stanowi usługę pocztową (inną niż powszechna usługa pocztowa) w rozumieniu przepisów Prawa pocztowego i nie stanowi usługi płatniczej, w szczególności w rozumieniu Ustawy o usługach płatniczych, omawiane zwolnienie również nie znajduje zastosowania do tej usługi. Powyższej konkluzji nie zmienia okoliczność, iż co do zasady charakter operacyjny usługi pocztowej polegającej na realizacji przekazów pocztowych może być bardzo zbliżony do usługi finansowej w zakresie realizacji przekazów pieniężnych w rozumieniu Ustawy o usługach płatniczych. Jeżeli bowiem podatnik traktuje usługę przekazu pocztowego jako usługę pocztową podlegającą reżimowi przepisów Prawa pocztowego, a niejako usługę finansową przekazu pieniężnego, której zasady świadczenia podlegają reżimowi odrębnych przepisów (Ustawa o usługach płatniczych, Prawo bankowe itp.), to brak jest możliwości zastosowania do przedmiotowej usługi zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni powinno zostać uznane za właściwe, a o potwierdzenie jego prawidłowości wnoszę niniejszym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 8 ust. 1 ww. ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług pocztowych. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od towarów i usług.

Uwzględniając planowany rozwój działalności w obszarze rynku usług pocztowych Wnioskodawczyni rozważa przystąpienie do najbliższego konkursu na operatora wyznaczonego. W przypadku wygrania konkursu i uzyskania statusu operatora wyznaczonego Podatnik byłby zatem obowiązany do świadczenia powszechnych usług pocztowych. Niniejszy wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego obejmującego świadczenie usług przez Wnioskodawcę po jego wyborze na funkcję operatora wyznaczonego przez Prezesa U.

W ramach przyszłej działalności prowadzonej już jako operator wyznaczony, Wnioskodawczyni planuje świadczyć usługę przekazów pocztowych, skierowaną zarówno do klientów indywidualnych, jak i instytucjonalnych, polegającą na zleceniu wypłaty określonej przez nadawcę kwoty, wskazanemu adresatowi (realizowanie przekazu pocztowego polegające na przyjęciu przekazu pocztowego, jego przemieszczeniu lub przesłaniu oraz doręczeniu adresatowi określonej w nim kwoty pieniężnej).

Klienci Wnioskodawczyni będą mieli możliwość nadania przekazów pocztowych w następujący sposób:

• nadanie w każdej placówce pocztowej Wnioskodawczyni (zlecenie realizacji w formie ustnego lub pisemnego zlecenia, albo w formie papierowej poprzez wypełnienie odpowiedniego blankietu przekazu),
• nadanie za pośrednictwem listonoszy (nadanie na podstawie blankietu przekazu pocztowego lub pisemnego zlecenia),
• nadanie za pośrednictwem dedykowanej strony internetowej (rejestracja przekazu za pośrednictwem strony internetowej).
  
  

Usługa przekazu pocztowego świadczona przez Wnioskodawczynię nie zalicza się do kategorii usług powszechnych w rozumieniu art. 45 ustawy z 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz.U. 2012, poz. 1529, dalej: Prawo pocztowe). Należy podkreślić, iż świadcząc przedmiotową usługę Wnioskodawca zamierza działać jako operator pocztowy a nie jako instytucja płatnicza w rozumieniu przepisów ustawy z 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. 2011 Nr 199, poz. 1175 ze zm., dalej: Ustawa o usługach płatniczych). W szczególności, Wnioskodawczyni z związku z świadczeniem tych usług nie zamierza ubiegać się o uzyskanie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego na prowadzenie działalności w charakterze instytucji płatniczej lub biura usług płatniczych, tzn. podmiotów uprawnionych do świadczenia usług przekazu pieniężnego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 Ustawy o usługach płatniczych.

Tym samym, do świadczenia usług przekazu pocztowego Wnioskodawczyni stosować będzie reżim przepisów Prawa pocztowego, a szczegółowe zasady świadczenia tej usługi określać będzie regulamin oparty na przepisach tej ustawy. W szczególności:

• doręczenie kwot przekazów pocztowych odbywać się będzie zgodnie z przepisami art. 37 Prawa pocztowego,
• określone w regulaminie świadczenia usług przekazu pieniężnego regulacje dotyczące reklamacji oraz prawa dochodzenia roszczeń oparte będą na przepisach rozdziału 8 Prawa pocztowego (Odpowiedzialność operatora pocztowego oraz postępowanie reklamacyjne).
  
  

Wątpliwości podatnika dotyczą stosowania właściwej stawki VAT dla usług pocztowych świadczenia przekazu pocztowego.

Co do zasady, stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22% , z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywają zarówno przepis art. 43 ust. 1 pkt 17 jak również art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy, zwalnia się od podatku powszechne usługi pocztowe świadczone przez operatora obowiązanego do świadczenia takich usług, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Jak wynika z brzmienia tego przepisu, zwolnieniem od podatku są objęte wyłącznie usługi pocztowe zdefiniowane w ustawie Prawo pocztowe jako powszechne.

Zaznaczyć należy również, iż wyżej przywołany przepis stanowi implementację regulacji unijnej w tym zakresie, wyrażoną w art. 132 ust. 1 lit. a Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Zwolnienia uregulowane ww. przepisami mają charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że obejmują określony rodzaj czynności wykonywanych przez zdefiniowany krąg podmiotów.

Usługa pocztowa zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 23 listopada 2012r. Prawo pocztowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1529) stanowi, wykonywane w obrocie krajowym lub zagranicznym, zarobkowe:

1. realizowane łącznie lub rozdzielnie przyjmowanie, sortowanie, doręczanie przesyłek pocztowych oraz druków bezadresowych;
2. przemieszczanie przesyłek pocztowych oraz druków bezadresowych, jeżeli jest wykonywane łącznie z przynajmniej jedną spośród czynności, o których mowa w pkt 1;
3. przesyłanie przesyłek pocztowych przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej, jeżeli na etapie przyjmowania, przemieszczania lub doręczania przekazu informacyjnego przyjmują one fizyczną formę przesyłki listowej;
4. prowadzenie punktów wymiany umożliwiających przyjmowanie i wymianę korespondencji między podmiotami korzystającymi z obsługi tych punktów;
5. realizowanie przekazów pocztowych.
   
   

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy Prawo pocztowe, do usług powszechnych zalicza się świadczone w obrocie krajowym i zagranicznym w ramach obowiązku, o którym mowa w art. 46, usługi pocztowe obejmujące:

1.przyjmowanie, sortowanie, przemieszczanie i doręczanie:

a.przesyłek listowych, w tym poleconych i z zadeklarowaną wartością, o wadze do 2000 g i liczonych z tolerancją 2 mm wymiarach:

• maksymalnych – 900 mm, stanowiących sumę długości, szerokości i wysokości, przy czym największy wymiar nie może przekroczyć 600 mm, a w przypadku przesyłki listowej w formie rulonu – 1040 mm, stanowiących sumę długości i podwójnej średnicy, przy czym największy wymiar nie może przekroczyć 900 mm,
• minimalnych - 170 mm w przypadku przesyłki listowej w formie rulonu, stanowiących sumę długości i podwójnej średnicy, przy czym największy wymiar nie może być mniejszy niż 100 mm,
• minimalnych strony adresowej - 90x140 mm,

b.przesyłek dla ociemniałych,

c.paczek pocztowych, w tym z zadeklarowaną wartością, o masie do 10 000 g i wymiarach, z których największy nie przekracza 1500 mm, a suma długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość nie przekracza 3000 mm;

2.sortowanie, przemieszczanie i doręczanie nadesłanych z zagranicy paczek pocztowych o masie do 20 000 g i wymiarach, o których mowa w pkt 1 lit. c.

Natomiast w myśl art. 45 ust. 2 tej ustawy, usług pocztowych, o których mowa w ust. 1, świadczonych dla nadawców masowych nie zalicza się do usług powszechnych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 11 cyt. ustawy Prawo pocztowe, przez nadawcę masowego rozumie się nadawcę nadającego przesyłki pocztowe na podstawie umowy o świadczenie usługi pocztowej zawartej w formie pisemnej, od chwili przekroczenia liczby 100 000 sztuk przesyłek danego rodzaju w danym roku kalendarzowym, z wyłączeniem podmiotów zaliczonych do sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.), przedsiębiorstw użyteczności publicznej, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 września 1981r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 2002r. Nr 112, poz. 981, z późn. zm.), oraz państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej - „Zakładu Unieszkodliwiania Odpadów Promieniotwórczych”.

Jak stanowi art. 46 ust. 1 ww. ustawy Prawo pocztowe, do świadczenia usług powszechnych na terytorium całego kraju jest obowiązany operator wyznaczony.

Natomiast zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje świadczenie usług powszechnych:

1.w sposób jednolity w porównywalnych warunkach;

2.przy zapewnieniu na terytorium całego kraju rozmieszczenia:

1. placówek pocztowych operatora wyznaczonego zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 47 pkt 3 oraz
2. nadawczych skrzynek pocztowych odpowiedniego do zapotrzebowania na danym terenie;

3.z zachowaniem wskaźników czasu przebiegu przesyłek pocztowych;

4.po przystępnych cenach;

5.z częstotliwością zapewniającą co najmniej jedno opróżnianie nadawczej skrzynki pocztowej i doręczanie przesyłek pocztowych, co najmniej w każdy dzień roboczy i nie mniej niż przez 5 dni w tygodniu z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy;

6.w sposób umożliwiający uzyskanie przez nadawcę dokumentu potwierdzającego odbiór przesyłki rejestrowanej.

Analizując treść art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy, należy zauważyć, iż kreuje on zwolnienie o charakterze przedmiotowo-podmiotowym. Zwolnienie to obejmuje nie wszystkie podmioty świadczące usługi pocztowe, ale tylko te które posiadają status operatora obowiązanego do świadczenia takich usług. Na gruncie regulacji prawa pocztowego status podmiotu działającego w takim charakterze przypisuje się, operatorowi wyznaczonemu do świadczenia powszechnych usług pocztowych. Natomiast ustanawianie operatora wyznaczonego regulują przepisy art. 71 – art. 80 tej ustawy.

Zaznaczyć jednakże należy, iż samo posiadanie owego statusu jest jedynie przesłanką podmiotową objęcia określonych czynności zwolnieniem. Ponadto występują także uwarunkowania przedmiotowe, czyli innymi słowy tylko niektóre spośród usług świadczonych przez wyznaczonego operatora będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT. Ustawodawca w przepisie kładzie nacisk na „powszechność” świadczonych usług pocztowych, także można z tego wnioskować, że te usługi świadczone przez operatora wyznaczonego, którym nie można przypisać przymiotu „powszechności”, będą wyłączone ze zwolnienia i w konsekwencji będą podlegały opodatkowaniu tymże podatkiem. Ponadto jedna z kluczowych zasad wykładni prawa nakazuje zwolnienia (i wyłączenia) interpretować możliwie wąsko, ściśle, aby nie doprowadzić do nieuprawnionego rozszerzenia zakresu zwolnień.

Natomiast na mocy art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ustawy).

Zgodnie zaś z ust. 15 art. 43 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa bliżej, co należy rozumieć pod pojęciami wymienionymi w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. W tym celu należy się odwołać do uregulowań wskazanych w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. Nr 199, poz. 1175 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, przez usługi płatnicze rozumie się działalność polegającą na:

1.przyjmowaniu wpłat gotówki i dokonywaniu wypłat gotówki z rachunku płatniczego oraz wszelkie działania niezbędne do prowadzenia rachunku;

2.wykonywaniu transakcji płatniczych, w tym transferu środków pieniężnych na rachunek płatniczy u dostawcy użytkownika lub u innego dostawcy:

1. przez wykonywanie usług polecenia zapłaty, w tym jednorazowych poleceń zapłaty,
2. przy użyciu karty płatniczej lub podobnego instrumentu płatniczego,
3. przez wykonywanie usług polecenia przelewu, w tym stałych zleceń;

3.wykonywaniu transakcji płatniczych wymienionych w pkt 2, w ciężar środków pieniężnych udostępnionych użytkownikowi z tytułu kredytu, a w przypadku instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego - kredytu, o którym mowa w art. 74 ust. 3 lub art. 132j ust. 3;

4.wydawaniu instrumentów płatniczych;

5.umożliwianiu wykonania transakcji płatniczych, zainicjowanych przez akceptanta lub za jego pośrednictwem, instrumentem płatniczym płatnika, w szczególności na obsłudze autoryzacji, przesyłaniu do wydawcy karty płatniczej lub systemów płatności zleceń płatniczych płatnika lub akceptanta, mających na celu przekazanie akceptantowi należnych mu środków, z wyłączeniem czynności polegających na jej rozliczaniu i rozrachunku w ramach systemu płatności w rozumieniu ustawy o ostateczności rozrachunku (acquiring);

6.świadczeniu usługi przekazu pieniężnego;

7.wykonywaniu transakcji płatniczych, w przypadku których zgoda płatnika na wykonanie transakcji udzielana jest przy użyciu urządzenia telekomunikacyjnego, cyfrowego lub informatycznego, a płatność przekazywana jest dostawcy usług telekomunikacyjnych, cyfrowych lub informatycznych, działającemu jedynie jako pośrednik pomiędzy użytkownikiem zlecającym transakcję płatniczą a odbiorcą.

W świetle art. 3 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych, usługa przekazu pieniężnego oznacza usługę płatniczą świadczoną bez pośrednictwa rachunku płatniczego prowadzonego dla płatnika, polegającą na transferze do odbiorcy lub do innego dostawcy przyjmującego środki pieniężne dla odbiorcy środków pieniężnych otrzymanych od płatnika lub polegającą na przyjęciu środków pieniężnych dla odbiorcy i ich udostępnieniu odbiorcy.

Działalność w zakresie świadczenia usług płatniczych może być wykonywana wyłącznie przez dostawców usług płatniczych, zwanych dalej „dostawcami” (art. 4 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 4 ust. 2 cyt. ustawy dostawcą może być wyłącznie:

1. bank krajowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo bankowe;
   
2. oddział banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy - Prawo bankowe;
   
3. instytucja kredytowa w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy - Prawo bankowe i odpowiednio oddział instytucji kredytowej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 ustawy - Prawo bankowe;
   
4. instytucja pieniądza elektronicznego;
   
5. oddział podmiotu świadczącego w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, zgodnie z prawem tego państwa, pocztowe usługi płatnicze, uprawnionego zgodnie z prawem tego państwa do świadczenia usług płatniczych oraz ... Spółka Akcyjna w zakresie, w jakim odrębne przepisy upoważniają ją do świadczenia usług płatniczych;
   
6. instytucja płatnicza;
   
7. Europejski Bank Centralny, Narodowy Bank Polski, zwany dalej „NBP”, oraz bank centralny innego państwa członkowskiego - gdy nie działają w charakterze władz monetarnych lub organów administracji publicznej;
   
8. organ administracji publicznej;
   
9. spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa lub Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa w rozumieniu ustawy z dnia 5 listopada 2009r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz.U. z 2012 r. poz. 855), zwanej dalej "ustawą o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych" - w zakresie, w jakim odrębne przepisy uprawniają je do świadczenia usług płatniczych, zwane dalej "kasą oszczędnościowo-kredytową";".
   
10. biuro usług płatniczych.
    
    

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 16 ww. ustawy - krajowa instytucja płatnicza to osobę prawna, która zgodnie z art. 60 ust. 1 uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności w charakterze instytucji płatniczej.

W myśl art. 60 ust. 1-2 ww. ustawy, świadczenie usług płatniczych w charakterze krajowej instytucji płatniczej wymaga uzyskania zezwolenia KNF. Zezwolenie może być wydane osobie prawnej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na jej wniosek.

Z powyższych przepisów wynika, że świadczenie usługi przekazu pieniężnego należy do usług płatniczych wymienionych w art. 3 ustawy o usługach płatniczych. Świadczenie usług płatniczych może być wykonywane wyłącznie przez dostawców usług płatniczych, wśród których wymieniona jest instytucja płatnicza. Świadczenie usług płatniczych w charakterze krajowej instytucji płatniczej wymaga uzyskania zezwolenia KNF.

Z kolei posługując się definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” pod red. B. Duraja (Wydawnictwo Langenscheidt Polska Sp. z o.o. Warszawa 2007), słowo „przekaz” oznacza „pieniądze przekazane za pośrednictwem poczty lub innej instytucji; także: przekazanie, przesłanie tych pieniędzy; też: przekazanie komuś pieniędzy w taki sposób”. Natomiast „przekazać – przekazywać” znaczy m.in. „wpłacać pieniądze w odpowiedniej instytucji, zlecając wypłacenie ich komuś”.

Na podstawie art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych;
2. udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę;
3. pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę;
4. transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności;
5. transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środki płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innych metali, jak również banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które przedstawiają wartość numizmatyczną;
6. transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2;
7. zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie;
8. dostawy, za cenę równą wartości nominalnej, znaczków pocztowych ważnych w obrocie pocztowym na terytorium danego państwa, znaczków skarbowych i innych podobnych znaczków;
9. zakłady, loterie i inne gry losowe lub hazardowe, z zastrzeżeniem warunków i ograniczeń określonych przez każde państwo członkowskie;
10. dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a);
11. dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b);
12. dzierżawę i wynajem nieruchomości.
    
    

Dokonując analizy pojęć użytych do opisania zwolnień, o których mowa w art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE należy podkreślić, że winny one być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień (…) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni wskazała, że opisane we wniosku usługi przekazu pocztowego nie będą, w rozumieniu przepisów ustawy Prawo pocztowe, powszechnymi usługami pocztowymi. Wskazała również, że nie zamierza ubiegać się o uzyskanie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego na prowadzenie działalności w charakterze instytucji płatniczej lub biura usług płatniczych, tzn. podmiotów uprawnionych do świadczenia usług przekazu pieniężnego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 Ustawy o usługach płatniczych.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że mimo iż Wnioskodawczyni ubiegać się będzie o status operatora wyznaczonego, świadczyć będzie usługi przekazu pocztowego, które jak wskazuje w opisie zdarzenia nie są w rozumieniu ustawy Prawo pocztowe usługami powszechnymi. Zatem dla tych usług przepis art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania.

Ponadto skoro usługi przekazu pocztowego, w ramach wykonywania których Wnioskodawczyni nie zamierza działać jako instytucja płatnicza (Wnioskodawczyni nie będzie ubiegać się o uzyskanie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego), nie będą usługami przekazu pieniężnego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych, lecz ich doręczenie odbywać się będzie zgodnie z przepisami art. 37 Prawa pocztowego, a regulacje dotyczące reklamacji oraz prawa dochodzenia roszczeń oparte będą na przepisach rozdziału 8 Prawa pocztowego, nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustaw o VAT.

Zatem z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie wymieniają przedmiotowych usług jako objętych preferencyjną stawką lub zwolnieniem, usługi te będą podlegały opodatkowaniu podstawową stawką podatku, w wysokości 23%.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Końcowo należy zauważyć, iż postępowanie w przedmiocie interpretacji opiera się wyłącznie na zdarzeniu przyszłym precyzyjnie przedstawionym przez Wnioskodawczynię, tym bardziej, że w stosunku do tak opisanego zdarzenia przyszłego wyrażane jest jego stanowisko. Organ nie może stanu faktycznego przedstawionego we wniosku lub w pismach uzupełniających wniosek, własnymi ocenami podważać, ustalać, uzupełniać ani też zmieniać w jakimkolwiek zakresie. Instytucja interpretacji podatkowej nie daje bowiem organowi w tym względzie stosownych uprawnień dowodowych, co ma swoje uzasadnienie w zupełnie innej roli, jaką ma do spełnienia ten organ w tym postępowaniu. W postępowaniu w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji nie może być prowadzone postępowanie dowodowe zmierzające do zbierania materiałów dowodowych, tak jak ma to miejsce w postępowaniu podatkowym.

Jednocześnie wskazuje się, że zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ustawy - Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają one umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest organem kompetentnym do dokonania oceny w zakresie stwierdzenia, czy usługi, które Spółka zamierza świadczyć w przyszłości stanowią powszechne usługi pocztowe w rozumieniu przepisów ww. ustawy Prawo pocztowe. Ustawa ta, choć powołana w ustawie o podatku od towarów i usług, nie jest elementem prawa podatkowego, wobec czego przepisy tej ustawy nie mogą być przedmiotem interpretacji udzielanej przez tut. organ. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego, do której uprawniony jest Dyrektor Izby Skarbowej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.