Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-20/14/ASz
z 11 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z poźn. zm.) − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 stycznia 2014 r. (data wpływu do Biura - 14 stycznia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 1 kwietnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wniesienia przez wspólnika środków pieniężnych do używania przez spółkę − jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wniesienia przez wspólnika środków pieniężnych do używania przez spółkę.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z 25 marca 2014 r. znak: IBPB II/1/436-20/14/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 1 kwietnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółkę cywilną prowadzi dwóch wspólników, każdy posiada po 50 % udziałów. W ciągu roku pobierają oni zaliczki na poczet zysku z rachunku firmowego spółki na konta prywatne. W razie wahań płynności finansowej, wspólnicy spółki zmuszeni są do zasilenia konta firmowego z wcześniej pobranych przez nich zaliczek w celu regulowania bieżących zobowiązań spółki, wypłaty wynagrodzeń i innych świadczeń ze stosunku pracy na rzecz pracowników i innych osób wykonujących pracę dla spółki.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że wspólnicy traktują to zasilenie jako przesunięcie środków finansowych z wcześniej pobranych zaliczek do działalności gospodarczej, nie zaś jako wkład lub dopłatę. To wniesienie środków pieniężnych do używania przez spółkę nie wiąże się z przeniesieniem własności środków pieniężnych do spółki. Pieniądze w dalszym ciągu pozostają własnością wspólników. Wspólnicy przyjmują, że jest to użycie środków finansowych z wcześniej pobranych zaliczek we własnej działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej. Jest to tylko czasowe przekazanie środków obojga wspólników do dyspozycji spółki. W sytuacji poprawy płynności finansowej przedmiotowe środki pieniężne, które poprzednio zasiliły konto firmowe spółki, wspólnicy znów pobierają, traktując to pobranie jako zaliczki na poczet przyszłego zysku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zasilanie konta firmowego przez wspólników spółki cywilnej, z wcześniej pobranych zaliczek na poczet zysku na cel określony powyżej podlega obowiązkowi podatkowemu i w jakiej wysokości?

Wnioskodawca uważa, że zasilanie konta firmowego spółki cywilnej nie poparte umową pożyczki, jak również nie mające na celu podwyższenie kapitałów spółki, a mające konkretny cel i przeznaczenie nie podlega opodatkowaniu podatkowi od czynności cywilnoprawnych. W momencie pobierania przez wspólników zaliczek na poczet przyszłego zysku nie było mowy o pożyczce, jak również podniesieniu wkładu wspólników do spółki cywilnej, gdyż wspólnicy nie mieli nawet takich intencji, a mieli prawo pobrać zaliczkę ze spółki cywilnej na poczet przyszłego zysku. Stosownie do treści art. 720 ust. 1 Kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Według Wnioskodawcy, przedstawiona w stanie faktycznym aktywność nie wyczerpuje znamion pożyczki, dlatego też uważa, że jego postępowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Natomiast aby traktować wspomnianą wpłatę jako dodatkowy wkład wspólników do spółki, wspólnicy musieliby zmienić umowę spółki. Ponieważ umowa spółki cywilnej, a także aneksy lub uchwały ją zmieniające, powinny być sporządzone w formie pisemnej pod rygorem nieważności, to należy wykluczyć, że wpłata nastąpiła w wyniku wniesienia dodatkowego wkładu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy w przypadku umowy spółki za zmianę umowy przy spółce osobowej, uważa się:

• wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego,
• pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika,
• dopłaty oraz
• oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.
  
  

Z powyższego przepisu wynika, iż oddanie spółce pieniędzy, czyli rzeczy sui generis, do nieodpłatnego używania może zostać dokonane przez wspólnika spółki poprzez użyczenie lub ustanowienie użytkowania.

W świetle art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Zgodnie z art. 252 Kodeksu cywilnego rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie).

Z kolei w myśl art. 264 Kodeksu cywilnego, jeżeli użytkowanie obejmuje pieniądze lub inne rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, użytkownik staje się z chwilą wydania mu tych przedmiotów ich właścicielem. Po wygaśnięciu użytkowania obowiązany jest do zwrotu według przepisów o zwrocie pożyczki (użytkowanie nieprawidłowe).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spółkę cywilną prowadzi dwóch wspólników; każdy posiada po 50 % udziałów. W ciągu roku pobierają oni zaliczki na poczet zysku z rachunku firmowego spółki na konta prywatne. W razie wahań płynności finansowej, wspólnicy spółki zmuszeni są do zasilenia konta firmowego z wcześniej pobranych przez nich zaliczek w celu regulowania bieżących zobowiązań spółki, wypłaty wynagrodzeń i innych świadczeń ze stosunku pracy na rzecz pracowników i innych osób wykonujących pracę dla spółki.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że wspólnicy traktują to zasilenie jako przesunięcie środków finansowych z wcześniej pobranych zaliczek do działalności gospodarczej, nie zaś jako wkład lub dopłatę. To wniesienie środków pieniężnych do używania przez spółkę nie wiąże się z przeniesieniem własności środków pieniężnych do spółki. Pieniądze w dalszym ciągu pozostają własnością wspólników. Wspólnicy przyjmują, że jest to użycie środków finansowych z wcześniej pobranych zaliczek we własnej działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej. Jest to tylko czasowe przekazanie środków obojga wspólników do dyspozycji spółki. W sytuacji poprawy płynności finansowej przedmiotowe środki pieniężne, które poprzednio zasiliły konto firmowe spółki, wspólnicy znów pobierają traktując to pobranie jako zaliczki na poczet przyszłego zysku.

Wnioskodawca uważa, że zasilanie konta firmowego spółki cywilnej nie poparte umową pożyczki, jak również nie mające na celu podwyższenie kapitałów spółki, a mające konkretny cel i przeznaczenie, nie podlega opodatkowaniu podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Z powyższym stanowiskiem nie można się jednak zgodzić. Należy zauważyć, że w treści uzupełnienia wskazano, iż jest to czasowe przekazanie środków obojga wspólników do dyspozycji spółki; do używania tych środków przez spółkę. W sytuacji poprawy płynności finansowej przedmiotowe środki pieniężne wspólnicy znów pobierają, traktując to pobranie jako zaliczki na poczet przyszłego zysku.

Niewątpliwie zatem w przedstawionym stanie faktycznym będziemy mieli do czynienia z oddaniem spółce przez wspólników pieniędzy do nieodpłatnego używania. W świetle art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynność taka – tj. oddanie przez wspólnika spółce pieniędzy do nieodpłatnego używania - stanowi zmianę umowy spółki. Obowiązek podatkowy z tego tytułu powstanie z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy) i będzie ciążył przy umowie spółki cywilnej na wspólnikach (art. 4 pkt 9 ustawy). Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. e) ustawy podstawę opodatkowania przy oddaniu spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania stanowić będzie roczna wartość nieodpłatnego używania, którą przyjmuje się w wysokości 4% wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego oddanego do nieodpłatnego używania. Zaś stawka podatku w myśl art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy wynosi 0,5%.

Wbrew zatem stanowisku Wnioskodawcy przekazanie pieniędzy przez wspólnika na rzecz spółki, nawet jeżeli nie będzie dokonane w drodze np. umowy pożyczki czy też wniesienia wkładu do spółki lub dopłaty, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy wyraźnie bowiem traktuje oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania jako zmianę umowy spółki.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z poźn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.