Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-96/14/DK
z 16 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2014 r. (data wpływu 26 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka cywilna dwóch wspólników (małżeństwo) przekształciła się w spółkę z o.o. Aportem wniesiono zorganizowaną część przedsiębiorstwa środki trwałe, towary, zobowiązania, należności, środki pieniężne na rachunkach bankowych (3 900 000 zł.). W akcie notarialnym określono wielkość kapitału zakładowego na kwotę 100 000 zł (w spółce zgodnie z umową spółki może istnieć kapitał zapasowy), czyli pozostałą część przeznaczono na kapitał zapasowy spółki 3 800 000 zł. Jak wynika z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nabytych przez spółkę kapitałową w formie otrzymanego wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego takiej spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy art. 16 ust.1 pkt 63 lit. d) znajduje również zastosowanie, jeżeli przedmiotem wkładu do spółki z o.o. jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, a za otrzymany wkład spółka wydaje udziały o wartości niższej niż bilansowa (i rynkowa) wartość takiego przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części)?
2. Jeśli amortyzacja w tym przypadku nie jest kosztem uzyskania przychodu, to w jaki sposób można obliczyć amortyzację stanowiącą koszt uzyskania przychodów, jeśli przyjęte środki trwałe były wartości 4 020 659 zł. Przyjęte towary o wartości 86 625 zł., czy należy zastosować klucz, jeśli tak to jaki?

We własnym stanowisku w sprawie Spółka wskazała, że w przypadku gdy przedmiotem wkładu do spółki kapitałowej jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, to – stosownie do art. 15 ust. 1s oraz art. 16g ust. 10a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość początkową tych składników majątku określa się w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego wkład (jeżeli u podmiotu tego wspomniane składniki były zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych). Jednocześnie, zgodnie z art. 16h ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, spółka otrzymująca taki wkład, dokonując odpisów amortyzacyjnych od wchodzących w skład przedsiębiorstwa (lub jego zorganizowanej części) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zobowiązana jest do kontynuowania metody amortyzacji przyjętej uprzednio przez wnoszącego wkład oraz do uwzględnienia już dokonanych przez ten podmiot odpisów amortyzacyjnych. Nie jest jednak, w zaliczaniu tak ustalonych odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, ograniczona treścią art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) ww. ustawy, co oznacza, że odpisy te spółka zaliczać będzie mogła do swoich kosztów w pełnej wysokości nawet wówczas, kiedy za taki aport spółka wyda udziały o wartości nominalnej niższej od wartości wniesionego przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: Ustawa), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu – z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 Ustawy.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 15 ust. 6 Ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 Ustawy, Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przejęcie składników wchodzących w skład aportu przedsiębiorstwa stanowi ich nabycie, jeżeli zatem przejęte środki trwałe będą mogły być wykorzystane przy prowadzeniu działalności gospodarczej Spółki, a przewidywany okres ich używania przekraczał będzie rok to Spółka będzie miała prawo do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od takich wartości niematerialnych i prawnych do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się do kwestii stosowania w omawianej sprawie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) Ustawy, należy wskazać, że zgodnie z jego treścią, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych: nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego.

Zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy zauważyć, że art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) Ustawy, traktuje jedynie o środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych nabytych w formie wkładu niepieniężnego, tym samym zgodnie z wykładnią literalną należy stwierdzić, że przepis ten nie będzie miał zastosowania do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład nabytego w formie wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa, gdyż bezpośrednio z treści powyższego przepisu tak nie wynika.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że w sytuacji przejęcia składników majątkowych, w tym środków trwałych w związku z aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 4a pkt 4 Ustawy, Spółka pomimo przelania części wartości wnoszonego wkładu na kapitał zapasowy, będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pełną wysokość odpowiednio naliczonych odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując, art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) Ustawy, nie znajdzie zastosowania w kontekście przedstawionego stanu faktycznego. Stanowisko Spółki należało zatem uznać za prawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, że w związku z treścią rozstrzygnięcia w zakresie pytania pierwszego odpowiedź na pytanie drugie sformułowane we wniosku jest bezprzedmiotowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.