Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-282/14/IB
z 10 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Wezwaniem z dnia 12 maja 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się o wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 20 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.) uzupełniono wniosek w ww. zakresie.

W przedmiotowym wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 13 czerwca 2012 r., płatnik składek (Sp. z o.o.) rozwiązał z podatnikiem -Wnioskodawczynią umowę o pracę z zachowaniem 3 miesięcznego terminu wypowiedzenia, podając jako przyczynę niewystarczający profil wykształcenia, odwołanie z funkcji Prezesa Zarządu Spółki oraz łamanie przepisów prawa pracy, w związku z czym Wnioskodawczyni złożyła 19 czerwca 2012 r. do Sądu Rejonowego Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych pozew o przywrócenie do pracy. Dnia 12 grudnia 2012 r. przed Sądem Rejonowym Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Wnioskodawczyni zawarła z płatnikiem ugodę, na mocy której płatnik składek rozwiązał z Nią na mocy porozumienia stron umowę o pracę oraz zobowiązał się, że zapłaci na Jej rzecz kwotę 135.000,00 zł tytułem odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę płatną w pięciu równych ratach, po 27.000,00 zł każda płatnych do :

• pierwsza rata płatna do 10 stycznia 2013 r.,
• druga rata płatna do 10 lutego 2013 r.,
• trzecia rata płatna do 10 marca 2013 r.,
• czwarta rata płatna do 10 kwietnia 2013 r.,
• piąta rata płatna do 10 maja 2013 r.
  
  wraz z ustawowymi odsetkami w stosunku rocznym 13 % w przypadku opóźnienia w płatności kolejnych rat.
  

Pracodawca przekazał na rachunek bankowy podatnika stosownie do ww. postanowień ugody następujące kwoty:

1. 27.000,00 zł dnia 10 stycznia 2013 r.,
2. 17.280,00 zł dnia 8 lutego 2013 r.,
3. 22.140,00 zł dnia 8 marca 2013 r.,
4. 22.140,00 zł. dnia 9 kwietnia 2013 r.,
5. 18.360,00 zł dnia 9 maja 2013 r.,
   
   stanowiące według płatnika składek należność odszkodowania po odliczeniu podatku dochodowego, na podstawie zastosowania normy z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która stanowi, że wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sadowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Ponadto, płatnik poinformował podatnika formularzem PIT-11 o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w roku 2013, nieprawidłowo wskazując jako źródło przychodu, tj. należności ze stosunku pracy, służbowego, spółdzielczego i z pracy nakładczej, a także zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacone przez zakład pracy, o którym mowa w art. 31 ustawy oraz płatników, o których mowa w art. 42e ust. 1 ustawy kwotę l35.000,00 zł i wskazując zaliczkę -zdaniem podatnika- nienależnie pobraną przez płatnika w kwocie 28.080,00 zł.
   

W przesłanym uzupełnieniu wniosku wskazano, że wysokość i zasady ustalania przedmiotowego odszkodowania wynikały wprost z przepisów prawa pracy dotyczących niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę - art. 44, 45, 47¹ Kodeksu pracy. Nad zgodnością z prawem czuwał sąd na mocy art. 203 § 4 w związku z art. 223 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego. Wysokość przedmiotowego odszkodowania wynika zarówno ze wskazanych przepisów ustawowych oraz z istoty samej ugody sądowej mającej na celu poczynienie sobie wzajemnych ustępstw w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego, celem uchylenia zaistniałego sporu. Jedynie klauzule generalne dotyczące zasad współżycia społecznego ograniczają w tym wypadku wymiar obligacyjny ugody, która podlega swobodnemu uznaniu stron ją kształtujących oraz ocenie sądu.

„Odszkodowanie" przedstawione we wniosku dotyczyło niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę, na skutek rozwiązania przez płatnika składek Sp. z o.o. z podatnikiem – Wnioskodawczynią umowy o pracę z zachowaniem 3 miesięcznego terminu wypowiedzenia z rzekomych przyczyn: niewystarczający profil wykształcenia, odwołanie z funkcji Prezesa Zarządu Spółki, łamanie przepisów prawa pracy; oraz następczego postępowania sądowego zainicjowanego pozwem o przywrócenie do pracy złożonym dnia 19 czerwca 2012 r., do Sądu Rejonowego Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, zakończonego ugodą zawartą między podatnikiem a płatnikiem składek, na mocy której płatnik składek rozwiązał z podatnikiem na mocy porozumienia stron umowę o pracę oraz zobowiązał się do zapłaty rzeczonej kwoty.

Przepis art. 47¹ k.p. stanowi, iż odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 k.p., przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, jednakże nie można zakwalifikować rzeczonego „odszkodowania" przyznanego podatnikowi, jedynie jako ekwiwalentu pieniężnego w zamian za utracone korzyści z tytułu umowy o pracę, lecz również jako zadośćuczynienie za błędną kwalifikację pracowniczą, uzasadniającą rozwiązanie stosunku pracy. Natomiast decyzja o rozwiązaniu stosunku pracy na mocy porozumienia stron, mimo zasadności przywrócenia podatnika do pracy, rozumianej w znaczeniu normatywnym Kodeksu pracy, była celowa ze względu na wzajemne stosunki stron, które uniemożliwiały skuteczną dalszą współpracę podatnika i płatnika składek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy płatnik składek tj. Sp. z o.o. prawidłowo pobrała zaliczkę na podatek dochodowy od zasądzonej kwoty odszkodowania w kwocie 28.080,00 zł, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Czy w oparciu o przedstawiony stan faktyczny, kwota wynikająca z ugody sądowej tytułem odszkodowania jest kwotą wolną od podatku dochodowego na mocy przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? A tym samym, czy płatnik składek, tj. Sp. z o.o. miała obowiązek pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od zasadzonej kwoty odszkodowania i pomniejszyć przyznaną kwotę 135.000 zł o tę zaliczkę?

Zdaniem Wnioskodawcy stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Za przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, uważa się w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Użyty przez ustawodawcę zwrot „w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione w ramach przykładu. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Takim przychodem jest również odszkodowanie wynikające z zawartej ugody sądowej z tytułu niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę. Zdaniem Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma przepis art. 21 ust. 1 pkt 3, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Kwestie dotyczące stosunku pracy, w tym wypłaty odszkodowań z tytułu nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę, zawarte zostały w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). W przedmiotowej sprawie odszkodowanie przyznano na podstawie ugody zawartej przed sądem. Należy przy tym stwierdzić, iż było to odszkodowanie, którego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów Kodeksu pracy. Co prawda strony negocjując ugodę mogły uzgodnić wysokość odszkodowania, ale musiała się ona mieścić w granicach przewidzianych prawem. Nad zgodnością z prawem zawartej ugody czuwał sąd na mocy art. 203 § 4 w związku z art. 223 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego. Wskazać również należy, że w przepis art. 21 ust 1 pkt 3 lit. g) ustawą z dnia 25 kwietnia 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 97, poz. 623) został zmieniony, w ten sposób, że w celu wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 listopada 2006 r., sygn. akt SK 51/06 (Dz. U. Nr 226, poz. 1657) wprowadzono zapis zwalniający od podatku dochodowego od osób fizycznych otrzymane odszkodowania wynikające z ugód sądowych. Trybunał Konstytucyjny m.in. orzekł, że art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g). PDOFizU w zakresie, w jakim wyłącza zwolnienie podatkowe w stosunku do odszkodowań uzyskanych na podstawie ugody sądowej jest niezgodny z art. 2 i 32 ust. 1 Konstytucji RP. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, niezgodność wyłączenia z zasadą demokratycznego państwa prawnego w zakresie, w jakim obejmuje ono odszkodowanie ustalone ugodą sądową, polega na rażącej niespójności rozwiązań prawnych przyjętych w dwu gałęziach prawa, prowadząc do nadużycia zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa. Z jednej strony, ustawodawca zachęca strony do zakończenia postępowania ugodą, bez potrzeby wydawania orzeczenia przez sąd, z drugiej zaś wskazany wyżej przepis prawa podatkowego nakłada na osobę, która zaakceptowała ugodowe załatwienie sprawy, swego rodzaju sankcję finansową w postaci obowiązku zapłacenia podatku od uzyskanego odszkodowania. Według Trybunału, narzędzia jakimi dysponuje sąd dla sprawdzenia rzeczywistego powstania szkody i podstawy odpowiedzialności pozwanego są wystarczające, by zapobiec ugodom, które miałyby na celu naprawienie fikcyjnych szkód i w konsekwencji bezpodstawne uszczuplenie podstawy opodatkowania o kwotę rzekomego odszkodowania. W przypadku odszkodowań otrzymanych na podstawie ugód sądowych nie jest według Trybunału aktualna argumentacja stanowiąca ratio legis wyłączenia ze zwolnienia zawarta w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit g) ustawy. Uzasadniając niezgodność tego przepisu z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP Trybunał stwierdził, że zróżnicowanie sytuacji poszkodowanych, którzy wystąpili do sądu o odszkodowanie i ze względu na przebieg sprawy - uzyskali wyrok albo zawarli ugodę sądową nie znajduje uzasadnienia.

Dysponujący wyrokiem lub ugodą sądową znajduje się w takiej samej kategorii i dlatego w zgodzie z art. 32 ust 1 Konstytucji RP powinni być tak samo traktowani. Ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 8 kwietnia 2011 r. w sprawie oznaczonej sygn. akt I SA/Lu 936/10 wskazał, że „trzeba mieć na uwadze, że nigdzie w przepisach prawa podatkowego nie pojawia się definicja pojęcia "odszkodowanie" stworzona wyłącznie na potrzeby tej dziedziny prawa. Tak więc to nie nazwa, lecz rzeczywisty charakter świadczenia decyduje o tym, czy jest to odszkodowanie, czy też nie. Jakkolwiek odszkodowanie jest niewątpliwie następstwem szkody, to jednak podstawową przesłanką zwolnienia odszkodowania od podatku, przewidzianą w art. 21 ust. 1 pkt 3 u.o.p.d.f. jest otrzymanie go w sytuacji, gdy jego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. W świetle natomiast art. 21 ust. 1 pkt 3b u.o.p.d.f. konieczne jest, aby "inne odszkodowania" miały swoje umocowanie w wyroku lub ugodzie sądowej."

Dodatkowo, zgodnie ze stanowiskiem Sądu, wyrażonym w uzasadnieniu do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 października 2007 r. wydanego w sprawie oznaczonej sygn. akt III SA/Wa 872/07 należy przyjąć, że „ art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. stanowi nie o zwolnieniu odszkodowań do wysokości wynikającej z przepisów odrębnych ustaw (...), lecz o zwolnieniu odszkodowań, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw (...). W przepisie tym nie chodzi więc o wysokość faktycznie otrzymanego odszkodowania, lecz o jego istotę. Dodać także należy, iż w myśl art. 184 Kodeksu postępowania cywilnego (k.p.c), ugody sądowe podlegają kontroli sądu, którego obowiązkiem jest uznanie ugody za niedopuszczalną, jeżeli jej treść jest niezgodna z prawem, zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Dodatkowo w sprawach pracowniczych, sąd jest zobowiązany do badania ugody, by ta nie naruszała słusznego interesu pracownika - art. 469 k.p.c."

Zasady ustalania i wysokość odszkodowania przyznanego Wnioskodawczyni w ugodzie sądowej, wynikają wprost z przepisów odrębnej ustawy, tj. Kodeksu pracy i równocześnie odszkodowanie to nie zostało wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a)-g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem odszkodowanie to, zdaniem Wnioskodawczyni podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to równocześnie, że płatnik nie jest obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od kwoty tego odszkodowania, tym samym Spółka nienależnie pobrała zaliczkę i pomniejszyła zasądzone ugodą sądową kwoty o wysokość podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Natomiast w przypadku gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i b) ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i w jego uzupełnieniu, w dniu 12 grudnia 2012 r. przed Sądem Rejonowym Wnioskodawczyni zawarła z płatnikiem ugodę, na mocy której płatnik składek rozwiązał z Nią na mocy porozumienia stron umowę o pracę oraz zobowiązał się, że zapłaci na Jej rzecz kwotę 135.000,00 zł tytułem odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę. Wysokość i zasady ustalania przedmiotowego odszkodowania wynikały wprost z przepisów prawa pracy dotyczących niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę - art. 44, 45, 47¹ Kodeksu pracy.

Na podstawie art. 44 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownik może wnieść odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę do sądu pracy, o którym mowa w dziale dwunastym.

Stosownie do art. 45 § 1 ww. ustawy w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 1 ww. ustawy).

Przepisu § 2 nie stosuje się do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177, oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 411; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 3 ww. ustawy).

Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 47¹ Kodeksu pracy).

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawczynię oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż otrzymane przez Nią odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. Kodeksu pracy.

W konsekwencji, od kwoty ww. odszkodowania płatnik nie miał obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, 15-950 Białystok ul. H. Sienkiewicza 84 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.