Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-893/13-2/KT
z 20 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 24.09.2013 r. (data wpływu 27.09.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży udziału w nieruchomości wspólnej (nadbudówki) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.09.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży udziału w nieruchomości wspólnej (nadbudówki).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnota Mieszkaniowa, na podstawie uchwały z dnia 9 kwietnia 2010 r. w sprawie zmiany przeznaczenia części nieruchomości wspólnej nadbudówki znajdującej się na dachu o powierzchni ok. 12 m² na cele mieszkaniowe, wyraziła zgodę na zmianę przeznaczenia i adaptację części nieruchomości wspólnej oraz jej sprzedaż członkowi wspólnoty mieszkaniowej jako części lokalu mieszkalnego.

Wolę zmiany przeznaczenia Wspólnota potwierdziła następnie uchwałą Wspólnoty Mieszkaniowej z dnia 10 października 2012 r. zaprotokołowaną przez notariusza, prowadzącego kancelarię notarialną. W uchwale tej Wspólnota upoważniła zarząd do zmiany przeznaczenia części nieruchomości wspólnej - nadbudówki znajdującej się na dachu o powierzchni ok. 12 m² oraz sprzedaży zainteresowanemu członkowi Wspólnoty Mieszkaniowej jako części lokalu mieszkalnego powstałego w wyniku adaptacji nieużywanej nadbudówki, pod warunkiem, że cena wywoławcza nie będzie niższa niż oficjalna wycena za m² określona przez biegłego rzeczoznawcę. O sprzedaż nadbudówki w drodze negocjacji z zarządem Wspólnoty mogą starać się właściciele mieszkań, które połączyć można bezpośrednio z nadbudówką.

Obecnie wspólnota zamierza ogłosić konkurs na sprzedaż nadbudówki, poprzedzony sporządzeniem wyceny przez biegłego rzeczoznawcę.

Budynek został oddany do użytku i zasiedlony w latach 30 XX w. i jest to 10-kondygnacyjny budynek mieszkalny, podpiwniczony, murowany - wzniesiony w technologii tradycyjnej. Budynek jest posadowiony na działce o powierzchni 643 m² oznaczonej numerem 48 z i stanowi nieruchomość uregulowaną w księdze wieczystej, prowadzonej przez Sąd Rejonowy X Wydział Ksiąg Wieczystych. Właścicielem nieruchomości gruntowej jest miasto, a użytkownikami wieczystymi gruntu i właścicielami budynku są właściciele wyodrębnionych lokali mieszkalnych oraz miasto, w części niewyodrębnionej.

Nadbudówka została zbudowana razem z budynkiem i znajdował się tam zbiornik na wodę z pływakiem i zestaw rur. Woda była tłoczona do zbiornika i grawitacyjnie rozprowadzana do mieszkań. Ciśnienie w sieci miejskiej było zbyt niskie, żeby doprowadzić wodę do 8 piętra. Po zmianie sposobu zaopatrzenia w wodę i zainstalowaniu hydroforów zbiorniki na wodę przestały być używane.

Z przepisów prawa wynika, że sprzedaż części wspólnych w budynku mieszkalnym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług. Dostawa ta korzysta jednak ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a wskazanej ustawy, ponieważ spełnione zostały obydwie przesłanki, o których mowa we wskazanym artykule. W stosunku do zbywanych części obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wspólnota nie nabyła przedmiotowej nadbudówki, ponieważ była ona częścią wspólną nieruchomości w momencie oddania do użytku w latach 30 XX w. i nie była osobno zasiedlana. W związku z powyższym, nie przysługiwało Wspólnocie prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nie były również ponoszone wydatki na ulepszenie nadbudówki. Wspólnocie nie będzie również przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy przebudowie i adaptacji nadbudówki na lokal mieszkalny, ponieważ adaptacja ta będzie wykonywana przez Nabywcę i na jego koszt.

Wspólnota Mieszkaniowa w umowie ustanowienia przedwstępnej własności lokalu mieszkalnego sprzedaje udział w nieruchomości wspólnej, a nie lokal mieszkalny.

Wspólnota Mieszkaniowa nigdy nie była i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w takiej sytuacji opisana transakcja jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, z przepisów prawa wynika, że sprzedaż części wspólnych w budynku mieszkalnym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Dostawa ta korzysta jednak ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a wskazanej ustawy, ponieważ spełnione zostały obydwie przesłanki, o których mowa we wskazanym artykule. W stosunku do zbywanej części obiektu nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wspólnota nie nabyła przedmiotowej nadbudówki, ponieważ była ona częścią wspólną nieruchomości, służącą wszystkim właścicielom lokali w momencie oddania do użytku w latach 30 XX w. i nie była osobno zasiedlana.

W związku z powyższym, nie przysługiwało Wspólnocie prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Nie były również ponoszone wydatki na ulepszenie nadbudówki, ponieważ adaptacja będzie wykonywana przez Nabywcę i na jego koszt.

Wspólnota Mieszkaniowa w umowie ustanowienia przedwstępnej własności lokalu mieszkalnego sprzedaje udział w nieruchomości wspólnej, a nie lokal mieszkalny.

Wspólnota Mieszkaniowa nigdy nie była i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym Wspólnota uważa, że opisana transakcja jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z przepisu art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 ze zm.) wynika, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Z kolei art. 198 ww. ustawy stanowi, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Zatem współwłasność nie jest instytucją samodzielną, stanowi odmianę własności i cechuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom, a każdy z nich może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży udziału stanowiącego jego własność, dokonuje przeniesienia prawa własności rzeczy, dochodzi do zmiany podmiotu tego prawa. Oznacza to, że sprzedaż udziału należy traktować w kategorii dostawy towarów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby jednak dostawa części budynku (np. strychu, pralni, suszarni czy też nadbudówki) w postaci ustanowienia odrębnej własności lokalu podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Określony w ustawie o podatku od towarów i usług zakres opodatkowania tym podatkiem wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług podmiot, który dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podstawą prawną funkcjonowania wspólnot jest ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Ustawa ta określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną. Zgodnie z treścią art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Stosownie natomiast do art. 13 ustawy o własności lokali, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, przez którą rozumie się jedynie grunt oraz część budynku i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, parkingi, instalacje energetyczne itd.).

Zgodnie z art. 14 ww. ustawy, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Drugi rodzaj wydatków, ponoszonych przez właścicieli lokali, to wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali, głównie koszty zużytej przez właściciela energii cieplnej oraz wody i wywóz nieczystości.

Z punktu widzenia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wspólnota mieszkaniowa jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która może jednak posiadać podmiotowość podatkową. Jednakże, w zakresie czynności zarządzania nieruchomością wspólną i pobierania zaliczek od członków wspólnoty z tytułu np. dostawy mediów do poszczególnych lokali, nie jest ona podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 cyt. ustawy.

Natomiast podkreślenia wymaga, że czynności wykonywane przez Wspólnotę, wykraczające poza zakres obowiązkowego zarządu określonego w ustawie o własności lokali, są dostawą towarów lub świadczeniem usług, w stosunku do których mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Z kolei, sprzedaż części wspólnej nieruchomości jest czynnością mieszczącą się w definicji dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa nie była i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Na mocy uchwały Wspólnota podjęła decyzję o zmianie przeznaczenia części nieruchomości wspólnej – nadbudówki znajdującej się na dachu budynku o powierzchni ok. 12 m² oraz o jej sprzedaży zainteresowanemu członkowi Wspólnoty, jako części lokalu mieszkalnego powstałego w wyniku adaptacji nieużywanej nadbudówki. Po sporządzeniu wyceny przez biegłego rzeczoznawcę, Wspólnota zamierza ogłosić konkurs na sprzedaż nadbudówki wśród właścicieli mieszkań, które można połączyć bezpośrednio z nadbudówką.

Należy zatem stwierdzić, że dostawa przedmiotowego lokalu, powstałego w wyniku adaptacji nadbudówki, jest czynnością należącą do kategorii czynności podlegających opodatkowaniu w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca dokona opisanej we wniosku dostawy nadbudówki będącej częścią wspólną budynku, które to pomieszczenie po dokonaniu prac adaptacyjnych zostanie przekształcone w część lokalu mieszkalnego. W omawianym przypadku, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą, a zatem opisana sprzedaż lokalu powstałego w wyniku adaptacji nadbudówki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (…)”.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zastosowania zwolnienia od podatku VAT, dotyczące zarówno dostawy towarów jak i świadczenia usług, zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Warunki, które muszą być spełnione w celu zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części, zostały określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, o czym stanowi treść art. 43 ust. 7a cyt. ustawy.

Z treści ww. przepisów wynika, że dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy części budynku kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 cyt. ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Biorąc po uwagę treść art. 2 pkt 14 ustawy, żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu musi dojść do oddania budynków (budowli) lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Oddanie budynku, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu musi nastąpić na rzecz pierwszego nabywcy lub użytkownika. Zauważyć bowiem należy, że zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności, w analizowanej sprawie mamy do czynienia ze sprzedażą części nieruchomości wspólnej stanowiącej nadbudówkę, która zostanie zaadaptowana na lokal będący częścią lokalu mieszkalnego. Budynek, w którym znajduje się to pomieszczenia, został oddany do użytku i zasiedlony w latach 30 XX w., a nadbudówka stanowiła i stanowi część wspólną nieruchomości służącą wszystkim właścicielom lokali i dotychczas nie była osobno zasiedlana. Została ona zbudowana razem z budynkiem i znajdował się tam zbiornik na wodę z pływakiem i zestaw rur. Po zmianie sposobu zaopatrzenia w wodę i zainstalowaniu hydroforów zbiorniki na wodę przestały być używane.

Adaptacja nadbudówki wykonana zostanie przez nabywcę i na jego koszt, Wspólnocie nie będzie więc przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy tej adaptacji.

Wnioskodawca podkreślił, że Wspólnota Mieszkaniowa w umowie ustanowienia przedwstępnej własności lokalu mieszkalnego sprzedaje udział w nieruchomości wspólnej, a nie lokal mieszkalny. Zatem, przedmiotem sprzedaży w niniejszej sprawie są udziały w nieruchomości wspólnej, którą stanowi nadbudówka.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, leasing lub podobne, które w rozumieniu ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług. Jak wskazano powyżej, sformułowanie „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” dotyczy czynności wymienionych w art. 5 obecnie obowiązującej ustawy i dokonanych w okresie jej obowiązywania, jak również dokonanych pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem nie dotyczy dostaw i usług dokonywanych przez podmioty wykonujące działalność przed dniem 5 lipca 1993 r.

Odnosząc przepisy ustawy o podatku od towarów i usług do okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę trzeba stwierdzić, że nie zostanie spełniona pierwsza przesłanka, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, warunkująca zwolnienie od podatku od towarów i usług dostawy pomieszczenia nadbudówki, gdyż dostawa ta odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia. Zatem, należy zbadać zasadność zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało Wspólnocie prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nie były również ponoszone wydatki na ulepszenie nadbudówki. Wspólnocie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy adaptacji tego pomieszczenia na lokal mieszkalny, ponieważ adaptacja ta będzie wykonywana przez nabywcę i na jego koszt. Oznacza to, że zostaną spełnione obie przesłanki warunkujące zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, tj. w stosunku do zbywanej części obiektu nie przysługiwało dokonującemu dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący dostawy nie ponosił wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tym samym, dostawa części nieruchomości wspólnej w postaci nadbudówki, która zostanie zaadaptowana na lokal mieszkalny, korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.