Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-227/14-4/SJ
z 30 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, przedstawione we wniosku z 25 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 15 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT udostępniania Zleceniobiorcy należącego do Spółki wyposażenia w postaci m.in. środków transportu, telefonów komórkowych oraz laptopów do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT udostępniania Zleceniobiorcy należącego do Spółki wyposażenia w postaci m.in. środków transportu, telefonów komórkowych oraz laptopów do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy. Wniosek został uzupełniony 19 maja 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. Sp. k. (dalej: Spółka lub Zleceniodawca) prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży asortymentu chemii gospodarczej, kosmetyków i detergentów. Ponadto, Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). W związku z zaistnieniem ze strony Spółki zapotrzebowania na usługi zarządzania, Spółka podpisała umowę o zarządzanie z podmiotem świadczącym usługi w zakresie doradztwa w prowadzeniu działalności gospodarczej i zarządzania (dalej: Zleceniobiorca). Zgodnie z umową zawartą pomiędzy Zleceniodawcą i Zleceniobiorcą (dalej: Umowa), świadczone przez Zleceniobiorcę usługi polegają w szczególności na prowadzeniu spraw Spółki poprzez zarządzanie jej majątkiem i zasobami ludzkimi, księgowości, podejmowaniu decyzji związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, reprezentowaniu Spółki na zewnątrz, organizowaniu (koordynowaniu) pracy kierownictwa, zgodnie z celami i planami działalności Spółki, wspieraniu kluczowych decyzji Spółki poprzez dostarczanie informacji na temat jej aktualnej sytuacji w zarządzanych obszarach, jak i sytuacji konkurentów oraz realizowaniu strategii rozwoju Spółki. Zleceniobiorca oświadcza, że osoby, za pomocą których wykonywać będzie swoje usługi na rzecz Spółki posiadają doświadczenie w zarządzaniu majątkiem i zespołem ludzkim oraz że dysponują wiedzą, doświadczeniem i kwalifikacjami niezbędnymi do należytego zarządzania przedsiębiorstwem Spółki. Celem zawartej Umowy jest zapewnienie wysokiego poziomu zarządzania Spółką w zakresie przeprowadzania usprawnień działalności przedsiębiorstwa Spółki, zapewnienie wysokiej efektywności i sprawności logistyki, dążenie do wzrostu zyskowności prowadzonych przez Spółkę przedsięwzięć, a także stworzenie właściwych mechanizmów motywacyjnych efektywnego zarządzania. W celu umożliwienia wykonywania przez Zleceniobiorcę usług, Spółka udostępnia Zleceniobiorcy swoje składniki majątku w postaci środków transportu, telefonów komórkowych oraz laptopów koniecznych do prowadzenia działalności objętej Umową. W myśl zapisów Umowy, w odniesieniu do używania telefonów komórkowych - Zleceniobiorca ma prawo do nielimitowanego używania telefonów komórkowych, w celu wykonania Umowy. Ponadto umowa zwiera podobne zapisy wskazujące na możliwość korzystania z pozostałych składników majątku Spółki jedynie w celu wykonania umowy. Jednocześnie, to Spółka pokrywa koszty związane z używaniem i eksploatacją określonego powyżej wyposażenia.

Zgodnie z zapisami Umowy, udostępniony przez Spółkę majątek (m.in. środki transportu, telefony komórkowe oraz laptopy) udostępniany jest bez odrębnie ustalonej opłaty, jednak wartość tych świadczeń pomniejsza wynagrodzenie Zleceniobiorcy (sposób kalkulacji ceny za usługi zarządzania).

W uzupełnieniu do wniosku, Spółka przede wszystkim wskazała na fakt, iż w odniesieniu do okoliczności wskazanych w stanie faktycznym, w szczególności do warunków udostępniania Zleceniobiorcom wyposażenia wspomnianego powyżej w związku z wykonywaniem określonych w umowie zawartej pomiędzy stronami usług, nie sposób mówić o nieodpłatnym udostępnianiu tych składników majątku. Powołując się na treść wniosku Spółka wskazała, że wartość otrzymywanego przez Zleceniobiorców świadczeń pomniejsza wynagrodzenie Zleceniobiorców z tytułu świadczonych usług zarządzania. Oznacza to zatem, że to Zleceniobiorcy ponoszą faktyczny ekonomiczny ciężar kosztów używanych składników majątkowych w postaci umniejszonego z tego tytułu wynagrodzenia. Koszty związane z korzystaniem przez Zleceniobiorców na przykład z: telefonów komórkowych są wkalkulowane w otrzymywane przez nich wynagrodzenie z tytułu umowy o zarządzanie. Niewątpliwie nie zachodzi zatem w opisywanym przypadku nieodpłatność świadczenia.

Dodatkowo, o nieodpłatności nie sposób mówić również z uwagi na charakter zawartego pomiędzy stronami kontraktu - jest to bowiem umowa o świadczenie niezwykle kompleksowej usługi zarządzania, na którą składają się liczne usługi pomocnicze.

Mając na uwadze wątpliwości tut. Organu w zakresie związku udostępniania wyposażenia należącego do Spółki Zleceniobiorcom, Spółka pragnie wyjaśnić, iż w Jej ocenie związek ten jest silny.

Udostępnianie wspomnianego wyposażenia odbywa się w ramach zawartej współpracy na podstawie umowy o zarządzanie. Zgodnie z warunkami zawartego kontraktu, Zleceniobiorca ma prawo użytkowania otrzymanego wyposażenia często w sposób nielimitowany, jednak w celu wykonania umowy. Wnioskując zatem a contrario należy dojść do wniosku, iż Zleceniobiorca nie jest uprawniony do używania powierzonych mu składników majątku w celach innych niż wykonywanie określonych zadań na rzecz Zleceniodawcy Spółki. W szczególności, niedopuszczalna jest sytuacja, w której Zleceniobiorca użytkuje otrzymane wyposażenie w celach niezwiązanych z działalnością Spółki, przykładowo, w celach osobistych. Zleceniobiorca wykorzystuje powierzone składniki majątku wykonując czynności, do których został zobowiązany w zawartej pomiędzy stronami umowie.

W umowie natomiast został szczegółowo określony zakres obowiązków, jakie wykona Zleceniobiorca na rzecz Spółki. Czynności te dotyczą, ujmując ogólnie - usprawnienia funkcjonowania przedsiębiorstwa Zleceniodawcy. W szczególności, przy pomocy otrzymanego do użytkowania wyposażenia Zleceniobiorca przyczyni się do poprawy efektywności działań w Spółce, a zatem przede wszystkim do wzrostu przychodów ze sprzedaży i maksymalizacji wyniku finansowego Spółki. Aby umożliwić wykonywanie określonych w umowie zadań na rzecz Zleceniodawcy, Zleceniobiorcom udostępniono należące do Spółki składniki majątku. Używanie otrzymanego wyposażenia w obecnych realiach gospodarczych jest niezbędne do należytego wykonywania przez Zleceniobiorcę powierzonych mu zadań. Używane telefony komórkowe umożliwiają kontakt Zleceniobiorcy zarówno z kontrahentami Spółki, jak i przykładowo, z jej pracownikami. Korzystanie ze środków transportu pozwala na szybką komunikację i usprawnienie wykonywania zadań na rzecz Spółki. Natomiast laptopy są niezbędne do wykonywania bieżących obowiązków, na przykład, monitorowania osiąganych przez Spółkę wyników, czy wgląd do systemu rachunkowości Spółki. Otrzymane do użytkowania wyposażenie stanowi pomoc w jak najlepszym wykonywaniu przez Zleceniobiorców obowiązków (usług na rzecz Spółki), a zatem przyczynia się to do wzrostu efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa Spółki, w tym do osiągania przez Spółkę wyższych przychodów ze sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując - mając na uwadze powyższe argumenty, zdaniem Spółki, związek pomiędzy udostępnianiem należącego do niej wyposażenia Zleceniobiorcom a działalnością Spółki jest wyraźny i niezaprzeczalny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy udostępnianie przez Spółkę należącego do niej wyposażenia w postaci m.in. środków transportu, telefonów komórkowych oraz laptopów koniecznych do prowadzenia przez Zleceniobiorcę działalności objętej Umową, stanowi odrębne od usługi zarządzania świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zmianami; dalej: ustawa o VAT) i tym samym podlega odrębnie opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnianie przez Spółkę należących do niej składników majątku w postaci m.in. środków transportu, telefonów komórkowych oraz laptopów koniecznych do prowadzenia przez Zleceniobiorcę działalności objętej Umową, nie stanowi odrębnego od usługi zarządzania świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlega odrębnie opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przy czym, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się - co do zasady - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W opinii Spółki, udostępnianie należących do niej składników majątku w postaci m.in. środków transportu, telefonów komórkowych oraz laptopów nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Nie dochodzi bowiem w omawianym przypadku do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Rozporządzanie udostępnionych Zleceniobiorcy składników majątkowych odbywa się według zasad określonych pomiędzy stronami w Umowie, w szczególności, Zleceniobiorca ma prawo korzystać z wyposażenia należącego do Spółki tylko i wyłącznie w zakresie niezbędnym do realizacji zadań określonych w Umowie. Oznacza to, że Zleceniobiorca nie jest uprawniony do wykorzystywania udostępnionego wyposażenia w dowolnym celu. Takie ograniczenie bez wątpienia nie pozwala uznać, że w przypadku udostępnienia wyposażenia Spółki dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Mając na uwadze uregulowanie zawarte w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, w opinii Spółki, czynność udostępniania należących do Spółki składników majątkowych w celu wykonania na rzecz Spółki usług wskazanych w treści Umowy przez Zleceniobiorcę nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu przepisów o VAT, które podlegałoby opodatkowaniu tym podatkiem.

Spółka pragnie przy tym zwrócić uwagę na cel udostępnienia przez Spółkę należących do niej składników majątkowych. Jedynym celem, dla którego Spółka udostępnia składniki majątkowe jest należyte wykonanie przez Zleceniobiorcę usług określonych w Umowie.

Biorąc pod uwagę cel zawartej Umowy, udostępnienie Zleceniobiorcy wyposażenia wskazanego w zdarzeniu przyszłym stanowi jeden z elementów łączącego Spółkę i Zleceniobiorcę stosunku prawnego. Celem Umowy jest wykonanie przez Zleceniobiorcę kompleksowej, obejmującej swoim zakresem wiele usług pomocniczych, usługi zarządzania. Zdaniem Spółki, bezzasadne jest zatem wyodrębnianie z jednej, kompleksowej usługi kilku obejmujących węższy zakres i opodatkowanie ich podatkiem VAT. Nie ma bowiem ekonomicznego sensu wydzielenie usługi udostępnienia wyposażenia, gdyż jest ona nierozerwalnie związana z wykonaniem przez Zleceniobiorcę usługi zarządzania określonej w Umowie. Przy założeniu braku łączącego Spółkę ze Zleceniobiorcą stosunku prawnego, świadczenie przez Spółkę na rzecz Zleceniobiorcy samodzielnej usługi udostępnienia wyposażenia nie miałoby racji bytu. W przypadku tak zwanych umów kooperacyjnych dla opodatkowania podatkiem VAT najważniejsza, w opinii Spółki, jest usługa stanowiąca świadczenie główne, stanowiące przedmiot zawartej pomiędzy podmiotami umowy. Zaprezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w wydanych dotychczas przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych. Przykładowo:

• Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 kwietnia 2008 roku (sygn. akt I FSK 1788/07) orzekł, że: „przy ustalaniu, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przedmiotu opodatkowania świadczenia usług o złożonym charakterze jakie stanowią umowy kooperacyjne należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania poszczególnych czynności służących realizacji tego celu dla potrzeb podatkowych w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego”;
• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z 30 kwietnia 2009 roku (sygn. akt I SA/Bk 152/09) odnosząc się do okoliczności analogicznej sprawy wskazał, że: „nie zgadza się z tezą organów skarbowych, iż udostępnienie kontrahentom skarżącej Spółki (zleceniobiorcom) składników jej majątku (...) jest drugą formą wynagrodzenia oraz, że jest to świadczenie odpłatne, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie można bowiem traktować czasowego udostępniania kontrahentom składników majątku Spółki, służących im jedynie do wykonania działalności zleconej przez Spółkę, jako niezależnego świadczenia usługi, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tego rodzaju czynności o charakterze pomocniczym nie mają samodzielnej racji bytu bez realizacji usługi zarządzania podmiotem gospodarczym, doradztwa w zakresie zarządzania oraz usług handlowych i marketingowych, do których wykonania są niezbędne. Z tego względu nie mogą być traktowane jako odrębne świadczenie usług i stanowić odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 15 stycznia 2013 roku (sygn. ILPP2/443-1071/12-4/SJ) wskazał, że: „przedmiotowe przekazanie stanowi element składowy współpracy stron i ma na celu umożliwienie współpracownikom realizację usługi na rzecz Zainteresowanego. Przekazanie samochodów osobowych oraz telefonów komórkowych jest składnikiem usługi głównej wkalkulowanej w cenę wynagrodzenia. Tego rodzaju czynności mają charakter pomocniczy i nie mają samodzielnej racji bytu bez realizacji usługi świadczonej przez współpracowników na rzecz Wnioskodawcy, na podstawie łączącej strony umowy. Z tych też względów nie mogą być traktowane jako odrębne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu”.
  
  

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki, udostępnianie należącego do niej wyposażenia w postaci m.in. pomieszczeń biurowych, środków transportu, telefonów komórkowych oraz laptopów koniecznych do prowadzenia przez Zleceniobiorcę działalności objętej Umową, nie stanowi odrębnego od usługi zarządzania świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlega odrębnie opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Odnosząc się do przedstawionych okoliczności sprawy przede wszystkim należy zaznaczyć, że określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zakres opodatkowania tym podatkiem obejmuje odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług. Wskazać należy, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiujący pojęcie „dostawy towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nimi jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

W konsekwencji, oderwanie pojęcia „dostawa towarów” oraz ekonomicznych aspektów transakcji od skutków konwencjonalnych powstających na gruncie prawa podatkowego pozwala także na uznanie danej czynności za dostawę towarów nawet mimo pewnych nałożonych na nabywcę ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem jest, co do zasady, wydanie towaru.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, że ustawodawca rozróżnia także czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Natomiast w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z kolei, jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

W związku z powyższym, pod pojęciem świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy rozumieć każde zachowanie się na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do kategorii usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Przy czym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Świadczenie jest dwustronnym stosunkiem prawnym i wymaga podmiotu pełniącego rolę odbiorcy (konsumenta świadczenia, nabywcy usługi) oraz podmiotu świadczącego (wykonującego czynności, świadczącego usługę). Przy czym, z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

A zatem, pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, że za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z zaistnieniem ze strony Spółki zapotrzebowania na usługi zarządzania, Spółka podpisała umowę o zarządzanie z podmiotem świadczącym usługi w zakresie doradztwa w prowadzeniu działalności gospodarczej i zarządzania (Zleceniobiorca). Zgodnie z umową zawartą pomiędzy Zleceniodawcą i Zleceniobiorcą (Umowa), świadczone przez Zleceniobiorcę usługi polegają w szczególności na prowadzeniu spraw Spółki poprzez zarządzanie jej majątkiem i zasobami ludzkimi, księgowości, podejmowaniu decyzji związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, reprezentowaniu Spółki na zewnątrz, organizowaniu (koordynowaniu) pracy kierownictwa, zgodnie z celami i planami działalności Spółki, wspieraniu kluczowych decyzji Spółki poprzez dostarczanie informacji na temat jej aktualnej sytuacji w zarządzanych obszarach, jak i sytuacji konkurentów oraz realizowaniu strategii rozwoju Spółki. Zleceniobiorca oświadcza, że osoby, za pomocą których wykonywać będzie swoje usługi na rzecz Spółki posiadają doświadczenie w zarządzaniu majątkiem i zespołem ludzkim oraz że dysponują wiedzą, doświadczeniem i kwalifikacjami niezbędnymi do należytego zarządzania przedsiębiorstwem Spółki. Celem zawartej Umowy jest zapewnienie wysokiego poziomu zarządzania Spółką w zakresie przeprowadzania usprawnień działalności przedsiębiorstwa Spółki, zapewnienie wysokiej efektywności i sprawności logistyki, dążenie do wzrostu zyskowności prowadzonych przez Spółkę przedsięwzięć, a także stworzenie właściwych mechanizmów motywacyjnych efektywnego zarządzania. W celu umożliwienia wykonywania przez Zleceniobiorcę usług, Spółka udostępnia Zleceniobiorcy swoje składniki majątku w postaci środków transportu, telefonów komórkowych oraz laptopów koniecznych do prowadzenia działalności objętej Umową. W myśl zapisów Umowy, w odniesieniu do używania telefonów komórkowych - Zleceniobiorca ma prawo do nielimitowanego używania telefonów komórkowych, w celu wykonania Umowy. Ponadto umowa zwiera podobne zapisy wskazujące na możliwość korzystania z pozostałych składników majątku Spółki jedynie w celu wykonania umowy. Jednocześnie, to Spółka pokrywa koszty związane z używaniem i eksploatacją określonego powyżej wyposażenia. Zgodnie z zapisami Umowy, udostępniony przez Spółkę majątek (m.in. środki transportu, telefony komórkowe oraz laptopy) udostępniany jest bez odrębnie ustalonej opłaty, jednak wartość tych świadczeń pomniejsza wynagrodzenie Zleceniobiorcy (sposób kalkulacji ceny za usługi zarządzania) - wartość otrzymywanego przez Zleceniobiorców świadczeń pomniejsza wynagrodzenie Zleceniobiorców z tytułu świadczonych usług zarządzania. Oznacza to zatem, że to Zleceniobiorcy ponoszą faktyczny ekonomiczny ciężar kosztów używanych składników majątkowych w postaci umniejszonego z tego tytułu wynagrodzenia. Koszty związane z korzystaniem przez Zleceniobiorców na przykład z: telefonów komórkowych są wkalkulowane w otrzymywane przez nich wynagrodzenie z tytułu umowy o zarządzanie. Udostępnianie wspomnianego wyposażenia odbywa się w ramach zawartej współpracy na podstawie umowy o zarządzanie. Zgodnie z warunkami zawartego kontraktu, Zleceniobiorca ma prawo użytkowania otrzymanego wyposażenia często w sposób nielimitowany, jednak w celu wykonania umowy, Zleceniobiorca nie jest uprawniony do używania powierzonych mu składników majątku w celach innych niż wykonywanie określonych zadań na rzecz Zleceniodawcy Spółki. W szczególności, niedopuszczalna jest sytuacja, w której Zleceniobiorca użytkuje otrzymane wyposażenie w celach niezwiązanych z działalnością Spółki, przykładowo, w celach osobistych. Zleceniobiorca wykorzystuje powierzone składniki majątku wykonując czynności, do których został zobowiązany w zawartej pomiędzy stronami umowie. W umowie natomiast został szczegółowo określony zakres obowiązków, jakie wykona Zleceniobiorca na rzecz Spółki. Czynności te dotyczą, ujmując ogólnie - usprawnienia funkcjonowania przedsiębiorstwa Zleceniodawcy. W szczególności, przy pomocy otrzymanego do użytkowania wyposażenia Zleceniobiorca przyczyni się do poprawy efektywności działań w Spółce, a zatem przede wszystkim do wzrostu przychodów ze sprzedaży i maksymalizacji wyniku finansowego Spółki. Aby umożliwić wykonywanie określonych w umowie zadań na rzecz Zleceniodawcy, Zleceniobiorcom udostępniono należące do Spółki składniki majątku. Używanie otrzymanego wyposażenia w obecnych realiach gospodarczych jest niezbędne do należytego wykonywania przez Zleceniobiorcę powierzonych mu zadań. Używane telefony komórkowe umożliwiają kontakt Zleceniobiorcy zarówno z kontrahentami Spółki, jak i przykładowo, z jej pracownikami. Korzystanie ze środków transportu pozwala na szybką komunikację i usprawnienie wykonywania zadań na rzecz Spółki. Natomiast laptopy są niezbędne do wykonywania bieżących obowiązków, na przykład, monitorowania osiąganych przez Spółkę wyników, czy wgląd do systemu rachunkowości Spółki. Otrzymane do użytkowania wyposażenie stanowi pomoc w jak najlepszym wykonywaniu przez Zleceniobiorców obowiązków (usług na rzecz Spółki), a zatem przyczynia się to do wzrostu efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa Spółki, w tym do osiągania przez Spółkę wyższych przychodów ze sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że udostępnienie Zleceniobiorcom należącego do Spółki wyposażenia w postaci m.in. środków transportu, telefonów komórkowych oraz laptopów w celu wykonywania usług na rzecz Spółki, ma bezsprzecznie związek z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością gospodarczą. Wskazać bowiem należy, że udostępnienie Zleceniobiorcom m.in. telefonów komórkowych, środków transportu oraz laptopów, stanowi swoiste przekazanie Zleceniobiorcom „narzędzia pracy” niezbędnego do świadczenia wyłącznie na rzecz Spółki usług w zakresie doradztwa w prowadzeniu działalności gospodarczej i zarządzania - Zleceniobiorca nie ma swobody w wykorzystywaniu telefonu, samochodu oraz laptopów do różnych celów, a zakres korzystania z nich jest ściśle określony i dotyczy jedynie realizacji przedmiotu umowy zawartej z Wnioskodawcą. Zawarta umowa wyklucza możliwość korzystania z otrzymanego wyposażenia w celach nie związanych z działalnością Spółki, np. w celach osobistych. Ponadto, z opisu sprawy wynika, że Spółka nie przenosi na Zleceniobiorców prawa do rozporządzania otrzymanym wyposażeniem Spółki jak właściciel, a jego udostępnianie stanowi jedynie element składowy stosunku prawnego łączącego strony i służy realizacji umowy. Dodatkowo udostępnianie wyposażenia należącego do Wnioskodawcy w postaci m.in. środków transportu, telefonów komórkowych oraz laptopów, jako element usługi głównej, zostało wkalkulowane w wysokość wynagrodzenia przysługującego Zleceniobiorcom, gdzie wysokość tego wynagrodzenia jest wypadkową wielu elementów, ale jednym z nich, obniżających to wynagrodzenie jest omawiane użyczenie. W związku z powyższym, czynność udostępniania wskazanego wyposażenia Zleceniobiorcom Wnioskodawcy, nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy. Nie dojdzie bowiem w tej sytuacji do przeniesienia prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel. Ponadto, czynności udostępniania m.in. telefonów komórkowych, środków transportu oraz laptopów Zleceniobiorcom przez Spółkę nie można uznać za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Przedmiotowe przekazanie stanowi bowiem element składowy współpracy stron i ma na celu umożliwienie Zleceniobiorcom realizację usługi na rzecz Zainteresowanego. Przekazanie wyposażenia należącego do Spółki w postaci m.in. środków transportu, telefonów komórkowych i laptopów jest składnikiem usługi głównej wkalkulowanej w cenę wynagrodzenia. Tego rodzaju czynności mają charakter pomocniczy i nie mają samodzielnej racji bytu bez realizacji usługi świadczonej przez Zleceniobiorców na rzecz Wnioskodawcy, na podstawie łączącej strony umowy. Z tych też względów nie mogą być traktowane jako odrębne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu. Zatem czynność ta nie podlega odrębnemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, udostępnianie przez Spółkę należącego do niej wyposażenia w postaci m.in. środków transportu, telefonów komórkowych oraz laptopów koniecznych do prowadzenia przez Zleceniobiorcę działalności objętej Umową, nie będzie stanowić odrębnego od usługi zarzadzania świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i tym samym nie będzie podlegać odrębnemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.