Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-301/14/ESZ
z 10 czerwca 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 28 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 11 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej działalności gospodarczej wydatku poniesionego tytułem wynagrodzeń pracowników - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 marca 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej działalności gospodarczej wydatku poniesionego tytułem wynagrodzeń pracowników.
We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki jawnej, w której zgodnie z umową spółki posiadała 47,5% udziałów w zysku, natomiast pozostali dwaj wspólnicy posiadali odpowiednio 5% oraz 47,5%. W dniu 22 listopada 2013 r. zmarł jeden ze wspólników posiadających 47,5% udziałów w spółce. Spółka jawna zajmuje się m.in. dzierżawą nieruchomości dla spółki sp. z o.o. Zgodnie z umową dzierżawy, dzierżawca będzie płacił wydzierżawiającemu, tj. spółce jawnej miesięczny czynsz w wysokości 421.821 zł netto + VAT (waloryzowany corocznie) w terminie 10 dni roboczych od dnia odbioru faktury. W listopadzie 2013 r. faktura za dzierżawę nieruchomości została wystawiona 12 listopada 2013 r., natomiast 13 listopada 2013 r. spółka jawna otrzymała płatność za ww. dzierżawę. Spółka jawna zatrudnia pracowników i wypłaca należności z tytułu umowy o pracę w ostatnim dniu danego miesiąca, za który należne jest wynagrodzenie. Wynagrodzenie za listopad 2013 r. zostało wypłacone 30 listopada 2013 r. Spółka jawna prowadzi księgi handlowe.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
W którym dniu koszt w postaci wypłaconego 30 listopada 2013 r. wynagrodzenia, należnego za listopad, jest kosztem podatkowym?
Zdaniem Wnioskodawczyni, wypłacone 30 listopada 2013 r. wynagrodzenie, należne za listopad 2013 r., jest kosztem 30 listopada 2013 r. Zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należności z tytułu umowy o pracę stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy. Skoro wynagrodzenia te zostały wypłacone w terminie, tj. 30 listopada 2013 r. to w tym dniu są kosztem uzyskania przychodów i nie należy ich ujmować w kosztach listopada proporcjonalnie za okres od 1 listopada do 22 listopada oraz od 23 listopada do 30 listopada. Data ustalenia ww. kosztu jest istotna, gdyż z uwagi na śmierć jednego ze wspólników z dniem 22 listopada 2013 r. nastąpiła zmiana struktury udziałowców w spółce jawnej i zmianie uległ udział procentowy wspólników w przychodach i kosztach podatkowych spółki jawnej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm. – określonego w dalszej części skrótem k.s.h.), spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.
Stosownie do art. 58 k.s.h. rozwiązanie spółki powodują:
- przyczyny przewidziane w umowie spółki;
- jednomyślna uchwała wszystkich wspólników;
- ogłoszenie upadłości spółki;
- śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości;
- wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika;
- prawomocne orzeczenie sądu.
W myśl art. 64 § 1 k.s.h., pomimo śmierci lub ogłoszenia upadłości wspólnika oraz pomimo wypowiedzenia umowy spółki przez wspólnika lub jego wierzyciela, spółka trwa nadal pomiędzy pozostałymi wspólnikami, jeżeli umowa spółki tak stanowi lub pozostali wspólnicy tak postanowią. Jeżeli umowa spółki stanowi, że prawa, jakie miał zmarły wspólnik, służą wszystkim spadkobiercom wspólnie, a nie zawiera w tym względzie szczególnych postanowień, wówczas do wykonywania tych praw spadkobiercy powinni wskazać spółce jedną osobę. Czynności dokonane przez pozostałych wspólników przed takim wskazaniem wiążą spadkobierców wspólnika (art. 60 § 1 k.s.h.).
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.
Powyższe oznacza, że wszystkie wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami oraz zostaną należycie udokumentowane. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Zauważyć należy, iż w odniesieniu do wynagrodzeń zatrudnianych osób, ustawodawca w sposób szczególny uregulował kwestię sposobu zaliczania wydatków poniesionych na ich wypłatę do kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 6ba ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz.U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba. Powyższe przepisy stanowią lex specialis wobec zasad zawartych w cyt. art. 22 ust. 5 – 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, iż w odniesieniu do wydatków ponoszonych na wynagrodzenia osób wskazanych w tych przepisach, nie stosuje się podziału kosztów na koszty bezpośrednio oraz pośrednio związane z uzyskaniem przychodu. Wobec powyższego, wynagrodzenia pracowników zatrudnionych na umowę o pracę, stanowią koszty uzyskania przychodu w miesiącu, za które wynagrodzenia te są należne, jeżeli zostały wypłacone w terminie określonym w przepisach prawa pracy (w tym także w regulaminie wynagradzania) lub zawartej umowie.
W świetle ww. przepisów, w przypadku, gdy spółkę jawną, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, łączy z pracownikami umowa o pracę, a przed dokonaniem wypłaty należnych wynagrodzeń nie doszło do likwidacji tej spółki w związku ze śmiercią jednego ze wspólników, wówczas wynagrodzenia pracowników zatrudnionych przez tę spółkę, stanowią koszt okresu, za który należne są te wynagrodzenia, o ile oczywiście zostaną one wypłacone w terminie określonym w odrębnych przepisach. W konsekwencji skoro wynagrodzenia zatrudnionych przez spółkę pracowników wypłacane są za okresy miesięczne w ostatnim dniu miesiąca, a wynagrodzenia tychże pracowników za miesiąc listopad 2013 r. wypłacono 30 listopada tego roku, to wydatki z tego tytułu mogą w tym dniu zostać zaliczone do kosztów podatkowych. Przy czym dla Wnioskodawczyni, jako wspólnika tej spółki ww. wydatek będzie stanowił koszt podatkowy proporcjonalnie do jej udziału w tej spółce. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 i 2 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.