Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-162/14/MP
z 7 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2014 r. (data wpływu 13 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty z tytułu zniesienia współwłasności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty z tytułu zniesienia współwłasności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w dniu 21 września 2009 r. nabyła w drodze spadku udziały w nieruchomości (budynek użytkowy wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu). W dniu 17 września
2009 r. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej. W umowie spółki zobowiązała się do wniesienia wkładu niepieniężnego, którym miał być nabyty w drodze spadku udział wynoszący 1/2 części w prawie wieczystego użytkowania gruntu wraz z własnością posadowionego na tym gruncie budynku użytkowego. Wartość wniesionych nieodpłatnie wkładów określono w umowie spółki, a zgodnie z zawartym aktem notarialnym prawo wieczystego używania gruntu wraz z własnością posadowionego na tym gruncie budynku użytkowego przeniesiono na zasadach współwłasności łącznej na wspólników spółki prawa cywilnego. W momencie wniesienia wkładów do spółki cywilnej, nie rozpoznano przychodu z tytułu odpłatnego zbycia składników majątku. Przedmiot wkładu obciążony był w momencie nabycia spadku hipotekami – zwykłą i kaucyjną – ustanowionymi na rzecz banku, zabezpieczającymi kredyt, do którego spłaty zobowiązani byli spadkobiercy. Każdy ze wspólników spółki spłacił w 1/2 części kredyt hipoteczny, jakim obciążona była nabyta w drodze spadku nieruchomość.

W dniu 6 marca 2013 roku spółka zakończyła swoją działalność, a wspólnicy - postępując zgodnie z art. 871 § 1 Kodeksu cywilnego, określającym, że wspólnikowi występującemu ze spółki zwraca się w naturze rzeczy, które wniósł do spółki do używania, oraz wypłaca się w pieniądzu wartość jego wkładu oznaczoną w umowie spółki, a w braku takiego oznaczenia, wartość, którą wkład ten miał w chwili wniesienia - wycofali swoje udziały stanowiące 1/2 części w prawie wieczystego użytkowania gruntu wraz z własnością posadowionego na tym gruncie budynku. Jednocześnie w dniu 29 stycznia 2014 r. pomiędzy dotychczasowymi wspólnikami doszło do zawarcia ugody sądowej, zgodnie z treścią której dotychczasowi wspólnicy dokonują podziału majątku wspólnego byłych wspólników spółki cywilnej oraz znoszą wspólność (współwłasność) rzeczy i praw majątkowych w ten sposób, że przyznają je na wyłączną własność drugiego ze wspólników, który zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni określonej kwoty tytułem spłaty jej udziału w majątku wspólnym, tj. we wspólności prawa użytkowania wieczystego oraz budynku użytkowego. Od momentu rozwiązania spółki cywilnej do dnia zawarcia ugody Wnioskodawczyni uzyskiwała we własnym imieniu przychody z tytułu wynajmu 1/2 części nieruchomości, stanowiącej dotąd majątek spółki. Od dnia rozwiązania spółki do końca roku w którym to nastąpiło majątek nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych w ramach indywidualnej działalności gospodarczej, natomiast począwszy od roku 2014 majątek w postaci 1/2 części w prawie wieczystego użytkowania gruntu wraz z własnością posadowionego na tym gruncie budynku użytkowego został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię. Jako wartość początkową przyjęto kwotę jaką Wnioskodawczyni zapłaciła tytułem spłaty kredytu hipotecznego jakim obciążona była nabyta w drodze spadku nieruchomość wraz z prawem majątkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

W jaki sposób powinna zostać ustalona kwota podlegająca opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w przypadku otrzymania środków pieniężnych tytułem spłaty udziału w majątku wspólnym?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ majątek wspólny stanowiło prawo wieczystego użytkowania oraz budynek użytkowy, w sytuacji zniesienia wspólności tych rzeczy (praw majątkowych) z jednoczesnym otrzymaniem spłaty udziału w dotychczasowym majątku wspólnym, następuje dostawa nieruchomości podlegająca opodatkowaniu w ramach wykonywania działalności gospodarczej. Kwalifikując przychód ze sprzedaży nieruchomości należy bowiem w szczególności wziąć pod uwagę charakter tychże nieruchomości (mieszkalny bądź niemieszkalny). Ponieważ majątek wspólny nie miał charakteru mieszkalnego, w opisanej sytuacji będziemy mieli do czynienia z dostawą nieruchomości w ramach działalności gospodarczej. Dochód z tej sprzedaży ustalić należy w oparciu o art. 24 ust. 2 ww. ustawy, zgodne z którym dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tych środków i wartości. Natomiast odnosząc się do kwestii niezamortyzowanej wartości powyższego środka trwałego zauważyć należy, iż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia. Jak wynika z powyższego, niezamortyzowana wartość środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodu przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia składnika majątku.

Przyjmując zatem hipotetyczne dane, że:

• kwota otrzymana w wyniku spłaty udziału w majątku wspólnym = 200 tys. zł,
  
• zapłacona przez Wnioskodawczynię kwota kredytu hipotecznego jakim obciążone były nabyte w drodze spadku prawa = 150 tys. zł,
  
• suma odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez Wnioskodawczynię = 10 tys. zł,

opodatkowaniu podlegała będzie kwota 60 tys. zł., ustalona jako różnica pomiędzy kwotą otrzymaną z tytułu zniesienia współwłasności, a wartością początkową wprowadzonego do ewidencji w indywidualnej działalności gospodarczej środka trwałego, (którego wartość początkową przyjęto w wysokości faktycznie poniesionej na spłatę kredytu), powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez Wnioskodawczynię.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Stosownie do art. 861 § 1 Kodeksu cywilnego, wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. Spółka cywilna nie posiada własnego, odrębnego majątku. Właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej. Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 Kodeksu). W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika bądź też będącego współwłasnością wszystkich wspólników tejże spółki, wyłączna własność wspólnika bądź współwłasność w częściach ułamkowych z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku.

Jak stanowi art. 874 Kodeksu cywilnego każdy wspólnik z ważnych powodów może żądać rozwiązania spółki przez sąd. Ponadto spółka ulega rozwiązaniu z dniem ogłoszenia upadłości wspólnika. Z kolei na mocy art. 875 Kodeksu cywilnego - od chwili rozwiązania spółki stosuje się odpowiednio do wspólnego majątku wspólników przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów poniższych. Z majątku pozostałego po zapłaceniu długów spółki zwraca się wspólnikom ich wkłady, stosując odpowiednio przepisy o zwrocie wkładów w razie wystąpienia wspólnika ze spółki. Nadwyżkę pozostałą ze wspólnego majątku dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczyli w zyskach spółki.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy). Wobec powyższego uzyskane przez spółkę osobową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do ich udziałów w spółce. Natomiast dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce cywilnej stanowi dla jej wspólnika – osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu według zasad przewidzianych dla tego źródła.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), odrębnym źródłem przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:



• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:



1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy



• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi



1. ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.



Stosownie do treści art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości. Odnośnie kwestii niezamortyzowanej wartości środka trwałego należy przywołać treść art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na mocy którego - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia. Mając na uwadze powyższe, niezamortyzowana wartość środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodu przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia składnika majątku. Z przedstawionego we wniosku opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni była wspólnikiem Spółki cywilnej, która prowadziła działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni zobowiązała się do wniesienia wkładu niepieniężnego, którym miał być nabyty w drodze spadku udział wynoszący 1/2 części w prawie wieczystego użytkowania gruntu wraz z własnością posadowionego na tym gruncie budynku użytkowego. Wartość wniesionych wkładów określono w umowie spółki, a zgodnie z zawartym aktem notarialnym prawo wieczystego używania gruntu wraz z własnością posadowionego na tym gruncie budynku użytkowego przeniesiono na zasadach współwłasności łącznej na wspólników spółki prawa cywilnego. Przedmiot wkładu obciążony był w momencie nabycia spadku hipotekami – zwykłą i kaucyjną – ustanowionymi na rzecz banku, zabezpieczającymi kredyt, do którego spłaty zobowiązani byli spadkobiercy. Każdy ze wspólników spółki spłacił w 1/2 części kredyt hipoteczny, jakim obciążona była nabyta w drodze spadku nieruchomość.Spółka zakończyła swoją działalność w dniu 6 marca 2013 roku, a wspólnicy - postępując zgodnie z art. 871 § 1 Kodeksu cywilnego - wycofali swoje udziały stanowiące 1/2 części w prawie wieczystego użytkowania gruntu wraz z własnością posadowionego na tym gruncie budynku. Następnie w dniu 29 stycznia 2014 r. pomiędzy dotychczasowymi wspólnikami doszło do zawarcia ugody sądowej, zgodnie z treścią której dotychczasowi wspólnicy dokonują podziału majątku wspólnego byłych wspólników spółki cywilnej oraz znoszą wspólność (współwłasność) rzeczy i praw majątkowych w ten sposób, że przyznają je na wyłączną własność drugiego ze wspólników, który zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni określonej kwoty tytułem spłaty jej udziału w majątku wspólnym, tj. we wspólności prawa użytkowania wieczystego oraz budynku użytkowego.

Wskazać również należy, że od momentu rozwiązania spółki cywilnej do dnia zawarcia ugody Wnioskodawczyni uzyskiwała we własnym imieniu przychody z tytułu wynajmu 1/2 części nieruchomości, stanowiącej dotąd majątek spółki. Od dnia rozwiązania spółki do końca roku w którym to nastąpiło majątek nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych w ramach indywidualnej działalności gospodarczej, natomiast począwszy od roku 2014 majątek w postaci 1/2 części w prawie wieczystego użytkowania gruntu wraz z własnością posadowionego na tym gruncie budynku użytkowego został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię.

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz opisany we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że dochód z tytułu zniesienia współwłasności – ustalony według reguł określonych w art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach właściwych dla tego źródła przychodów, tj. według wybranej przez Wnioskodawczynię formie opodatkowania.

Wyliczając dochód należy ustalić różnicę pomiędzy kwotą otrzymaną z tytułu zniesienia współwłasności, a wartością początkową wprowadzonego do ewidencji w indywidualnej działalności gospodarczej środka trwałego, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym niezamortyzowana wartość środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia składnika majątku, które ma miejsce w opisanym stanie faktycznym, należy uznać zatem za prawidłowe.

Należy zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska w zakresie przedstawionym w pytaniu (poz. 69 wniosku ORD-IN). Kwestia prawidłowości przyjętej przez Wnioskodawcę wartości początkowej środka trwałego, nie została objęta pytaniem ani stanowiskiem w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, wobec czego nie została poddana analizie w niniejszej interpretacji. Mając na uwadze powyższe organ nie weryfikował czy wartość początkowa została ustalona prawidłowo.

Jednocześnie należy wyraźnie zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na Wnioskodawcy ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Podkreślenia również wymaga, że przepisy rozdziału 1a ustawy Ordynacja podatkowa stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku.

Zakres żądania wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:

1. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko w sprawie.

Ponadto, wydając interpretacje w trybie art. 14b § 1 Ordynacji, organ nie dokonuje wyliczenia kwot przychodów, kosztów czy straty. W związku z tym tut. organ nie ustosunkował się do przedstawionych przez Wnioskodawcę kwot w części wniosku dotyczącej własnego stanowiska Wnioskodawcy. Weryfikacja prawidłowości dokonanych obliczeń nie jest elementem zastosowania przepisu – może być ona dokonana dopiero na etapie ewentualnych, późniejszych postępowań podatkowych lub kontrolnych, które nie są możliwe do przeprowadzenia w ramach procedury wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Wówczas, zgodnie z ogólną zasadą prawną, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie wywodzącej z tego tytułu skutki prawne, podatnik będzie musiał wykazać, że prawidłowo obliczył, zaewidencjonował i wykazał w złożonym zeznaniu koszty uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.