Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-361/14/BK
z 12 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 marca 2014 r. (który wpłynął do Organu w tym samym dniu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodów, do jakiego należy zaliczyć przychody z tytułu zbycia objętych prawami autorskimi projektów oprogramowania i oprogramowania komputerowego oraz możliwości zastosowania przy ustalaniu dochodu z ww. tytułu 50% kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2014 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodów, do jakiego należy zaliczyć przychody z tytułu zbycia objętych prawami autorskimi projektów oprogramowania i oprogramowania komputerowego oraz możliwości zastosowania przy ustalaniu dochodu z ww. tytułu 50% kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której tworzy oprogramowanie komputerowe, do którego przysługuje mu wyłączne prawo majątkowe i osobiste. Zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Dochody uzyskane z tej działalności opodatkowuje na „zasadach ogólnych”.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca zawarł z zewnętrzną firmą umowę, której przedmiotem jest wykonywanie projektów oprogramowania jak i samego oprogramowania. W umowie tej zobowiązuje się do przeniesienia autorskich praw majątkowych do całości przedmiotu zamówienia, na wszelkich polach eksploatacji określonych w umowie. Oprogramowanie jest wytwarzane przez Wnioskodawcę we własnym zakresie, jak również nie jest ono ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie określone w umowie w formie roboczo-dni, z podziałem na:

• wynagrodzenie za usługi programistyczne (ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów),
  
• wynagrodzenie za autorskie prace twórcze (niebędące źródłem przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej) – nieujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów), w wyniku których następuje stworzenie gotowego oprogramowania wobec którego następuje przekazanie całości praw majątkowych i autorskich do stworzonego oprogramowania.
  
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przychód uzyskiwany przez Wnioskodawcę w związku z przekazaniem przysługujących mu autorskich praw majątkowych z tytułu stworzenia oprogramowania komputerowego – utworu, stanowi przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nawet jeżeli utwór (program komputerowy) został wytworzony w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej?
2. Czy do przychodów z tytułu przekazania przez Wnioskodawcę praw autorskich do stworzonego przez niego oprogramowania komputerowego będą miały zastosowanie 50% koszy uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskiwany przez niego przychód z przekazania autorskich praw majątkowych do stworzonego oprogramowania komputerowego – utworu, stanowi przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), nawet jeżeli utwór, do którego następuje przekazanie praw autorskich, został stworzony w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zm.), programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do rozpowszechniania, w tym użyczenie lub najmu programu komputerowego lub jego kopii (art. 74 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy). Art. 41 ust. 2 ww. ustawy określa natomiast, iż umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu zwana dalej „licencją” obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Z powyższego wynika, że program komputerowy stanowi przedmiot prawa autorskiego.

Ponadto, do przychodów z tytułu korzystania przez Wnioskodawcę z praw autorskich oraz rozporządzania przez niego tymi prawami, będą miały zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Efekt jego pracy stanowi utwór, jakim jest program komputerowy. W czasie jego tworzenia Wnioskodawca dysponował pełną swobodą w kształtowaniu treści i formy tego utworu (programu komputerowego), zaś sam utwór wyróżnia się twórczym charakterem. Konkretnym efektem jego pracy jest utwór (program komputerowy).

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca uważa, że w sytuacji, gdy osiąga przychody z tytułu przekazania majątkowych praw autorskich przysługuje mu prawo do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu, z uwzględnieniem ograniczeń, które weszły w życie od 1 stycznia 2013 r., zgodnie z nowododanym art. 22 ust. 9a ww. ustawy.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 maja 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-175/13/BK.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.
  
  

Definicja działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym jest to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
   
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
   

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Przychodem z działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 14 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Jednocześnie zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”. Ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 pkt 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi (np. poprzez udzielenie licencji).

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego podkreślić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wyklucza możliwości osiągania przychodów z majątkowych praw autorskich, w tym z tytułu odpłatnego zbycia tych praw, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Okoliczność, że prawa majątkowe wymienione zostały w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (odrębnym źródle przychodów) nie oznacza, że przychody z nich osiągnięte przez przedsiębiorcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie mogą stanowić przychodów z tej działalności.

Odnosząc się do opisanego stanu faktycznego zauważyć należy, że Wnioskodawca wskazał we wniosku, że prowadzi działalność gospodarczą w ramach której tworzy oprogramowanie komputerowe. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zawarł z zewnętrzną firmą umowę, której przedmiotem jest wykonywanie projektów oprogramowania jak i samego oprogramowania. W umowie tej zobowiązuje się do przeniesienia autorskich praw majątkowych do całości przedmiotu zamówienia, na wszelkich polach eksploatacji określonych w umowie. Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca w istocie świadczy na rzecz ww. firmy usługi, za które przysługuje mu wynagrodzenie w formie roboczo-dni, na które składa się wynagrodzenie za usługi programistyczne oraz wynagrodzenie za prace twórcze skutkujące stworzeniem oprogramowania i przeniesieniem na kontrahenta całości praw majątkowych i autorskich do tego oprogramowania.

Mając na względzie wskazane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że uzyskane przez Wnioskodawcę (jako twórcę) wynagrodzenie z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych, jako należne w związku ze świadczonymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługami (będące częścią wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy, jako przedsiębiorcy z tytułu wykonania umowy zawartej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) będzie stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Konsekwencją zaliczenia osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza jest brak możliwości zastosowania do tych przychodów 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 12 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 ww. ustawy nie mają zastosowania do przychodów, o których mowa w art. 14, a zatem uzyskanych z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważyć należy, że wydając niniejsze rozstrzygnięcie nie wzięto pod uwagę powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej z 7 maja 2013 r. Znak IBPBI/1/415-175/13/BK wydanej przez działającego w imieniu Ministra Finansów, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, albowiem ww. interpretacja została zmieniona przez Ministra Finansów pismem z 3 kwietnia 2014 r. Znak: DD9/033/149/BRT/2014/RD-11897/RD-32904/14.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.