2014.06.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-252/14-4/JS
z 27 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości uznania aportu zespołu składników majątkowych za wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości uznania aportu zespołu składników majątkowych za wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 czerwca 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, powołanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz wskazanie, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (Wnioskodawca) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina od stycznia 2013 r. realizuje projekt współfinansowany ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ... na lata 2007-2013 pod nazwą ....

W dniu 8 stycznia 2013 roku w Dzienniku Ustaw pod poz. 21 została ogłoszona ustawa z dnia 14 grudnia 2012 roku o odpadach, której art. 136 stanowi: „Zarządzającym gminnym składowiskiem odpadów nie może być jednostka sektora finansów publicznych. Gmina może utworzyć podmiot niebędący taką jednostką w celu prowadzenia gminnego składowiska odpadów lub powierzyć wykonywanie praw i obowiązków zarządzającego gminnym składowiskiem odpadów podmiotowi niebędącemu jednostką sektora finansów publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236)”. Natomiast zgodnie z art. 243 tej ustawy – w przypadku, gdy w dniu wejścia w życie ustawy o odpadach składowiskiem zarządza gminna jednostka sektora finansów publicznych, gmina jest zobowiązana dostosować się do wymagań, o których mowa w art. 136 ustawy o odpadach w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy.

Gmina posiada zakład budżetowy, który realizuje zadania z zakresu gospodarki wodno-ściekowej. Zgodnie z brzmieniem tych przepisów gminny zakład komunalny w ... działający jako zakład budżetowy, ani też sama Gmina nie będzie mogła być zarządzającym składowiskiem odpadów. Dlatego też Wnioskodawca utworzył spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością ze 100% udziałem Gminy, która mogłaby zarządzać Zakładem Zagospodarowania Odpadów. Akt założycielski spółki został zawarty w dniu 14 października 2013 r. Spółka została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 6 listopada 2013 r. Spółka zatrudnia pracowników, posiada środki transportu.

Zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, zadaniami własnymi gminy są m.in. utrzymanie czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwianie odpadów komunalnych.

niecki składowiska odpadów komunalnych,

budynku kompostowni,

placu dojrzewania stabilizatu,

boksów zadaszonych na surowce wtórne,

zbiornika na odcieki,

zbiornika na wody opadowe,

2 studzienek ssawnych,

wagi samochodowej,

budynku wagowego,

urządzenia do mycia kół i podwozi,

kontenerowego magazynu odpadów problemowych (niebezpiecznych),

placu magazynowego na odpady wielkogabarytowe,

placu magazynowego odpadów budowlanych,

zbiornika na ścieki technologiczne,

placu magazynowego kompostu gotowego,

strefy wyładunku kontenerów,

parkingu dla samochodów osobowych,

wewnętrznych dróg i placów utwardzonych,

drogi dojazdowej,

przepompowni odcieków,

separatora koalescencyjnego,

przepompowni ścieków technologicznych,

kontenerowej stacji ssąco-tłoczącej,

pochodni gazu z wyznaczoną strefą zagrożenia,

drogi przeciwpożarowej, sieci zewnętrznych (zakładowych) sanitarnych,

pasa zieleni izolacyjnej.

W styczniu 2014 roku przekazano plac budowy wykonawcy inwestycji. Budowa Zakładu Zagospodarowania Odpadów w m. ... zostanie zakończona do dnia 30 września 2014 roku i przekazana przez wykonawcę do użytkowania Gminie. W związku z tym, że Gmina i gminny zakład budżetowy zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o odpadach, jako jednostki sektora finansów publicznych, nie mogą zarządzać gminnym składowiskiem odpadów, powstałe składniki majątkowe Wnioskodawca zamierza przekazać w formie aportu jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa do zarządzania swojej wcześniej utworzonej spółce.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w przypadku nowo wybudowanego Zakładu Zagospodarowania Odpadów nie wszystkie elementy zorganizowanego przedsiębiorstwa będą spełnione. Zakład będzie posiadał jedynie składniki materialne, tj. budynki, budowle, wyposażenie, grunt. Brak jest wyodrębnienia finansowego i wykwalifikowanej kadry oraz kadry zarządzającej. Spółka zaś posiada kadrę pracowniczą i będzie w pełni mogła zarządzać tym Zakładem. W trakcie budowy Zakładu zmieniły się przepisy prawa, które to wykluczają jednostki sektora finansów publicznych z zarządzania składowiskami odpadów (art. 136 ustawy o odpadach – Dz. U. z 2013 r., poz. 21). Ta zmiana przepisów spowodowała, że Gmina wybuduje Zakład i nie będzie mogła nim zarządzać. Jedyne rozsądne rozwiązanie to przekazanie do zarządzania „swojej” spółce.

Zakład nie będzie stanowił wyodrębnionego i samodzielnego podmiotu mogącego realizować samodzielnie zadania własne gminy, o których mowa w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, do których wykonywania zostanie wybudowany, ponieważ nie będzie stanowił ani jednostki organizacyjnej Gminy ani samorządowego zakładu budżetowego, czy spółki prawa handlowego. Nie będzie samodzielny finansowo, nie będzie mógł zatrudniać pracowników, ani też zaciągać zobowiązań. Jeżeli chodzi o pracowników to w chwili przekazania Zakład nie będzie miał zatrudnionych żadnych pracowników. Tak jak stwierdzono to wcześniej będą to budynki, budowle (m.in. niecka do składowania odpadów), grunt, pełne wyposażenie w tym maszyny i urządzenia, Zakład w dniu wnoszenia aportem będzie kompleksowo wyposażony. Przekazanie go przez Gminę spółce ze 100% udziałem Gminy, która posiada pracowników spowoduje, że Zakład będzie mógł spełniać swoje zadania związane z gospodarką odpadami komunalnymi. Gmina biorąc pod uwagę aktualny stan prawny, tj. brzmienie art. 136 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, nie będzie mogła nim zarządzać. Może przekazać go albo swojej spółce lub powierzyć wykonywanie praw i obowiązków zarządzającego gminnym składowiskiem odpadów podmiotowi niebędącemu jednostką sektora finansów publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236), co znaczyłoby przekazanie Zakładu obcemu podmiotowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym istnieje możliwość uznania aportu zorganizowanego zespołu składników majątkowych, wnoszonego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ze 100% udziałem Gminy, za przedsiębiorstwo wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, do opisanej powyżej czynności będą miały zastosowanie przepisy art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 ust. 6 ustawy).

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Według art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 tej ustawy obejmuje jednak tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Zatem dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” należy odwołać się do regulacji zawartej w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast według art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236), gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Na mocy art. 6 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce komunalnej, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą tworzyć, łączyć, przekształcać w inną formę organizacyjno-prawną i likwidować samorządowe zakłady budżetowe zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina, będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, od stycznia 2013 r. realizuje projekt współfinansowany ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ... na lata 2007-2013 pod nazwą .... Gmina posiada zakład budżetowy, który realizuje zadania z zakresu gospodarki wodno-ściekowej. Zgodnie z brzmieniem przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2012 roku o odpadach, gminny zakład komunalny w ... działający jako zakład budżetowy, ani też sama Gmina nie będzie mogła być zarządzającym składowiskiem odpadów. Dlatego też Wnioskodawca utworzył spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością ze 100% udziałem Gminy, która mogłaby zarządzać Zakładem Zagospodarowania Odpadów. Akt założycielski spółki został zawarty w dniu 14 października 2013 r. Spółka została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 6 listopada 2013 r. Spółka zatrudnia pracowników, posiada środki transportu.

Gmina posiada wydaną przez Starostę ... decyzję nr ... z dnia 30 grudnia 2013 roku zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę przedsięwzięcia budowlanego pod nazwą: ..., na działkach o numerach 69/2, 69/4 i 70/2 (kategoria XXII), obejmującego rozbudowę i modernizację istniejącego gminnego składowiska odpadów komunalnych poprzez budowę obiektów budowlanych m.in.: niecki składowiska odpadów komunalnych, budynku kompostowni, boksów zadaszonych na surowce wtórne, zbiornika na odcieki, zbiornika na wody opadowe, 2 studzienek ssawnych, budynku wagowego, kontenerowego magazynu odpadów problemowych (niebezpiecznych), placu magazynowego na odpady wielkogabarytowe, placu magazynowego odpadów budowlanych, zbiornika na ścieki technologiczne, placu magazynowego kompostu gotowego, parkingu dla samochodów osobowych, wewnętrznych dróg i placów utwardzonych, drogi dojazdowej.

W przypadku nowo wybudowanego Zakładu Zagospodarowania Odpadów nie wszystkie elementy zorganizowanego przedsiębiorstwa będą spełnione. Zakład będzie posiadał jedynie składniki materialne, tj. budynki, budowle, wyposażenie, grunt. Brak jest wyodrębnienia finansowego i wykwalifikowanej kadry oraz kadry zarządzającej. Spółka zaś posiada kadrę pracowniczą i będzie w pełni mogła zarządzać tym Zakładem. W trakcie budowy Zakładu zmieniły się przepisy prawa, które to wykluczają jednostki sektora finansów publicznych z zarządzania składowiskami odpadów (art. 136 ustawy o odpadach). Ta zmiana przepisów spowodowała, że Gmina wybuduje Zakład i nie będzie mogła nim zarządzać. Zakład nie będzie stanowił wyodrębnionego i samodzielnego podmiotu mogącego realizować samodzielnie zadania własne gminy, o których mowa w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, do których wykonywania zostanie wybudowany, ponieważ nie będzie stanowił ani jednostki organizacyjnej Gminy ani samorządowego zakładu budżetowego, czy spółki prawa handlowego. Nie będzie samodzielny finansowo, nie będzie mógł zatrudniać pracowników, ani też zaciągać zobowiązań. Jeżeli chodzi o pracowników to w chwili przekazania Zakład nie będzie miał zatrudnionych żadnych pracowników. Tak jak stwierdzono to wcześniej będą to budynki, budowle (m.in. niecka do składowania odpadów), grunt, pełne wyposażenie w tym maszyny i urządzenia, Zakład w dniu wnoszenia aportem będzie kompleksowo wyposażony. Przekazanie go przez Gminę spółce ze 100% udziałem Gminy, która posiada pracowników spowoduje, że Zakład będzie mógł spełniać swoje zadania związane z gospodarką odpadami komunalnymi.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy przedmiotem zbycia nie będzie przedsiębiorstwo, gdyż składniki materialne stanowią część przedsiębiorstwa – Gminy. Przedmiotową sytuację należy rozpatrywać zatem pod kątem zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z treści wniosku wynika z kolei, że przedmiotem aportu będą jedynie składniki materialne, tj. budynki, budowle, wyposażenie, grunt. Zatem nie można uznać, aby przedmiot transakcji stanowił organizacyjnie i finansowo wyodrębnioną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w przypadku wniesienia aportem przez Wnioskodawcę składników materialnych do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie będzie miał zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy. W związku z tym przedmiotowa transakcja nie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT. Tym samym planowana transakcja aportu składników materialnych będzie stanowić przeniesienie własności konkretnych składników majątkowych, a więc dostawę towarów opodatkowaną podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, że nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin