Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-206/14-4/ISN
z 7 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2014 r. (data wpływu 25 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 czerwca 2014 r. (data wpływu 27 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 czerwca 2014 r. (data wpływu 27 czerwca 2014 r.) o informację doprecyzowującą opis sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

„A” Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT), zarejestrowanym również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).

Spółka jest producentem elastycznych pianek poliuretanowych oraz produktów ciekłych na bazie PCV i lateksu, w tym klejów wodnych do pianek poliuretanowych. Główną działalnością Spółki jest produkcja pianki poliuretanowej, komórkowej, w szczególności w formie bloków, płyt, formatek i granulatu, o różnych kształtach i wymiarach, które są stosowane przeważnie w przemyśle meblowym. Dodatkowo Spółka zajmuje się również produkcją klejów (na bazie kauczuków syntetycznych oraz klejów PCV), plastizoli oraz lateksów prewulkanizowanych.

Dla potrzeb prowadzonej działalności Spółka nabywa surowce z terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej innych niż terytorium Polski, tj. m.in. z terytorium Hiszpanii i Holandii, w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej również: WNT) od kontrahentów unijnych, będących podatnikami podatku od wartości dodanej. Przedmiotowe surowce są następnie wykorzystywane w produkcji wyrobów sprzedawanych przez Spółkę.

Spółka nabywa towary w ramach WNT zgodnie z regułami Incoterms 2000 na warunkach DDU lub DDP, tj. dostawa towaru organizowana jest przez dostawcę unijnego, a towar stawiany jest do dyspozycji Spółki pod ustalonym przez nią adresem dostawy (zakład Spółki znajdujący się na terenie Polski).

Przedmiotowe transakcje są dokumentowane wystawianymi na Spółkę przez kontrahentów unijnych fakturami VAT. W opisanej sprawie zdarza się, że:

1. faktura VAT wystawiana jest przez dostawcę unijnego przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (przed przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), np. z chwilą wydania towaru z magazynu kontrahenta unijnego (nie jest to jednak faktura zaliczkowa);
2. faktura VAT wystawiana jest przez dostawcę unijnego z chwilą dokonania dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, tj. w dniu odebrania towaru przez Spółkę;
3. faktura VAT wystawiana jest przez dostawcę unijnego po dokonaniu dostawy (tj. po dniu, w którym Spółka odebrała towar), nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.
   
   

W każdym z wymienionych przypadków (tj. A, B i C), Spółka rozpoznaje obowiązek podatkowy z tytułu WNT z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę unijnego. Spółka powzięła wątpliwości, co do prawidłowości dokonywanych w przedmiotowym zakresie rozliczeń VAT w poszczególnych przypadkach, tj. A, B i C.

W złożonym uzupełnieniu Spółka poinformowała, że faktura VAT wystawiona przez dostawcę unijnego przed dokonaniem dostawy dokumentuje/będzie dokumentowała dostawę towarów, która dokonana zostanie po jej wystawieniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym obowiązek podatkowy, w sytuacji przedstawionej w opisie sprawy, tj. w przypadkach A, B i C, powstaje zawsze z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę unijnego, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy, w sytuacji przedstawionej w opisie sprawy, tj. w przypadkach A, B i C, powstaje zawsze z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę unijnego, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z kolei przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem m.in., że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w przedmiotowej sprawie;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

W świetle powyższego zatem, aby dana czynność mogła zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

• podmiot z danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel,
• nabyte towary muszą zostać przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej inne niż państwo wysyłki.
  
  

Zdaniem Spółki, w analizowanej sytuacji powyżej wskazane przesłanki zostają spełnione, a dokonywane przez Spółkę transakcje można uznać za WNT. Spółka nabywa bowiem od podatników podatku od wartości dodanej prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, a nabywane towary są przemieszczane na terytorium Polski z terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Spółka powzięła natomiast wątpliwości dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w przedstawionych w opisie sprawy przypadkach, tj. A, B i C.

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jednocześnie jak stanowi art. 20 ust. 5 cyt. ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Mając na uwadze powyższe, Spółka jest zdania, że obowiązek podatkowy w każdym z opisanych przypadków, tj. A, B i C powstaje z chwilą wystawienia przez kontrahenta unijnego faktury VAT, nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem WNT.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 października 2013 r., nr ILPP4/443-350/13-2/EWW, w którym organ uznał, że faktura wystawiona przed dokonaniem dostawy decyduje o dacie powstania obowiązku podatkowego: „(...) Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym w Polsce na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. W czerwcu Zainteresowany wpłacił zaliczkę do niemieckiej spółki »X« na poczet przyszłej transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wpłacona zaliczka nie obejmowała całej ceny przyszłej transakcji, tylko jej część. Transakcja wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od spółki »X« do Wnioskodawcy nastąpiła we wrześniu 2013 r. W czerwcu spółka »X« wystawiła fakturę na poczet tej przyszłej transakcji wewnątrzwspólnotowej. Faktura ta nie obejmuje tylko kwoty zaliczki wpłaconej w czerwcu, ale obejmuje całą kwotę transakcji do której doszło we wrześniu.

(...) obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstaje (...) z chwilą wystawienia faktury dokumentującej tę transakcję, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Natomiast z tytułu wpłaty zaliczki na poczet przyszłego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie powstaje u polskiego podatnika obowiązek podatkowy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny (...) stwierdzić należy, że w sytuacji gdy przed wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów Zainteresowany uiścił część należności za towary (wpłacił zaliczkę), nie powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu.

Zatem stanowisko Spółki, zgodnie z którym obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonanego we wrześniu powstał w dniu wystawienia faktury przez spółkę niemiecką (czerwiec) należy uznać za prawidłowe (...)”.

Identyczne stanowisko zostało zaprezentowane również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 września 2013 r. sygn. ILPP4/443-250/13-4/EWW, w której organ stwierdził: „(...) w okresie od 1 stycznia 2013 r. w sytuacji, gdy wystawiona przez kontrahenta zagranicznego faktura dokumentująca dostawę konkretnego towaru została wystawiona przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano jego dostawy, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia danego Urządzenia – zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy – powstał z chwilą wystawienia takiej faktury”.

W analogicznym przypadku w poprzednio obowiązującym stanie prawnym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 12 października 2010 r., sygn. IBPP3/443-513/10/KO uznał, że: „W myśl art. 20 ust. 5 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9. Stosownie do art. 20 ust. 6 ustawy o VAT w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. (...) Natomiast faktura wystawiona w lipcu 2010 r. dokumentująca dokonanie dostawy przez zagranicznego kontrahenta skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego odpowiednio w trybie art. 20 ust. 6 ustawy o VAT, jeżeli została wystawiona przed terminem, o którym mowa w art. 20 ust. 5 powołanej ustawy”.

Potwierdził to również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 17 czerwca 2008 r., sygn. ITPP2/443-27l/08/AP: „We wniosku wskazano, iż dostawca przed dokonaniem dostawy wystawił w grudniu 2007 r. fakturę, w której wykazał całą kwotę należności przedmiotowej transakcji. Spółka przedpłatę uregulowała, przy czym nie otrzymała faktury potwierdzającej otrzymanie jej przez dostawcę. Jednocześnie uzyskała informację, iż takiej faktury nie otrzyma, gdyż wystawiona w grudniu 2007 r. faktura jest dokumentem ostatecznym. Spółka wskazała ponadto, że ww. faktura dokumentuje dostawę, a nie przedpłatę. Analiza opisanego stanu faktycznego w konfrontacji z powołanymi przepisami prowadzi do wniosku, że otrzymaną fakturę Wnioskodawca winien traktować jako dokumentującą przedmiotową transakcję i w efekcie jej wystawienie, stosownie do art. 20 ust. 6 ustawy, spowodowało w Spółce powstanie obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów”.

Reasumując – zdaniem Spółki – obowiązek podatkowy w WNT w każdym z opisanych przypadków A, B i C powstaje zawsze z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę unijnego, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
• po drugie, towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na inne jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE). Spółka jest producentem elastycznych pianek poliuretanowych oraz produktów ciekłych na bazie PCV i lateksu, w tym klejów wodnych do pianek poliuretanowych. Główną działalnością Spółki jest produkcja pianki poliuretanowej, komórkowej, w szczególności w formie bloków, płyt, formatek i granulatu, o różnych kształtach i wymiarach, które są stosowane przeważnie w przemyśle meblowym. Dodatkowo Spółka zajmuje się również produkcją klejów (na bazie kauczuków syntetycznych oraz klejów PCV), plastizoli oraz lateksów prewulkanizowanych. Dla potrzeb prowadzonej działalności Spółka nabywa surowce z terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej innych niż terytorium Polski, tj. m.in. z terytorium Hiszpanii i Holandii, od kontrahentów unijnych będących podatnikami podatku od wartości dodanej. Przedmiotowe surowce są następnie wykorzystywane w produkcji wyrobów sprzedawanych przez Spółkę. Spółka nabywa towary zgodnie z regułami Incoterms 2000 na warunkach DDU lub DDP, tj. dostawa towaru organizowana jest przez dostawcę unijnego, a towar stawiany jest do dyspozycji Spółki pod ustalonym przez nią adresem dostawy (zakład Spółki znajdujący się na terenie Polski).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy ustawy należy zgodzić się ze Spółką, że dokonuje ona wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Transakcje będące przedmiotem pytania są dokumentowane wystawianymi na Spółkę przez kontrahentów unijnych fakturami VAT. W opisanej sprawie zdarza się, że:

1. faktura VAT wystawiana jest przez dostawcę unijnego przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (przed przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), np. z chwilą wydania towaru z magazynu kontrahenta unijnego (nie jest to jednak faktura zaliczkowa); Spółka poinformowała, że faktura VAT wystawiona przez dostawcę unijnego przed dokonaniem dostawy dokumentuje dostawę towarów, która dokonana zostanie po jej wystawieniu;
2. faktura VAT wystawiana jest przez dostawcę unijnego z chwilą dokonania dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, tj. w dniu odebrania towaru przez Spółkę;
3. faktura VAT wystawiana jest przez dostawcę unijnego po dokonaniu dostawy (tj. po dniu, w którym Spółka odebrała towar), nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.
   
   

W każdym z wymienionych przypadków (tj. A, B i C) Spółka rozpoznaje obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę unijnego. Spółka powzięła wątpliwości, co do prawidłowości dokonywanych w przedmiotowym zakresie rozliczeń VAT w poszczególnych przypadkach, tj. A, B i C.

W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. (…) – art. 20 ust. 5 ustawy.

Zatem, obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury dokumentującej tą transakcję, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Mając na uwadze przedstawiony stan sprawy należy stwierdzić, że Spółka dokonując danego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dla celów ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego winna stosować przepis art. 20 ust. 5 ustawy.

W konsekwencji, w przypadku gdy faktura VAT wystawiana przez dostawcę unijnego przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (przed przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), np. z chwilą wydania towaru z magazynu kontrahenta unijnego (niebędąca fakturą zaliczkową) dokumentuje/będzie dokumentowała dostawę towarów, która dokonana zostanie po jej wystawieniu – obowiązek podatkowy powstaje/powstanie z chwilą wystawienia tej faktury.

W przypadku gdy faktura VAT wystawiana jest/będzie przez dostawcę unijnego z chwilą dokonania dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, tj. w dniu odebrania towaru przez Spółkę – obowiązek podatkowy powstaje/powstanie z chwilą wystawienia tej faktury.

Również w sytuacji gdy faktura VAT wystawiana jest przez dostawcę unijnego po dokonaniu dostawy (tj. po dniu w którym Spółka odebrała towar), nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano/dokona się dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia – obowiązek podatkowy powstaje/powstanie z chwilą wystawienia tej faktury.

Zatem prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym obowiązek podatkowy, w sytuacjach przedstawionych w opisie sprawy, tj. w przypadkach A, B i C, powstaje/powstanie zawsze z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę unijnego.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.