Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-447/14/MM
z 10 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 28 kwietnia 2014 r. (data otrzymania 30 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2010 r. Wnioskodawca wspólnie z małżonkiem mając współwłasność majątkową nabyli mieszkanie na kredyt hipoteczny. Mieszkanie było w stanie deweloperskim, stąd też małżonkowie musieli ponieść nakłady na remont w celu przystosowania mieszkania do zamieszkania. Środki finansowe na remont również pochodziły z zaciągniętego wspólnie na ten cel kredytu hipotecznego. Nakłady na remont obejmowały zakup materiałów budowlanych i instalacyjnych co zostało udokumentowane fakturami VAT. Zakupami tych materiałów głównie zajmował się współmałżonek Wnioskodawcy, stąd też on najczęściej figuruje na fakturach jako nabywca. Małżonkowie wspólnie też rozliczyli zwrot VAT na materiały budowlane, gdzie oznaczenie nabywcy nie budziło żadnych zastrzeżeń ze strony urzędu skarbowego. Jednak w lipcu 2013 r. małżonkowie sprzedali mieszkanie. W grudniu 2013 r. małżeństwo zakończyło się rozwodem. W rozliczeniu PIT-39 zarówno przychody ze zbycia jak i koszty nabycia byli małżonkowie rozliczyli po połowie, gdyż zbywane mieszkanie stanowiło ich współwłasność majątkową i było sfinansowane z ich wspólnych (kredytowych) środków.

Wnioskodawca nie wie czy pozostały dochód ze zbycia mieszkania przeznaczy na własne cele mieszkaniowe, stąd też zapłacił należny podatek.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy jest zasadnym rozliczenie nakładów remontowych po połowie przez każdego z małżonków, mających współwłasność majątkową i finansujących te nakłady ze wspólnych środków kredytowych niezależnie od tego, który z nich figuruje jako nabywca na fakturze?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji jeśli w okresie posiadania mieszkania między małżonkami istnieje współwłasność majątkowa, mieszkanie to zostało nabyte i sfinansowane również w zakresie remontu ze wspólnych środków (w tym wypadku wspólnego kredytu), to fakt, że na fakturze figuruje tylko jeden z nich jako nabywca nie powinien mieć znaczenia. Można tu się odnieść do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z którego wynika, że obydwoje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustrój współwłasności majątkowej małżeńskiej nie wymaga aby faktury dokumentujące wydatki ponoszone z majątku wspólnego małżonków były wystawiane na nazwisko zarówno jednego jak również drugiego z małżonków skoro środki na te wydatki pochodzą z majątku wspólnego małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość),
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wspólnie z małżonkiem w 2010 r. nabyli do majątku wspólnego lokal mieszkalny w stanie deweloperskim. Za środki pochodzące z kredytu zaciągniętego przez małżonków przystosowano lokal do zamieszkania. W lipcu 2013 r. małżonkowie wzięli rozwód a w grudniu 2013 r. sprzedali wspólne mieszkanie.

Kwestie stosunków majątkowych w małżeństwie reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.). Na podstawie art. 31 § 1 tej ustawy – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

Zatem ustanie współwłasności małżeńskiej np. poprzez prawomocne orzeczenie o rozwodzie powoduje przekształcenie współwłasności bezudziałowej we współwłasność w częściach ułamkowych. Zgodnie z art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Tym samym z chwilą ustania wspólności ustawowej dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej a każdy z małżonków może rozporządzać swoim udziałem w majątku wspólnym, który według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka i wynosi 1/2. Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Z wniosku nie wynika, aby małżonkowie (byli małżonkowie) po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej (po rozwodzie) dokonali podziału majątku wspólnego, wynika natomiast, że wspólnie sprzedali mieszkanie, które wcześniej stanowiło ich wspólność majątkową. W zeznaniu rocznym PIT-39 Wnioskodawca wykazał połowę przychodu uzyskanego ze zbycia mieszkania i połowę kosztów jego nabycia.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy zauważyć należy, że w chwili ustania małżeństwa majątek wspólny Wnioskodawcy i jego byłego małżonka, który wcześniej był przedmiotem współwłasności łącznej, stał się przedmiotem współwłasności ułamkowej, a każdy z małżonków posiadał równy udział w majątku wspólnym, który wynosił 1/2. Tym samym dokonana w 2013 r. sprzedaż lokalu mieszkalnego oznacza, że każdy z małżonków sprzedał wynoszący 1/2 udział w nieruchomości, nabyty w 2010 r. Z uwagi na fakt, że sprzedaż lokalu mieszkalnego została dokonana w 2013 r., tj. przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Dla oceny skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego, w którym Wnioskodawca miał udział należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania – w myśl art. 14 ustawy zmieniającej – mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Jeżeli zatem Wnioskodawca poniósł ww. wydatki może zaliczyć je do kosztów odpłatnego zbycia udziału w mieszkaniu.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Koszt nabycia, co do zasady określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Koszty uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowić będą również nakłady, które zwiększyły wartość tego mieszkania w czasie jego posiadania czyli np. wydatki związane z wykończeniem lokalu mieszkalnego.

Wskazać przy tym należy, że zawarte w dyspozycji art. 22 ust. 6c ww. ustawy sformułowanie „nakłady poczynione” dotyczy nakładów faktycznie poniesionych przez podatnika, zwiększających wartość danej rzeczy. Istotną przesłanką, od której ustawodawca uzależnił zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów udokumentowanych nakładów jest więc faktyczne poniesienie tych nakładów. Przez poniesienie – zgodnie ze Słownikiem języka polskiego – należy rozumieć bycie obarczonym, obciążonym. Nakładem poniesionym będzie zatem taki wydatek, którym podmiot jest obarczany, obciążany.

Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodu może zaliczyć jedynie połowę ceny nabycia zbywanego lokalu mieszkalnego oraz połowę poniesionych do dnia ustania wspólności ustawowej wydatków na wykończenie mieszkania. Zauważyć bowiem należy, że ciężar finansowy wydatków, które Wnioskodawca ma zamiar zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu ponosił zarówno on jak i jego były małżonek – były one ponoszone ze środków stanowiących ustawową wspólność majątkową małżeńską Wnioskodawcy i jego byłego małżonka.

Ponadto bez znaczenia jest, że na większości faktur widnieje wyłącznie były małżonek Wnioskodawcy. Skoro bowiem wydatki poniesione były w okresie, gdy Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim, w którym istniała ustawowa wspólność majątkowa małżeńska, to zarówno faktury wystawione na imię i nazwisko Wnioskodawcy jak również na imię i nazwisko małżonka Wnioskodawcy mogą stanowić dowód poniesienia wydatku zarówno przez Wnioskodawcę jak i przez jego małżonka. Na tym polega ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, że nie ma potrzeby aby faktury dokumentujące wydatki ponoszone z majątku wspólnego małżonków były wystawiane na nazwisko zarówno jednego jak również drugiego z małżonków skoro środki na te wydatki pochodzą z majątku wspólnego małżonków. Powyższe oznacza, że oboje małżonkowie mają równe prawo do odliczenia ponoszonych w trakcie trwania małżeństwa wydatków. Tym samym Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu połowę poniesionych do dnia ustania wspólności ustawowej wydatków.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Reasumując, z tytułu sprzedaży należącego do Wnioskodawcy udziału w lokalu mieszkalnym winien on rozpoznać przychód w wysokości 50% całkowitej kwoty ze sprzedaży mieszkania oraz w takim samym procencie podzielić wszystkie wydatki i nakłady uznawane za koszty uzyskania przychodu a poniesione przez małżonków do dnia ustania ustawowej wspólności.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.