Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-238/14-4/AF
z 1 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 16 maja 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia czerwca 2014 r. (data nadania czerwca 2014 r., data wpływu czerwca 2014 r.) na wezwanie z dnia 5 czerwca 2014 r. Nr IPPB2/436-238/14-2/AF (data doręczenia 10 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka G. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Pożyczkobiorca”, „Wnioskodawca”) jest spółką kapitałową prawa polskiego. Wnioskodawca zaciągnął pożyczki pieniężne od spółki E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, wpisanej do Rejestru Przedsiębiorców KRS, prowadzonego przez Sąd Rejonowy, Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego (dalej: „Pożyczkodawca”).

Pożyczkodawca nie był udziałowcem Wnioskodawcy w momencie udzielenia pożyczek, nie jest nim również w chwili obecnej. Poszukując nowych obszarów działalności gospodarczej, na podstawie umowy licencyjnej z dnia 12 marca 2013 r., Pożyczkodawca upoważnił Wnioskodawcę do używania posiadanych przez siebie znaków towarowych w odniesieniu do usług finansowych.

Udzielone pożyczki zostały udokumentowane poniższymi umowami:

1. umowa pożyczki z dnia 7 marca 2013 r.,
   
2. umowa pożyczki z dnia 6 maja 2013 r.,
   
3. umowa pożyczki z dnia 1 lipca 2013 r.,
   
4. umowa pożyczki z dnia 18 listopada 2013 r.,
   
   

Wszystkie umowy określają terminy spłaty pożyczek wraz z należnymi odsetkami. W umowach zostało także określone oprocentowanie pożyczek w wysokości rynkowej.

W ramach realizacji umowy pożyczek doszło do faktycznego przekazania środków pieniężnych pomiędzy Pożyczkodawcą i Pożyczkobiorcą, środki pieniężne znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pożyczkodawca według wiedzy Wnioskodawcy nie udzielał pożyczek innym podmiotom w celu osiągnięcia zysku w postaci odsetek od pożyczek. Przedmiot działalności gospodarczej Pożyczkodawcy nie obejmuje pośrednictwa finansowego (PKD 64.92Z - Pozostałe formy udzielania kredytów).

Zarówno Pożyczkobiorca, jak i Pożyczkodawca byli na moment udzielenia pożyczek zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

Pismem z dnia 5 czerwca 2014 r. Nr IPPB2/436-238/14-2/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

• Przesłanie pełnomocnictwa (oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii za zgodność z oryginałem), z którego wynika umocowanie dla Pani Agnieszki P. – Głównej księgowej do występowania w imieniu Spółki z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.
  
• Uzupełnienie przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego poprzez wskazanie czy przynajmniej jedna ze stron czynności cywilnoprawnej (pożyczkodawca) objęta była zakresem ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu zawarcia umowy pożyczki.
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie. Wnioskodawca przesłał oryginał pełnomocnictwa oraz uzupełnił stan faktyczny.

W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Spółka E. Sp. z o.o. (dalej Pożyczkodawca) udzielając pożyczek na rzecz Wnioskodawcy podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług. Udzielenie przez Pożyczkodawcę oprocentowanych pożyczek na rzecz Wnioskodawcy stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przypadku udzielenia pożyczki można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym jest Wnioskodawca mogący korzystać z kapitału udostępnionego na określony czas. Z kolei Pożyczkodawca udostępnił kapitał w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek. Istotny jest również fakt, że kwota udzielonych pożyczek, pochodziła ze środków zgromadzonych w toku prowadzonej przez Pożyczkodawcę działalności gospodarczej i jej służąca. Wypłacona została z konta bankowego służącego prowadzeniu działalności gospodarczej i udzielona została za wynagrodzeniem. Zdaniem Wnioskodawcy każda odpłatna czynność podatnika podatku od towarów i usług, który jest osobą prawną, tak jak Pożyczkodawca, powinna być uznana za wykonaną w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, nawet jeżeli czynność została wykonana jeden raz.

Reasumując, udzielenie przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy oprocentowanych pożyczek jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług. Stąd też Pożyczkodawca udzielając pożyczek objęty był zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na fakt, że usługi udzielania pożyczek podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, to korzystają one z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy udzielenie na rzecz Wnioskodawcy przez Pożyczkodawcę pożyczek zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 lit. b Ustawy o PCC nie podlega obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym na Wnioskodawcy (jako Pożyczkobiorcy) nie ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Transakcje opisane w poz. 68 powinny być zakwalifikowane, zdaniem Wnioskodawcy, do udzielania pożyczek pieniężnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT. Powyższy przepis stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Oznacza to, że udzielanie pożyczek stanowi czynność podlegającą Ustawie o VAT, ale jest jednocześnie czynnością zwolnioną z tego podatku. W świetle ww. przepisów należy przyjąć, iż udzielenie pożyczki/pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy stanowić będzie usługę finansową wykonywaną przez Pożyczkodawcę, która jest zwolniona od podatku VAT.

Reasumując Wnioskodawca sądzi, iż udzielenie pożyczek na jego rzecz stanowi usługę finansową wykonywaną przez Pożyczkodawcę, która jest zwolniona od podatku VAT, powyższa czynność wyłączona jest z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy oceny stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
   
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegała również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy wskazać iż w ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
   
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
     
   • (uchylone),
     
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, Wnioskodawca (dalej: „Pożyczkobiorca”, „Wnioskodawca”) jest spółką kapitałową prawa polskiego. Wnioskodawca zaciągnął pożyczki pieniężne od spółki E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Pożyczkodawca”). Pożyczkodawca nie był udziałowcem Wnioskodawcy w momencie udzielenia pożyczek, nie jest nim również w chwili obecnej. Poszukując nowych obszarów działalności gospodarczej, na podstawie umowy licencyjnej z dnia 12 marca 2013 r., Pożyczkodawca upoważnił Wnioskodawcę do używania posiadanych przez siebie znaków towarowych w odniesieniu do usług finansowych. Udzielone pożyczki zostały udokumentowane poniższymi umowami: umowa pożyczki z dnia 7 marca 2013 r., zawarta w W.; umowa pożyczki z dnia 6 maja 2013 r., zawarta w S.; umowa pożyczki z dnia 1 lipca 2013 r., zawarta w S.; umowa pożyczki z dnia 18 listopada 2013 r., zawarta w S.. Wszystkie umowy określają terminy spłaty pożyczek wraz z należnymi odsetkami. W umowach zostało także określone oprocentowanie pożyczek w wysokości rynkowej. W ramach realizacji umowy pożyczek doszło do faktycznego przekazania środków pieniężnych pomiędzy Pożyczkodawcą i Pożyczkobiorcą, środki pieniężne znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pożyczkodawca według wiedzy Wnioskodawcy nie udzielał pożyczek innym podmiotom w celu osiągnięcia zysku w postaci odsetek od pożyczek. Przedmiot działalności gospodarczej Pożyczkodawcy nie obejmuje pośrednictwa finansowego (PKD 64.92Z - Pozostałe formy udzielania kredytów). Zarówno Pożyczkobiorca, jak i Pożyczkodawca byli na moment udzielenia pożyczek zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Spółka E. Sp. z o.o. (dalej Pożyczkodawca) udzielając pożyczek na rzecz Wnioskodawcy podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług. Udzielenie przez Pożyczkodawcę oprocentowanych pożyczek na rzecz Wnioskodawcy stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przypadku udzielenia pożyczki można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym jest Wnioskodawca mogący korzystać z kapitału udostępnionego na określony czas. Z kolei Pożyczkodawca udostępnił kapitał w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek. Istotny jest również fakt, że kwota udzielonych pożyczek, pochodziła ze środków zgromadzonych w toku prowadzonej przez Pożyczkodawcę działalności gospodarczej i jej służąca. Wypłacona została z konta bankowego służącego prowadzeniu działalności gospodarczej i udzielona została za wynagrodzeniem. Zdaniem Wnioskodawcy każda odpłatna czynność podatnika podatku od towarów i usług, który jest osobą prawną, tak jak Pożyczkodawca, powinna być uznana za wykonaną w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, nawet jeżeli czynność została wykonana jeden raz. Udzielenie przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy oprocentowanych pożyczek jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług. Stąd też Pożyczkodawca udzielając pożyczek objęty był zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na fakt, że usługi udzielania pożyczek podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, to korzystają one z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że przyjmując za Wnioskodawcą, że udzielenie pożyczek na rzecz Wnioskodawcy jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, oraz z uwagi na fakt, że usługi udzielania pożyczek podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, powyższe czynności wyłączone były z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.